- 26 Ağustos 2024
- 143
- 102
- 18
- 34
- Konu Sahibi ebrulimm3232
- #1
Herkese merhaba,
Kısa bir özet geçmem gerekirse 6 ay önce boşandım. Sonrasında haklarımı alamadan işten çıkarıldım ve şuan dava sürecindeyiz.
Özel hayatımda ise bir kaç yıldır sadece iş olarak tanıdığım ve minimum iletişimim olan bir, ile ilişkimi ilerlettim ve şuan beraberiz.
Konunun bundan sonrası ise çoğunuzun tahmin edebileceği şekilde ilerledi. Önceleri her şey çok güzeldi (hala da güzel ama bana göre eksik) İlgisi, alakası, ince düşüncesi ve cinselliği (eski eşimden ayrılmamın 2. en büyük nedeni özel hayatımızın olmamasıydı) Birlikte zaman geçirebilmek için türlü bahane yaratmalar, her fırsatta hem manen hem fiziken tüm güzellikleri jestleri yapmalar vs.
Şuan beni rahatsız eden nokta ise henüz bir kaç ay olmasına rağmen bazı şeylerin azalması veya ertelenmesi. Nasıl anlatacağımı bilmemekle beraber takıldığım şey bu kadar kısa sürede bazı duyguların benim açımdan azalmış hissedilmesi normal mi, yoksa zaten normali bu ama ben yıllardır flört, yeni sevgililik vs işlerini unuttuğum için kuruntu mu yapıyorum?
Bir kaç kez konuşmaya çalıştım ancak kendi işini yaptığından dolayı (şu sıralar büyümeye çalışıyor, masrafların artmasının piyasanın öngörülememezliğinin vs. onu etkilediğini ve strese soktuğunu söylüyor) ekstra yorulduğunu ve sevgisinde herhangi bir farklılık olmadığını sadece şartların bazen gidişatı farklı etkilediğini söylüyor.
Haftanın bazı günleri beraber kalıyoruz, iş konusunu fazla kafaya taktığı için ve ben de yaptığı işe hakim olduğum için iki haftadır ona destek oluyorum, ofiste tüm gün birlikteyiz ancak erken olduğunu düşündüğü için (kendi de geçtiğimiz yıl eşinden ayrılmış) şuan ilişkimizi kimse bilmiyor, normal çalışan olarak yanında bulunuyorum.
Fikrini sorduğum bir kaç arkadaşım ikinizde daha önce evlilikler yaşadığınız için ve halihazırda çok rahat edeceğiniz bir ev ortamı hazır olduğundan ilişkinin seyrini normal buluyor, ve iş konusunun erkekleri çok daha fazla yıprattığından ona biraz hak veriyor.
Bense sanırım daha öncesinde uzun yıllar içinde bulunduğum bir ilişki yaşama modeline alışkın olduğumdan (eski eşim toplum içinde bana çok fazla ilgi gösterirdi dokunma, sarılma öpme vs. ama aynı ev içinde yabancıydık) bu durumu yadırgıyorum. Bunun alışkanlıktan ileri geldiğini biliyorum ama bir kaç aylık ilişkimizde bana normal gelmeyen bu denli değişimi ilk başlardaki kadar olmasa da hala yadırgıyorum.
Aslında yazmak istediğim sadece bu konu değildi. Çift olarak bizi tanıyan arkadaşımın her bir araya geldiğimizde dile getirdiği şeyler de beni fazla düşündürüp üzüyor.
Eski eşim bölüştüğümüz evin parasından kendine ev ve motor aldı. Aynı işte çalışıyor ve o malum arkadaşım ''ben sana ayrıldıktan sonra onun hayatının senden daha iyi olacağını söylemiştim'' şeklinde içimi kıran garip düşüncelerini söylüyor.
Özetle kendimi başarısız hissediyorum. Bu his çok yoğun.
10 yıllık evlilik, boşanma başarısızlık 1
Çocuk sevmem ama yapmayıp birinin yetişmesine vesile olmamak bile bana başarısızlık 2 olarak görünüyor.
5 yıllık işimden oldum yeni bir yer için yeterli özgüven bulamıyorum başarısızlık 3
İlişkimde aradığımı bulamadığımı düşünmek başarısızlık 4
Bu düşünceler beni çok yoruyor, yıpratıyor.
Zaman zaman ağlama krizlerine sokuyor (artık eskisinden daha az)
İçimdekileri paylaşmak istedim, dışarıdan biz göz olarak belki tecrübe ve yorumlarınızı paylaşabilirsiniz.
