- Konu Sahibi Nebaktincanim
- #1
Senelerdir cok paramolsun soyle 10 gubde bir psikologa gideyim istedim. Su zor donemde bile 2 defa gidebildim:))
Buraya içimi dökmekten başka bir şey yapamıyorum:)
Çocukluğumdan beri babasız büyüdüm 21 yaşında da vefat etti.
Zorluklarla üniversiteyi bitirdim. Senelerce belki 4 5 yil issiz kaldim. Hep kısa süreli işlerde çalıştım. 1 sene disimi sıkıp aldığım yetim aylığı ile gece gündüz çalışıp kpss yi kazandım atandım.
Gel gelelim o hemcinslerimde gördüğüm huzurlu mutlu aileye kavuşamadım.
Annem boşanınca bizi alıp baba evine gelmiş. Senelerce yediğim lokmam sayıldı. Işsiz kaldığım dönemleri anlatmak bile istemiyorum .
Üniversitede hayatımda biri oldu 19 yaşında idim ilk 3 aydan sonrası şiddet,hakaret ve tehtidle gecti. Babasız olmamdan yararlanıp eziyet etti. Dedeni arar olmadık söyler söylerim kalbine iner bile dedi. En sonunda Polis yardımı ile kurtuldum.
Bu olaydan sonra yaklaşık 7 yil hayatima kimse girmedi. O issiz olduğum kpss ye hazirlandigim donem.
Atandım başka şehre gittim biri ile tanıştım evlendim. Yuvam olacak evim olacak derken eşimden çok kötülük gördüm cok agir siddet hakaret diğer konularda anlattım 2 ay sürdü evinden çıktım.
Çok rahat olan isimden tayin almak bambaşka bir şehire gitmek zorundayım.
Ama gücüm kalmadı . Hep Allah a sigindim. Herkesin bi sınavı var biliyorum . Benim dert sandığımı nimet sayanlar var biliyorum. hiç düzeleceğine inancım kalmadı yaşım oldu 29.
Tam düzeldi derken eskisinden kötü oluyor. Başladığımdan daha geri gidiyorum.
Omrumden omur gitti gördüğüm şiddetten insan yerine konmamaktan.
Hep öyle biri çıkacak ki herşey düzelecek diye 7 8 yıl bekledim. Evlendiğim adam.cocugun olmazsa seni boşarım diyebildi.
Ne zaman ayağa kalkıp bi hedefe tutunmaya çalışsam bodoslama dusuyorum.
Nasi düzelecek nerde hata yapıyorum. Bu benim kaderim mi. Benim evim hayatim olmayacak mi.
Kafanızı şişirdim hakkınızı helal edin valla bende sıkıntı bitmez:))
Buraya içimi dökmekten başka bir şey yapamıyorum:)
Çocukluğumdan beri babasız büyüdüm 21 yaşında da vefat etti.
Zorluklarla üniversiteyi bitirdim. Senelerce belki 4 5 yil issiz kaldim. Hep kısa süreli işlerde çalıştım. 1 sene disimi sıkıp aldığım yetim aylığı ile gece gündüz çalışıp kpss yi kazandım atandım.
Gel gelelim o hemcinslerimde gördüğüm huzurlu mutlu aileye kavuşamadım.
Annem boşanınca bizi alıp baba evine gelmiş. Senelerce yediğim lokmam sayıldı. Işsiz kaldığım dönemleri anlatmak bile istemiyorum .
Üniversitede hayatımda biri oldu 19 yaşında idim ilk 3 aydan sonrası şiddet,hakaret ve tehtidle gecti. Babasız olmamdan yararlanıp eziyet etti. Dedeni arar olmadık söyler söylerim kalbine iner bile dedi. En sonunda Polis yardımı ile kurtuldum.
Bu olaydan sonra yaklaşık 7 yil hayatima kimse girmedi. O issiz olduğum kpss ye hazirlandigim donem.
Atandım başka şehre gittim biri ile tanıştım evlendim. Yuvam olacak evim olacak derken eşimden çok kötülük gördüm cok agir siddet hakaret diğer konularda anlattım 2 ay sürdü evinden çıktım.
Çok rahat olan isimden tayin almak bambaşka bir şehire gitmek zorundayım.
Ama gücüm kalmadı . Hep Allah a sigindim. Herkesin bi sınavı var biliyorum . Benim dert sandığımı nimet sayanlar var biliyorum. hiç düzeleceğine inancım kalmadı yaşım oldu 29.
Tam düzeldi derken eskisinden kötü oluyor. Başladığımdan daha geri gidiyorum.
Omrumden omur gitti gördüğüm şiddetten insan yerine konmamaktan.
Hep öyle biri çıkacak ki herşey düzelecek diye 7 8 yıl bekledim. Evlendiğim adam.cocugun olmazsa seni boşarım diyebildi.
Ne zaman ayağa kalkıp bi hedefe tutunmaya çalışsam bodoslama dusuyorum.
Nasi düzelecek nerde hata yapıyorum. Bu benim kaderim mi. Benim evim hayatim olmayacak mi.
Kafanızı şişirdim hakkınızı helal edin valla bende sıkıntı bitmez:))