26 yaşındayım seninle aynı şekilde düşünüyorum. Sanki hiçbir zaman evlenemicekmişim gibime geliyor. Günler kendimi avutmakla geçiyor.
CANIM ya neden böyle karamsarsın,benim enyakın arkadaşım 32,yaşında diğeride 34 yaşında evlendi çokk mutlular çocukları var mutsuz olup boşanmaktan iyidir,ama tabiki ortamların olsun ,çalışıyormusun ? Allah tüm bekarların gönlüne göre versin...
CANIM ya neden böyle karamsarsın,benim enyakın arkadaşım 32,yaşında diğeride 34 yaşında evlendi çokk mutlular çocukları var mutsuz olup boşanmaktan iyidir,ama tabiki ortamların olsun ,çalışıyormusun ? Allah tüm bekarların gönlüne göre versin...
merhaba benim yaş 37 zaman zaman bende üzülüyorum evlenmediğime ama hayatta herşey evlenmek değil evlenmemektede bir hayır vardır çok fazla sorgulamamak lazım ben bu yaştan sonra işi bırakıp üniversite okuyorum istanbulda yeni uğraşlar hobiler edin kendine biliyorum kendine ait bir ev istiyorsun bir yuvan çocukların olsun istiyorsun ama hayatta asla ümitsiz olmamak lazım evlenemiyorsa bu kusurlu olduğumuzdan eksik bir tarafımız olduğundan değildir suçtanda değil hayatta herşey nasip nasip değilse çok fazla sorğulamamak lazım benimde çok arkadaşım yok okuldan kızlar var onlarda benden yaşça küçük zaman zaman yalnızlık içimde bir boşluk hissediyorum istanbuldaysan arkadaş olabiliriz istersen ne dersin
Ben 28 yaşındayım ama çevremde benden küçükler bile evli, çoğu artık bebek sahibi,en kötüsü nişanlı iken, yalnız dolaşmak, arkadaşlarınla yalnız buluşamamak, onlar çiftken senin sap gibi kalman, seni gerektiğinde kollayacak savunacak sana kol kanat gerecek kimsenin olmaması,ailenle beraber hala çocuk gibi yaşamak, geleceğin belirsiz olması, kendini güvende hissetmemek,hep tek başına hayatta mücadele vermek insanı üzüyor,yıpratıyor ve yoruyor.Allah yardımcımız olsun.
Evet aynen dedigin gibi arkadasim. Ve ben normalin altinda gucsuzum heralde. Giderek kendimi daha cok eve kapatiyorum. Kendimi zorlayarak disari mi cikayim, daha cok arkadas mi edineyim bilmiyorum ki. Hicbir sey zevk vermiyor. Bana para da zaman da senin git dunyayi gez deseler icimdeki bosluk da benimle geldikten sonra ne anladim ki bu isten?
Evet her sey kismet, evet sorgulamamak lazim cunku faydasi yok biliyorum ama kafama girmiyor ki. Acaba benim psikolojim cok mu bozuk? Yapi olarak da hic derdimi paylasamam ne ailemle ne arkadaslarimla. Bir burasi var, siz varsiniz. İyi ki de varsiniz. Arkadas olmayi cok isterim tabi ki. Su an telden mesaj yaziyorum, ozel mesaj burdan nasil atiliyor bilmiyorum. Bilgisayar basina gecince mesaj atacagim size :)
Canim evet calisiyorum, ogretmenim. Tabi ki bosanmaktan iyidir ama bu dusunce avutmuyor ki. Sonucta korktugum sey gun gelip yaslaninca yapayalniz kalmak ve geriye donup bakinca bos bir hayati yasadigimi gormek. Evlenmesem de evlenip bosanmis olsam da ayni sey.
Kesinlikle yetmiyor. Daha once bu tarz bir suru konu acildi, hepsini de okudum. Hepimiz ayni seyleri hissediyoruz. Benim paylasmak istedigim tam olarak mesela cok bunaldiginiz, cok umutsuzluga dustugunuz anlarda nasil gucunuzu topluyorsunuz? Mesela ben bu aksam hic iyi degilim. Ne yapayim? Dua ediyorum, kafami dagitmak icin kitap okuyorum okudugumu bile anlamiyorum, film izliyorum icim sıkılıyor kapatiyorum. Deliricem!!!
Evet aynen dedigin gibi arkadasim. Ve ben normalin altinda gucsuzum heralde. Giderek kendimi daha cok eve kapatiyorum. Kendimi zorlayarak disari mi cikayim, daha cok arkadas mi edineyim bilmiyorum ki. Hicbir sey zevk vermiyor. Bana para da zaman da senin git dunyayi gez deseler icimdeki bosluk da benimle geldikten sonra ne anladim ki bu isten?
kızlar bir de çevrenin evde kaldı düşüncesi var.
evlenemedi yazık..
32 yaşındayım daha evlenmedim 8 kasımda inş.bence öle düşünme kısmet bu işler
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?