Kan testi yaptır hormonlarına troid falan baktır ciddiyim.
Kan testi yaptır hormonlarına troid falan baktır ciddiyim.İçimi dökmek istiyorum.Uzun olabilir.
Evet,başlıkta da görüldüğü gibi hayattan soğudum.Aslında hayattan ziyade insan olmaktan soğudum.Bayadır böyleyim yani yaklaşık 7-8 ay oldu.Sınavım vardı falandı filandı neyse geçti ama ben hala aynıyım.Yorgunum,mutsuzum.Hayatta karşılaştığım pek bir zorluk olmamasına,pek bir sorumluluğum olmamasına rağmen bitkinim.
Her gün cehennem gibi,yaşama dair olumlu pek bir düşüncem yok.Sürekli birbirini tekrar eden günleri yaşamak dışında yaptığım hiçbir şey yok.
Son zamanlarda daha da kötüyüm.Bir sebebi yok.Muhattap olmak istemiyorum artık hiçkimseyle.Sık sık ağlamaya başladım.Çok sık sinirleniyorum,elimde değil.İyice huysuz,şımarık ve bencil bir insana dönüştüm.Bunun farkındayım ama düzeltemiyorum.
Toplumdan soğudum.İnsanların anlayışlarından bıktım,usandım.Kadın olmaktan nefret etmeye başladım toplum yüzünden.Sürekli geri planda kalmaktan yoruldum.2.sınıf olmaktan bıktım.Midem bulanıyor artık böyle düşünen insanları görünce,duyunca.Bazen ölüm geçiyor aklımdan,geberip gitsem keşke diyorum.
Herkesten nefret etme eğilimi içerisindeyim.Böyle biri değildim ben.Herkese karşı olumlu olmaya çalışırdım,yardımcı olurdum,bu kadar sık sinirlenmezdim,kendimi tutmaya çalışırdım son ana kadar.Şimdi en saçma şeyde sinirleniyorum,eşyaları etrafa fırlatıyorum.Yarın nasıl olacak hiçbir fikrim yok.
Takıntılı bir insana dönüştüm ışığa ve sese karşı alerjim var sanki.Televizyon sesini duymak işkence gibi.Televizyonları kırıp dökmek istiyorum.İnsanlarla yan yana yemek yemekten soğudum,çünkü en ufak seste rahatsız oluyorum.Zaman zaman saçımı yolduğum bile oluyor bu sesler yüzünden.
İnsanlara mutlu olduğumu göstermeye çalışmaktan da yoruldum.Yaşamak istediğim hayat ile yaşadığım hayat arasında neredeyse ortak bir nokta yok.Kafamın içindeki dünya çok başka.Ha mükemmel mi değil ama mevcut dünyadan daha iyi olduğu kesin.
Böyle işte...Bir tavsiyesi olan ''aa ben de böyleydim bak şunları yaptım şimdi daha iyiyim'' diyen varsa dinlerim.Bu şekilde nereye kadar gidebilirim bilmiyorum.
Kan testi yaptır hormonlarına troid falan baktır ciddiyim.
Troid de sinir stres yapar şekerine de baktır bunlar stres yapar ondan demiştirNeden ?
Troid de sinir stres yapar şekerine de baktır bunlar stres yapar ondan demiştir
Herkese karşı olumlu olmaya çalışırdım,yardımcı olurdum,bu kadar sık sinirlenmezdim,kendimi tutmaya çalışırdım son ana kadar.
Neden ?
Troid de sinir stres yapar şekerine de baktır bunlar stres yapar ondan demiştir
Rutin seylerden yoruldunuz sanirim. Bi tatile cikmaya ne dersiniz? Dogayla ic ice bi yerde. Sessiz, sakin.. doganin yesili insani rahatlatir.
Demissiniz muhtemelen bu yüzden artık böyle degilsiniz.. biriktir tahammulsuzles mutsuz ol.. çok düşünmeyin.. Sağlıklı genç bir insan olmanın tadını çıkarın.. ufak yaşayın hayatı.. Gençlik de her şey zor geliyor hayata hazırlık sınıfı gibi.. dinlenin biraz.. en çok kendinizi yoran sizsiniz biraz rahat bırakın kendinizi..
Bende bi aralar senin gibiydim.Harika olur da okul falan başladı yeniden.Tatil için biraz beklemem lazım.
