- 3 Haziran 2010
- 4.364
- 6.675
- 398
- Konu Sahibi landemiyoladiyola
-
- #41
Bence siz üstünüze düşeni fazlasıyla yapmışsınız. Bundan sonra en fazla yapabileceğiniz tedaviye ikna etmek olur. Ben böyle insanlarla yakın arkadaşlık kuramıyorum yaa sinirlerim bozuluyo.Sevgili Hanımlar,
Fikirlerinize ihtiyacım var. Benim kardeşim gibi sevdiğim, yıllardır dostum olan, birlikte büyüdüğümüz arkadaşımın eşi 1.5 senedir bir başkasıyla beraber. Son derece eğitimli, kültürlü arkadaşım malesef bunu bir türlü aşamıyor ve eşiyle boşanmadı. Dostumla yeri geldi birlikte ağladım, yeri geldi kızdım, yeri geldi çok ağır konuştum. Kendine haksızlık ediyor bu durumu bitirmiyor diye çok üzülüyorum. Eşine yalvardı, yakardi, yuvasını bozmak istemiyor. Eşi resmen kendine bir hayat kurdu, aşık oldum diyor, ama arkadaşım kahroldu, igne ipliğe döndü, eridi üzüntüden, yine de hala esini bekliyor.
Dost acı söyler deyip açıkça konuşuyorum, bana mısın demiyor. Laylaylom yapıp, o sana dönecek filan diye kandırsam benden iyisi yok ama gönlüm razı değil. Çocuklarına çok kötü ve ilgisiz davranıyor malesef dostum, varsa yoksa onu aldatan eşi...
Bu durumda ne yapmalıyım? Sonuçta yetişkin bir kadın ama kardesim gibi, haline çok üzülüyorum.
Benim gözümde hasta bir insan değil de tipik, kocası için çocuklarını bile gözü görmeyen, normal zamanlarda da kendine sürekli üzülecek bir şeyler bulup sürekli depresif takılan ömür törpüsü bir insan canlandı. Ne kadar doğrudur bilmiyorum ama ilaç olmasa bile psikolog iyi gelebilir belki. Terapilerle de iyiye gidebilirGözlerimi açıyorsunuzGercekten kendi aileme bu kadar enerji harcamıyorum, yordu beni..
Çok şükür ailemde hic böyle birsey yaşamadım. Rahmetli babacığım annemi el üstünde tutardı, gözünün içine bakardı. Bende mutlu bir evlilik yaşıyorum cok şükür. Sadece arkadaşımdan soğuduğum icin ona karşı suçlu hissediyorum, ona bu zor zamanında bir tekmede ben atıyormuş gibi hissediyorum yanında olmamayi düşündükçe; cok insani bir yaklaşım degil mi?Bence Neden vicdan azabi cekiyorsunuz onu da analiz etmek gerekir. Ailenizde buna benzer biri var miydi? Ya da annenizin de buna benzer bir tecrube si oldu da siz ondan gordugunuzu mu yapiyorsunuz acaba?
Onun sıkıntısı dinlemek ve dürüstce fikrinizi söylemeye devam edin bence ve destek alması için tafsiyede bulunun.Sevgili Hanımlar,
Fikirlerinize ihtiyacım var. Benim kardeşim gibi sevdiğim, yıllardır dostum olan, birlikte büyüdüğümüz arkadaşımın eşi 1.5 senedir bir başkasıyla beraber. Son derece eğitimli, kültürlü arkadaşım malesef bunu bir türlü aşamıyor ve eşiyle boşanmadı. Dostumla yeri geldi birlikte ağladım, yeri geldi kızdım, yeri geldi çok ağır konuştum. Kendine haksızlık ediyor bu durumu bitirmiyor diye çok üzülüyorum. Eşine yalvardı, yakardi, yuvasını bozmak istemiyor. Eşi resmen kendine bir hayat kurdu, aşık oldum diyor, ama arkadaşım kahroldu, igne ipliğe döndü, eridi üzüntüden, yine de hala esini bekliyor.
Dost acı söyler deyip açıkça konuşuyorum, bana mısın demiyor. Laylaylom yapıp, o sana dönecek filan diye kandırsam benden iyisi yok ama gönlüm razı değil. Çocuklarına çok kötü ve ilgisiz davranıyor malesef dostum, varsa yoksa onu aldatan eşi...
Bu durumda ne yapmalıyım? Sonuçta yetişkin bir kadın ama kardesim gibi, haline çok üzülüyorum.
benim de var böyle bir arkadaşımBende açıkçası canim ciğerim arkadaşımdan korkunç soğudum ve vicdan azabı çekiyorum o yüzden açtım konuyu açıkçası. Sözleriniz yalniz olmadığımı hissettirdi. Zaten cok çekmiştim kendimi ama bende kalmaya gelecek kendi isteğiyle, mutlaka konuşacağız tabi, son defa dürüstçe paylaşmalı miyim diye fikir almak istedim. Yoksa malesef eskisi gibi değil icim ama üzülüyorum da, hele çocuklara..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?