Kendinize bu hayatı mı layık görüyorsunuz? Sevilmek, değer görmek, heyacanı mutluluğu paylaşmak sizin de hakkınız değil mi? Çocuklu bebekli beş parası olmayan kadınlar pes ediyor kaçıyor, sizde para var ev var aileniz arkanızda destek. Endişe edeceğiniz çocuk yok, maddi manevi bu adama ihtiyacınız yok. Ne diyelim ne yazalım? Ailenizi arıyor gelin alın bunu demek için ve siz hemen yanlış aradık diye kurtarıyorsunuz. Babanıza annenize yazık değil mi? Mağara dönemi kafası yaşayan barzonun teki. Patronu uyarsa mal mal bakıp dinliycek adam karısına ben konuşurum sen susarsın ben bağırırım sen sesini kesersin diyor. Hiç bana şiddet uygulamaz demeyin, ağzınızla burnunuz yer değiştirir. Bu sefer de aileniz anlamasın diye makyaj yaparsınız. Kapıları duvarları yumruklayan adam siz susmayınca size de vurur. Sizinki evlilik değil, köle efendi ilişkisi. Bahanelerin arkasına saklanmayın ve hatalı kararlarınızın arkasında durun. Ben yanlış bir evlilik yaptım, psikolojik şiddet görüyorum mutlu değilim, dayak yiyeceğim günler yakın o yüzden bu evliliği bitirmem gerek diyin kendinize. Ya da insan içine çıkamayacağınız durumlara hazırlanın. Hiç mi sizi büyüten bu yaşa getiren ailenize acımıyorsunuz?