• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

hep aklımın bir köşesinde acabalar.((

ben artık kızmıyorum insanlara hakta veriyorum gerçekten bizlerin yüzünden ilerde mutsuz çocuklar yaşıcak bu hayatı.. biz başaramadık evvliliği yürütmeyi ama emin olun çocuklar için en iyisi oldu şu anda alıştılar ve düzenli bir hayatları vvar... ama yuvaları olmucak hiç bir zaman:KK43:(( ahh bayanlar benim yaralarımı deşmeyin... emin olun çok küçük yaşta çok yoğun duygularla annelik yaşadım ve inş tekrar anne olur ve çocuğumdan hiç ayrılmam çünkü çok zor:KK43:(

Kusura bakmayın ama siz yoğun annelik filan yaşamamışsınız, eğer öyle olsaydı şu anda çocuklarınız sizinle olurdu. O çocukların hiç yuvası olmayacak diye kendiniz söylemişsiniz daha iki çocuğa sahip çıkamıyorken tekrar anne olur ve çocuğumdan hiç ayrılmam diyebiliyorsunuz. Size gerçekten çok sinirlendim şu an. Yeniden anne olmayı düşüneceğinize var olan iki çocuğunuza annelik yapmayı deneyin lütfen. Eminim o iki çocuğunuz da sizden hiç ayrılmak istememiştir. Çocukları babaya verip yeni bir hayat kurmak en basiti. Ama anne olarak ben zor olanı seçerim her zaman. Çocuklarımla yeni bir hayat kurmaktır o da.
 
Yeniden evlenmeniz, hic evlenmemis biriyle evlenmeniz kimseyi ilgilendirmez, sevdiniz evlendiniz olur, hatta bence bekar kalıp hayatınızı yalnız sürdürmeniz gereksiz olur.
Velayetin babada olmasını da garipsemiyorum inanin. Sadece anlamaya çalışıyorum.
Gücünüz yetmeyebilir, psikolojik olarak çocuk buyutemiyor olabilirsiniz, maddi durum elvermez, yaşam tarzınız çocuk yetiştirmeye uygun değildir, kendinize anneligi yakistirmiyor olabilirsiniz, hayata erken başlamanın yorgunluğu olabilir, anlarım.
Ama yeni bir çocuk düşünmenizi kabul edemiyorum. Madem böyle bir ukte var içinizde, çocuklarınızı alın onlari büyütün.
Madem aileniz arkanızda, 15 günde bir görmekle yetinmeyin. Aileniz arkanızda olmasa dahil, 5 yıl uzun bir zaman, kendinize bir hayat kurup Çocuklarınızı almaya yetecek bir zaman.
Bugün burada insanların verdiği tepkilerin kat be katını çocuklarınız büyüdükçe onlardan göreceksiniz.
Bence durumun çok içinde oldugunuz için fark edemediğiniz şeyler var.


Öyle tabi ki boşanmak içinde evlenilmez ama inanın çevremde çok var ikinciyi bırakın 3 cü evliliğini yapan bayan arkadaşlar var güzel bir kız olduğumu biliyorum işim gücüm kariyerim var erkekler sürekli ilgili bana karşı ama o nihai sona hiç yaklaşamdım kısmetsiz olduğumu düşünüyorum cidden artık


allah çirkin şansı versin :)
 
oğlum geçen gün bana şunu sordu:bazı çocukların annesi olmayabilr mi? evet dedim ama neye istineden sorduğunu öğrenmeye çalıştım.boşanmış mı ölmüş mü ve kime istinaden sorduğunu..neyse anladım ki sonunda,yeni bir çocuk gelmiş sınıflarına ve halası ve babasıyla yaşıyorlarmış..annesi farklı bir şehirdeymiş.
çocukların da garibine gitmiş tabi durum ilk defa karşlılaştıkları için.
öğretmenle görüştüm,boşanmış anne baba,çocuk da babası ile yaşayacakmış.ve de halası..
ama çocuk diyormuş ki ben burda misafirim tatile geldim,annemin yanına döneceğim..
bizim çocuklar vicdanlıdır neyse ki,çocuğun üzerine gitmeden destek olmuşlar.tataillerde annene gidecekmişsin bak,hem halan var falan diyorlarmış ..
demem o ki kimse anlatmasın,anne baba aynı diye..bir baba ne kadar sevse ilgi gösterse de anne eksikliği çocuk için daha büyük bir travma.
 
