Off çok karışık yaaa.. Sanki ne yap desek eyvah denilecek sonunda ( biz yap dedik diye yapcaksın demiyorum yanlış anlama ltfn) şans versen evlenipte çoluklu çocuklu olunca boşanmak zor.. Vermesen acaba düzelirmiydi lafı kemirecek kafanı... :/
Çok doğru söylüyorsunuz valla ya. Hiç bilmiyorum ne yapacağımı. Azıcık umut verse düzeleceğine dair... Ama şu an o da yok.
Kızlar hepinize tek tek yazamadım ama buradan yazıyorum...
Beyefendi dün gece yine mesaj attı eğer mesajımı görüyorsan lütfen cevap ver bir şey söyleyeceğim diye. Efendim dedim. Ben de farklı bir şey diyecek sandım. :) Yine aynı şekilde iyi düşün haziranın ilk günü kesin kararını vermiş ol falan dedi. Ben eylülde düğün istiyorum ve konyaya tayin olmaktan vazgeçmeyeceğim dedi.
Ben de konyadan vazgeçerse bir şans verebileceğimi söyledim. (Bu annemle babamın bana tavsiyesiydi. Çocuk seni çok seviyor, ailesinin dibinde olmazsa bir şans vermelisin dediler o yüzden dedim. )
Ama dangalak şey nuh diyor peygamber demiyor. Üzerine bir de bana sitem etti nasıl becerdi anlamadım. :)
İlk başta kabul etmiştin, şimdi şartlarda değişiklik yaparak beni zor durumda bırakmış oluyorsun ve resmen yarı yolda bırakılmış hissediyorum kendimi dedi. Ben kasım ayında idari yargı hakimliği sınavına gireceğim ve bu defa adam akıllı çalışmayı düşünüyorum. Dedim ki hiç ihtimal vermiyorsun sanırım ama kazanırsam ankarada eğitim göreceğim, ne yapmayı düşünüyordun... Sen yeterki kazan hızlı trenle gidiş geliş yaparsın diyor.
Başka da hiçbir mesajına cevap vermedim o yine kendi kendine konuşmaya devam etti.
İş biraz da inada bindi ve belli ki doldurulmuş ailesinin yanında. Bu talebini beni ailemden koparma isteği olarak yorumlarım ben dedi çünkü. Değişik değişik laflar öğrenmiş
Fındık ben açıkçası anlayamıyorum. Yani sanki tamam ailemin yanına istemicem dese her şey halloldu. Bu çocuk senden özür diledi mi? Bu çocuk sana bir sürü ettiği hakareti geri aldı mı? Yoksa ben arada bir şey mi kaçırdım. Ayrıca umarım farkındasındır ailesinin yanına tayin olmayınca ailesi birden ortadan kaybolmuyor, sana o kadar laf etmiş görümce de hayatınızda olacak, seni hiç aramayan ailesi de.
Off çok karışık yaaa.. Sanki ne yap desek eyvah denilecek sonunda ( biz yap dedik diye yapcaksın demiyorum yanlış anlama ltfn) şans versen evlenipte çoluklu çocuklu olunca boşanmak zor.. Vermesen acaba düzelirmiydi lafı kemirecek kafanı... :/
Fındık, neden böyle ağır aksak ilerliyor?
Niçin onun size baskı yapmasına müsaade ediyorsunuz?
Bunların hiçbirini hak etmediniz ve hala suçlanıyorsunuz.
Ne demek ailemden koparma isteği olarak görürüm.
O halde o da sizi mi koparmak istiyor?
Hala maaile ve bilhassa nişanlınız size ve ilişkinize neler yaptığının farkında değil.
Ve en kötü tarafı sanırım siz de farkında değilsiniz fındık.
Bilemiyorum, çok alttan alır bir tavrınız var.
Mesele şeyde de çok kızmıştım.
Annem görüşmemi istemiyor gibi konuşmuştunuz nişanlınıza.
Hayır, hayır ben istemiyorum ve ailem de onaylıyor çünkü cidden çok çirkindi vs demeliydiniz.
Ayrıca ailesinin doldurmasına gerek yok.
Nişanlınız zaten sürekli savunma halinde..
