Bu aralar normal olup olmadığı hakkında karar veremediğim ve yer yer canımı sıkan şeyler üzerinde düşünüyorum, sizinle de paylaşıp değerli fikirlerinizi almak isterim.
İnsanlara, olaylara karşı tolerans seviyem çok değişken. Mesela bazen herkese o kadar tahammül ediyorum ki, o kişiyi yok saymak, silebilmek için bana göstere göstere ve bilerek yanlış yapması gerekiyor. Ve sonucunda yıpranan ben oluyorum, bu kadar şeye rağmen neden son raddeyi bekledim diye kendime kızıyorum. Mesafeyi doğru zamanda koyamadığımı hissediyorum bazen. Ya da neresinde mesafe koyarsam koyayım sanırım bana yanlış zaman gibi geliyor. Bazen de bir olayda hiçbir şeye katlanamadığımı farkedip huzursuzluğumda en ufakta olsa payı olan bir insanı , insanları direk olarak hayatımdan çıkartıveriyorum. Tabi çıkartmak işin fiili kısmı çünkü söylemediğim şeyler varsa şayet, o insanları hayatımdan çıkardıktan bir süre sonra daha içimde olayları yaşayıp boşuna zihnimi yoruyorum. Ama söyleyeceklerimi söyleyip beynimde çıkış yolu bulduysam etkisi o kadar olmuyor. Zamanla geçse de bir dönem canımı sıkmış oluyor bu durumlar sonuçta. Haliyle bu durum da beni yıpratıyor. Her nerede değilsen orada çok mutlu olacakmışsın gibi gelir ya, hah işte ben de ne yaparsam yapayım yapmadığım şeyler ya da tam tersi beni huzurlu kılacakmış gibi geliyor.
Geçen yıl tartışma çıkarılabilecek bir çok lafını tolere ettiğim ve sevdiğim bir kadın arkadaşımla ciddi tartışma yaşadık. Fikirlerine önem verir ve severdim, hakkında da asla kötü bir şey düşünmedim sadece son zamanlarda içimde ona karşı tanımlayamadığım tuhaf bir his vardı, o da bu kavgayla netleşti zaten. Mesela işyerinde sivri dilleriyle bilinen bir grup hakkında atıp tutabiliyordu ama yüzlerine asla bir şey söyleyemiyordu. Onlar kalkıp bir şey dese yanlış anlaşılmaya mahal vermeyecek şekilde konuşur alttan alırdı. Fevri oluşu sadece lafını geçirebileceğini düşündüğü kişilereydi. Ben hep alttan aldım, neden alıyorsam. En sonunda geldi erkek arkadaşıma çattı. Ağza alınmayacak sözler eşliğinde o güne değinki söylemlerimizi, hareketlerimizi de sakladığı hafızasından çıkararak her şeyi bir bir yüzümüze kustu. Söylemleri hakarete varıyordu ki, erkek arkadaşım onun ettiği laflarla yarışamayacak basitlikte sadece bir cümle söylediği halde bu kişi ortalığı birbirine kattı. müdüre kadar çıkıp kendi söylediği lafları değil de erkek arkadaşımın bir cümlesini herkese anlattı, bizi kötü gösterdi falan. Ona bu cesareti verdiğim için aylarca kendimi yedim mesela.. Nasıl duracağı yeri ve haddini bildirmedim diye kendimi sorguladım. Evet burada hatanın büyüğü bende, kesinlikle hatalıyım ona bu cesareti verdiğim ve zamanında gereken tepkiyi veremediğim için. Bu olaydan sonra çevresinde onun gibi düşünen herkesi, olayı bilmeden bize taraf olan herkesi sildim.
Sadece bir olay üzerinden anlatmış olmayayım da beni en çok etkileyen yukarıda anlattığım olmuştu. Genel olarak sorunum bu, zamanında tepkilerimi doğru versem belki bunlar olmayacak diyorum, sonra ben tepkimi versem de bazen hesaplayamadığım şeyler olabilir diyorum. Neden dengeyi sağlayamıyorum, ben bu yanlışları nasıl düzelteceğim arkadaşlar? Sizler nasıl bir tutum sergiliyorsunuz?
