Hayatınızda olan zor karakterli insanlara nasıl davranıyorsunuz/davranırsınız?


yaşadıkların çok zor.çevrendekiler de duyarsız,umarsız.içindekilerle sen yalnız bir şekilde öylesine yaşamaya devam ediyorsun.
muhakkak bir kırılma noktası vardır.yeniden doğmak gibi her şey sil baştan.
o zaman mutlu olursun inşallah.
 
walla ayne babam böyleşakkıdı
alttan alsan bak ben haklıyım der,sözüme geldin mi der gıcık bi tavırla. kafamçokkarıştı
bağırıp çağırsak o daha beter oluyo hoş bazen susturduğumuz oluyo ama bu kez susturduk ya...küfre başlar olmadı üstümüze yürr dövemez tabe
sıkar biraz laelaelaelaelae
yani canım...
muhatap olma
ben babamla aynı evin içinde 5 yıldan fazladır konşmam :umursamaz:
kardeşlerimde öyle konuşmazlar babamla sositososito
şımarık bu tip insanlar yaa...salla salla vur duvarasempatiksalakcinni
 
hepinizden çok özür dileyerek nacizane fikrimi söylemek istiyorum herşeyden önce anne baba hakkı bunu çok iyi bilmek lazım bunu bilmek içinde anne baba olmak lazım insanlar bir süre sonra çocukları için yaşıyor herşeylerini çocuklarına göre yaşıyorlar çocuklarından sadece saygı ve sevgi bekliyorlar tabiki kuşak çatışmaları olacak anne baba çocuğu çocukta anne babayı anlayamayabilir ama saygı ve sevgiyi kaybetmemek önemli benim babam yok annem baktı bize çok sinirli despot kendi bildiğinde asla şaşmayan dediğim dedik çaldığım düdük diyen biriydi çünkü hayat anneciğimi hırpaladı yıprattı biz asla onu üzecek kıracak tek bir davranışta bulunmadık eşlerimizi okuyacağımız okulları bile annem seçti o zamanlar içten içe kızdım üzüldüm ama kesinlikle saygısızlık yapmadım tek kelime bile etmedim şimdi annemi genç yaşta kaybettim onu okadar özlüyorumki keşke yine kızıp bağırsada hayatta olsa insan bazı değerleri kaybedince anlıyor şimdi benimde çocuklarım var onlar için en iyisini istiyorum ama tabi onlara benim isteklerim olumsuz gelebiliyor benim tavsiyem biraz daha sabırlı olup anlayışlı olarak yaklaşmanız ailenize siz verici olun insanlar almayı severler verenide tabi
 
segacım,
anne-baba olmaları bu kadar müdahale etmeleri hakkını onlara vermez:umursamaz:
eskiden varyaaa deli gibi ağlardık babamın yaptıklarına.artık tınmıyoruz
anne babada olsa herkes yeriini bileCEK:1closedeyes:
biraz yerini bırakacaklar,değerini düşürmeyecek bi eevde bulunan tüm bireyler :hulya:
 
Herkesin yakınında ne zor insanlar varmış... Allah sabır versin hepimize...

İnsanın kendi annesi olunca çok zor oluyor.

kavga etmemeyi tercih ediyorum genelde boşveriyorum ama bir yere kadar işte birikiyor içimde her şey söyleyeceklerim, insan kendi annesi ile rahat konuşamaz mı yahu? işte ben konuşamıyorum hemen suratı düşer başlar sitemlere bu durum en çok babamı etkiliyor ona o kadar acıyorum ki artık, küçükken hatırlıyorum da hep annemden taraf olurduk. Off off çok zor valla...