Bende bi aralar senin gibiydim.
Oncelik olrak turkiyemizdeki tum olanlar, aglayan analar, ve benim elimden bisey gelmemesi beni uzerdi. Haberlere baktigimda aglardim 2 gun etkisinden cikamazdim. Hal oyle olduki gecen senenin son yarisinin cogu puanlarini alamadim. Ogretmenle konusmam grekti. Kadinin karsisinda agladim. Keske yapmasaydim.
Gelmis yabanci, turk olmayan kadina " askerimiz polisimiz bizim icin öluyor, aileler gozu yasli kaliyor sirf biz rahat uyuyalim diye " dert yandim.
Kadin bana " baska seylerle uyalan kac bu konulardan "dedi en soguk haliyle.
Her neyse.
Doktora gittim dikkat daginikliligi, stress, ölmek istemek, hayati sorgulamak ve hic biseydem zevk alamamak sebebinden.
Vit D cok dusuk cikti. Artik her 3 ayda agir doz vit D takviyesi aliyorum.
Toparlandim sukur. Artik biraz daha az calisiyorum, kendime zaman ayiriyorum.
Tatil aylarinda ekstra is istemedim, gezdim tozdum.
Tatil olmaz smdi diyosan, bari eve okula giderken tiklim tiklim otobuslerde gitmek yerine parktan bahcden yuru sakin ve acele etmeden. Yesilin ne kdr guzel oldugunu hatirlayrak.
Evet o son dediğinizi yapıyorum artık.Yürümeye başladım özellikle parkların içinden.Güzel oluyor insan biraz rahatlıyor.
Ben de kendime biraz daha zaman ayıracağım.Bir defter alıp bir şeyler yazmayı düşünüyorum.
Guzel bi fikir. Tam olarak nelerin seni bu duruma getirdigini bilmiyorum. Ama bazen bazi seyleri kabullenmeli insan. Elinde olmayan bisey icin uzulmemeli.
Defter guzel olabilir. O gunki kafani kurcalayan seyleri kagida dok. Ve mesela ertesi gun o konuya geri don yabanci birisinin hayata sorgusunu okuyormus gibi yap. Ve boyle boyle cozum bul sorunlarina. Kendi kendine psikiyatir ol.
Ben oyle yaparim. Oturur mesela biseye stress yaparim. Ornegin okulum ve notlarim. Sonra sakinci dusunurum " en en en kotu ne olabilir? Sinifta kalirim, A planim ne oyle bi durumda? B planim ne?" tamam plan hazirdir. Sinifta kalma durumundan az bi daha iyi bisey olsa, ben seviniyorum. Bende cok ise yarar bu taktik.
İçimi dökmek istiyorum.Uzun olabilir.
Evet,başlıkta da görüldüğü gibi hayattan soğudum.Aslında hayattan ziyade insan olmaktan soğudum.Bayadır böyleyim yani yaklaşık 7-8 ay oldu.Sınavım vardı falandı filandı neyse geçti ama ben hala aynıyım.Yorgunum,mutsuzum.Hayatta karşılaştığım pek bir zorluk olmamasına,pek bir sorumluluğum olmamasına rağmen bitkinim.
Her gün cehennem gibi,yaşama dair olumlu pek bir düşüncem yok.Sürekli birbirini tekrar eden günleri yaşamak dışında yaptığım hiçbir şey yok.
Son zamanlarda daha da kötüyüm.Bir sebebi yok.Muhattap olmak istemiyorum artık hiçkimseyle.Sık sık ağlamaya başladım.Çok sık sinirleniyorum,elimde değil.İyice huysuz,şımarık ve bencil bir insana dönüştüm.Bunun farkındayım ama düzeltemiyorum.
Toplumdan soğudum.İnsanların anlayışlarından bıktım,usandım.Kadın olmaktan nefret etmeye başladım toplum yüzünden.Sürekli geri planda kalmaktan yoruldum.2.sınıf olmaktan bıktım.Midem bulanıyor artık böyle düşünen insanları görünce,duyunca.Bazen ölüm geçiyor aklımdan,geberip gitsem keşke diyorum.