İnsanlara, olaylara karşı tolerans seviyem çok değişken. Mesela bazen herkese o kadar tahammül ediyorum ki, o kişiyi yok saymak, silebilmek için bana göstere göstere ve bilerek yanlış yapması gerekiyor. Ve sonucunda yıpranan ben oluyorum, bu kadar şeye rağmen neden son raddeyi bekledim diye kendime kızıyorum. Mesafeyi doğru zamanda koyamadığımı hissediyorum bazen. Ya da neresinde mesafe koyarsam koyayım sanırım bana yanlış zaman gibi geliyor. Bazen de bir olayda hiçbir şeye katlanamadığımı farkedip huzursuzluğumda en ufakta olsa payı olan bir insanı , insanları direk olarak hayatımdan çıkartıveriyorum. Tabi çıkartmak işin fiili kısmı çünkü söylemediğim şeyler varsa şayet, o insanları hayatımdan çıkardıktan bir süre sonra daha içimde olayları yaşayıp boşuna zihnimi yoruyorum. Ama söyleyeceklerimi söyleyip beynimde çıkış yolu bulduysam etkisi o kadar olmuyor. Zamanla geçse de bir dönem canımı sıkmış oluyor bu durumlar sonuçta. Haliyle bu durum da beni yıpratıyor. Her nerede değilsen orada çok mutlu olacakmışsın gibi gelir ya, hah işte ben de ne yaparsam yapayım yapmadığım şeyler ya da tam tersi beni huzurlu kılacakmış gibi geliyor.
Geçen yıl tartışma çıkarılabilecek bir çok lafını tolere ettiğim ve sevdiğim bir kadın arkadaşımla ciddi tartışma yaşadık. Fikirlerine önem verir ve severdim, hakkında da asla kötü bir şey düşünmedim sadece son zamanlarda içimde ona karşı tanımlayamadığım tuhaf bir his vardı, o da bu kavgayla netleşti zaten. Mesela işyerinde sivri dilleriyle bilinen bir grup hakkında atıp tutabiliyordu ama yüzlerine asla bir şey söyleyemiyordu. Onlar kalkıp bir şey dese yanlış anlaşılmaya mahal vermeyecek şekilde konuşur alttan alırdı. Fevri oluşu sadece lafını geçirebileceğini düşündüğü kişilereydi. Ben hep alttan aldım, neden alıyorsam. En sonunda geldi erkek arkadaşıma çattı. Ağza alınmayacak sözler eşliğinde o güne değinki söylemlerimizi, hareketlerimizi de sakladığı hafızasından çıkararak her şeyi bir bir yüzümüze kustu. Söylemleri hakarete varıyordu ki, erkek arkadaşım onun ettiği laflarla yarışamayacak basitlikte sadece bir cümle söylediği halde bu kişi ortalığı birbirine kattı. müdüre kadar çıkıp kendi söylediği lafları değil de erkek arkadaşımın bir cümlesini herkese anlattı, bizi kötü gösterdi falan. Ona bu cesareti verdiğim için aylarca kendimi yedim mesela.. Nasıl duracağı yeri ve haddini bildirmedim diye kendimi sorguladım. Evet burada hatanın büyüğü bende, kesinlikle hatalıyım ona bu cesareti verdiğim ve zamanında gereken tepkiyi veremediğim için. Bu olaydan sonra çevresinde onun gibi düşünen herkesi, olayı bilmeden bize taraf olan herkesi sildim.
Sadece bir olay üzerinden anlatmış olmayayım da beni en çok etkileyen yukarıda anlattığım olmuştu. Genel olarak sorunum bu, zamanında tepkilerimi doğru versem belki bunlar olmayacak diyorum, sonra ben tepkimi versem de bazen hesaplayamadığım şeyler olabilir diyorum. Neden dengeyi sağlayamıyorum, ben bu yanlışları nasıl düzelteceğim arkadaşlar? Sizler nasıl bir tutum sergiliyorsunuz?
Son düzenleyen: Moderatör: