Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Not: This feature may not be available in some browsers.
Başta anlattgnz herseyle ayniydim hatta sorumluluk neden alayım diye düşünyrdm. Hiç öyle anaç bir tip de değildm.İyi günler herkese. Şu an çocuk istemediğime eminim hatta hayatımın hiçbir döneminde annelik hayalim olmadı sanırım. Ama sorunlu bir evlilikten dolayı mı böyle oldu yoksa gerçekten annelik içgüdüm mü yok onu bilmiyorum sonuç olarak şu an çocuk hiç istemediğim bir şey.
Bebekliği, okula başlaması, sınavları, dersanesi, ergenliği o kadar gözümde büyüyor ki içim daralıyor. Şimdi sizlere sormak istediğim 2 soru var ilki anne olanlara;
Bu duygu hep içinizde var mıydı ? Yukarıda saydığım süreçler hiç gözünüzü korkutmadı mı? Yani otomatik böyle bir annelik iç güdüsüyle mi doğdunuz
İkinci sorum da hiç çocuk yapmamış olanlara ;
Pişman olduğunuz oldu mu ? Veya çevrenizde hiç çocuğu olmayanların hayatı nasıl ilerliyor memnunlar mı ?
Başka bir sebeple yaptırdığım testte amh değerim 3.6 çıktı. Doktor çok iyi buldu ama artık 30lu yaşlarda olduğumu ve düşünmüyorsam da yumurtalık dondurmayı düşünebileceğimi söyledi. O nedenle sizlere bu soruyu soruyorum. Cevaplar için şimdiden teşekkür ederim
İnanın ayni düşünüyrdm hazır olmak diye bir şey yokmuş gecrdgm 2 yıla bazen uzulyrmYıllardır eşimle gezdik , tozduk. Güzel bir evliliğim olduğuna inanıyorum.
Çocuk hayalimiz hep vardı ama hiç bir zaman kendimi hazır hissetmedim. Ben hazır hissetmediğim için hep erteledik. Erteledikçe erteliyorum sanki.
Değişik bir his, istiyorum ama korkuyorum.
Öte yandan yaşın ilerlemesi de korkutuyor çünkü bir çocuğum olsun istiyorum aslında. Belki "hazırım" dediğim an da olmayacak. Bunu da bilmiyorum.
Tam anlamıyla "hazır olmak" diye bir şey yok sanırım.
Ilk soruyu cevaplayayim. Ben cocuk sevmeyen sesine goruntusune gurultusune varligina katlanamayan bi insandim. Evlendim ilk 4 yil hic cocuk planim yoktu biz iyiyiz boyle diye dusunuyodum. Sonra birden noldu anlamadm bi baktm oglum kucagimdaİyi günler herkese. Şu an çocuk istemediğime eminim hatta hayatımın hiçbir döneminde annelik hayalim olmadı sanırım. Ama sorunlu bir evlilikten dolayı mı böyle oldu yoksa gerçekten annelik içgüdüm mü yok onu bilmiyorum sonuç olarak şu an çocuk hiç istemediğim bir şey.
Bebekliği, okula başlaması, sınavları, dersanesi, ergenliği o kadar gözümde büyüyor ki içim daralıyor. Şimdi sizlere sormak istediğim 2 soru var ilki anne olanlara;
Bu duygu hep içinizde var mıydı ? Yukarıda saydığım süreçler hiç gözünüzü korkutmadı mı? Yani otomatik böyle bir annelik iç güdüsüyle mi doğdunuz
İkinci sorum da hiç çocuk yapmamış olanlara ;
Pişman olduğunuz oldu mu ? Veya çevrenizde hiç çocuğu olmayanların hayatı nasıl ilerliyor memnunlar mı ?
Başka bir sebeple yaptırdığım testte amh değerim 3.6 çıktı. Doktor çok iyi buldu ama artık 30lu yaşlarda olduğumu ve düşünmüyorsam da yumurtalık dondurmayı düşünebileceğimi söyledi. O nedenle sizlere bu soruyu soruyorum. Cevaplar için şimdiden teşekkür ederim
0 göğüs ucumla 30 ay 1 kere bile yara olmadan emzirdim. Hep anlatılan o kötü hikayelerden olmadım mesela. Biraz bilincalti meselesi oluyor sanırım bu durumlar. Ben de soğutmadan sizden daha fazla senaryolar yazyrdm hem de oynuyrdmBenim hiç annelik içgüdüm, anne olma isteğim yok.
Bazen kendimi öyle düşünmeye zorluyorum ve midem bulanıyor.