ben de ikinci evliliğimi yapıyor olsam hiç evlenmemiş birini tercih etmezdim
 
mesele tekrar evlenmeniz değil aslında,burdaki herkesin ısrarla deştiği konu o değil inanın..evlenip aşık olmak hakkınız henüz 30 yaşındasınız.ben o yaşta oğluma hamileydim ...siz dediniz tekrar çocuk sahibi olup,bu sefer ,istediğim gibi büyütmek diye..

17 yaşında doğum yaptınız bu durumda..peki kaç yaşında evlendiniz ,şaşkınım şu anda..


16 yaşımda evlendim fakat yine konu çok sapacak bi ryöne doğru kayıyor benden söylemesei:) severek evlenmedim görücü usulü ailemin uygun gördüğü bir ailenin çocuğuyla evlendirildim...
 
mesele tekrar evlenmeniz değil aslında,burdaki herkesin ısrarla deştiği konu o değil inanın..evlenip aşık olmak hakkınız henüz 30 yaşındasınız.ben o yaşta oğluma hamileydim ...siz dediniz tekrar çocuk sahibi olup,bu sefer ,istediğim gibi büyütmek diye..

17 yaşında doğum yaptınız bu durumda..peki kaç yaşında evlendiniz ,şaşkınım şu anda..


16 yaşımda evlendim fakat yine konu çok sapacak bi ryöne doğru kayıyor benden söylemesei:) severek evlenmedim görücü usulü ailemin uygun gördüğü bir ailenin çocuğuyla evlendirildim...
mesele tekrar evlenmeniz değil aslında,burdaki herkesin ısrarla deştiği konu o değil inanın..evlenip aşık olmak hakkınız henüz 30 yaşındasınız.ben o yaşta oğluma hamileydim ...siz dediniz tekrar çocuk sahibi olup,bu sefer ,istediğim gibi büyütmek diye..

17 yaşında doğum yaptınız bu durumda..peki kaç yaşında evlendiniz ,şaşkınım şu anda..


ben çocukları çok seven bir insanım hani olur ya bazı kadınlarda biraz daha azdır o içgüdü bende de tam tersi küçüklüğümden beri çocukları çok seven biriyim.. ayrılma kararı alındı şartlar gereği çocuklarıma doyamadan ayrıldık.. aslında evli olduğum zamnlarda da bana annelik duygumu yaşatamadı eski eşim ve ailesi yeniden anne olma isteğim bundan kaynaklanabilir yoksa mevcut çocuklarıma duyduğum sevgi eksiklğinden değil...
 
laf sokmak amaclı bı cumle kuruldugunu dusunmedım .. Karsı taraf sızın evlılıgınızı yokusa surmek ıstese daha farklı olaylar tezahür edebilirdi... Baska sehıre gıdeceksenız zaten ailenin yanında olmayacaksınız.Yine de emın olmak için nişanla düğün arasını uzun tutmaya bakın derim.
 
Keşke Çocuklarınızı yanınıza alsaydınız bende küçükken bir süre annemden ayrı yaşamak zorunda olduğum için çok iyi biliyorum ne kadar iyi bakılırsa bakılsın annesiz çocuk hep yarim eksiktir :KK42:
 
16 yaşımda evlendim fakat yine konu çok sapacak bi ryöne doğru kayıyor benden söylemesei:) severek evlenmedim görücü usulü ailemin uygun gördüğü bir ailenin çocuğuyla evlendirildim...
kaysın bence sorun yok:) saygı sınırı aşılmadıktan sonra...
yani sizin sorudğunuz soru o kadar derin ki..şimdi ben sormuş olmasaydım çocuklarınızın durumunu bilmeyecektik ve yaptığımız yorumlar da yanlış veya havada olacaktı.
ilk evliliğinizi soruyorum çünkü anlamaya çalışıyorum inannın..aksi halde hiçbir kadının küçük 2 tane çocuğunu yanına almamasını anlayamıyorum.
 