Herkesten nefret etme eğilimi içerisindeyim.Böyle biri değildim ben.Herkese karşı olumlu olmaya çalışırdım,yardımcı olurdum,bu kadar sık sinirlenmezdim,kendimi tutmaya çalışırdım son ana kadar.Şimdi en saçma şeyde sinirleniyorum,eşyaları etrafa fırlatıyorum.Yarın nasıl olacak hiçbir fikrim yok.
Takıntılı bir insana dönüştüm ışığa ve sese karşı alerjim var sanki.Televizyon sesini duymak işkence gibi.Televizyonları kırıp dökmek istiyorum.İnsanlarla yan yana yemek yemekten soğudum,çünkü en ufak seste rahatsız oluyorum.Zaman zaman saçımı yolduğum bile oluyor bu sesler yüzünden.
İnsanlara mutlu olduğumu göstermeye çalışmaktan da yoruldum.Yaşamak istediğim hayat ile yaşadığım hayat arasında neredeyse ortak bir nokta yok.Kafamın içindeki dünya çok başka.Ha mükemmel mi değil ama mevcut dünyadan daha iyi olduğu kesin.
Böyle işte...Bir tavsiyesi olan ''aa ben de böyleydim bak şunları yaptım şimdi daha iyiyim'' diyen varsa dinlerim.Bu şekilde nereye kadar gidebilirim bilmiyorum.
yazılarınızı nerden okuyabiliriz eski mesajlarınızda mı mevcut?Bana yuksek dozda anksiyete gibi geliyor. sunu unutmayi cok zor bir ulkede yasiyorsunuz, mucadeleniz gecerli, sizde bir sey yok, toplum anormal. Ama inanin yurt disinda da bunlari yasamak isten degil hatta daha beterini. Cehennem gibi bir senaryonun icinde endi cennetinizi kendiniz yaratmaniz gerekir.
Tavsiyeler
Sabah uyaninca temz bir sayfaya 750 keli e (kalemle) yazarak dusunceleriniz goz onune almak. Ne varsa dokun, sansur koymadan. Bir sure sonra bir takim kaliplar oldugunu goreceksiniz ona gore cikarimlar yapip kararlar alacaksiniz.
Sabah uyaninca derin nefes teknikleriyle yarim saat uzun nefes alma- verme egzersiz yapin. Vucudunuza ekstradan giren oksijen doping yapacak ve dusuncenizi ve ruh halinizi duzene sokacak. Bu konuyla ilgili yazilarim vardi bir yerdlerde.
Vucudunuz toksinlerle dolu olabilir, tiroid calismiyor olabilir, beslenmenizde B12, D, demir ve diger mineral eksikleri olabilir, colyak olabilirsiniz. Hormonlar ve Meniers Disease ve tansiyonunuz ve sekeriniz icin doktora gidin.
Burnout olmussunuz belki de. Tukenmislik sendromu uzerine bir yazim var onu bulup okuyabilirsiniz.
Birine asik olun. Tek yonlu ve hic bir sey beklemeden. Verecegi heyecan sizi pasli hayatinizdan kurtaracaktir.
Umarim isinize yarar.
İçimi dökmek istiyorum.Uzun olabilir.
Evet,başlıkta da görüldüğü gibi hayattan soğudum.Aslında hayattan ziyade insan olmaktan soğudum.Bayadır böyleyim yani yaklaşık 7-8 ay oldu.Sınavım vardı falandı filandı neyse geçti ama ben hala aynıyım.Yorgunum,mutsuzum.Hayatta karşılaştığım pek bir zorluk olmamasına,pek bir sorumluluğum olmamasına rağmen bitkinim.
Her gün cehennem gibi,yaşama dair olumlu pek bir düşüncem yok.Sürekli birbirini tekrar eden günleri yaşamak dışında yaptığım hiçbir şey yok.
Son zamanlarda daha da kötüyüm.Bir sebebi yok.Muhattap olmak istemiyorum artık hiçkimseyle.Sık sık ağlamaya başladım.Çok sık sinirleniyorum,elimde değil.İyice huysuz,şımarık ve bencil bir insana dönüştüm.Bunun farkındayım ama düzeltemiyorum.
Toplumdan soğudum.İnsanların anlayışlarından bıktım,usandım.Kadın olmaktan nefret etmeye başladım toplum yüzünden.Sürekli geri planda kalmaktan yoruldum.2.sınıf olmaktan bıktım.Midem bulanıyor artık böyle düşünen insanları görünce,duyunca.Bazen ölüm geçiyor aklımdan,geberip gitsem keşke diyorum.