Çocuk doğurmak, emzirmek çok ters geliyor.
Ömür boyu sorumluluk almakta öyle.
Lezbiyen ya da biseksuel değilim.
Ve hamile kalıp uzun bir süre annelik duygusunu tadamayan ve annelik yapamayan da çok kadın var maalesef. Değişmeyen duyguları da göz önüne almak lazım bence. Yinede en başta '' ben anne olmak istiyorum '' diyerek başlanmalı sonrasında bu sitede de çok okuduğumuz üzere '' dayanamıyorum, kaldıramıyorum, zaten istemiyordum, süpriz oldu çocuğumu hırpalıyorum '' ile hüsranla bitebiliyorda.Annelik duygusuyla doğan bir kadın değilim, eşimle flört ettiğimiz nişanlandığımız dönemlerde de evlenirsek pembe panjurlu evimiz, bahçesinde oynayan bir kız bir erkek çocuklarımız olsun gibi hayallerim olmadı hiç.
Hamile kaldığımı öğrendiğimde ilk hissettiğim mutluluk değildi, içimi endişe ve korku sarmıştı, grip oldum zannederek gittiğim klinikte gebelik testi yapılıp pozitif çıkınca ağlamamak için kendimi sıkarken doktor kaçıncı hamileliğin diye sormuştu, ilk gebelik olduğunu duyunca üzüntüme anlam verememişti, belki de testi pozitif çıkan kadınlar genelde sevindiği için şaşırdı bilmiyorum, eve dönerken hem ağladım hem de yalan yok süresi dolmadan aldırma planları yaptım çünkü henüz birkaç aylık evliydim, ayrıca küçücük bir canlıya layıkıyla bakabilecek miydim, yeteri kadar sevip şefkat gösterebilecek miydim?
Sadece yedirip içirmekle, üstüne kıyafet almakla ebeveyn olunamayacağını biliyordum, aile içi eğitimi, okul eğitimi, dış dünyanın kötülüklerini düşünüp gözüm korktu, hamileliğin ilk ayları içimde annelik duygusu olmadı, anneliği 20.haftadan itibaren hissetmeye başladım, doğumda kızımı kucağıma aldığımdaysa hala çok korkuyordum ama duygularım da değişmişti.
Hep yoktu,süreçler beni korkutmadı rahat bir insanım ben. Hiç öyle otomatik bir annelik içgüdüm yoktu,hala yok. Evlendik işte bir çocuğum olsun istedim,babasından bağımsız olarak tek başıma da kalsam bakabilirim ömür boyu diye düşündüm. Kendime doğurdum yani ama öyle anne olunca tamamlandım,ben aslında anne olmak için doğmuşum diyen bir kadın asla olmadım. Ben anne olduysam herkes olabilir diyorum hattaBu duygu hep içinizde var mıydı ? Yukarıda saydığım süreçler hiç gözünüzü korkutmadı mı? Yani otomatik böyle bir annelik iç güdüsüyle mi doğdunuz
Bu duyguyla doğmadim hayat şartları beni korkuttu ama hamile olduğumu duyduğum andan itibaren her şey değişti hala kaygılarım var ama iyikide varlarİyi günler herkese. Şu an çocuk istemediğime eminim hatta hayatımın hiçbir döneminde annelik hayalim olmadı sanırım. Ama sorunlu bir evlilikten dolayı mı böyle oldu yoksa gerçekten annelik içgüdüm mü yok onu bilmiyorum sonuç olarak şu an çocuk hiç istemediğim bir şey.
Bebekliği, okula başlaması, sınavları, dersanesi, ergenliği o kadar gözümde büyüyor ki içim daralıyor. Şimdi sizlere sormak istediğim 2 soru var ilki anne olanlara;
Bu duygu hep içinizde var mıydı ? Yukarıda saydığım süreçler hiç gözünüzü korkutmadı mı? Yani otomatik böyle bir annelik iç güdüsüyle mi doğdunuz
İkinci sorum da hiç çocuk yapmamış olanlara ;
Pişman olduğunuz oldu mu ? Veya çevrenizde hiç çocuğu olmayanların hayatı nasıl ilerliyor memnunlar mı ?
Başka bir sebeple yaptırdığım testte amh değerim 3.6 çıktı. Doktor çok iyi buldu ama artık 30lu yaşlarda olduğumu ve düşünmüyorsam da yumurtalık dondurmayı düşünebileceğimi söyledi. O nedenle sizlere bu soruyu soruyorum. Cevaplar için şimdiden teşekkür ederim