Hayatım

iwles .!.:

Bazi bayanların beyin gelişimi evlendikten sonra tamamlaniyor, gözleri daha iyi görüyor, kulakları işitmeye başlıyor! Kuzum sizin derdiniz nedir bı kızlık için minnet ediyorsun veya adamı düzeltelim diyorsun olan oldu yoluna bakicaksin ve ileride seni anlayan biriyle veleneceksin şimdilik okuluna bakıp mezun olucaksin, bitti. Nokta.

Genişletmek için tıkla...

Pyemses .!.:

O nasıl bir söz beyin gelişimi evlilik ne alaka

Genişletmek için tıkla...

iwles .!.:

Kurduğum cümlenin açıklaması şu; bazı kızlarımız şiddet gorsede o kişi ile evlenmek istiyor ancak evlendikten bir sene sonra ben ne yaptım diyor sekil konu sahibi hani bilmeseler tamam ama bile bile lades demeleri çök kötü bir durum.

Genişletmek için tıkla...

Helipo .!.:

Mevzuya girmeden önce biliyorum ki çoğunuz hakaret edecek ve "O zaman bu haltı yemeseydin" diyeceksiniz. Ben gerçekten anlayan ve karalamak için değil yardımcı olmak için yorum yapanlara ithafen yazıyorum. Hep böyle başlıkları okurdum, bir gün bunu yazacağım hiç aklıma gelmezdi. Bir seneden fazlaca süreli bir ilişkim oldu aynı evde bile kalmadık, kesinlikle beraber olmadık. Bu ilişkimde bile olmayan şey 15 günlük ilişkimde oldu ve beraber olduk. Doğal olarak bekaret imi de kaybettim. Beni üzen kızlık gitti şimdi ne yapacağım düşüncesi değil. Bunu hep evlenince yaşamak isterdim sadece bekaret kısmı değil ileri düzeydeki cinsel şeyleri de. Ama böyle oldu. Üstünden beş altı gün geçti. Erkek arkadaşım beni bırakmaz yanımda olur demiyorum, insanlar için kesin hükümler vermeyi uzun zaman önce bıraktım. Erkek arkadaşım çok sinirli, psikolojik sorunları var. Abileri eşlerini, babası annesini aldatıyor ve bunu hiç yadırgamıyor. Bu olay olunca ben ağlamaya başladım kendimi kötü hissetmeye başladım. Karşıma geçti ve şu an yanındayım bana bir yanlış yapmadığın sürece de yanında olacağım neden ağlıyorsun bir gün ayrılırsak o zaman ağla derdin bekaretse diktirelim dedi. Derdim bekaret değil, bana öyle davranıyor ki sinirlendiğinde canımı yakıyor, birkaç kez vurdu. Ondan önce o kadar vurdumduymaz o kadar normal düşünen bir insandım ki. Böyle şeyleri çok yadırgardım nasıl canını yakan bir insanla beraber olur insan derdim. Onu seviyorum. Telefonumu alıp kurcalıyor, kendi telefonunu asla vermiyor. Değişik konularda sürekli yalan söylüyor. Ailesine benden bahsettiğini söyledi. Dün sadece deneme amaçlı "seni annemle tanıştırayım mı" dedim. Sert bir şekilde hayır, evlilik için daha çok uzun yıllar var biliyorsun değil mi dedi. Geçenlerde "hamile kalsam ne olur" diye sordum ertesi gün nikahı basarız dedi. Bir anı bir anını tutmuyor yolda yürüyoruz çok hızlı yürüdüğü için bir adım arkasında kalıyorum yanıma gel diyor tam geleceğim tutuyor zorla çekiyor kimle kesişiyorsun diyor. Yemin ederim ki o hayatıma girdiği günden beri birine o gözle bile bakmadım her şeyime dikkat ettim benden üç yaş büyük. Ben de 20 yaşındayım. Öğrenciyim, çalıştığım cafenin bitişiğinde gözlük dükkanı var bir de otuz metre kadar ötede var. Maddi durumu iyi, para ve şımartılarak büyümek ona her şeyi istediği zaman elde edebilme huyu vermiş. Sürekli kavga ediyoruz ottan sebeplerle. Ne yapayım bilmiyorum. Her şey bekaret değil, beni kimse kabul etmese bile sürekli üzen sürekli yıpratan bir insanla beraber olmak yerine ölene kadar yalnızlığı tercih ederim. Ama hemen kestirip atmak istemiyorum. Çift terapistine mi gitsek, psikolojik destek almasını mı sağlasam? Bu ilişki olmasa bile ilerde evlenecek illa ki hayatına biri girecek, bir kıza daha böyle davranmasını istemiyorum. Kendine bunu yapmasını istemiyorum, bu kadar sorunlu bir insan olmasını istemiyorum. Hayatı düzelsin, insanlarla iletişimi düzelsin istiyorum.