Kısa bir özet geçmem gerekirse 6 ay önce boşandım. Sonrasında haklarımı alamadan işten çıkarıldım ve şuan dava sürecindeyiz.
Özel hayatımda ise bir kaç yıldır sadece iş olarak tanıdığım ve minimum iletişimim olan bir, ile ilişkimi ilerlettim ve şuan beraberiz.
Konunun bundan sonrası ise çoğunuzun tahmin edebileceği şekilde ilerledi. Önceleri her şey çok güzeldi (hala da güzel ama bana göre eksik) İlgisi, alakası, ince düşüncesi ve cinselliği (eski eşimden ayrılmamın 2. en büyük nedeni özel hayatımızın olmamasıydı) Birlikte zaman geçirebilmek için türlü bahane yaratmalar, her fırsatta hem manen hem fiziken tüm güzellikleri jestleri yapmalar vs.
Şuan beni rahatsız eden nokta ise henüz bir kaç ay olmasına rağmen bazı şeylerin azalması veya ertelenmesi. Nasıl anlatacağımı bilmemekle beraber takıldığım şey bu kadar kısa sürede bazı duyguların benim açımdan azalmış hissedilmesi normal mi, yoksa zaten normali bu ama ben yıllardır flört, yeni sevgililik vs işlerini unuttuğum için kuruntu mu yapıyorum?
Bir kaç kez konuşmaya çalıştım ancak kendi işini yaptığından dolayı (şu sıralar büyümeye çalışıyor, masrafların artmasının piyasanın öngörülememezliğinin vs. onu etkilediğini ve strese soktuğunu söylüyor) ekstra yorulduğunu ve sevgisinde herhangi bir farklılık olmadığını sadece şartların bazen gidişatı farklı etkilediğini söylüyor.
Haftanın bazı günleri beraber kalıyoruz, iş konusunu fazla kafaya taktığı için ve ben de yaptığı işe hakim olduğum için iki haftadır ona destek oluyorum, ofiste tüm gün birlikteyiz ancak erken olduğunu düşündüğü için (kendi de geçtiğimiz yıl eşinden ayrılmış) şuan ilişkimizi kimse bilmiyor, normal çalışan olarak yanında bulunuyorum.
Fikrini sorduğum bir kaç arkadaşım ikinizde daha önce evlilikler yaşadığınız için ve halihazırda çok rahat edeceğiniz bir ev ortamı hazır olduğundan ilişkinin seyrini normal buluyor, ve iş konusunun erkekleri çok daha fazla yıprattığından ona biraz hak veriyor.
Bense sanırım daha öncesinde uzun yıllar içinde bulunduğum bir ilişki yaşama modeline alışkın olduğumdan (eski eşim toplum içinde bana çok fazla ilgi gösterirdi dokunma, sarılma öpme vs. ama aynı ev içinde yabancıydık) bu durumu yadırgıyorum. Bunun alışkanlıktan ileri geldiğini biliyorum ama bir kaç aylık ilişkimizde bana normal gelmeyen bu denli değişimi ilk başlardaki kadar olmasa da hala yadırgıyorum.
Aslında yazmak istediğim sadece bu konu değildi. Çift olarak bizi tanıyan arkadaşımın her bir araya geldiğimizde dile getirdiği şeyler de beni fazla düşündürüp üzüyor.
Eski eşim bölüştüğümüz evin parasından kendine ev ve motor aldı. Aynı işte çalışıyor ve o malum arkadaşım ''ben sana ayrıldıktan sonra onun hayatının senden daha iyi olacağını söylemiştim'' şeklinde içimi kıran garip düşüncelerini söylüyor.
Özetle kendimi başarısız hissediyorum. Bu his çok yoğun.
10 yıllık evlilik, boşanma başarısızlık 1
Çocuk sevmem ama yapmayıp birinin yetişmesine vesile olmamak bile bana başarısızlık 2 olarak görünüyor.
5 yıllık işimden oldum yeni bir yer için yeterli özgüven bulamıyorum başarısızlık 3
İlişkimde aradığımı bulamadığımı düşünmek başarısızlık 4
Bu düşünceler beni çok yoruyor, yıpratıyor.
Zaman zaman ağlama krizlerine sokuyor (artık eskisinden daha az)
İçimdekileri paylaşmak istedim, dışarıdan biz göz olarak belki tecrübe ve yorumlarınızı paylaşabilirsiniz.