Aynı durumdayız, ve derdimi burdan anlatmak daha doğru geliyor bana, yüz yüze olduğum insanların arkamdan dedikodu yapmaması için
Aynı durumdayız, ve derdimi burdan anlatmak daha doğru geliyor bana, yüz yüze olduğum insanların arkamdan dedikodu yapmaması içinbende de var aynı huy. kaç yaşıma geldim aynı. yazsam da karşıdan bir öneri geldiğinde ya da haklısını duymak istiyorum sanırım. çümkü her yaptığımı eleştiren her konuşmayı milyon kez kafamda eviren çeviren biriyim.
Aynı durumdayızKimseye hiç bir şey anlatmam anlatamam bende gelip buraya yazıyorum:)
Kadınlar Kulübü BDV :))En doğrusunu yapıyorsunuz aslında, peki bir derdiniz olduğunda tavsiye almanız gerektiği zaman nasıl davranıyorsunuz
Bazen cidden tavsiyeye ihtiyacım oluyor bunu nasıl halledecem bilmiyorumHepsini okumadım ama şunu bilin, anlatma huyunuzdan vazgeçip sabrederek kişiliğinizi geliştirebilirsiniz. Daha olgun olduğunuzu ve sakinliginizi koruyabildiginizi göreceksiniz.
Haklısınız zaten şu anda hayatımda kimse yok, güvenim de çok azaldı yaşadıklarımdan dolayı, kimseye anlatmamak en doğrusu ama bazen duygusallığım mantığının önüne geçiyor anlatırken buluyorum kendimi, duygusal davranmasam bir sorun olmayacak aslındaeskiden ben de böyleydim, ilişkilerimi anlatırdım başkalarına.. ne zaman ki erkeklerden soğudum, sevgili olmadım kimseyle, ozaman anlatacak şey de kalmadı :) çok şükür erkeklerin ne biçim insanlar olduğunu görünce uzak duruyorum hepsinden.. yai erkek yok huzur var :) anlatmayın kimseye.. insanlar malesef acımasız..
Haklısınız ama ben bazen insanların asıl niyetini çok geç farkediyorum ve hata yapmak istemiyorumBir gunluk tutup oraya yazin herseyi. Derdinizi sadece cozebilecek insanlara anlatin. Gerizi sadece dedikodu uretir.
Bende anlattıktan sonra zarar gördüm bazı insanlardan, bazen tavsiyeye çok ihtiyacım oluyor beni tanıyan birilerinden o konuda sorun yaşayacam aileme anlatmak istemiyorum çünküBen de kendimi ,duygularımı anlatmayı severim .. Yaşadığım olayları paylaşma vs ,iletişimi seviyorum galiba .. Karşıdan görüş almak beni rahatlatır içimi dökünce .. Gerçekten bende safım ,herkese değil ama yakın gördüğüme anlatırım ,ama anladım ki onlara bile anlatmamak gerek .. insanlar öyle değişik öyle kötü olabiliyor ki , bir anda yakınım dediğimiz insanlar yabancılaşıyor anlattıklarında kâr kalıyor yanına ..
Bu yüzden ben aileme anlatıyorum bişey olunca .. yada bu platformda yazabiliriz en azından kimse tanıyıp kötü kullanmıyor ..
Benim için paylaşmak bir ihtiyaç o derece severim bişeyler konuşup anlatmayı ama artık frenledim kendimi kötü tecrübelerle ..
siz de öyle yapın frenleyin hemen onu kötü biri gibi hayal edin ,yazıya dökün yada kendi kendinize anlatın en iyisi bu inanın
Ben hep kendi hayatımı anlattım insanlara, başkalarının dedikodusunu yapmadım, benim derdimi anlattığım kızda çok iyi biri ona olan güvenim giderse bir daha hiçbir kıza güvenemem, kimseye anlatmamam gerekir kendimi aslındabenim çok yakın bir arkadasım öyle aslında dusununce cok negatif bir özellik ama kız melek gibi bir insan, yani kaç senedir de tanıyorum hic benim arkamdan bir sey dedigini duymadım ya da baskasına bir sey anlattıgını vs. onun annesi de öyle cok mesafeli insanlardır cok anlatmaz anlatsa da anonim anlatır isim vermez vs. hiçbir falsosunu da gormedim simdiye kadar kızın. ama genel olarak dusununce kötu yani simdi siz yazınca da mesela aklıma direkt o kız geldi acaba guvenmekle hata mı ediyorum diye.
