En başında takıntılarını böyle belli etmedi. Ne olduysa evlendiğimiz gibi başladı. Evlilik otursun düzelir düzelir dediler. Huyuna suyuna git dediler, kendi annesi aynısınıbana da yapardı kızım huyuna git filan diyordu. Hamilelikte de aynı şeyleri hala devam ettirdiği için takıyorum. Zaten hep takıyordum düzelsin diye konuşuyordum ama tık yok..
Takmamaya çalışıyorum. Takmamaya çalışmak daha çok işe yarıyor gibi.erkeklerin huyu değişmez, düzelmez bir insan başta neyse devamında da o dur. 2 ayda huyunu suyunu anlamamanız çok normal. Ben bu adamı değiştiriim deme değiştiremezsin. Ne yapman gerektiği konusunda fikrim yok ya takmayacaksın ya da sende onun gibi olacaksın bilemedim.
Psikoloğu gitmeli bence kesinlikle gitmeliiiiiEn başında takıntılarını böyle belli etmedi. Ne olduysa evlendiğimiz gibi başladı. Evlilik otursun düzelir düzelir dediler. Huyuna suyuna git dediler, kendi annesi aynısınıbana da yapardı kızım huyuna git filan diyordu. Hamilelikte de aynı şeyleri hala devam ettirdiği için takıyorum. Zaten hep takıyordum düzelsin diye konuşuyordum ama tık yok..
Köprüyü geçene kadar normal göstermiş kendini. En başı dediğiniz de hepi topu birkaç ay!En başında takıntılarını böyle belli etmedi. Ne olduysa evlendiğimiz gibi başladı. Evlilik otursun düzelir düzelir dediler. Huyuna suyuna git dediler, kendi annesi aynısınıbana da yapardı kızım huyuna git filan diyordu. Hamilelikte de aynı şeyleri hala devam ettirdiği için takıyorum. Zaten hep takıyordum düzelsin diye konuşuyordum ama tık yok..
Evlilik için karar vermeden önce birbirinizi en az 1 yıl tanıyın derler...Merhaba hanımlar,
Ben söze nasıl başlayacağımı bilemiyorum, ama lafım başta kaynanalara, lütfen merhametli, vicdanlı, eşini seven, eşine sahip çıkan, onu üzmekten ve ona zarar gelmesinden korkan, eşine karşı saygılı, eşiyle artık ayrı bir aile kurduğunu ve ilk düşünmesi, fikir alışverişi yapması gereken kişinin eşi olduğunu oğullarınıza öğretin ve öyle yetiştirin.
Eşimle 2 sene önce tanıştık, tanıştıktan 2 ay sonra nişanlandık ve o yaz evlendik. Eşimle evlenmeden önce çok mutluydum, uzun zaman sonra beni ilk defa güldüren, çok mutlu eden bir insanla birlikteydim, bana evlendiğimizde de hiç bir zaman tavrının değişmeyeceğini her zaman böyle olacağını, köprüyü geçene kadar ayıya dayı deme gibi birşey yapmayacağını vs. söylüyordu. Ama her zaman tuhafıma giden başta bu kadar sorun etmediğim ama evlendikten sonra da fazlasıyla artarak devam eden durumlar oluyordu. Evlendiğimiz günden beri temizlik takıntısıyla, kilo takıntısıyla, kıl tüy takıntısıyla, kendi ailemin yanındaki samimi davranışlarıma olan takıntısıyla, evlilik hayatımıza zarar verdiğini nişanlandığımızdan beri aramıza bir kara kedi gibi giren ruh hastası arkadaşıyla olan samimiyetiyle, fikrimi alması gereken konularda fikrimi almamasıyla, eltime benden daha çok değer vermesiyle beni bunalttı. (eltim 2 çocukla kaynanamlara yalnız kocası olmadan tatile gelmiş, kaynanamlardayken ben eltime yemek yapmadım, eltim bebeği var(2,5 aylık) o çocuklu kadın kendi yemeğini kendisi yaptı diye bana demediği etmediği hakareti bırakmadı,ben kötü oldum, benim hamileliğimi düşünmedi, karısının hamile olduğunu hiç düşünmedi, sofra taşıttı, ağır su şişesi taşıttı, ama ne vardı alt tarafı 5 kg taşıyordum ona göre.) (Evi iki günde bir süpürür, tozlarını alır, wc banyomuzu da süpürürdüm elektrik süpürgesiyle, haftada 1 veya 2 kere wc banyoyu silerdim. İki günde bir çamaşır makinesini çalıştırır, her gün bulaşık biriktirmeden bulaşık makinemi çalıştırırdım. Ama eşim bayram temizliği gibi temizlik yapmadığım için sürekli eleştirir sürekli benimle tartışırdı. Dolapları düzenlesemde onun istediği gibi olmadığı için yine beğenmiyor ve söyleniyordu, hala da öyle. Herşeye bu kadsr karışmasından bunaldım, beğenmiyorsa kendi yapmasını benim onun gibi bakmadığımı, evimizin temiz ve düzenli olduğunu söylediğimde de bana karşı suratı asık duruyor ve kendi yapmak zorunda kaldığı için konuşmuyor tavır alıyordu gerçi hala da öyle. Kendisi istediği gibi salak salak konuşma vs der ama ben aynısını ona dediğimde beni itip kakar filan. Bunaldım yani. Hiçbir zaman beğendiremedim adama kendimi. Hep kötü oldum.160 boy 65 kiloyum, evlendikten sonra 5 kg aldım, kollarım kalın, bacaklarım kalın diye hep lafını yaptı, benden kilolu olanları bile benden zayıf gördü ve bana hep kilolu muamelesi yaptı. Karnımı severken bile "bebeğim annenin göbek tüylerinden seni sevemiyorum(ayva tüy), annen kilolu, annen şöyle böyle" filan diyor.) Ufak bir kavgamızda elinde ne varsa fırlatmaya çalışmasıyla, sözlü şiddetiyle beni bunalttı. Hep özür dileyip aynı şeyleri tekrar yapmasından, bana karşı anlayışsız olmasından bunaldım.
