Yeni yazabildim özür dilerim. Kendime acıma duygum yok , liseden beri hiç yalnız kalmadım hep hayatıma biri girdi sürekli hayatımda biri oldu , bunuda ben secmedim yani basında duygu beslemiyordum , beni sevmelerini sevdim ılk erkek arkadasımdan beri ilk hep gelıp gittiler sımdi bende yeni kendimi kesfettıgımden yazıyorum sonrasında ise hep geri donduler yani bu bende hırsa donustu sanırım ondan zor baglanan ama yalnız kalamayan biri haline geldim yani ben bile farkında olmadan gelmişim. Bana o verilen zararla hep canım yancak dusuncesiyle hem nefret ederek yada karsımdaki insan istedıgı muddetce hayatımda kaldılar nefret etsemde ıcımde ki sevgı aclıgını bastiramadım ve yanımda dursunlar istedim . Beni bu denli hayatıma ve karakterimi etkıledıgını 2 yıl once kesfettım ilk. Hayatıma giren kimse kendi istemden daha cıkmadı hayatımdan ben git desemde geldıgınde hep aldım. Nasıl bir insanım bılmıyorum hayır demeyı bilmiyorum hani ask fakan da yoktu bunların hıc birinde bundan eminim sadece basındaki o benden gitmeleri ve hep gerı donduler çünkü ben sevmesemde ılıskıler o denli odak noktam ki hep o doğru ınsan diye elimden her geleni yaparım sevmediğimi anlayamaz en cok seven birinden bin kat ilgimi alakamı veririm. Yapım bu bunu işgudusel yapıyorum sanırım.sonrasında ise buna alısıyorlar. Hep bu dongude kaldım hep . Sonrasında ise karar aldım hayatıma giren kişiyi sevecektim zorladım deli gibi sevdim bu sefer gercekten sevıyordum. Her gun dusunuyordum ve bu sefer hayatımın darbesini yedim yollarda bayıldım kalp krizi gecırdım yanıma dahi gelmedi 5 kez ayrıldı hep gerı dondu bahanelerle tek arkadasıyla tanısmamıstım. Evinin adresini mahkeme kagıdından ogrendım. Aramızdaki tutku yada bence olan o adını ne oldugunu bilmedıgım seyle birlikte yine herseyını affettım , onun hayatına birileri girdi benım girdi ama gercekten sonra birini sevemedım hatta ondan sonra hayatıma giren kişi benım onu nasıl sevdıgımı gorunce beni sevdi.. o derece sevgiyi besledıgımı bana gercekten deger verdi, bende beni seven birini sevmeye denedim hep yine yaptıgım gibi arkadas olarak gerek insan olarak cok sevıyordum beni gerckten anlıyordu her sekılde bazen uzaklastı ama beni anladı yargılamadı beni ben gibi kabul eTtı , herkesi zaten ben oyle kabul etmiştim sonrasında bu sevdıgım kişi hayatıma yenıden dahil olmak istedi gorüşüyorduk hayatımda olan kısıyı biliyordu bende onunkini biliyordum sadece sohbet ıcındi basta sonrasında ise o ayrıldıgını soyledi ben gercekten kafamdan attıgımı sanıyordum bu arada agır antidepresanlara basladım kafam allak bullak oldu ve akısına bırak demiştim kendime ve bıraktım , bir kadının hıkayesi tam olarak sevdıgı adamın ihanetiyle baslardı işte , ve sevıyordum hala ama geride bıraktıgım seyler aklımdaydı artık hem aşk nefret ve tutku ve intikam vardı ıcmde. Dedim bu sefer ben darbeyş vurup oyundan cıkıcam ve gorusmeye devam ettım ıkısıyle de bu asamada hergun kafamda intihar dusuncesi olustu yaptıgımdan utandım hergun ve sonunda ıkısıde ogrendi ve artık herseyın farkındayım . Benim karakterim oturmamıs vicdanım cok raatsız hayatımda ılk kez birini intikam ıcın aldattıgıma degıl de tam olarak geride bıraktıgıma uzuluyorum. Acaba oda ben gibi acı cekecek mi diye hersey benım yuzumden oldu diye hissediyorum ve kendimi affedemıyorum . Gercekten dayanamıyorum her dk intihar beni kendine cekıyor. Kendimi affedemiyorum .. hiç bişeyden zevk alamıyorum, hergun dua edıyorum canımı al Allahım diye .