Aileniz en fazla kızgınlık anınızda yüzünüze vurur, canınızı sıkar. Arkadaş çevreniz arkanızdan konuşur, çok sonra duyarsınız, duyuncaya kadar keyfiniz kacmaz ama size ve sonraki iliskilerinize zarari dokunur ileride.Valla arkadaşlık yada aşkla alakalı tecrübelerim oldu bu yaşta, ben burda da anlatırken fazla detay veriyorum gibi hissediyorum diğer konularımda, ailem bile bazen tartışma anında yüzüme vuruyor onlara hiç anlatamam, yüz yüze gördüğüm insanlara hep anlattım ama çoğu kişiden zarar gördüm, hiçbirine anlatmasam hep kendi içimde yaşayacam tavsiye de alamayacam, kağıtlara yazarak mı içimdeki sıkıntıyı paylaşsam bilemedim bana ne kadar yararı olur
çok kötü adlına bakarsanız. komıştupum dertleştiğim herşey idareme taşındı zamanında. çok zor günler geçirdim. sadece artık çok güvendiğim kişilere anlatır oldum. biraz daha içime kapandım son zamanlarda. ama işte o beynimdeki ses hiç susmuyor.Aynı durumdayız, ve derdimi burdan anlatmak daha doğru geliyor bana, yüz yüze olduğum insanların arkamdan dedikodu yapmaması için
Valla arkadaşım ben de aynı senin gibiyim ağzım don lastiği gibi herkese her şeyimi anlatıyorum bi konuda canım yanınca ne kadar yanlış yaptığımı fark ettim. Evlendikten bir süre sonra insanlar cocuk ne zaman düşünüyorsun diye soruyorlardı ve ben düşünmeye başladığım zaman söyledim soranlara biz de artık istiyoruz diye. Ben nerden bilirdim ki hemen cocuğum olmayacak. 3 ay geçti 5 ay geçti cocuk yok. Sonra bi gördüm ki söylediğim insanlar arkamdan cocuğu olmuyor demeye başlamışlar. 1 yıl sonra şimdi hamile kaldım. Ama o kadar pişman oldum ki söylediğime kafama vurdum hep. Böyle bi acı tecrübe sonrası ağzımı yavaş yavaş kapatmayı öğrendim. Susmak için bunu yaşamamız gerekiyormuş.Merhabalar, ben 24 yaşındayım ve lisede sosyal fobim yoktu ve bir sürü arkadaş edinmiştim ve hem ailesel, hemde aşk ve arkadaşlık açısından yaşadığım her şeyi herkese anlatan biriydim, onlardan görüş almak için anlatıyordum, yüzüme her gülümseyene anlatıyordum, ve anlattığım insanlardan çok az kişi hariç gerisinin hep arkamdan anlattığım her şeyi başkalarına anlattığını öğrendim ve hoşlandığım kişilere ve diğer arkadaşlarıma da anlattığım konular üzerine olmayan şeyleri de ekleyerek anlattıklarını öğrendim ve insanlardan soğudum ve sosyal fobim böyle başladı diyebilirim, benim okul dışında hiçbir çevrem yoktu sadece okuldan arkadaş edinebilirdim ve acayip saf bir insandım, hata en başında bende aslında anlatmamam gerekirdi herkese, insanları tanımıyordum ki çevrem olmadığı için, liseyi bitirdikten sonra bir kız hariç liseden kimseyle görüşmedim. Üniversitede daha bilinçliydim zaten sosyal fobi de olduğu için aylarca kimseye en ufak bir şeyimi anlatmıyordum ki bir kişiyi sevene kadar, onu sevdikten sonra yine insanlara yavaş yavaş anlatmaya başladım, insanlarla yakınlık kuramadım ama o kişiyi seviyorum benim hakkımda ne düşünüyor nasıl biriydi diye soruyordum, lisedeki gibi herkese anlatmıyordum ama yine de sınıftakilerden birkaç kişiye anlatmıştım sevdiğim kişiyi bana iyi davranıyorlar diye ama sevdiğim kişiyle alakalı en ufak kötü bir söz söylemedim, onlarda diğerlerine anlattı derken bizim bölüm komple o kişiyi sevdiğimi biliyordu. Üniversite bitti ordan da 4 kişi kaldı hala konuştuğum ama bu nefret ettiğim huyumdan hala da kopamıyorum, biriyle bir sorun yaşasam hemen lisedeki arkadaşıma anlatırken buluyorum kendimi, üniversiteden de var iki kıza anlatıyorum ama lisedeki kıza anlattığım kadar bilemezler, lisedeki arkadaşım da arada kendini anlatır ama benim kadar değil, üniversitedeki arkadaşlarım pek anlatmazlar kendilerini ama ben neden böyleyim bilmiyorum, ilerde lisedeki gibi kazık yemek ve iftiraya maruz kalmak istemiyorum,bu huyumu bırakmak istiyorum, bir derdim olsa kağıda mı yazsam, duvara konuşarak mı anlatsam kendimi bilemedim, bana tavsiye verir misiniz, okuduğunuz için ve görüşleriniz için şimdiden teşekkür ederim.