Hamileyim şuanda, hamile ve hassas olduğumu düşünür belki bebeğine birşey olmasın diye ona göre davranır diye düşündüm ama o da yok. Lafta bebeğim, bebeğimi çok seviyorum vs ama lafta. Seven, düşünen insan eşini üzmez. Üzüntüden uyuyamıyorum. Eşimin bu davranışlarını görmeden hamilelik sürecimi en sağlıklı bir şekilde nasıl geçirebilirim? Kalp atışlarımı üzüntüden tüm bedenimde hissediyorum.
Kıl tüy işini ben de hiç sevmem. Bu konuda eşini anlayabiliyorum. Kızların kollarında falan kıl gördüğüm zaman nasil böyle gezebiliyorlar diye merak ediyorum. Ben de takintiliyimdir o konuda. Lazer epilasyon; ikinizde kurtulun en güzeliKollarım yapı gereği kalın. İri kemikliyim ne kadar zayıflasamda bileğim kollarım incelmiyor, kolumu incelteyim diye spora gittim daha da şiştiler, kaslıydılar daha da kaslandılar eşimin kolu benim kolumla aynı yani ama bu bazı kıyafetler dışında kötü durmuyor. Elimden gelen birşey yok. Göbekten göğsüme kadar koyu renk ayva tüyü var, alırsam erkek gibi olurum dediğim halde her seferinde aynı şeyi söylüyor, dalga geçiyor. Bıyıklarım çıktığı an almamı bekliyor filan onunla da dalga geçiyor. Kollarımı hiç almazdım onın yüzünden elimi kollarımı da almaya başladım. Çıldırıyorum artık. Genital bölge temizliğimi bile hangi aletle yapacağıma karışıyor
Eltime neden yemek yapayım kaynanamın evindeyiz, daha yeni kahvaltı yapmışız, o sık sık acıkıp yemek yer, yeni kahvaltıdan kalkmışız dinlenşyorım bende hamileyşm, neden ona yemek yapayım??? Yani kendi yemeğini kendisi yapamıyor mu? Çocuğum olunca onun bana yemek yapmasını mı bekliycem? Bana güvenip de gelmeseymiş köye iki çocukla. Ben hizmetçisi miyim?Evlilik için karar vermeden önce birbirinizi en az 1 yıl tanıyın derler...
Lafa değil icraata bakarım diye bir söz var. Sen adamın şöyle yaparım böyle yaparım demesine inanıp imzayı ativermissin sanki.
Bu arada eltine niye yemek yapmadığını da anlayamadım açıkçası.
Eltime neden yemek yapayım kaynanamın evindeyiz, daha yeni kahvaltı yapmışız, o sık sık acıkıp yemek yer, yeni kahvaltıdan kalkmışız dinlenşyorım bende hamileyşm, neden ona yemek yapayım??? Yani kendi yemeğini kendisi yapamıyor mu? Çocuğum olunca onun bana yemek yapmasını mı bekliycem? Bana güvenip de gelmeseymiş köye iki çocukla. Ben hizmetçisi miyimEvlilik için karar vermeden önce birbirinizi en az 1 yıl tanıyın derler...
Lafa değil icraata bakarım diye bir söz var. Sen adamın şöyle yaparım böyle yaparım demesine inanıp imzayı ativermissin sanki.
Bu arada eltine niye yemek yapmadığını da anlayamadım açıkçası.
Artık söyleyeceğim ben de düşündüm aynısını yaparsam ona anlar belki diye. Bende onda gördüğğm eksiklikleri yüüzne vuracağım vurmaya başladım bile.İste bu tip erkeklerden bosanan kadinlara bir ozguven geliyor ya ona bayiliyorum. İnsan sevildikce, mutlu oldukca guzellesir bosaninca mutlu oluyorlar buna bagliyorum. Darisi basiniza. Sonra kafasini duvarlara vurur.
Bosanamiyorsaniz siz de ona "eksikliklerini" soyleyin. Fiziksel olarak begenmediğiniz seyleri yuzune vurun.
Evin temizligini begenmiyorsa yardimci tutun. Parasini verip evini istedigi gibi temizletsin beyfendi.