Çok doğru söylüyorsunuz valla ya. Hiç bilmiyorum ne yapacağımı. Azıcık umut verse düzeleceğine dair... Ama şu an o da yok.
Kızlar hepinize tek tek yazamadım ama buradan yazıyorum...
Beyefendi dün gece yine mesaj attı eğer mesajımı görüyorsan lütfen cevap ver bir şey söyleyeceğim diye. Efendim dedim. Ben de farklı bir şey diyecek sandım. :) Yine aynı şekilde iyi düşün haziranın ilk günü kesin kararını vermiş ol falan dedi. Ben eylülde düğün istiyorum ve konyaya tayin olmaktan vazgeçmeyeceğim dedi.
Ben de konyadan vazgeçerse bir şans verebileceğimi söyledim. (Bu annemle babamın bana tavsiyesiydi. Çocuk seni çok seviyor, ailesinin dibinde olmazsa bir şans vermelisin dediler o yüzden dedim. )
Ama dangalak şey nuh diyor peygamber demiyor. Üzerine bir de bana sitem etti nasıl becerdi anlamadım. :)
İlk başta kabul etmiştin, şimdi şartlarda değişiklik yaparak beni zor durumda bırakmış oluyorsun ve resmen yarı yolda bırakılmış hissediyorum kendimi dedi. Ben kasım ayında idari yargı hakimliği sınavına gireceğim ve bu defa adam akıllı çalışmayı düşünüyorum. Dedim ki hiç ihtimal vermiyorsun sanırım ama kazanırsam ankarada eğitim göreceğim, ne yapmayı düşünüyordun... Sen yeterki kazan hızlı trenle gidiş geliş yaparsın diyor.
Başka da hiçbir mesajına cevap vermedim o yine kendi kendine konuşmaya devam etti.
İş biraz da inada bindi ve belli ki doldurulmuş ailesinin yanında. Bu talebini beni ailemden koparma isteği olarak yorumlarım ben dedi çünkü. Değişik değişik laflar öğrenmiş
Güya hepsi arayacakmış da bu durdurmuş siz karışmayın her kafadan bir ses çkıyor diye. Onları susturacağına kardeşini sustursa kafiydi aslında. Gerçi ben böyle bir şey yaptığına da şüpheliyim ama...
Doğru söylüyorsunuz aslında ya ben buraya azıcık yazmazsam hemen aptal gibi yelkenleri suya indiriyorum. Bir şey yapsa da affetsem diye bekliyorum resmen.
İşte o ikinci ihtimal çok korkutuyor beni. İnşallah öyle demem mi desem, inşallah düzelir mi desem ne desem ben de bilemiyorum artık.
Öyle dedim zaten aslında. Anlatırken farklı anlatmışım muhtemelen. Artık seni o çok seven annem bile razı değil, beni ikna etsen bir de onlar var artık dedim. Yani kendim istiyorum barışmak ama ailem önümde engel gibi davranmadım. Zaten babam yüzüklerin gideceği sabah yeniden sordu bana kararından emin misin diye. Ben onu da anlattım. Ona rağmen hayır istemiyorum baba dediğimi söyledim.
Burada çok önceden bir konu okumuştum "her masal mutlu sonla bitmezmiş." diye. Düğüne çok kısa bir zaman kala nişan attığını anlatıyordu konu sahibi.
O zaman hayatımda kimse yoktu ama konu sahibinin hislerini tüm benliğimde yaşamıştım. O kadar etkilenmiştim ki...
Zaman geçti benim de hayatıma biri girdi, nişanlandım. Ve malesef şu an onunla aynı şeyi yaşıyorum.
Dua bölümüne konu açmıştım, bu ara sıkıntılıyım bilen bilir. Cevapsız sorular, büyük bir belirsizlik vardı ortada.
Ve az önce nişanlımdan uzunca bir mesaj geldi. Ben düşünüyorum hala ama yüzde 99 ihtimalle bu ilişki bitti diye.
O mesajı okuduğumda hissettiklerimin tarifi yok ki yapayım size şimdi...
Bir saniye içinde beynime sayısız düşünce üşüştü. Bir yanım olayları düşünüyor, suçum var mıydı acaba diye kendimi sorguluyor. Bir yanım çok dua ediyorum günlerdir hayırlısı olsun diye, demek ki olması gereken bu diyor.
