Hic evlenmemis arkadaslara soruyorum

cattycat

Guru
Kayıtlı Üye
10 Şubat 2013
1.170
468
323
Hic evlenmemis, otuz yasin uzerinde ve artik pek de umudu kalmamis olan arkadaslar sorum size. Gunler bir sekilde geciyor. Kimimiz calisiyoruz, kimimiz hobilerimizle zaman geciriyoruz, kosturuyoruz ama geceler size de cok uzucu ve uzun geliyor mu? Neler yapiyorsunuz? Zamaninizi nasil geciriyorsunuz? Ve en onemlisi moralinizi nasil yuksek tutuyorsunuz?
Ben hala ailemle yasiyorum. Cocukmusum gibi odam var, evlilerin evi varken. Bu gucume gidiyor. Odamda bir suru ceyizim var ozenle secip ozenle sarip sarmaladigim. Evim olsa, kendi zevkimce dosesem diye hayal kurmak bile aci veriyor. Ailemle yasamak gucume gidiyor dedim ama Allah onlari basimdan eksik etmesin. Bir gun gelecek onlar olmayacak. Ben ne yapacagim o zaman yapayalniz? O kadar korkuyorum ki.
En kotusu de amacsiz yasamak. Ne icin yasiyorum ki ben? Calismak icin mi? Gezip tozmak deseniz herkes evli kimle gezeyim, yalniz mi? Coluk cocuk yok. Bombos bir hayat. Varligim ya da yoklugum neyi degistiriyor ki? Hic evlenmemis bir halam var. Annesi babasi uzun zaman once vefat etmis tabi. İki kardesi var ama herkes kendi hayatini yasiyor. Oyle olmaktan cok korkuyorum. Kismet deyip geciyoruz. Ama isyan etmemek elde degil. O kadinin ne gunahi var da onun kismetine boyle yalnizlik ve bos bir hayat dusmus?
Yardim edin arkadaslar. Psikolojim cok kotu. Eger benim kismetim de boyleyse koca bir hayat nasil dayanacagim? Siz nasil dayaniyorsunuz?
 
merhaba benim yaş 37 zaman zaman bende üzülüyorum evlenmediğime ama hayatta herşey evlenmek değil evlenmemektede bir hayır vardır çok fazla sorgulamamak lazım ben bu yaştan sonra işi bırakıp üniversite okuyorum istanbulda yeni uğraşlar hobiler edin kendine biliyorum kendine ait bir ev istiyorsun bir yuvan çocukların olsun istiyorsun ama hayatta asla ümitsiz olmamak lazım evlenemiyorsa bu kusurlu olduğumuzdan eksik bir tarafımız olduğundan değildir suçtanda değil hayatta herşey nasip nasip değilse çok fazla sorğulamamak lazım benimde çok arkadaşım yok okuldan kızlar var onlarda benden yaşça küçük zaman zaman yalnızlık içimde bir boşluk hissediyorum istanbuldaysan arkadaş olabiliriz istersen ne dersin
 
26 yaşındayım seninle aynı şekilde düşünüyorum. Sanki hiçbir zaman evlenemicekmişim gibime geliyor. Günler kendimi avutmakla geçiyor.

Canim benim senin yasin daha karamsarlasmak icin kucuk. Erkek arkadaslarim var. Erkeklerin bakis acisini biliyorum. 30un uzerindeysen istersen dunya guzeli ol tercih etmiyorlar, bu bir gercek. Ya evlenip bosanmis olacak ya da yasi 40a yaklasmis olacak. Ancak bunlar olabilir kismetimiz. Cok cok yakin bir erkek arkadasim var, asla bu kadar karamsar oldugumu bilmiyor. Herkese rol yapiyorum zaten, umursamiyormusum gibi zaten evlenmeyi cok da istemiyormusum gibi. Onunla konusurken evlenmek icin maksimum iki senen var dedi. Kirmak icin soylemedi biliyorum, uzuldugumu bilse asla soylemez. Ama gercekler boyle. Bu arada ben 31 yasindayim.
 
ben de 27 yaşındayım bu düşünceler bende de var. ama ailemle yaşamıyorum. ailemden çok uzakta yaşıyorum iş gereği. benim gibi olan arkadaşlarım var birbirimize yetiyoruz. hayatımızı şekillendirmeye çalışıyoruz işte..
 