Ofiscim kardeşlerinle demişsin erkek kardeşim var yoğun çalışıyor akşamları da odasından pek çıkmıyor sanırım böyle bir yöntem bulmuş kendine, ama o kavga ettiği zaman annemle ağır bile konuşur ama sonra gider özür diler sırnaşır, ben ağır konuşmam ama haklıysam da özür dileyemem zaten artık hiç özür dilemiyorum çünkü annem ömrü hayatında bir insandan özür dilemiş değildir küserek trip atarak insanı dize getirmeye çalışır hep, bende ömrüm boyunca bu davranışından nefret ettim hiç sevmiyorum küsmeleri trip atmaları sorunum varsa açık açık konuşurum genelde ya da boşveririm...

ha bir de özür dilediğin anda da yine burnundan getirir özür dilemeye bile korkarsın sonra zafer kazanmış gibi davranır hatasını anladı sırnaştı bana diye dolaşır, ama anlamaz ki onu haklı gördüklerinden değil arayı yumuşatmak için atılmış adımlar bunlar. Onu sevdiğimiz değer verdiğimiz için yanaşıyoruz ona bunu hiç düşünmüyor. Ben hep çok yakınlarıma küsersem ölüm ihtimali gelir aklıma, yapamam ya ben ya da o küsken ölürse bunu düşünürüm hep.

Sega eşimin annesi de böyledir şansıma işte. Karakterleri farklı ve birbirlerinden hazetmezler. Anne baba hakkı diye her ikisinin dediklerini yapmaya kalksam hayatlarıma müdahale etmelerine izin versem yine kötü olurum, çünkü biri A der biri B der. Kaldı ki ben insanların hayatlarıma müdahele etmesini de sevmiyorum. Öyle uçlarda yaşayan biri de değilim sıradan bir insanım yani kararlarım kimsenin dudağını uçuklatacak şekilde değil ki müdahale hakkı görsünler kendilerinde.

Bunca yıllık hayatımda beni her şekilde etkiledi. Bende huysuzlaşıyorum çabuk parlıyorum, alıngan olabiliyorum, ama sonra olayların muhasebesini yapabiliyorum. Ama annemde zerresi yok.
 

Cekhucum düzelene kadar beklemeyi bende yapıyorum aynı evde olmadığımız için siniri geçene kadar gitmiyorum mesela ama torunumu benden esirgiyorlar diye ağlanıyormuş bu sefer, sonra şunu da denedim aynı ortamdaysak aldırmayıp normal devam ediyorum bu sefer beni takmıyorlar moduna girip daha beter oluyor. Oğlumu eşimle gönderiyorum ben gitmiyorum, ama bu sefer ki olayda eşime de cephe almış durumda :uhm: benneyaptımki
 
ne kadar zor olduğunu anca tahmin edebilirim..sonuçta benim bahsettigim teyzem annem değil..
ama bir de söyle düşünmek lazım,annen kaç yasında ve annen bu,ondan daha fazlasını bekleyemezsin artık..sen anneni taniyorsun,asla ozur dilemez diyorsun veya görüşmediğinde neler diyebilecek biliyorsun..olabildiğince onun huyuna gitmen gerekir..sen de haklisin kolay değil ama hayatından çıkaramazsın,o da değişmez..yapabileceğin bir şey yok olabildiğince duymamaya görmemeye çalış..özür dilediinde Zafer kazanmış edasına mı bürünüyor,görme..sen üstüne düşeni yapıp özür diliyorsun haklı da olsan,evlat olarak yapman gerekeni yapıyorsun,bu sekilde duşun..
 
Ben eşimin yengesiyle acayip sorunluyum depresif polyannacım.

Eşimin yengesidir susayım sesimi çıkarmayım diye düşünmedim bugüne dek.

Kendimi asla ezdirmedim ona karşı.

Bu gibi kişilere karşı herzaman mesafemi korurum.
 