Genişletmek için tıkla...

Helipo .!.:

Mevzuya girmeden önce biliyorum ki çoğunuz hakaret edecek ve "O zaman bu haltı yemeseydin" diyeceksiniz. Ben gerçekten anlayan ve karalamak için değil yardımcı olmak için yorum yapanlara ithafen yazıyorum. Hep böyle başlıkları okurdum, bir gün bunu yazacağım hiç aklıma gelmezdi. Bir seneden fazlaca süreli bir ilişkim oldu aynı evde bile kalmadık, kesinlikle beraber olmadık. Bu ilişkimde bile olmayan şey 15 günlük ilişkimde oldu ve beraber olduk. Doğal olarak bekaret imi de kaybettim. Beni üzen kızlık gitti şimdi ne yapacağım düşüncesi değil. Bunu hep evlenince yaşamak isterdim sadece bekaret kısmı değil ileri düzeydeki cinsel şeyleri de. Ama böyle oldu. Üstünden beş altı gün geçti. Erkek arkadaşım beni bırakmaz yanımda olur demiyorum, insanlar için kesin hükümler vermeyi uzun zaman önce bıraktım. Erkek arkadaşım çok sinirli, psikolojik sorunları var. Abileri eşlerini, babası annesini aldatıyor ve bunu hiç yadırgamıyor. Bu olay olunca ben ağlamaya başladım kendimi kötü hissetmeye başladım. Karşıma geçti ve şu an yanındayım bana bir yanlış yapmadığın sürece de yanında olacağım neden ağlıyorsun bir gün ayrılırsak o zaman ağla derdin bekaretse diktirelim dedi. Derdim bekaret değil, bana öyle davranıyor ki sinirlendiğinde canımı yakıyor, birkaç kez vurdu. Ondan önce o kadar vurdumduymaz o kadar normal düşünen bir insandım ki. Böyle şeyleri çok yadırgardım nasıl canını yakan bir insanla beraber olur insan derdim. Onu seviyorum. Telefonumu alıp kurcalıyor, kendi telefonunu asla vermiyor. Değişik konularda sürekli yalan söylüyor. Ailesine benden bahsettiğini söyledi. Dün sadece deneme amaçlı "seni annemle tanıştırayım mı" dedim. Sert bir şekilde hayır, evlilik için daha çok uzun yıllar var biliyorsun değil mi dedi. Geçenlerde "hamile kalsam ne olur" diye sordum ertesi gün nikahı basarız dedi. Bir anı bir anını tutmuyor yolda yürüyoruz çok hızlı yürüdüğü için bir adım arkasında kalıyorum yanıma gel diyor tam geleceğim tutuyor zorla çekiyor kimle kesişiyorsun diyor. Yemin ederim ki o hayatıma girdiği günden beri birine o gözle bile bakmadım her şeyime dikkat ettim benden üç yaş büyük. Ben de 20 yaşındayım. Öğrenciyim, çalıştığım cafenin bitişiğinde gözlük dükkanı var bir de otuz metre kadar ötede var. Maddi durumu iyi, para ve şımartılarak büyümek ona her şeyi istediği zaman elde edebilme huyu vermiş. Sürekli kavga ediyoruz ottan sebeplerle. Ne yapayım bilmiyorum. Her şey bekaret değil, beni kimse kabul etmese bile sürekli üzen sürekli yıpratan bir insanla beraber olmak yerine ölene kadar yalnızlığı tercih ederim. Ama hemen kestirip atmak istemiyorum. Çift terapistine mi gitsek, psikolojik destek almasını mı sağlasam? Bu ilişki olmasa bile ilerde evlenecek illa ki hayatına biri girecek, bir kıza daha böyle davranmasını istemiyorum. Kendine bunu yapmasını istemiyorum, bu kadar sorunlu bir insan olmasını istemiyorum. Hayatı düzelsin, insanlarla iletişimi düzelsin istiyorum.

