Bence insanlar bulundugu durumun tadini cikarmali. Hep farkli seyleri dusunerek mutlu olamayiz. Her insanin kendine gore hayalleri hedefleri vardir ve bunlari gerceklestirmek icin caba sarf etmelidir. Ancak hayatimizi buna baglamak yanlis. Illa herkes 30 yasina kadar evlenip cocuk doguracak diye bisey yok. Siz diger yasitlarinizdan farklisiniz. Bence anı yasayin.Evet burada gelinlik modelini seçtiği günlerinden bildiğim üyeler var.
Yıllandık, yaşlandık..
Pek çoğu bugün çocuklu, hatta kimi 2. ye hamile.
Kimi boşandı, kimi meslek sahibi oldu.
Kimi ev aldı, kimi araba..
Öyle ya da böyle yıllar yaşamlarına bir şey kattı.
Vayy bee diyorum bu kızın gelinlik seçimine yorum yapmıştım ya ben.
Şimdi 2. yavrusunu bekliyor demek..
Bense 4 yıl önce neysem bugün o hislerde, o belirsizlikte, o benlikte ama artık 30 um..
Dolu dolu 30 hem de.
Beni gören, eskilerden bilen üyeler ne düşünüyordur benim için acaba?
Yıllar geçiyor, hayatımda değişen tek şey oturduğum ev, yaşadığım şehir falan.
Benim yaşamıma da şöyle bir artı eklendi diyemem, eksi eklendi diyebilirim ama..
Yeni tanıştığım kişiler yaşımı sorduğunda umutsuz bir 30 çıkıyor ağzımdan..
Bu aralar kafamda hep aynı sorular..
Nasıl bir hayat yaşadım?
Şimdi ölsem ardımdan mutlu bir hayat yaşadı diyen olur mu?
İsteklerimin ne kadarını elde ettim?
Ne ürettim?
Falan..
30 yaş sendromu yaşıyorum galiba
Seneye de beni aynı görürseniz, bir dürtün olur mu?
Hoooppp napıyon böyle diye
O zaman artık bi yuva kurma zamanı geldi. Evlen bide çocuk yaptın mi ohhEvet burada gelinlik modelini seçtiği günlerinden bildiğim üyeler var.
Yıllandık, yaşlandık..
Pek çoğu bugün çocuklu, hatta kimi 2. ye hamile.
Kimi boşandı, kimi meslek sahibi oldu.
Kimi ev aldı, kimi araba..
Öyle ya da böyle yıllar yaşamlarına bir şey kattı.
Vayy bee diyorum bu kızın gelinlik seçimine yorum yapmıştım ya ben.
Şimdi 2. yavrusunu bekliyor demek..
Bense 4 yıl önce neysem bugün o hislerde, o belirsizlikte, o benlikte ama artık 30 um..
Dolu dolu 30 hem de.
Beni gören, eskilerden bilen üyeler ne düşünüyordur benim için acaba?
Yıllar geçiyor, hayatımda değişen tek şey oturduğum ev, yaşadığım şehir falan.
Benim yaşamıma da şöyle bir artı eklendi diyemem, eksi eklendi diyebilirim ama..
Yeni tanıştığım kişiler yaşımı sorduğunda umutsuz bir 30 çıkıyor ağzımdan..
Bu aralar kafamda hep aynı sorular..
Nasıl bir hayat yaşadım?
Şimdi ölsem ardımdan mutlu bir hayat yaşadı diyen olur mu?
İsteklerimin ne kadarını elde ettim?
Ne ürettim?
Falan..
30 yaş sendromu yaşıyorum galiba
Seneye de beni aynı görürseniz, bir dürtün olur mu?
Hoooppp napıyon böyle diye
O zaman artık bi yuva kurma zamanı geldi. Evlen bide çocuk yaptın mi ohhben de 27 oldum 1 buçuk senelik evliyim 6 aylik oğlum var
Çalışıyorum ama Ücretsiz izindeyim. Bu böyle sürmesin artık yeni bir ask yeni bir iş vs vs
nomunomuchua cocuk yap diye tavsiye verirdim ama son olaylardan sonra bir kadina cocuk yap diyesim kalmadi
Kvdem, nisanlandigim günden beri evlenince hemen cocuk yap ben bakarim diyor ama istegim de cesaretim de kalmadi artik
Ben de aslinda cok sıkıldım bu hayattan
Cok sükür esim ailem sevdiklerim yanimda rahatim yerinde istedigim meslege sahip olmak icin cabaliyorum ama
Bazi seylere engel olamamak beni yikiyor
Insanlarin ne zaman bu hale geldiklerini dusunuyorum kadinlara cocuklara yapilanlar aklima geliyor cildiracak gibi oluyorum
Beni ne mutlu ediyor biliyor musun
Sürekli okumak...