Canim evet calisiyorum, ogretmenim. Tabi ki bosanmaktan iyidir ama bu dusunce avutmuyor ki. Sonucta korktugum sey gun gelip yaslaninca yapayalniz kalmak ve geriye donup bakinca bos bir hayati yasadigimi gormek. Evlenmesem de evlenip bosanmis olsam da ayni sey.
 
Ben 28 yaşındayım ama çevremde benden küçükler bile evli, çoğu artık bebek sahibi,en kötüsü nişanlı iken, yalnız dolaşmak, arkadaşlarınla yalnız buluşamamak, onlar çiftken senin sap gibi kalman, seni gerektiğinde kollayacak savunacak sana kol kanat gerecek kimsenin olmaması,ailenle beraber hala çocuk gibi yaşamak, geleceğin belirsiz olması, kendini güvende hissetmemek,hep tek başına hayatta mücadele vermek insanı üzüyor,yıpratıyor ve yoruyor.Allah yardımcımız olsun.
 


Evet her sey kismet, evet sorgulamamak lazim cunku faydasi yok biliyorum ama kafama girmiyor ki. Acaba benim psikolojim cok mu bozuk? Yapi olarak da hic derdimi paylasamam ne ailemle ne arkadaslarimla. Bir burasi var, siz varsiniz. İyi ki de varsiniz. Arkadas olmayi cok isterim tabi ki. Su an telden mesaj yaziyorum, ozel mesaj burdan nasil atiliyor bilmiyorum. Bilgisayar basina gecince mesaj atacagim size :)
 

Evet aynen dedigin gibi arkadasim. Ve ben normalin altinda gucsuzum heralde. Giderek kendimi daha cok eve kapatiyorum. Kendimi zorlayarak disari mi cikayim, daha cok arkadas mi edineyim bilmiyorum ki. Hicbir sey zevk vermiyor. Bana para da zaman da senin git dunyayi gez deseler icimdeki bosluk da benimle geldikten sonra ne anladim ki bu isten?
 

tek başına da bir yere kadar, zevk alamıyor ki insan belli yaştan sonra sürekli tek başına gezmekten, dolaşmaktan. insanın dışarı çıkınca çevresinde mutlu görünen çiftleri gördükçe de morali bozuluyor. ben çok konuşkan ortamlara giren biri de değilim, millete bakıyorum birini buluyor birini bırakıyor,bense yerimde sayıyorum,güzel sayılırım,kariyerim de iyi ama bunlar yetmiyor demek ki...
 


kendini yalnız hissedersen benimle konuşabilirsin beklerim canım:)
 
Kesinlikle yetmiyor. Daha once bu tarz bir suru konu acildi, hepsini de okudum. Hepimiz ayni seyleri hissediyoruz. Benim paylasmak istedigim tam olarak mesela cok bunaldiginiz, cok umutsuzluga dustugunuz anlarda nasil gucunuzu topluyorsunuz? Mesela ben bu aksam hic iyi degilim. Ne yapayim? Dua ediyorum, kafami dagitmak icin kitap okuyorum okudugumu bile anlamiyorum, film izliyorum icim sıkılıyor kapatiyorum. Deliricem!!!
 

Canım ya daha ne ,bende öğretmenim okulda çevre okullarda,seminerlere tanıştığın kimseler olmuyor mu?Bence içine kapanıyorsun,herşey ondan ,bazı öğretmen arkaaşlarıma bakıyorum valla özgüvenleri tavan yapmış öyle aman aman güzel bile değiller inanki insan önce kendine her konuda güvenmeli ben üniversitede tanıştım eşimle okul bitince evlendik ,ama inanki sen istersen olur tatlım ....
 

dediğiniz şeylerden başka bir şey gelmiyor aklıma,alışveriş yapmak da stres attırıyor.
 

bu durumun sadece evlenememekle alakalı olduğuna emin misin?

benim gözlemim şu yönde. mutlu olmayı bilen her halükarda mutlu oluyor. Mutsuzluğa meyilli olanların da hep bir bahanesi oluyor.
Yok sınav stresi, yok işsizlik, yok evlenememek, yok çocuk sahibi olamamak.

Mesela gündeminde evlilik yokken daha küçükken mutlu muydun?
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…