Ilk tanistigin insanlara 100 puan verme. 50 ver. 50 puan cebinde kalsin. Sana ne niyetle yaklastigini bilemezsin. Sana kotuluk yaptikca puanlarini al, ona gore davran. Sana iyi oldukca ona guvenebilecegini anladikca yavas yavas ouanlarini artir. Ben eski esimin bile gercek yuzunu 12 senelik evlilikten sonra bosanirken gordum. Puanlarini o kadar kolay harcama. Gercek dostluklar oyle hemen belli olmaz.Haklısınız ama ben bazen insanların asıl niyetini çok geç farkediyorum ve hata yapmak istemiyorum
Bi çözüm bulursan bizr de söyle lütfenBende hep anlatıp duruyorum ama bu huyumdan vazgeçmem lazım bir an önce
benim çok yakın bir arkadasım öyle aslında dusununce cok negatif bir özellik ama kız melek gibi bir insan, yani kaç senedir de tanıyorum hic benim arkamdan bir sey dedigini duymadım ya da baskasına bir sey anlattıgını vs. onun annesi de öyle cok mesafeli insanlardır cok anlatmaz anlatsa da anonim anlatır isim vermez vs. hiçbir falsosunu da gormedim simdiye kadar kızın. ama genel olarak dusununce kötu yani simdi siz yazınca da mesela aklıma direkt o kız geldi acaba guvenmekle hata mı ediyorum diye.
ben de öyle biriyim ama bana anlatılan bende kalır. bence bu genelleme yanlış. daha çok başkalarının nelerini sana taşıdığına da bakmak gerekiyor ben kendimle alakalı çok bişey anlatmayı sevmem ama bana anlatılan da bende kalır.Bende şu ağzımı tutmayı, herkesi kendi gibi sanmayı bırakamadım.
Ama şunu gördüm sen konuşurken sadece dinleyen, kendi hayatı hakkında en küçük ipucu vermeyip sürekli soru sorandan kaçarak uzaklaş.
Bazen cidden tavsiyeye ihtiyacım oluyor bunu nasıl halledecem bilmiyorum
Artık yüz yüze gördüğüm kimseye anlatamayacağım hiçbir şeyimi kendimi tutacam bu konuda, aşk durumlarında ben çok duygusal davrandığım için bazen mantıklı düşünemiyorum o yüzden hep anlatıyordum tavsiye almak için ama anlattığım için pişmanlık duyuyordum sonradan, bende burda anlattım başka bir konu açarak yaşadığımıAileniz en fazla kızgınlık anınızda yüzünüze vurur, canınızı sıkar. Arkadaş çevreniz arkanızdan konuşur, çok sonra duyarsınız, duyuncaya kadar keyfiniz kacmaz ama size ve sonraki iliskilerinize zarari dokunur ileride.
Mümkünse kimseye çok danışmayın aileniz dışında. Herkes sizden daha akıllı değil, neden insanların yorumları bu kadar önemli ki? Gidin kahve için arkadaşlarınızla, havadan sudan, bu yılın moda renginden, son aldığınız kazaktan konuşun. Özeliniz size kalsın. Insanlar kıskançtır. Bu insanın doğasında var. Sizin iyiliginize yorum yapacak sandıklarınız istemeden bile sizi yanlış yönlendirebilir. Iliskilerinizi, begendiklerinizi arkadaş toplantılarınıza meze yapmamanızı öneririm. Bırakın değerli kalsın. Bu hataları hepimiz yaptık, siz de yapmaktan vazgeçebilirsiniz.
Dinliyorum tabikiKarşıdakini dinliyor musunuz yoksa sürekli hemen her aklınıza gelen problemi anlatmak için arıyor musunuz?
Dediğinizi uygulayacağım mutlaka, aşk durumlarında bazen duygusal oluyorum çok fazla gerçeği göremeyebiliyorum, bu yüzden hep anlatıyordum yaşadıklarımıIlk aşama olarak şöyle yap. Bir olay oldu mesela, hemen arayip biriyle paylasmak mi istiyorsun. Telefonu eline aldin, arkadasini arayacaksin. O an farkettin anlatip rahatlayacaksin. Telefonu elinden bırak bi bardak cay kahve ic ya da 15 dakika bir seylerle uğraş. 15 dakika o duygunla basbasa kal. Sonra aramak istiyorsan tekrar ara. Ama o 15 dakika kendine katlan. Böyle böyle gücleneceksin
SöylerimBi çözüm bulursan bizr de söyle lütfen
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?