Bütün isi gücü birakip deli gibi kitap okumak istiyorum.
Insanlara bir seyler birakmak istiyorum.
Iyi bir seyler...
Basarabilirsem...
Evet ben de çocuk sahibi olmanın güzel yanlarının yanı sıra zorluklarını, bu dünyanın ne kadar çirkin
bir yere dönüştüğünü düşününce uzaklaşıyorum bu fikirden.
Anneme bakıyorum, 61 yaşında hala kardeşlerimin çilesini çekiyor.
Benim de tabi..
Annelik akıllı işi değil diyorum.
Sonra da insan çocuk sahibi olmayacaksa neden evlenir ki diyorum..
Çocuk sahibi olmayı hiç düşünmeyen biri için evlilik ne lazım diye düşündüğüm çoktur.
Bulamadım bu işin doğrusunu.. :)
Bunu ben de dusundum nomu.
Adam gibi adam yok , evlenmekten vazgectim. Dunya cok tuhafve adaletsiz bir yer oldu. Cocuk da dedigin gibi akilli isi degil diyorum.
Sen zaten evliligini sorgularken cocuk dusunmen sacma olur. Bu noktada dusunme.
Yaa böyle detaylı düşününce hiç bir karar veremiyorsun zaten canım.
Dediğin gibi adam gibi adam yok diye düşününce boşanma kararı bile alamıyorsun.
Çünkü her gün şurada ne konular okuyoruz.
Normal adam yok diyorum bu sefer.
Kumarı var diye bırakırsın, sarhoşu çıkar, dayakçısı çıkar, olmadı sapık çıkar, katil çıkar.
Boşanırsam bir daha neyine, kime güvenip evlencem?
Hayatımda kimseyi de istemiyorum, yuva da, annelik de istemiyorum işte diyebilmek lazım karar için.
Detayli dusunmezsen de mutsuz olacagini bile bile bir ise kalkismazsin ki. Cok goruyoruz orneklerini.
Kaliteli erkek yok ki ortada. Mutlu degilsen bosan ama sadece evliliginde mutsuz oldugun icin...Mutsuz olman da gecerli bir sebep. Bosanirsam baska biriyle evlenemem demen gereksiz suan cunku daha sen hayatini kurmaya calisiyorsun.
Dun bi kitap okudum size negatif enerji veren insanlardan kurtulun diyordu. Bazen de birilerini birakmak gerekir .
Soru isaretlerinin oldugu bir ortamda cocuk zor.
Evliyim zaten
Bence hiç evlenmeseydim daha mutlu olabilirdim mesela..
Hayat işte..
Sadece negatif enerji veren birini bırakmak kolaydır, düşündürmez ki ama..
Benim eşim yıllardır ne kendini bıraktırdı ne de gönülden kendine yapıştırdı.
Bir değişik adamdır.
Hani ayrılık başından beri düşündüğüm ve kendimi alıştırdığım bir konu olsa da
mutlu anlarımızda beni hüngür hüngür ağlatan, çok zor olacak biliyorum diye içimi titreten bir konu..
40 a geldim senin gibi düşünmüyorum silkelen bakim =))
Çocuğum olmuyor, iki çocuklu bir adamla evliyim, sorunları var ama şükrediyorum onu sevdiğim için
Herkesin hayatı bir değil, toplumun sana dayattıklarına teslim oluyorsun farkında olmadan
Mühim olan mutlu yaşamak, neyden sıkılıyorsan onu bırakacaksın, hayatında radikal değişiklikler yapmak zor değil inan
Ne onunla ne onsuz oluyor diyorsun. Aslinda konu kocan degildi ama ona geldi. Icten ice de seviyorsun ben oyle hissettim. Ben cocuk meselesinden girmistim olaya. Zaten belirsiz bir ortamda cocuk dusunmezsin sen.