16 yaşımda evlendim fakat yine konu çok sapacak bi ryöne doğru kayıyor benden söylemesei:) severek evlenmedim görücü usulü ailemin uygun gördüğü bir ailenin çocuğuyla evlendirildim...



ben çocukları çok seven bir insanım hani olur ya bazı kadınlarda biraz daha azdır o içgüdü bende de tam tersi küçüklüğümden beri çocukları çok seven biriyim.. ayrılma kararı alındı şartlar gereği çocuklarıma doyamadan ayrıldık.. aslında evli olduğum zamnlarda da bana annelik duygumu yaşatamadı eski eşim ve ailesi yeniden anne olma isteğim bundan kaynaklanabilir yoksa mevcut çocuklarıma duyduğum sevgi eksiklğinden değil...
tüm yorumlara hatta püskürenlere bile sakince cevaplar veriyorsunuz:)
aslında yeniden anne olma isteğinizi yadırgamıyorum ,şöyle ki ilk evliliğinizden de doğumlarınızdan da birşey anlamamışsın bunu anladım..sadece burdaki her kadının da istediği çcuklarınız da keşke yanınızda olsa,evlenseniz,ve tekrar anne olsanız..yani çok mu imkansız bilemiyorum..bazen hayat masallardaki gibi olsa,sonsuza dek mutlu yaşadılar la bitse istiyorum...
 
Bunları boşanmış bir ailenin çocuğu olarak yazıyorum. Babam hayırsızın tekiydi içki , sigara, kumar ne ararsan. Anlatsam sayfalar yetmez. Neyse ki annem bu adamdan 10 sene sonunda kurtuldu. Boşandığında 30 yaşındaydı, ben 5 abim ise 10. Evliliği boyunca ev hanımı olmasına rağmen bizim için istanbul gibi bir şehire gelerek iş buldu. Hatırlarım sabah 6 da işe giderken parmak uçlarına basarak çıkardı evden çünkü ben annemin işe gittiğini görünce ağlamaktan helak olurdum. Neyse çok şükür ikimizi de okuttu bu yaşa getirdi. Karşısına evlenmek için bekarı da çıktı boşanmışı da çocuklusu da. Bekar olan çocuklarını istemiyorum, benim çocuğum yok dedi. Boşanmış olan çocukları annede olduğu için bizi istemedi. Annem hepsine yol verdi. Evlenmek istese evlenir miydi, belki 50 kere. Babamın yanına yollayabilirdi bizi. Ben çok baktım biraz da sende dursun artık büyüdüler diyebilirdi. Ama demedi. Hala da evlilik düşünmüyor. Sizin evlenmeye hakkınız yok mu tabi ki var. Ama çocuklarınızı annesiz bırakmaya hakkınız yok ! O çocukların okulda orda burda nasıl bir psikolojiyle yaşadığını tahmin edemezsiniz. Baba isterse dünyanın en iyi babası olsun, çocukların anne kokusuna,ilgisine,sevgisine ihtiyacı var ve siz çocuklarınza evleniceğinizi bile söylemeden başka şehire taşınmak istiyorsunuz. Yaşları küçük değil, bazı şeyleri anlayabilecek yaştalar. Birşeyleri saklayarak onları kendinizden iyice uzaklaştıracaksınız. Ayrıca eş adayınızın da çocukların devamlı sizde kalma durumunda bundan rahatsız olacağına eminim. Yeni bebek hayalleri kuruyorsunuz , o çocuk sizin sevginizle büyürken diğerlerinin suçu ne olacak ?
Yani deseniz ki ben çocuklarımı her an yanıma alabilirim. Onlara evleniceğimi, evleniceğim adamı tanıştırabilirim. Evlendiğim adam ve ailesi benim çocuklarım olduğunu, onlarla bir bütün olduğumu kabul ettiler. Ama bu durumu göremedim ben sizde. Bu evlilik daha başlamadan çatlamış bir evlilik. Yol yakınken dönün derim.
 
ben de ikinci evliliğimi yapıyor olsam hiç evlenmemiş birini tercih etmezdim

İyi de mesele evlenmiş ya da evlenmemiş olması değil.
O kişinin ruh sağlığı, olaylara nasıl baktığı.

