Ben yanlışlarımı neden yaptım diye sorguluyorum, neden yaptım, daha iyi olabilir miydi, çok daha mutlu olabilir miydim? Bunların cevabına net bir şekilde cevap veremiyorum.
Harfinden noktasına kadar haklısınız.Bak bunlar kafanı kurcaladığında kendine saygı duymayı dene. De ki, o zaman böyle hissettim ve böyle yaptım. Bana doğru olan bu gibi gelmişti ve doğru olduğuna inandığım şeyi yaptım. Ya da inanmasam bile yapmak istediğim buydu de. Verdiğin kararlara saygı duy.
Kilit cümle şu: "O zaman öyle gerekti, öyle oldu."
Bitti. Bu kadar.
Gelmiyorlar ciddenBirgün hah tamam kararlarından memnunum dersem bu konuda seni alıntılarım. Amaaa nedense hiç gelmeyecek gibi
Senin süre kısaymış.Gelmiyorlar ciddenKarar aldıktan 2 gün sonra ben napmışım ulan diyorum Böyle gelip böyle gideriz gibime geliyor ama hayırlısı bakalım
Merhaba gençler ve kendini genç hissedenlerUmarım karantina günleriniz eğlenceli geçiyordur.
Bugünleri atlatacağımız günleri iple çekerken son zamanlarda beni boğan ve mutsuz eden bir konudan bahsedeceğim.
Acaba canımın sıkılmasından dolayı mı kendimi sorguluyorum yoksa hayat telaşında dolayı mı aklıma gelmiyordu bilmiyorum artık ona siz karar verin. Hayatımda hep yanlış kararlar aldığımı düşünüyorum, günlerim sürekli geçmişi düşünmekle geçiyor. Arkadaş bir insan hayatında aldığı hiçbir karardan mutlu olmaz mı? Olmuyorum yok hayır.. Sürekli onu neden böyle yaptım.. Bunu neden böyle uyguladım.. Şunu yapmasaydım iyiydi.. Bununla neden konuşmuyorum.. gibi gibi.. İşin kötüsü sebepsizce dibe çekiyor bu saçma düşünceler. Bunu yapsaydım daha mutlu olurdum, şununla konuşsaydım daha iyi hissederdim gibi cümleleri geçiriyorum aklımdan. Onları yapsaydım şuan çok mu mutlu olacaktım? Bilmiyorum mesela. Buna herkes net olarak hayır derken ben bilmiyorum diyorum. (Ha şunu da araya sıkıştırayım: kötü bir hayatım yok. Maddi manevi kendime yetiyorum. Beni canından çok seven bir annem, benim üstüme her daim titreyen, beni koruyup kollayan bir sevgilim var.) Aslında bunu tetikleyen bir whatsapp grubu. Yıllardır arkadaşız bu gruptakilerle. Birbirimizin en keko, en rezil, en masum, en güzel anlarına şahit olduğumuz bir grup. Birbirimizde olan eski fotoğraflarımızı atarken bir arkadaşım benim bir fotoğrafımı attı. İşte bir kafedeyiz, waffle yiyoruz falan. Güzel bir fotoğraf yani. Herkesin gülümsediği fotoğrafta ben kendimi çok garip hissettim. Sanki o fotoğraftan sonra hayatım sonsuza kadar değişmiş. Bir daha hiç o kadar mutlu olmadığımı, bir daha hiçbir yemeğin tadını tam olarak alamadığımı hissettim. Dilim döndüğünce anlattım. Ya fotoğraf gerçekten gülünecek bir fotoğraf. Ama yok beni üzdü,bakış açımı değiştirdi. Anladım ki sayılı paramla, gittiğim ucuz büfede basit bir waffle yerken çok daha mutluymuşum ben. Şimdi daha fazla param var, daha iyi imkanlarım. Waffleın en güzelini yiyebilirim, istediğim yere düşünmeden gidebilirim. Ama o mutluluğu vermiyor bana. Yediğim hiçbir yemek o waffle kadar güzel gelmiyor. Neden böyle hissediyorum bilmiyorum. Buraya yazmamın bir diğer sebebi de bunu çevremdekilere yansıtmam. Gerek anneme, gerek kız kardeşime, gerek sevgilime. Hayır onlara kızıp bağırmıyorum, sadece muhabbet etmiyorum. Onlarda bir problem olduğunun farkındalar. Nasıl geçer bilmiyorum, nasıl yapabilirim bilmiyorum. Herşeyi silesim, hazıfamı kaybedesim var. Hatta elimde olsa o güne geri dönerim. Eksik bir yanım var ama o yanımın ne olduğunu bilmiyorum. Bulamıyorum, çözemiyorum. Kendimi ilk defa bu kadar karmaşık, mutsuz, bitkin hissediyorum.
Evet vardı.Özel olmayacaksa
O fotoğrafın çekildiği vakitler hayatınızda özel bir erkek arkadaş var mıydı?
Dur dur hatırlatma bak eskiyiSenin süre kısaymış.
Ben 4. yıl dedim bunu. Bi fotoğraf beynimin resetlenmesine, hayatı sorgulamama sebep oldu. :/
Bu konu senin için zararlı olmaya başladı kuzum :) biraz daha kararlarını sorgularsan sinirden gideceksinDur dur hatırlatma bak eskiyi2 gün önce aldığım kararlar o kadar acıtmıyor şöyle 5 sene falan önceye gitsem kalp krizi geçiriyorum Hiiiiç gerek yok
Evet vardı.
