- 10 Temmuz 2015
- 64
- 31
- 30
Kızlar naparsam yapıyım olmuyor..kafayı yemek üzereyim sürekli kusuyorum hiçbir şey belli etmemek yoruyor artık beni aylarca kimseye ağlayıp derdimi dökemedim piskolog hariç onada sevgilimi anlatmaya utandım ama artık dayanamıyorum gerçkten kendimden nefret ediyorum kendimi o kadar çirkin buluyorum ki gözlerimden yüzümden nefret ediyorum huylarımdan konuşmamdan yürümemden kendimi çok yalnız çaresiz hissediyorum 2 gündür sürekli ölmeyi düşünüyorum aptalca biliyyorum ama kafamdan çıkmıyor kendimi berbat hissediyorum hem de hiç olmadığım kadar kendime tahammül edemiyorum artık hayata gündelik işlere tahammülüm kalmadı artıkk mutlu olmak istiyorum ayladır gülemiyorum ağlamaktan artık gözlerimin şekli bile bozuldu gün geçtikçe daha çirkinleşiyorum saçımı kestiriyim dedim gittim beğenmedim eve geldim kendim iyicene kestim yüzümü çok solgun hissediyorum zaten sivilcelerimde var ve gözlerimin biri büyük biri küçük kaşlarım yok denecek kadar az çenem deseniz bozuk telliyim artık sürekli itilip kakılmaktan ezilmekten çirkin muamelesi görmekten hep birilerine faydalı olduğumda sevilmekten sıkıldım annem bile ev işi yaptığımda kızım diyor çk yoruldum artık birilerine sarılmak istiyorum birilerine yakın brine yani ona çok ihtiyacım var o varken ben mutluydum artık içime akıtmaktan yoruldum kendimi dövüyorum artık onu nasıl kaybetttim mutluluğumu nasıl kaybettim diye çok yoruldum artık yaşamak istemiyorum