Genişletmek için tıkla...

Helipo .!.:

Mevzuya girmeden önce biliyorum ki çoğunuz hakaret edecek ve "O zaman bu haltı yemeseydin" diyeceksiniz. Ben gerçekten anlayan ve karalamak için değil yardımcı olmak için yorum yapanlara ithafen yazıyorum. Hep böyle başlıkları okurdum, bir gün bunu yazacağım hiç aklıma gelmezdi. Bir seneden fazlaca süreli bir ilişkim oldu aynı evde bile kalmadık, kesinlikle beraber olmadık. Bu ilişkimde bile olmayan şey 15 günlük ilişkimde oldu ve beraber olduk. Doğal olarak bekaret imi de kaybettim. Beni üzen kızlık gitti şimdi ne yapacağım düşüncesi değil. Bunu hep evlenince yaşamak isterdim sadece bekaret kısmı değil ileri düzeydeki cinsel şeyleri de. Ama böyle oldu. Üstünden beş altı gün geçti. Erkek arkadaşım beni bırakmaz yanımda olur demiyorum, insanlar için kesin hükümler vermeyi uzun zaman önce bıraktım. Erkek arkadaşım çok sinirli, psikolojik sorunları var. Abileri eşlerini, babası annesini aldatıyor ve bunu hiç yadırgamıyor. Bu olay olunca ben ağlamaya başladım kendimi kötü hissetmeye başladım. Karşıma geçti ve şu an yanındayım bana bir yanlış yapmadığın sürece de yanında olacağım neden ağlıyorsun bir gün ayrılırsak o zaman ağla derdin bekaretse diktirelim dedi. Derdim bekaret değil, bana öyle davranıyor ki sinirlendiğinde canımı yakıyor, birkaç kez vurdu. Ondan önce o kadar vurdumduymaz o kadar normal düşünen bir insandım ki. Böyle şeyleri çok yadırgardım nasıl canını yakan bir insanla beraber olur insan derdim. Onu seviyorum. Telefonumu alıp kurcalıyor, kendi telefonunu asla vermiyor. Değişik konularda sürekli yalan söylüyor. Ailesine benden bahsettiğini söyledi. Dün sadece deneme amaçlı "seni annemle tanıştırayım mı" dedim. Sert bir şekilde hayır, evlilik için daha çok uzun yıllar var biliyorsun değil mi dedi. Geçenlerde "hamile kalsam ne olur" diye sordum ertesi gün nikahı basarız dedi. Bir anı bir anını tutmuyor yolda yürüyoruz çok hızlı yürüdüğü için bir adım arkasında kalıyorum yanıma gel diyor tam geleceğim tutuyor zorla çekiyor kimle kesişiyorsun diyor. Yemin ederim ki o hayatıma girdiği günden beri birine o gözle bile bakmadım her şeyime dikkat ettim benden üç yaş büyük. Ben de 20 yaşındayım. Öğrenciyim, çalıştığım cafenin bitişiğinde gözlük dükkanı var bir de otuz metre kadar ötede var. Maddi durumu iyi, para ve şımartılarak büyümek ona her şeyi istediği zaman elde edebilme huyu vermiş. Sürekli kavga ediyoruz ottan sebeplerle. Ne yapayım bilmiyorum. Her şey bekaret değil, beni kimse kabul etmese bile sürekli üzen sürekli yıpratan bir insanla beraber olmak yerine ölene kadar yalnızlığı tercih ederim. Ama hemen kestirip atmak istemiyorum. Çift terapistine mi gitsek, psikolojik destek almasını mı sağlasam? Bu ilişki olmasa bile ilerde evlenecek illa ki hayatına biri girecek, bir kıza daha böyle davranmasını istemiyorum. Kendine bunu yapmasını istemiyorum, bu kadar sorunlu bir insan olmasını istemiyorum. Hayatı düzelsin, insanlarla iletişimi düzelsin istiyorum.

Genişletmek için tıkla...