Hayatina gelince ne zaman duzelir bilinmez. Duzelmese de bir zaman sonra sorgulamayi birakiyorsun. O zaman daha kolay oluyor. Zaman dogrusal degildir. Ne gecmisi sorgula , ne gelecegi sadece ani yasa.
Hayırlısı olsun..
Hiç bir şeyi ille de isteyecek kadar emin değilim.
Benim için hayır mıdır bilemediğimden.
Allah hayırlısını yaşatsın hepimize. Amin..
SevgiliATTRAENTE sizin gibi olabilmeyi, olaylara sizin gibi bakabilmeyi çok isterdim zaten.
Sizin yorumlarınız beni dertlerimden utandırıyor genelde..
Sanırım yeterince olgun biri değilim..
Evet ben de çocuk sahibi olmanın güzel yanlarının yanı sıra zorluklarını, bu dünyanın ne kadar çirkin
bir yere dönüştüğünü düşününce uzaklaşıyorum bu fikirden.
Anneme bakıyorum, 61 yaşında hala kardeşlerimin çilesini çekiyor.
Benim de tabi..
Annelik akıllı işi değil diyorum.
Sonra da insan çocuk sahibi olmayacaksa neden evlenir ki diyorum..
Çocuk sahibi olmayı hiç düşünmeyen biri için evlilik ne lazım diye düşündüğüm çoktur.
Bulamadım bu işin doğrusunu.. :)
Ben de 29 umEvet burada gelinlik modelini seçtiği günlerinden bildiğim üyeler var.
Yıllandık, yaşlandık..
Pek çoğu bugün çocuklu, hatta kimi 2. ye hamile.
Kimi boşandı, kimi meslek sahibi oldu.
Kimi ev aldı, kimi araba..
Öyle ya da böyle yıllar yaşamlarına bir şey kattı.
Vayy bee diyorum bu kızın gelinlik seçimine yorum yapmıştım ya ben.
Şimdi 2. yavrusunu bekliyor demek..
Bense 4 yıl önce neysem bugün o hislerde, o belirsizlikte, o benlikte ama artık 30 um..
Dolu dolu 30 hem de.
Beni gören, eskilerden bilen üyeler ne düşünüyordur benim için acaba?
Yıllar geçiyor, hayatımda değişen tek şey oturduğum ev, yaşadığım şehir falan.
Benim yaşamıma da şöyle bir artı eklendi diyemem, eksi eklendi diyebilirim ama..
Yeni tanıştığım kişiler yaşımı sorduğunda umutsuz bir 30 çıkıyor ağzımdan..
Bu aralar kafamda hep aynı sorular..
Nasıl bir hayat yaşadım?
Şimdi ölsem ardımdan mutlu bir hayat yaşadı diyen olur mu?
İsteklerimin ne kadarını elde ettim?
Ne ürettim?
Falan..
30 yaş sendromu yaşıyorum galiba
Seneye de beni aynı görürseniz, bir dürtün olur mu?
Hoooppp napıyon böyle diye
Evet ben de çocuk sahibi olmanın güzel yanlarının yanı sıra zorluklarını, bu dünyanın ne kadar çirkin
bir yere dönüştüğünü düşününce uzaklaşıyorum bu fikirden.
Anneme bakıyorum, 61 yaşında hala kardeşlerimin çilesini çekiyor.
Benim de tabi..
Annelik akıllı işi değil diyorum.
Sonra da insan çocuk sahibi olmayacaksa neden evlenir ki diyorum..
Çocuk sahibi olmayı hiç düşünmeyen biri için evlilik ne lazım diye düşündüğüm çoktur.
Bulamadım bu işin doğrusunu.. :)
Nomu çok gevezeyim fazla konuşuyorum biliyorum ama ne yapayım çok yakın geliyorsun bana seviyorum seni.Şu çocuk meselesini niye annenle bağdaştırıyorsun gerçekten anlamıyorum.
Annenin 6 çocuğu oldu ve dertlerini çekiyor diye sende çekecek değilsin.Her çocuğun zorluğuda var ama sevgiside başka.Seninde 6 tane yapacak halin yok.Kadının imkanlarıda yoktur kimbilir ne zorluklarla büyütmüştür.Çocuk meselesi eşinle senin aranda olan bir şey.
Çocuk düşün diye demiyorum anneni bu meseleye katmanı anlamadım.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?