Hayatta hiçbir şey elde edememiş olmak

laraenve11

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
26 Haziran 2021
39
55
38
41
Aslında normalde depresif bir insan değilim. Ama şu son zamanlar bir kaç eski arkadaşla karşılaştım. Hayatlarını gördüm. Ve neler elde edemediğimi anladım. Normalde sosyal medya kullanmam. Dolayısıyla kimseden haberim olmaz. Belki de bilmemek daha iyiymiş. Arkadaşlarımın hepsi evlenmiş, çoluk çocuğa karışmış, evlerini almış. İşlerini gayet güzel kurmuşlar. Tek dertleri mutfakta kullandıkları elektronik eşya markası filan olmuş. Ben ise kendime baktım. Ev yok, sevdiğim bir işim yok. Eş yok, çocuk yok. Yaş nerdeyse 40a yaklaştı. Hala ailemle yaşıyorum filan. Her gün anne ile kavga. Kısacası berbat bir hayatım varmış ama farkında değilmişim. İşin kötü tarafı uğraşıyorum da. Birşeyleri değiştirmeye çalışıyorum ama yerimde saymışım hep. Kısacası sizlerle dertleşmek istedim. Teşekkürler.
 
Aslında normalde depresif bir insan değilim. Ama şu son zamanlar bir kaç eski arkadaşla karşılaştım. Hayatlarını gördüm. Ve neler elde edemediğimi anladım. Normalde sosyal medya kullanmam. Dolayısıyla kimseden haberim olmaz. Belki de bilmemek daha iyiymiş. Arkadaşlarımın hepsi evlenmiş, çoluk çocuğa karışmış, evlerini almış. İşlerini gayet güzel kurmuşlar. Tek dertleri mutfakta kullandıkları elektronik eşya markası filan olmuş. Ben ise kendime baktım. Ev yok, sevdiğim bir işim yok. Eş yok, çocuk yok. Yaş nerdeyse 40a yaklaştı. Hala ailemle yaşıyorum filan. Her gün anne ile kavga. Kısacası berbat bir hayatım varmış ama farkında değilmişim. İşin kötü tarafı uğraşıyorum da. Birşeyleri değiştirmeye çalışıyorum ama yerimde saymışım hep. Kısacası sizlerle dertleşmek istedim. Teşekkürler.
Yalnız değilsin demek istedim. Aynı durumdayız Allah büyük birgün bu sıkıntılar bitecek
 
Aslında normalde depresif bir insan değilim. Ama şu son zamanlar bir kaç eski arkadaşla karşılaştım. Hayatlarını gördüm. Ve neler elde edemediğimi anladım. Normalde sosyal medya kullanmam. Dolayısıyla kimseden haberim olmaz. Belki de bilmemek daha iyiymiş. Arkadaşlarımın hepsi evlenmiş, çoluk çocuğa karışmış, evlerini almış. İşlerini gayet güzel kurmuşlar. Tek dertleri mutfakta kullandıkları elektronik eşya markası filan olmuş. Ben ise kendime baktım. Ev yok, sevdiğim bir işim yok. Eş yok, çocuk yok. Yaş nerdeyse 40a yaklaştı. Hala ailemle yaşıyorum filan. Her gün anne ile kavga. Kısacası berbat bir hayatım varmış ama farkında değilmişim. İşin kötü tarafı uğraşıyorum da. Birşeyleri değiştirmeye çalışıyorum ama yerimde saymışım hep. Kısacası sizlerle dertleşmek istedim. Teşekkürler.
Bazı insan dışarıya karşı mükemmel bir hayat izlenimi sunuyor evlendiği süper kahramanı 3 odalı sarayını mızmız yemek yemeyen minnoşla uykusuz kalışını sevimli anlatırken asıl yaşadığı hayat çogumuzla aynı.
Sizde evlenebilirdiniz,evlenebilirsiniz tercih meselesi biraz kriterleri aşağıya çekin uygun eş bulunur.
Değiştirmeye çalışmakta belki dogru degil kabullenip yaşamakta gerekiyor bazı zamanlar bazı insanları.
Herkesin hayatı başkasına göre süper
 