Eğer hasta ruhlu biri ise isterse çocuklu olsun, mutluluk olamaz.
Ama çocuksuz biri de yeteri kadar anlayışlı ise bence hiç evlenmemiş de olabilir.
 
İyi de mesele evlenmiş ya da evlenmemiş olması değil.
O kişinin ruh sağlığı, olaylara nasıl baktığı.

Eğer hasta ruhlu biri ise isterse çocuklu olsun, mutluluk olamaz.
Ama çocuksuz biri de yeteri kadar anlayışlı ise bence hiç evlenmemiş de olabilir.
Anlamadığınız konu şu daha evlenmeden çocukların oluşu dedikodu konusu bu toplumda, evlenince bu artarak devam edecek ve konu sahibi üzülecek ben onun için diyorum yoksa evlilik sorumluluğunun hiç evlenmemişle defalarca evlenmiş kişiyle alakası yok.
 
tüm yorumlara hatta püskürenlere bile sakince cevaplar veriyorsunuz:)
aslında yeniden anne olma isteğinizi yadırgamıyorum ,şöyle ki ilk evliliğinizden de doğumlarınızdan da birşey anlamamışsın bunu anladım..sadece burdaki her kadının da istediği çcuklarınız da keşke yanınızda olsa,evlenseniz,ve tekrar anne olsanız..yani çok mu imkansız bilemiyorum..bazen hayat masallardaki gibi olsa,sonsuza dek mutlu yaşadılar la bitse istiyorum...


yapı olarak sakin bir karakter olduğumdan kaynaklanabilir. 10 yıllık evliliğimde de tek bir kavgaya tartışmaya bulaşmadan bitirmiş bir insanım ve aslında yapılan yorumlara da hak veriyorum bunları yaşamamış bir insan olsam sanırım bende bir çok insanın sahip olduğu düşüncelerle yorumlar yapardım..
 
Bu arada eklemek istiyorum. Annemin yanında kaldığım halde yaz tatillerinde hafta içleri ananemlerde kalırdım hep . Annem sabah erkenden gittiği için kahvaltı, yemek hazırlayamazdı o yüzden. Ananemin evi 2 sokak ötedeydi oysa ki ne zaman istersem evime, anneme gidebilirdim. Buna rağmen annem her akşam bizi görmeye gelirdi. Annem akşam giderken ağlardım, haftasonlarını iple çekerdim anneme kavuşmak için. Yani çocuk psikolojisi böyle bir şey işte. Siz 15 gün ayrı kalmaktan, başka şehire gitmekten bahsediyorsunuz.
 