Çevremde böyle insanlar yok ama anlattığınız kadar değilse de ben zor karakterliyim.
Ne kadar da artık böyle olmamalıyım desen de sonuçta yine aslına dönüyorsun.
Çevremdekiler idare ediyorlar ve kırmamak için özen gösteriyorlar. Yani huyuma alıştılar.
Agresifleşmiyorum, kavgacı değilim ama küserim. Karşımdaki özür dileyene kadar konuşmam aile içi bile olsa.:umursamaz:
Eğer daha önce böyle değilse sonradan olduysa doktor çözüm olabilir ama hep böyleyse bir işe yaramaz . Olduğu gibi kabul etmek, suyuna gitmek, çok üzerine gitmemek gerekir bence.
 

Şu küsmeyi bende becerebilsem işte o zaman annemde benim huyuma suyuma gitmeye başlayacak bu konuda malesef babama çekmişim
 


Söylemesi çok zor.. Annem derken bile içim titrer.. Fakat bir gün ondan güzel bir söz takdir edici bir davranış görmedim.

Ben çok hassas bir insanım. Çevrem, komşularım bile zaman zaman sabrımı takdir ediyorlar.

Annem çalışma şartlarının getirdiği bir davranış olarak belki çok otoriter, sert mizaçlı ve konuşmaları kırıcı olabiliyor...

Şimdi evleniyorum. Açıkcası daha mutluyum. Çünkü huzuru bulmak istiyorum artık.

Duygusal ve hassas biriyimdir. Annemde tam tersi. O yüzden aynı noktada buluşamadık hiç. Benim annemde aşırı müdahalecidir. Evlenirken seçtiğim tüm eşyaları annemin isteğine göre seçmek zorunda kaldım. Nedeni ise benim zevkim güzel değilmiş tüm akrabalarım ve kayınvalidemin yanında söyledi bu sözleri..ve bunun gibi şeyler...

Canım nişanlımda kendi evimiz olduğu zaman herşeyi istediğin gibi yaparsın üzülme dedi, sağolsun. Rabbimin bana verdiği bir hediye O...

Açıkcası alttan da alsan üstten de alsan bir insanız sonuçta. Gözyaşısız gecem geçmiyor sözlendiğimden beri.. Sözümde ayrı sorun... Düğünümde ayrı sorun...
Annelere of bile dememek lazım fakat onların bize off çektirmeye hakkının olmadığını düşünüyorum.

Bu sorunun çaresi var mı bilemiyorum, ben 25 yıldır çözemedim çünkü. İyi kötü yuvarlanıp gidiyoruz. Umarım evlenince müdahaleleri daha da kısıtlanır diye umuyorum. Hayırlısı... yerimseniben
 
benimde hatımda cok zor iki insan var işi olduğunda cıkarı olduğunda canım cicim demesini bilen ama işi biter bitmez farklı hallere bürinürler başkasına kızıp suratını bana asan garip garip tripler yapıp adamı orta yarinden catlamayı bilen herşeyi kendi istediği gibi olmasını isyeten ve olmadığından aklınıza gelmeyecek kadar duygu sömürüsü yapmayı bilen iki kişi ama onlar gibi olmadım hiç neysem oyum yapamam farklı tavırlar olamam onlar gibi
 
Hemen hepimizin yakın çevresinde bu tarz birileri var sanırım..
Benim de yakın ailemin içinde birisi var ve eminim ki o da benim için zor olduğumu,anlaşmaya yanaşmadığımı vs. düşünüyordur..
Bir dönem kafama çok takmıştım,üzülmüştüm,çözüm aramıştım. Ama baktım ki ne olursa olsun ortak paydada buluşamıyoruz,aksine her geçen an daha da kırılıp inciniyoruz.En iyisi gerekmedikçe görüşmemek,görüşülmesi gereken vakitlerde de mecbur kalmadıkça sohbete girmemek diye düşündüm.
Evet kan bağın olan biriyle bunu yapabilmek çok zor ama inanın ben yaklaşık 15 yıldır bunu başarabiliyorum. Gençlere göre en büyük avantajımızın evimizin ayrı olması diye düşünüyorum. Aynı evin içinde olsaydık çok daha zor olurdu.
 
kendı aılem dısında hıckımse benım ıcın vazgecılmez degıldır

ama anlasmakta hatta tahammul etmekte zorlandıgım kısı kendı aılemden ıse karsımdakını degıstırmeye calısmam
kendı halıne bırakır zorunda kalmadıkca muhatap olmam
ne kus ne de barısık mısalı
 
Yolumu degistirir ve gerekmedikce karsi karsiya gelmem.