Aslında normalde depresif bir insan değilim. Ama şu son zamanlar bir kaç eski arkadaşla karşılaştım. Hayatlarını gördüm. Ve neler elde edemediğimi anladım. Normalde sosyal medya kullanmam. Dolayısıyla kimseden haberim olmaz. Belki de bilmemek daha iyiymiş. Arkadaşlarımın hepsi evlenmiş, çoluk çocuğa karışmış, evlerini almış. İşlerini gayet güzel kurmuşlar. Tek dertleri mutfakta kullandıkları elektronik eşya markası filan olmuş. Ben ise kendime baktım. Ev yok, sevdiğim bir işim yok. Eş yok, çocuk yok. Yaş nerdeyse 40a yaklaştı. Hala ailemle yaşıyorum filan. Her gün anne ile kavga. Kısacası berbat bir hayatım varmış ama farkında değilmişim. İşin kötü tarafı uğraşıyorum da. Birşeyleri değiştirmeye çalışıyorum ama yerimde saymışım hep. Kısacası sizlerle dertleşmek istedim. Teşekkürler.
ben de böyle hissediyorum bu ara. Annemle aram iyi onun dışında aynıyız. her konuda bir şey yapamadım. Yapmak istedim hep bir şekilde engel çıktı. Yaş 40 olacak. Yalnız değilsiniz. Herşey için geç kalmış hissi var. Sadece günü kurtarıyorum. İşte bir liste yapıyorum şükür sebeplerim diye. Beyhan Budak, Doğan Cüceloğlu izliyorum. Yine de şükür tabi. Sağlıklıyım, işim var vb. Sanırım giderek kötüleşen ekonomik durum da artık bir şey yapamayacağım hissine neden oluyor. Evlilik defterini kapadım zaten ben. Sizin inşallah olur. Herşeye rağmen hayat devam ediyor.
 
Ay bende bu forumda tek 39 yaşında benim sanıyordum 😂 Ayrı bir grupmu açsak 😅

Ben işimde başarılı akademisyenim, ikinci evliliğimi yaptım altı ay önce, çocuğum yok. Evim yok. Ve mutsuzluğum had safhada. Evde huzur yok. Sizin anneniz, benimde eşim.
Ama ben bekar yaşadığım günleri çok özlüyorum. Geriye baktığımda “yav ben ne mutluymulumda görmemişim” diyorum şu an. Bundan daha 2 sene öncesine kadar aynı başlığı bende atardım, hislerim aynıydı. Evlenemedim, yuva kuramadım, düzenim yok naraları atıyordum bende. E şimdi? Evlendim ve başım hiçde göğe ermedi, tam aksine modum yerlerde sürünüyor.

Bu yüzden size tavsiyem şu: evlilikmiş, evmiş, barkmış - aala takılmayın bunlara. Sizi geçindiren işiniz varsa - ve seviyorsanız - sevmiyorsanız, değiştirin, kendinizi geliştirin - hayatınızı elinizden geldiği kadar yaşamaya ve zevk almaya bakın.
Benim yaptığım gibi mutluluğunuzu asssssla el oğluna bağlamayın. İnanın bana sizi mutlu etmek yerine umutlarınızı bile elinizden alıyorlar.

Keşke eski hayatımı bana geri verseler diye çok ağladım bu son 6 aydır..
 
Aslında normalde depresif bir insan değilim. Ama şu son zamanlar bir kaç eski arkadaşla karşılaştım. Hayatlarını gördüm. Ve neler elde edemediğimi anladım. Normalde sosyal medya kullanmam. Dolayısıyla kimseden haberim olmaz. Belki de bilmemek daha iyiymiş. Arkadaşlarımın hepsi evlenmiş, çoluk çocuğa karışmış, evlerini almış. İşlerini gayet güzel kurmuşlar. Tek dertleri mutfakta kullandıkları elektronik eşya markası filan olmuş. Ben ise kendime baktım. Ev yok, sevdiğim bir işim yok. Eş yok, çocuk yok. Yaş nerdeyse 40a yaklaştı. Hala ailemle yaşıyorum filan. Her gün anne ile kavga. Kısacası berbat bir hayatım varmış ama farkında değilmişim. İşin kötü tarafı uğraşıyorum da. Birşeyleri değiştirmeye çalışıyorum ama yerimde saymışım hep. Kısacası sizlerle dertleşmek istedim. Teşekkürler.
Aynı ben işte. Bi başarıymış gibi evlendim hah ne oldu. Ne geçti eline diyorum
 
kesinlikle evlilik çok da matrak bi şey değil e diyeceksin ki siz niye eblendiniz bilmşyorduk matrak bi şey sanıyorduk saplandık çıkamıyoruz:) iş konusunda bi şeyler yapmaya bakın önemli olan o mutluluk kaynağı ol çalışmak kazanmak üretmek kendine harcamak
 
