iyilik yap denize at. bunu öğrendim.
üniversitedeyken arkadaş grubumuzda bir kız vardı. çok ezikti arkadaşı yoktu. aynı durumda ben olmak istediğim için kıza" gel bizle takıl" dedim. demez olaydım.
neyse bu kız grubumuza dahil oldu, aradan 2-3 yıl geçti tabii herkes samimi oh ne ala. bu kızın arada bana öyle davranışları var ki sanki kasıtlı yapıyor. yok değildir, akıl edememiştir diye kendimi kandırdım hep. birgün kendi aptallığından ötürü çok saçma birşey oldu. not alsın diye kitabımı vermiştim. yazılanların yarısını bulamamış kitapta, sorumlusu benmişim. okulda bana bağırınmaya başladı, güya ben kasıtlı olarak bunu yapmışım. 15 dakika sonrada sınava girecektik. ben tuttum kendimi birşey demedim. sınavdan çıktık. üzüldüm yanlış anlamasına. dedim "kasıtlı birşey olamaz ki ben sana kitabı verdim, o sayfayı alıp saklamadım ya ordaydı" dedim. baktım bu hala çemkiriyor. çektim resti... bir daha da aynı ortamam asla girmedim onunla. ve milleti o kadar sindirmiş ki, aynı grupta olduğum diğer arkadaşlarım da (1 kişi hariç) ona hiç ses çıkartmadı. ben de demek ki herkesin ilişkisi çıkar ilişkisiymiş dedim çünkü erkek akadaşlarında kalmak için ya da birbirlerini kullanıyorlardı. bitti gitti benim için. ama büyük de bir ders oldu.