hep içimde bi korku var ya yine dışlanırsam sevilmezsem saygı duyulmazsam diye son 1 senem böyle geçti hep artık hastalık haline geldi bende biri bana baksa bile neden bakıyor aklından ne geçiyor diye düşünüyorum böyle bi durum yaşayan var mı acaba nasıl atlattınız yardımcı olursanız mutlu sevinirim.
gençlik yıllarında çok olur 16-17 belki 20 ye kadar ama bunu uzmanıyla görüş bir psikiyatriye git yada sağlık ocağında bi doktora git vereceği bi ilaç iyi gelir canım.takıntıdır bu bence
canım sen bunları dert ettiğine göre demekki geçmişte yaşadığın tatsız şeyler olmalı...onu anlıyorum buradan...
ama şöyle düşün bence...mesela diyelim bundan 1 ay önce dışarı çıktın bir ortama girdin ve her ne olduysa sevilmediğini dışlandığını hissettin...
belki 1 ay sonra yine aynı yere gittiğinde aynı durumu yaşamayadabilirsin....yani demek istediğim sorunun tamamen sende olduğunu düşünme..
hiçbirşey durduğu yerde aynı kalmıyor...demem o ki zaman farkı, mekan farkı ve ortam farkı da çok önemli...
belki de girdiğin ortamlar mekanlar sana uygun değildir ve o yüzden uyum sorunu yaşıyorsundur olamaz mı ? yada orada o anki bulunan insanlarla ortak konun yoktur...belki o anki insanlar senin yaş grubundan değildir ?
veya belki de sadece yanlış bir zamanlamada o yerlerde bulunmuş olabilirsin....bu dün böyle oldu diye de bugün veya hergün aynı şey olacak değil ya canım
korkulacak bi durum yok bende de vardı aynı şey. insanlar ya beni sevmezse, ya beni istemezlerse diye çok düşünürdüm.
bi ortama girdiğim zaman sırf bu korkum yüzünden elim ayağıma dolanırdı kimi zaman. :18:
ama zamanla geçti gitti. şimdi hiç umrumda değil. isterlerse benden nefret etsinler. çok da tın
sanırım ergenlikle ilgili bi durum. o yüzden takma kafana. seni sevmeyen insanlar senden daha iyi değiller bunu da bil.
yine derken
daha önce toplum içinde sevilmeyeceğin dışlandığın bir durum mu oldu
eğer olduysa onu değiştir olsun bitsin
olmadıysada
bu kadar dert etmen gereksiz
beni sevmeyen sevmesin çok ta umrumda
ben kendimi seviyorum de bu kadar basit
korkulacak bi durum yok bende de vardı aynı şey. insanlar ya beni sevmezse, ya beni istemezlerse diye çok düşünürdüm.
bi ortama girdiğim zaman sırf bu korkum yüzünden elim ayağıma dolanırdı kimi zaman. :18:
ama zamanla geçti gitti. şimdi hiç umrumda değil. isterlerse benden nefret etsinler. çok da tın
sanırım ergenlikle ilgili bi durum. o yüzden takma kafana. seni sevmeyen insanlar senden daha iyi değiller bunu da bil.
yine derken
daha önce toplum içinde sevilmeyeceğin dışlandığın bir durum mu oldu
eğer olduysa onu değiştir olsun bitsin
olmadıysada
bu kadar dert etmen gereksiz
beni sevmeyen sevmesin çok ta umrumda
ben kendimi seviyorum de bu kadar basit
benim çok şükür böyle bir sorunum yok eskiden çok takardım pireyi deve yapar üzülürdüm ama artık takmıyorum üzülsemde içimde yaşıyorum kendime zarar vermeden düşünüp kendimi yemiyorum herşeyi akışına ve oluruna bıraktım en güzeli
İnsanlar ayna gibidir canım. Sen onlara nasıl davranırsan onlar da sana öyle davranır. İnsanlara yabani gibi davranıp ,ilk sıcak davranışın karşıdan gelmesini beklersen daha çok beklersin. İnsanlara sıcak davranırsan içtenlikle gülümsersen onlar da sana sıcak davranmaya başlar. Yabani gibi davranırsan da onlar da sana yabani gibi davranır.