Herkesten nefret etme eğilimi içerisindeyim.Böyle biri değildim ben.Herkese karşı olumlu olmaya çalışırdım,yardımcı olurdum,bu kadar sık sinirlenmezdim,kendimi tutmaya çalışırdım son ana kadar.Şimdi en saçma şeyde sinirleniyorum,eşyaları etrafa fırlatıyorum.Yarın nasıl olacak hiçbir fikrim yok.
Takıntılı bir insana dönüştüm ışığa ve sese karşı alerjim var sanki.Televizyon sesini duymak işkence gibi.Televizyonları kırıp dökmek istiyorum.İnsanlarla yan yana yemek yemekten soğudum,çünkü en ufak seste rahatsız oluyorum.Zaman zaman saçımı yolduğum bile oluyor bu sesler yüzünden.
İnsanlara mutlu olduğumu göstermeye çalışmaktan da yoruldum.Yaşamak istediğim hayat ile yaşadığım hayat arasında neredeyse ortak bir nokta yok.Kafamın içindeki dünya çok başka.Ha mükemmel mi değil ama mevcut dünyadan daha iyi olduğu kesin.
Böyle işte...Bir tavsiyesi olan ''aa ben de böyleydim bak şunları yaptım şimdi daha iyiyim'' diyen varsa dinlerim.Bu şekilde nereye kadar gidebilirim bilmiyorum.
Tukenmislikyazılarınızı nerden okuyabiliriz eski mesajlarınızda mı mevcut?
Bana yuksek dozda anksiyete gibi geliyor. sunu unutmayi cok zor bir ulkede yasiyorsunuz, mucadeleniz gecerli, sizde bir sey yok, toplum anormal. Ama inanin yurt disinda da bunlari yasamak isten degil hatta daha beterini. Cehennem gibi bir senaryonun icinde endi cennetinizi kendiniz yaratmaniz gerekir.
Tavsiyeler
Sabah uyaninca temz bir sayfaya 750 keli e (kalemle) yazarak dusunceleriniz goz onune almak. Ne varsa dokun, sansur koymadan. Bir sure sonra bir takim kaliplar oldugunu goreceksiniz ona gore cikarimlar yapip kararlar alacaksiniz.
Sabah uyaninca derin nefes teknikleriyle yarim saat uzun nefes alma- verme egzersiz yapin. Vucudunuza ekstradan giren oksijen doping yapacak ve dusuncenizi ve ruh halinizi duzene sokacak. Bu konuyla ilgili yazilarim vardi bir yerdlerde.
Vucudunuz toksinlerle dolu olabilir, tiroid calismiyor olabilir, beslenmenizde B12, D, demir ve diger mineral eksikleri olabilir, colyak olabilirsiniz. Hormonlar ve Meniers Disease ve tansiyonunuz ve sekeriniz icin doktora gidin.
Burnout olmussunuz belki de. Tukenmislik sendromu uzerine bir yazim var onu bulup okuyabilirsiniz.
Birine asik olun. Tek yonlu ve hic bir sey beklemeden. Verecegi heyecan sizi pasli hayatinizdan kurtaracaktir.
Umarim isinize yarar.
Bir benzerini geçen gün açtım bu konunun ama maalesef olumlu anlamda bir önerim yok.
Çok mutsuz ve umutsuzum, üstümde inanılmaz bir baskı hissediyorum, çok sinirliyim ve sesten seslerden nefret ediyorum. Bahçe çimlerini biçiyorlar ve evden kaçarcasına çıktım resmen.
İnsan konusunda da aynıyım. Birisi elleyecek hadi görüşelim diyecek diye ödüm kopuyor.
Sürekli uyuyor, yemek yiyor, kilo alıyor, yine uyuyorum.
Doktora gidecek param yok ayrıca kendi annem de doktor olmasına rağmen psikologlara inanmıyorum. Beş tane gittimse biri bile faydalı olmaz mı ! İlaç da kullanmak istemiyorum haliyle libidomu alaşağı ediyor anti depresanlar. Soğuk donuk bir kadın oluyorum.
Velhasıl yalnız değilsiniz.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?