Ama emin olduğum bir şey varsa o da şu an canımın çok acıdığı...
Ama merak ediyorum ben. Geçer mi bu acı? Var mı aranızda yaşayan yada biraz olsun teselli edecek sözü olan?
Fıkdıkkk??? Foruma giriyorsun ama son durumunu yazmıyorsun eminimki borçok insan senin durumunu merak ediyor
Ayy öyle mi :26: Bilsem açıklama yapardım.
Kaydadeğer bir gelişme yok esasen. Ben biraz bunalım takılıyorum ama. Aklım fikrim bin parçaya bölündü diyebilirim.
Haftasonu memleketteydik. Biraz dinlendim, kafa dağıttım iyi oldu aslında. Ama bir yandan da moral bozukluğu oldu bana. Çünkü nişan daha çok yeniydi zaten, herkes tebrik etti kimseye bir şey diyemedim.Sadece yakın olanlara anlattım ama o kadar çok insan sordu ki çoğunu teşekkür edip geçiştirdim. Nasıl olsa ilerde öğrenirler diye düşünüyorum ama sonuçta gizledim ve içim rahat değil. Öte yandan da onca insana laf anlatmak istemedim.
Endişe ettiğim bir çok şey var açıkçası ya. Burada çok mantıklı yorumlar geldi, sağolun sizler sayesinde daha az hasarla atlattım da diyebilirim hatta.
Herkes tüm iyi temennileriyle daha iyileri çıkar karşına inşallah diyor. Amin, inşallah çıkar. Ama ben gelenin gideni aratmasından, yada kimsenin gelmemesinden ve yalnız ölmekten çok korkuyorum artık.
Ya hiç yüzüm gülmezse bu konu yüzünden. Ya herkese imrenerek bakan bir zavallı olursam. Ya "keşke bitirmeseydim" dersem.Çok korkuyorum bunlardan. Ama bir yandan da o kadar haklı sebepler var ki bitirmek için. Şu saatten sonra o özür dilese bir şeyler yapsa kendini affettirmeye çabalasa bile ailesinden inanılmaz soğudum. Kapanmaz bir yara adeta.
off bilmiyorum çok karışığım ve mutsuzum.
Ya bunla evlenirsen kabus gibi bir evliliğin olursa? Ya çocuğunla boşanmak zorunda kalırsan? Bu olasılıkları da düşün.
Ayy öyle mi :26: Bilsem açıklama yapardım.
Kaydadeğer bir gelişme yok esasen. Ben biraz bunalım takılıyorum ama. Aklım fikrim bin parçaya bölündü diyebilirim.
Haftasonu memleketteydik. Biraz dinlendim, kafa dağıttım iyi oldu aslında. Ama bir yandan da moral bozukluğu oldu bana. Çünkü nişan daha çok yeniydi zaten, herkes tebrik etti kimseye bir şey diyemedim.Sadece yakın olanlara anlattım ama o kadar çok insan sordu ki çoğunu teşekkür edip geçiştirdim. Nasıl olsa ilerde öğrenirler diye düşünüyorum ama sonuçta gizledim ve içim rahat değil. Öte yandan da onca insana laf anlatmak istemedim.
Endişe ettiğim bir çok şey var açıkçası ya. Burada çok mantıklı yorumlar geldi, sağolun sizler sayesinde daha az hasarla atlattım da diyebilirim hatta.
Herkes tüm iyi temennileriyle daha iyileri çıkar karşına inşallah diyor. Amin, inşallah çıkar. Ama ben gelenin gideni aratmasından, yada kimsenin gelmemesinden ve yalnız ölmekten çok korkuyorum artık.
Ya hiç yüzüm gülmezse bu konu yüzünden. Ya herkese imrenerek bakan bir zavallı olursam. Ya "keşke bitirmeseydim" dersem.Çok korkuyorum bunlardan. Ama bir yandan da o kadar haklı sebepler var ki bitirmek için. Şu saatten sonra o özür dilese bir şeyler yapsa kendini affettirmeye çabalasa bile ailesinden inanılmaz soğudum. Kapanmaz bir yara adeta.
off bilmiyorum çok karışığım ve mutsuzum.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?