kaysın bence sorun yok:) saygı sınırı aşılmadıktan sonra...
yani sizin sorudğunuz soru o kadar derin ki..şimdi ben sormuş ol
Bunları boşanmış bir ailenin çocuğu olarak yazıyorum. Babam hayırsızın tekiydi içki , sigara, kumar ne ararsan. Anlatsam sayfalar yetmez. Neyse ki annem bu adamdan 10 sene sonunda kurtuldu. Boşandığında 30 yaşındaydı, ben 5 abim ise 10. Evliliği boyunca ev hanımı olmasına rağmen bizim için istanbul gibi bir şehire gelerek iş buldu. Hatırlarım sabah 6 da işe giderken parmak uçlarına basarak çıkardı evden çünkü ben annemin işe gittiğini görünce ağlamaktan helak olurdum. Neyse çok şükür ikimizi de okuttu bu yaşa getirdi. Karşısına evlenmek için bekarı da çıktı boşanmışı da çocuklusu da. Bekar olan çocuklarını istemiyorum, benim çocuğum yok dedi. Boşanmış olan çocukları annede olduğu için bizi istemedi. Annem hepsine yol verdi. Evlenmek istese evlenir miydi, belki 50 kere. Babamın yanına yollayabilirdi bizi. Ben çok baktım biraz da sende dursun artık büyüdüler diyebilirdi. Ama demedi. Hala da evlilik düşünmüyor. Sizin evlenmeye hakkınız yok mu tabi ki var. Ama çocuklarınızı annesiz bırakmaya hakkınız yok ! O çocukların okulda orda burda nasıl bir psikolojiyle yaşadığını tahmin edemezsiniz. Baba isterse dünyanın en iyi babası olsun, çocukların anne kokusuna,ilgisine,sevgisine ihtiyacı var ve siz çocuklarınza evleniceğinizi bile söylemeden başka şehire taşınmak istiyorsunuz. Yaşları küçük değil, bazı şeyleri anlayabilecek yaştalar. Birşeyleri saklayarak onları kendinizden iyice uzaklaştıracaksınız. Ayrıca eş adayınızın da çocukların devamlı sizde kalma durumunda bundan rahatsız olacağına eminim. Yeni bebek hayalleri kuruyorsunuz , o çocuk sizin sevginizle büyürken diğerlerinin suçu ne olacak ?
Yani deseniz ki ben çocuklarımı her an yanıma alabilirim. Onlara evleniceğimi, evleniceğim adamı tanıştırabilirim. Evlendiğim adam ve ailesi benim çocuklarım olduğunu, onlarla bir bütün olduğumu kabul ettiler. Ama bu durumu göremedim ben sizde. Bu evlilik daha başlamadan çatlamış bir evlilik. Yol yakınken dönün derim.

yorumunuzun her kelimesini dikkate alıcam teşekkr ederim..
 
yapı olarak sakin bir karakter olduğumdan kaynaklanabilir. 10 yıllık evliliğimde de tek bir kavgaya tartışmaya bulaşmadan bitirmiş bir insanım ve aslında yapılan yorumlara da hak veriyorum bunları yaşamamış bir insan olsam sanırım bende bir çok insanın sahip olduğu düşüncelerle yorumlar yapardım..
bu da aşırı sukunet değil mi:) 10 sene,belli ki çok büyük sorunlar yaşamışsınız,bir tek kavgaya bile girmemek nedir ..
sanırım bu yüzden hakkınızı savunamadınız ve boşanma karşılığında çocukları babalarına verdiniz??
bence siz en güzeli,ilk evliliğinizi anlatın da herkes rahatlasın..bu şekilde soru cevap çok zor oluyor gerçekten de..:)
 
burdaki herkes innaıyorum ki,çocuklarınızdan ayrı kjalmanız için mantıklı elle tutulur biz sebep bekliyor ki,herkesin vicdanı rahatlasın...
 
bu da aşırı sukunet değil mi:) 10 sene,belli ki çok büyük sorunlar yaşamışsınız,bir tek kavgaya bile girmemek nedir ..
sanırım bu yüzden hakkınızı savunamadınız ve boşanma karşılığında çocukları babalarına verdiniz??
bence siz en güzeli,ilk evliliğinizi anlatın da herkes rahatlasın..bu şekilde soru cevap çok zor oluyor gerçekten de..:)


ilk evliliğim haksızlıklar hakaretler ve sevgisizlikle dolu.. sadece destekcim ailem oldu vve yıllarca aman kızım çocuklar var biz sana bakarız sen idare t diyerek geçti ama en sonunda ruh sağlığımın bozulması çocukal içinde kendim içinde faydasız bir insan olmam sonucunda aileminde desteğiyle biten bir evlilik.. boşandığımızda zaten çocuklar sende yada bende muhabbetide yaşanmadı velayet babada kaldı fakat ortak nokta anne ve baba özlemi yaşamamalrı üzerine kuruldu öylede uygulandı boşandığım insanın sadece bu konuda hakkını yemek istemiyorum..
 
Back
X