Herkesin evladı kendisine kıymetli

Öncelikle eğer eşiniz yanınızdaysa yalnız sayılmazsınız. Eşiniz yoğun çalışma temposundan sebep size yardımcı olamıyorsa keşke ikinci çocuğu diğer çocuğunuz bu kadar küçükken düşünmeseydiniz.

Evet herkesin evladı kendine kıymetlidir. Kendinizi nasıl kadının oğluyla bir tutabiliyorsunuz ki? Sizin için kayınvalide ve anneniz aynı mı, farkları yok mu? Yardım etselermiş olurmuş ama etmediler diye suçlu olduklarını düşünmüyorum.

Sen sonuçta elsin kv oğlunla seni bir tuttuğunumu düşünüyorsun ? Ayrıca o kadar çok dert yanmışsın ki madem bu tek çocukla bile bu kadar bunalmışken neden 2.çocuğu yaptın kimseye güvenerek çocuk yapılmaz her ne kadar güvenmedim desende bir beklenti içine girmişsin kimse sana gelip kalmak zorunda değil. Herkes pandemiden dolayı aynı durumda yapcak birşey yok bu durum için kv yi çağırdında sana gelmedi başka yere gitti diye strese girip kurdeşen dökmenin bi anlamı yok

Hiçbir şey söyleme sana gelmeyip başkasına gidiyorsa sende bir daha yüz verme belki kendi kendine anlar. Eğer anlamazsa ve lafını açarsa sende yüzüne söylersin

eminent8787 .!.:

3 yıl olacak eşimin memleketine geldik. Geldiğimizden bu yana ciddi hasta oldum,gebeliğim sıkıntılı geçti, gebeliğimin son haftaları hastanede yatmak zorunda kaldı bebeğin gelişimi geri kaldığından beslenemediğinden bu süreç boyunca hep yalnız kaldım. Herşeyi yalnız hallettim( eşimle birlikte) doğum oldu ailem kaldı 20 gün, sonrası4 yaş erkek çocuk ve bebekle kaldım. Bebeğim sürekli emdiğinden eşim işten gelene kadar aç kaldım. Pandemiden beri yine 2 çocukla evde ekransız büyüdüklerinden yine yalnızdım. Eşimin yoğun bir iş hayatı özellikle pandemiden beri yani bana pek de faydası yok.bunları neden anlayitıyorum aslında daha çok şey var da işte bu geçen Perşembe eşim nöbetçiydi kayınvalideme dedim kalmaya gel o gün gelecekti sonra tok virüs arttı o bu şu dedi vazgeçti ve hemen peşi cuma günü kızı, gelini maaile köye gittiler. Eeee hani virüs vardı ??? Neden bozuldum bu kadar derseniz sıkıntıdan stresten vücudumda 5-6 gündür kırmızı lekeler çıktı ve git gide yayılıuo şu anda boynuma bacaklarıma inmeye başladı( bu hafta eşim hep nöbetçi yorgun olduğundam daha da yoruldum)

Yoğunluktam eşim şu an ağır grip oldu aradı oğlunu ah çok üzüldüm onu iç,bunu ye peki ya ben???

Bu zamana kadar hiç birşeylerini demedim ama bu sefer çok kırıldım demeyi düşünyuyorum eşimse deme diyor. Sizce demelimiyim? Çünkü bu 1-2 gündür daha da arttı vücudumdakiler. Nasıl ne zaman demeliyim?haa büyüğümdürler severimde yani nasıl demeliyim bilsinler istiyorum

Not: haa onlara mı güvendiniz derseniz hayır kesinlikle çok şükür Rabbim sağlık versin ben bakarım yavrularıma. Ama aynı memlekette olduğundan mı nedir yılda 1-2 kere istediğin birşeyin de olmaması koyuyor.

Genişletmek için tıkla...

Bu senenin grip salgını covidmis. Yani influenza salgını yok. Siz ailecek covid olmayasınız?

Bilemedim. Bende söylemez,hatta takmazdım sanırım.(eskiden takardım,artık tırnağın varsa kaşınırsın diyorum)
2 çocuğum var,oğlum 1 yaş civarındayken anneme sana geleyim,sen çocuklarla ilgilenirsen ben kuaföre giderim demiştim yarım ağızla gel dedi,gitmedim bende o an kırılıpta. Sonradan aradı gel kızım niye gelmiyorsun vs dedi ama iş işten gecmişti. Demek ki kafası kaldırmıyor dedim geçtim,saçımi da sarı kullanıyordum,o hırsla gittim kahve tonlarına boyadım. Hala da koyu kullanıyorum kimseye minnet etmemek için.
Eşimin ailesinden zaten bir beklentim yok,severim sayarım,bana bir zararları da yoktur,karışmazlar ,laf etmezler,bende onlarla belirli bir mesafede saygı çerçevesinde bir ilişki yürütüyorum zaten,yüz göz olmadım. Mesela kızim bebekken,ilk çocuğumdu bu arada,aşıdan sonra ateşi yükselmişti,birde çok ağlardı normalde de,ateşi çıkınca daha da ćok ağladı,1 dakika kucağımdan indiremedim,öyle bir ağlamak,saatlerce kucağımda pışpışladım aglamasın diye, korktum birde şimdiki aklım olsa daha rahat olurum ama deneyimsizim,eşim geç gelecekti o akşam,görümcem bize gelecekti ,eşim arayıp durumu anlatıp(çocuğu olduğu için deneyimi var) biraz erken gidermisin diye rica ettiği halde geç geldi,avmye gitmesi gerekmiş,sanki kaçıyor alışveriş. Bir iki konu daha oldu böyle ufak ufak,Kırıldım ama o gün dedim ki kendi kendime,kimseye minnet etme. Şu an kızım 8.5 yaşında ağzının içine bakıyor kızımın,kızım diye seviyor,yalvarıyor gelsin kalsın bende diye,göndermiyorum kalmaya. Bu saatten sonra benim kimseye minnetim,eyvallahım yok,kocaman olmuş,kendi işini kendi gören, akıllı uslu çok sevdiği yiğenini gelip görebilir isterse ama ben baktım,dedirtmem emeği de geçmesin bu saatten sonra. Benim ihtiyacım varken yanımda olsaydı keşke de bende bu kafaya bürünmeseydim. Bu arada kimse çocuklarıma tabi ki bakmak,ilgilenmek zorunda değil ama ayda alemde bir ihtiyacım olduğunda yanımda olabilirlerdi,sorabilirlerdi bir ihtiyacın var mı diye. Bende hastalandım defalarca,2 defa ayak parmağımı kırdım,ilkinde kızım 2 yaşlarındaydı,ikincisinde oğlum minicik bebekti. Hepsinde eşim işten arta kalan zamanlarında tabi,yanımdaydı,kimse de gelmedi,bende kötüyüm gelin demedim. Söylesem farklı olurmuydu bilmiyorum ama kendimce bir duvar ördüm,çekirdek ailemi içinde tutuyorum artık. Biz bize yetiyoruz. Rabbim kimseye muhtaç etmesin.
Üzülmeyin sizde.
Acil şifalar dilerim