Hamile olduğunu söylemene rağmen burda bazı kalpsiz kadınlardan gelen yorumlar en az eşin kadar incitici. Erkeklerin psikolojik baskılarının çok arttığı bu dönemde sana nasıl davranılıyorsa öyle davran. Onun düzeni değilse evet bu benim düzenim de. Kendini sevdiğini ona göster. Evett benim koca göbeğim evet benim ayva tüylerim de. Senin kendini sevdiğini ve seni üzeemediğini düşünsün.Merhaba hanımlar,
Ben söze nasıl başlayacağımı bilemiyorum, ama lafım başta kaynanalara, lütfen merhametli, vicdanlı, eşini seven, eşine sahip çıkan, onu üzmekten ve ona zarar gelmesinden korkan, eşine karşı saygılı, eşiyle artık ayrı bir aile kurduğunu ve ilk düşünmesi, fikir alışverişi yapması gereken kişinin eşi olduğunu oğullarınıza öğretin ve öyle yetiştirin.
Eşimle 2 sene önce tanıştık, tanıştıktan 2 ay sonra nişanlandık ve o yaz evlendik. Eşimle evlenmeden önce çok mutluydum, uzun zaman sonra beni ilk defa güldüren, çok mutlu eden bir insanla birlikteydim, bana evlendiğimizde de hiç bir zaman tavrının değişmeyeceğini her zaman böyle olacağını, köprüyü geçene kadar ayıya dayı deme gibi birşey yapmayacağını vs. söylüyordu. Ama her zaman tuhafıma giden başta bu kadar sorun etmediğim ama evlendikten sonra da fazlasıyla artarak devam eden durumlar oluyordu. Evlendiğimiz günden beri temizlik takıntısıyla, kilo takıntısıyla, kıl tüy takıntısıyla, kendi ailemin yanındaki samimi davranışlarıma olan takıntısıyla, evlilik hayatımıza zarar verdiğini nişanlandığımızdan beri aramıza bir kara kedi gibi giren ruh hastası arkadaşıyla olan samimiyetiyle, fikrimi alması gereken konularda fikrimi almamasıyla, eltime benden daha çok değer vermesiyle beni bunalttı. (eltim 2 çocukla kaynanamlara yalnız kocası olmadan tatile gelmiş, kaynanamlardayken ben eltime yemek yapmadım, eltim bebeği var(2,5 aylık) o çocuklu kadın kendi yemeğini kendisi yaptı diye bana demediği etmediği hakareti bırakmadı,ben kötü oldum, benim hamileliğimi düşünmedi, karısının hamile olduğunu hiç düşünmedi, sofra taşıttı, ağır su şişesi taşıttı, ama ne vardı alt tarafı 5 kg taşıyordum ona göre.) (Evi iki günde bir süpürür, tozlarını alır, wc banyomuzu da süpürürdüm elektrik süpürgesiyle, haftada 1 veya 2 kere wc banyoyu silerdim. İki günde bir çamaşır makinesini çalıştırır, her gün bulaşık biriktirmeden bulaşık makinemi çalıştırırdım. Ama eşim bayram temizliği gibi temizlik yapmadığım için sürekli eleştirir sürekli benimle tartışırdı. Dolapları düzenlesemde onun istediği gibi olmadığı için yine beğenmiyor ve söyleniyordu, hala da öyle. Herşeye bu kadsr karışmasından bunaldım, beğenmiyorsa kendi yapmasını benim onun gibi bakmadığımı, evimizin temiz ve düzenli olduğunu söylediğimde de bana karşı suratı asık duruyor ve kendi yapmak zorunda kaldığı için konuşmuyor tavır alıyordu gerçi hala da öyle. Kendisi istediği gibi salak salak konuşma vs der ama ben aynısını ona dediğimde beni itip kakar filan. Bunaldım yani. Hiçbir zaman beğendiremedim adama kendimi. Hep kötü oldum.160 boy 65 kiloyum, evlendikten sonra 5 kg aldım, kollarım kalın, bacaklarım kalın diye hep lafını yaptı, benden kilolu olanları bile benden zayıf gördü ve bana hep kilolu muamelesi yaptı. Karnımı severken bile "bebeğim annenin göbek tüylerinden seni sevemiyorum(ayva tüy), annen kilolu, annen şöyle böyle" filan diyor.) Ufak bir kavgamızda elinde ne varsa fırlatmaya çalışmasıyla, sözlü şiddetiyle beni bunalttı. Hep özür dileyip aynı şeyleri tekrar yapmasından, bana karşı anlayışsız olmasından bunaldım.
Hamileyim şuanda, hamile ve hassas olduğumu düşünür belki bebeğine birşey olmasın diye ona göre davranır diye düşündüm ama o da yok. Lafta bebeğim, bebeğimi çok seviyorum vs ama lafta. Seven, düşünen insan eşini üzmez. Üzüntüden uyuyamıyorum. Eşimin bu davranışlarını görmeden hamilelik sürecimi en sağlıklı bir şekilde nasıl geçirebilirim? Kalp atışlarımı üzüntüden tüm bedenimde hissediyorum.