- 19 Aralık 2010
- 912
- 1.269
- 303
Hani klasik bir söylem var ya burada;"Kendim yazdım sandım." Ben de de öyle oldu.Kendimi bildim bileli kısmetim yok.Uğraşır,didinirim.Elimden gelenden de fazlasını yaparım ama hep tam kıyısına geldim derken bir şeylerin,tekrar denizin ortasında bulurum kendimi.O yüzden ismim umutsuz.
Eve döndükten bir müddet sonra yeniden bir yokladı ama bu defa ben izin vermedim.Hayatımın merkezine kendimi aldım.Sıkılıp bunalınca yapacaklarımı hatırlatsın diye bir liste yaptım.Örneğin;Belgesel seyretmek,bir kitap bitirmek,bulunduğum yerdeki tarihi mekanları sırasıyla gezmek,her gün bir saat yürüyüş,merak ettiğim üç tarihi kişiliği her yönüyle araştırmak,bitki yetiştirmek vb.
Bir Halk eğitim kursuna yazıldım,çağırmalarını bekliyorum.Bu aralar bakım yapıyorum uzun zaman ihmal ettiğim bedenime.Sadece kendimi önemsiyorum.Bu bencillik değil,akıllılıkmış.Çok sevdiğim bir sözü var Katharina Hepburn'ün :"İnsan yaşadıkça anlıyor ki;kendi kayığını kendin çekmezsen bir yerlere gidemiyorsun"
Bir de" her şeye rağmen" sözünü çok severim.İnsan düştüğü zaman bile bir avuç toprak alarak kalkmalı yerden.
Siz de kendinize sorun bu süreçte: Bana ne iyi gelir?Neleri yapmaktan keyif alıyorum?İlk başta anlamsız gelebilir.Ama sizi motive eden kitaplar okuyarak,konuşmalar dinleyerek,sevdiğiniz yerlere bir kaç saatliğine de olsa giderek bunu yavaş yavaş aşabilirsiniz.Biz kendimizi kendi dar hücremize kapatıyoruz ama yapılacak nice şeyler var hayatta.Bu saydıklarımı yapmak isteyip sağlığı ,zamanı olmayanlar da var.Allah onlara başka nimet vermiş,bana başka.Elde edemediklerime bakmıyorum artık.Ben de olan nimetleri kullanıyorum ve çok şükür mutluyum.
Tüm bunları yalnız yapıyorum ve bu beni daha da mutlu ediyor.Zira kimse planlarımı bozamıyor.Yani yalnızlık da üzmüyor beni.
Hayat bizi beklemiyor.Hemen şimdi başlamak lazım yaşamaya.Şu an...
Eve döndükten bir müddet sonra yeniden bir yokladı ama bu defa ben izin vermedim.Hayatımın merkezine kendimi aldım.Sıkılıp bunalınca yapacaklarımı hatırlatsın diye bir liste yaptım.Örneğin;Belgesel seyretmek,bir kitap bitirmek,bulunduğum yerdeki tarihi mekanları sırasıyla gezmek,her gün bir saat yürüyüş,merak ettiğim üç tarihi kişiliği her yönüyle araştırmak,bitki yetiştirmek vb.
Bir Halk eğitim kursuna yazıldım,çağırmalarını bekliyorum.Bu aralar bakım yapıyorum uzun zaman ihmal ettiğim bedenime.Sadece kendimi önemsiyorum.Bu bencillik değil,akıllılıkmış.Çok sevdiğim bir sözü var Katharina Hepburn'ün :"İnsan yaşadıkça anlıyor ki;kendi kayığını kendin çekmezsen bir yerlere gidemiyorsun"
Bir de" her şeye rağmen" sözünü çok severim.İnsan düştüğü zaman bile bir avuç toprak alarak kalkmalı yerden.
Siz de kendinize sorun bu süreçte: Bana ne iyi gelir?Neleri yapmaktan keyif alıyorum?İlk başta anlamsız gelebilir.Ama sizi motive eden kitaplar okuyarak,konuşmalar dinleyerek,sevdiğiniz yerlere bir kaç saatliğine de olsa giderek bunu yavaş yavaş aşabilirsiniz.Biz kendimizi kendi dar hücremize kapatıyoruz ama yapılacak nice şeyler var hayatta.Bu saydıklarımı yapmak isteyip sağlığı ,zamanı olmayanlar da var.Allah onlara başka nimet vermiş,bana başka.Elde edemediklerime bakmıyorum artık.Ben de olan nimetleri kullanıyorum ve çok şükür mutluyum.
Tüm bunları yalnız yapıyorum ve bu beni daha da mutlu ediyor.Zira kimse planlarımı bozamıyor.Yani yalnızlık da üzmüyor beni.
Hayat bizi beklemiyor.Hemen şimdi başlamak lazım yaşamaya.Şu an...