Aslında normalde depresif bir insan değilim. Ama şu son zamanlar bir kaç eski arkadaşla karşılaştım. Hayatlarını gördüm. Ve neler elde edemediğimi anladım. Normalde sosyal medya kullanmam. Dolayısıyla kimseden haberim olmaz. Belki de bilmemek daha iyiymiş. Arkadaşlarımın hepsi evlenmiş, çoluk çocuğa karışmış, evlerini almış. İşlerini gayet güzel kurmuşlar. Tek dertleri mutfakta kullandıkları elektronik eşya markası filan olmuş. Ben ise kendime baktım. Ev yok, sevdiğim bir işim yok. Eş yok, çocuk yok. Yaş nerdeyse 40a yaklaştı. Hala ailemle yaşıyorum filan. Her gün anne ile kavga. Kısacası berbat bir hayatım varmış ama farkında değilmişim. İşin kötü tarafı uğraşıyorum da. Birşeyleri değiştirmeye çalışıyorum ama yerimde saymışım hep. Kısacası sizlerle dertleşmek istedim. Teşekkürler.
Aynl ben. Yalnız değilsin
Gitgide de geriye gidiyorum
 
Sizin yerinizde olmak isteyen o kadar cok insan var ki:)
Evlilik dısında sisiz ne mutlu eder mesela neye geç kaldınız.
Ben bunu düşündüm hep, yaş oldu 37 iki üni aynı anda okuyorum. Bazen daralıp derdinn neydi yahu diyorum, ama geçen yıllarımda hep buna ait Bi pişmanlığım olmuş mesela. BEnde cocuk ta var olmasa ki bilir ne hayallerimin peşinden koşardım.
Evlilik, eş çokta şey degil yani zde var ne oluyor hayallerimden haberi bile yok belki hani o ilk şey kalmıyor ki yani. Destek mi he evet sen yaparsın başarırsın der evet. Ona kalmadan demeden de zatn yapıyorum :). Bence katılabildigiz kadar kurslara katılın. Yaş 40 kime hesap vereceksiniz ya, hani Bi laf var ya bana geçen yıllarım lazım Bi de şimdi ki aklım. Sonsuz risk alabirdim mesela. Vb vb
 
benim de yaş 39
evlenecek kadar sevdiğim kimse olmadı , ayyy bir şekilde evleneyim yaa diye de evlenecek karakter değilim ben
işin aslı evlilik hiç umrumda da değil yani ama cocuk isterdim beni o konu düşündürüyor.
ilişkiniz yok mu? olmadı mı? ilişkilerdeki sorurunuz ne? benim karşıma evlenirim dediğim adam çıkmıyor mesela

bilmiyorum hangisi daha zor olur biriyle evlenmek isteyip evlenememek mi, evlenecek insan bulamamak mı evlenip geçinememek mi. ben açıkçası ailesi sorunluysa kendisi sevgi dolu değilse (o beni daha çok sevmeli en başta), kültürel denk değilsek cinsel olarak heyecanlanıp ölmüyorsam evlenemem ya. evlenemedim yani kimseye olur diyemedim.

evi filan aldım ben, birikimim bana 10 sene yeter, ki çalışıyorum zaten. ailemle 14 yaşından beri ayrı yaşıyorum --ama ben bunu için çok uğraştım
didindim yırtındım resmen
iş-maddiyat düzeni kurmak için çok uğraşmış olmam da bazı romantik şeylere yeterince vakit ayıramam için bir etken mesela. boş gezecek ortam yapacak bir vaktim pek olamadı benim.

işinizi değiştirme imkanı yok mu?
ben 3 kere toptan sektör değiştirdim, kaç kere iş değiştirdim bilmiyorum :D oluyor yani değiştirdim çok mutsuz ederse zaten kısa sürede yine ayrıldım alışkanlık olmasın tazminat vs. iyice zora girmeyeyim dedim. böyle böyle maddi olarak istediğim yere geldim sonra onu da değiştirdim tekrar doktoraya döndüm 0dan başka alanda doktora yapıyorum şimdi.

sürekli değiştire değiştire gidiyor benim biliyorum, uzun sürdür anlatması ama böyle olunca benim çok durup düşünecek zamanım olmuyor

buna rağmen eki enerjimin olmadığını, eski yaşam hevesim olmadığını ben de görüyorum. benimle mi ilgili ülkeyle mi ilgili bilmiyorum

ben ciddi iş hayatıma avrupada başlamıştım sorun bende mi ülke gündemi mi beni yordu, buradkai ilşkiler mi, anlayabilmek için bu bahar tekrar avrupaya döncem bakalım ne hissedecem ben de bilmiyorum.

denemeden bilemem.
 