Ucu bana dokunacaksa, kiymetimi kendim belirler ve bencil davranirim!
 
Benimde babam çok zor biri, baştanda öyleydi evlendim yine değişmedi.Hep onu pışpışlıycan ozaman iyisin.25 senelik evliyim bir kere sormamıştır kızım nasılsın bir derdin varmı diye.Başlarda hep idare ettim çoçuklarım küçüktü ama çoçuklar büyüyünce benimde sorunlarım çoğaldı dayanamamaya başladım.Bir kere yine bizde misafirdi sebebsiz yere suratı bir karış o arada oğlumun okulda sorunları vardı iyi değildim sonunda patladım baba suratın neden bir karış dedim, sana bir kusurmu ettim bunları söylerken sesimi yükseltmedim bile.baba biz senden bir şey istemiyoruz sadece güler yüzlü olmanı istiyoruz dedim.Senmisin bunları söyleyen başladı bağırmaya evlatlıktan reddetmeye kadar gitti.1yıl sürdü barışması.olanlar için çok üzüldüm ne kadar kötü olursa olsun o benim babam.olaydan sonra günlerce ağladım.Daha haftasına gittim özür dilemeye beni tekme tokat dövdü(eşimin haberi yok bundan yoksa bir daha göndermezdi babamlara)gitmekten hiç ylmadım her gittiğimde elini öptürmedi yine gittim.Şimdi barıştık tribleri hala sürüyor ama onlara aldırmıyorum.zaten artık yaşlandıda ama hiç değişmedi yine ters nedenini bilmeden bir bakarsın küsmüş birde çok bencil.Eğer bu babam değil başka biri olsaydı uğraşmazdım ama aile öyle değil.et tırnaktan ayrılırmı..
 
özürdilemesini bilmeyen kusurunu bilmeyen insandan korkarım kesinlikle mesafemi koyarım!!benimde hayatım da anlaşılması çok güç dediğim insanlar var gerçekten çok zor yaşaması sürekli sürekli konuşup dediğini 2 sn sonra değiştrip dememiştim diyen cevap beklersin yok bir daha sorarsın söyledim ya der ama sen cevabı kesin duymamışsındır bide cevap verdim yaa diye tartışır o hiç çekilmez,anlattığın bir konuyu bile içinden çıkılmaz bir hale getiriler anlatırken ince detaylara takılı kalırlar açık ararlar,çok bilenden gevezeden sürekli konuşmana oturmana hayatına müdahale eden insanlara gerçekten TAHAMMÜLÜM KALMADI:gitme:klava:sabrının sonuna kadar kullanırlar bide sen insan değilsin hep o haklı offffffffffffffffffffffffffffffffffffff offfffffffffffffffffffffffffffffffffffff allahım bir yol bir yolll
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

16 - 22 Aralık 2024 Haftalık Burç Yorumları
2
Yorumlar
23
Görüntüleme
2K
Nhessa
T
Eski nişanlımla evlenirsek düzelir mi her şey
10 11 12
Yorumlar
231
Görüntüleme
30K
biranliknefes
K
Eşimin aile bağları
2 3
Yorumlar
57
Görüntüleme
9K
uzumlukekkk
U
A
Kendimi değersiz ve yalnız hissediyorum
4 5 6
Yorumlar
115
Görüntüleme
25K
Keyfinbilir
Z
20 yıllık evliliğin başlangıç ve bitiş hikayesi.
11 12 13
Yorumlar
240
Görüntüleme
57K
thelittleprince38
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…