Çok çok özel biriydi benim için.
Ama bundan kaynaklı olabileceğini düşünmüyorum, şuan o olsa yine mutlu olacağımı sanmıyorum.
Yapmayınca çok rahatsın diyorlar yapınca geçmişi deşmeBu konu senin için zararlı olmaya başladı kuzum :) biraz daha kararlarını sorgularsan sinirden gideceksin
Evet, ergenlik aşkları genelde böyle olmuyor mu zaten. Herşeyi beraber öğrenebildiğin, hep birlikte olduğun, mutlu olduğun, hayatı sadece ondan ibaret zannettiğin o an çok farklı oluyor. Çok çok farklı. Sonra büyüyoruz işte. O masumluk, o saf sevgi uçup gidiyor. Hayatı tanıyoruz, anlıyoruz. Daha bilgili, daha deneyimli oluyoruz. Belki de bundandır. Doğru bir noktaya değişmiş olabilirsiniz.Şu an geriye dönüp bakabiliyorsunuz çünkü.
Ama belki o an dışardan bakamadığınız ve o kişi sizin hayatınızda acısıyla tatlısıyla olduğu için mutluluğunuz da farklıydı. Daha toy, daha farklı bşe bilince sahip bir mutluluk. O ana, o kişinin de eşlik ettiği bir döneme ait heyecan.
Sonra tabi ki büyüyoruz, öğreniyoruz, anlıyoruz, dönüşüyoruz ve o tadı bir daha bulamıyoruz. En güzel tat o zamandı diyemem. O an birçok bileşen bir araya geldiği için, daha az hayat tecrübesi ile donatıldığınız için.
İlerde bir gün belki bugünkü fotoğraflarınız için aynısını hissedeceksiniz.
Bilmiyorum.Bence bu size has olan bir duygu değil insan neden dir bilmez geçmişe özlem duyar, geçmişte daha mutlu olduğunu var sayar,
Bunun nedenini psikoloğa sormak gerekiyor
Ama bende metak ediyorum, neden bu duygu durumu?
Evet, ergenlik aşkları genelde böyle olmuyor mu zaten. Herşeyi beraber öğrenebildiğin, hep birlikte olduğun, mutlu olduğun, hayatı sadece ondan ibaret zannettiğin o an çok farklı oluyor. Çok çok farklı. Sonra büyüyoruz işte. O masumluk, o saf sevgi uçup gidiyor. Hayatı tanıyoruz, anlıyoruz. Daha bilgili, daha deneyimli oluyoruz. Belki de bundandır. Doğru bir noktaya değişmiş olabilirsiniz.
Kim bilir belki 5 yıl sonra bugünkü halime bakıp ne kadar mutluymuşum, ne kadar güzel bir hayatım varmış gibi hissedeceğim. Bunun olması için zamanın çok hızlı geçmesini istiyorum. Baktığımda boşluk değilde mutluluk görmek istiyorum.
Umarım o günler çabuk gelir, çünkü ben bu halimi hiç sevemedim.Güzel yorumunuzla beni aydınlattığınız için teşekkür ederim.
Uzun yazabilirim
İnsanoğlu hep tercih etmediği tercihin onun için daha iyi olacagını düşünür genelde
Ama daha kötü olma ihtimalini düşünmez
Ki tercih onu aşırı da mutlu etmemişse
ama diğerini tercih edip de kötü sonuç alsaydın bu sefer de diğerinin daha iyi olacagını dusunurdun
hayat bu şekilde bir döngü
tercihlerimizin iyi ya da kötü sonuç vermesi sadece sana bağlı değil ki milyonlarca değişken dış faktörlere de bağlı
sadece kendini yargılama
Donemın şartlarında değerlendir ayrıca insan buyudukçe değişiyor
Buyudukçe kendini daha fazla kısıtlıyorsun sorumlulukların artıyor kaygıların artıyor ee bu da buyumenin cilvesi
ne bekliyordun ki?
Tekrar aynı tadı alamayacaksın ama daha iyisini alacaksın
Buyumek farklı mutlulukları da getırıyor hiç bir zaman anaç biri olmadım ama annemi gordum
Nasıl baktıgını nasıl mutlu oldugunu bize bakarken
Yanı demem o ki buyumek hem kısıtlıyor hem de mutlu ediyor farklı tadlar da
Ondan dolayı donemı kendi içinde değerlendir
Ve guzel anı kalmasına izin ver
Ben o tadın daha iyisini alamıyorum işte problem orda.Tekrar aynı tadı alamayacaksın ama daha iyisini alacaksın
Umarım..Rica ederim ne demek.
Haddim değil ama zamanın hızlı geçmesini istemenizi önermem.
Sevdiklerinizle tadını çıkara çıkara geçirin hazır hepsi yanınızdayken.
Ama tabi ki bu ruh haliniz geçsin ve daha iyi hissedin inşallah. Sevgiler.
Yani ne yapalım, ölelim mi yaniYapmayınca çok rahatsın diyorlar yapınca geçmişi deşmeŞaşırıyorum
O cidden oluyor.Ya çok şey bekliyoruz ya da cidden hayat daha iyiye gitmiyor bilmiyorum.Ama olsun yanlız değiliz hiç olmazsaYani ne yapalım, ölelim mi yani
Şaka bir yana kendimizi yalnız hissetmeyelim, demek ki birçok insan kararlarını sorguluyor, geçmişe dönük bir özlem duyuyor.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?