Evim yok. Ve mutsuzluğum had safhada. Evde huzur yok. Sizin anneniz, benimde eşim.
Ama ben bekar yaşadığım günleri çok özlüyorum.
Ben sizmiyim acaba dedim bi an ;)
Parami cebe atip annemle tatile gittigim bir yerlere gittiğim zamanları çok özledim benim evim var arabanın da iyisini alacagim ama kıstas bu mu? Isim o yok su an ama isim oldugu donem de çok yoğundum
 
Belli yaştan sonra bekar olunca aslında tek kaygı çocuk oluyor.
Çoğu kadın da 30 yaşlardan sonra ya risk alıp evleniyor ya da özgür hayatina devam ediyor.
Evlilik için kimse ölüp bitmiyor hele belli yaştan sonra insanın dert çekmesi zor.
Evliliklerde hiç sikinti olmasa maddi manevi illa bir sıkıntı çıkıyor.
İşinizin olması avantaj.
Belli süre sonra çoğu kadın evlendigi için bekar kadınlar zaman geçirecek insan bulmakta zorlanıyor.
O yüzden aileniz varsa onlarla zaman geçirin.
Eğer çevrenizde size uygun arkadas yoksa kurslara vs yazilin hobi edinin.
Bizim kurumda sizin yaşlar da bir arkadaş var o çok geziyor.
Yegenlerini seviyor vs evde hiç durmuyor.
Tek kaldıkça insan beyni çok komplex.
Düşündükçe kendini negatiflestiriyor.
 
Babamı kaybettim onun yanındayken derin bir acı hissettim, düşündüm ki hayatta her şey boş. Onlarla şu zamana kadar beraber geçirseydik ve ben iş meslek için bu kadar yırtınmasaydım dedim. Belki de siz anne babanızla beraber daha fazla zaman geçirdiğiniz için daha şanslısınızdır.
 
Ay bende bu forumda tek 39 yaşında benim sanıyordum 😂 Ayrı bir grupmu açsak 😅

Ben işimde başarılı akademisyenim, ikinci evliliğimi yaptım altı ay önce, çocuğum yok. Evim yok. Ve mutsuzluğum had safhada. Evde huzur yok. Sizin anneniz, benimde eşim.
Ama ben bekar yaşadığım günleri çok özlüyorum. Geriye baktığımda “yav ben ne mutluymulumda görmemişim” diyorum şu an. Bundan daha 2 sene öncesine kadar aynı başlığı bende atardım, hislerim aynıydı. Evlenemedim, yuva kuramadım, düzenim yok naraları atıyordum bende. E şimdi? Evlendim ve başım hiçde göğe ermedi, tam aksine modum yerlerde sürünüyor.

Bu yüzden size tavsiyem şu: evlilikmiş, evmiş, barkmış - aala takılmayın bunlara. Sizi geçindiren işiniz varsa - ve seviyorsanız - sevmiyorsanız, değiştirin, kendinizi geliştirin - hayatınızı elinizden geldiği kadar yaşamaya ve zevk almaya bakın.
Benim yaptığım gibi mutluluğunuzu asssssla el oğluna bağlamayın. İnanın bana sizi mutlu etmek yerine umutlarınızı bile elinizden alıyorlar.

Keşke eski hayatımı bana geri verseler diye çok ağladım bu son 6 aydır..


Çok haklısınız
 
kesinlikle evlilik çok da matrak bi şey değil e diyeceksin ki siz niye eblendiniz bilmşyorduk matrak bi şey sanıyorduk saplandık çıkamıyoruz:) iş konusunda bi şeyler yapmaya bakın önemli olan o mutluluk kaynağı ol çalışmak kazanmak üretmek kendine harcamak

Matrak değil matah :)
 
Aslında normalde depresif bir insan değilim. Ama şu son zamanlar bir kaç eski arkadaşla karşılaştım. Hayatlarını gördüm. Ve neler elde edemediğimi anladım. Normalde sosyal medya kullanmam. Dolayısıyla kimseden haberim olmaz. Belki de bilmemek daha iyiymiş. Arkadaşlarımın hepsi evlenmiş, çoluk çocuğa karışmış, evlerini almış. İşlerini gayet güzel kurmuşlar. Tek dertleri mutfakta kullandıkları elektronik eşya markası filan olmuş. Ben ise kendime baktım. Ev yok, sevdiğim bir işim yok. Eş yok, çocuk yok. Yaş nerdeyse 40a yaklaştı. Hala ailemle yaşıyorum filan. Her gün anne ile kavga. Kısacası berbat bir hayatım varmış ama farkında değilmişim. İşin kötü tarafı uğraşıyorum da. Birşeyleri değiştirmeye çalışıyorum ama yerimde saymışım hep. Kısacası sizlerle dertleşmek istedim. Teşekkürler.
Evlenmek sizin icin demek ki hayırlı değilmiş çocuk eş bazen dert demek :) bakınız Allah yokluğunu göstermesin sizi dünyaya getirip büyüten bile size dert verebilir iş güç de nasip kısmet sağlığınız yerinde ise şükür sebebiniz vardır :)
 
Back
X