- 15 Nisan 2017
- 3.539
- 9.178
- 158
- Konu Sahibi strawberry_cake
- #1
İyi akşamlar herkese. Öncelikle depremde sevdiklerini kaybedenlere baş sağlığı, depremden birebir veya dolaylı olarak etkilenen herkese geçmiş olsun dileklerimi iletmek istiyorum. 6 subattan beri yürüyen bir cenazeden hiç bir farkım yok. Son iki gündür az biraz hayata döndüm diyebilirim. İçimdeki duygulari uzun uzun anlatmayi biraz gereksiz buluyorum çünkü hemen hemen herkes aynı durumda biliyorum. Ben sizinle aldığım bir kararı paylaşmak bu konuda içimi dökmek istiyorum. Yaşadığım bu felaketten sonra daha fazla bu korkuyu ve stresi kaldiramayacagima karar verdim. Yaşadığımız yer ve tüm komşu illerimiz fay hatlarindan ibaret hatta iki büyük fay hattinin kesiştiği yerlerden olusuyor bu bölgeler. Son üç senede 3 tane yıkıcı deprem gördük bundan sonrası içinde her an her saniye bu korku ve endişeyle yaşamak, akşam basini yastığa rahat koyamamak sabaha neyle uyanacagini bilmemek ne kötüymüş. Hem kendi mental sağlığım için hemde çocuklarımın gelecegi için batı Avrupa'ya yerlesmeye karar verdik. Halbuki düzenimizi oturtmustuk işimiz düzenimiz çocukların okulu herşey rayina oturmustu. Eşimle son zamanlarda oh be artık rahatladık herşey gönlümüze göre oldu diyorduk takı bu son olayları yaşayana dek. Şimdi sil baştan bir düzen kuracağız kendimize herşeye sıfırdan başlayacağız bir yanım mutlu cocuklarim için en dogru kararın bu olduğunu biliyorum ama öte yandan içimden atamadigim endişeler var. Esimle bir yıl birbirimizden ayrı kalacağız ben önden gideceğim çocuklarla annemlerin yanında kalacağım ev çıkana kadar. Gideceğim yerde çok ciddi ev sıkıntısı var annemlerde ne kadar kalmam gerekecek bilmiyorum. Annem dışardan sağlam ve güçlü görünmesine ragmen psikolojik olarak pek iyi değil. Sürekli hastaliktan bahseden, herseye kaprislenen durmadan laf sokan, ev işleri yüzünden aşırı derecede surat yapabilen hatta kavga cikaran, kısacası insani dibe cekmekten hoşlanan biri. Onunla bir arada kalma düşüncesi beni inanılmaz demoralize ediyor. Gider gitmez işe gireceğim çocuklarım henüz küçük okul saatleri 15:00'e kadar benim is çıkışı saatine kadar onlarin durumuna bir çözüm bulmam lazım. Eşimin oturma izni alabilmesi için işlemleri baslatmam lazım. Esim oraya geldikten sonra kendi standardının altında bir işe girecek gibi görünüyor (emniyet mensubu kendisi) dil ogrenmesi lazım bu onun yasayacagi zorluklar. Ama yükün buyuk bir kısmı bende olacak ilk adımı ben atacağım okul, ev, iş, düzen kurma ve tüm prosedurlerle ben ilgileneceğim. Tek başıma iki çocukla bunların üstesinden gelebilir miyim kızlar bu süreci yasayanlar varmı sizin deneyimleriniz nasıldı? Her türlü gitmeye değer biliyorum ama sanırım yeniden bir düzen kurma düşüncesi beni biraz urkutuyor.
Son düzenleme:
