- 28 Eylül 2015
- 4
- 0
- 16
- 31
- Konu Sahibi Maybe1day1994
-
- #1
Canım fazla iddialısın. Kendimden 12 yaş büyük biriyle ve üstelik eniştemin abisi idi beraberdim. Bizde tıpkı bu şekilde ayrıldık ve diyorum ki iyiki ayrılmışız. Çünkü yaş farkı önemli bir konu. Ben onu asla anlayamıyordum ama o benim geçtiğim yollardan geçmişti. Yani bir tarafta illa ki bi dengesizlik oluyor. Sende iyice düşün taşın. Eminim ki mükemmel bir ilişkiniz olmamıştır. Unutuluyor. Hemde çok güzel unutuluyor. Unutamam diye düşünme. Bunları yaşayan ilk insan sen değilsin dünyadaki en büyük dertte bu değil öyle düşün. Unutabileceğine inandıktan sonra her şey daha kolay olur. Emin ol oda seni senin onu sevdiğin kadar sevseydi bir şekilde bu ilişki devam ederdi. Umarım karşına daha düzgün bir insan çıkar. :)Sevdiğim insan benden 5 yaş küçük ve uzaktan akrabamız olan bir insan ailelerimiz tanışıyor. Önceden bu yaş farkına o kadar takıktımki 1 yaşı bile sorun eden ben şimdi yaş maş hikaye önemli olan ruh eşi olmasıymış diyorum. Herkezden gizli başladığımız bu aşk hikayesinin başlamasına sebep olan şey sevdiğimin hisleri oldu ben onu hep arkadaş olarak görmüştüm zira aklımda 5 yaş küçük bir insanla sevgili olma düşüncesi geçtiğinde duygularımı bastırmaya çalışan taraftım hep çok iyi anlaşıyorduk gitmediğimiz şehir gezmediğimiz yer kalmadı ve sonunda duygularımı bastıramamaya başladım ve birbirmize açıldık herşey çok güzel giderken daha 1. Ayın sonunda ailesi bizi öğrendi. Nasıl mı öğrendi operatörü babasının üstüne olduğu için telefon kayıtlarından sürekli benimle konuşulduğu anlaşıldı ve babası beni arayıp konuşmamamızı söyledi . Ayrılmak istedim başka şehirden kendi şehrimize geldi ağlayarak yalvardı bırakma diye yapamadım kıyamadım gözyaşlarına. Ailesi beni hiçbir zaman istemedi fakat o hep direticeğini bir şekilde kabul ettreceklerini söyledi ama olmadı bi kaç ay sonra annesi telefonunu karıştırıp mesajlarımızı okudu gezdiğimiz şehirlerden haberi olmadığı için ve zaten bu ilişkiyi istemediği için ayrıl dedi vücudumda yaralar çıkıyor daha fazla üzülürsem kanser olurum demiş. Hep bi çare aradım hep ümit ettim fakat olmadı sevdiğiminde inancı bitti onu en hassas yerinden vurdular... son kez buluştuk ağlaya ağlaya veda ettik birbirimize son kez sarıldık son kez tuttum ellerinden.. bu bizim imtihanımız içim yana yana söylüyorum Allah karşına benden daha iyilerini çıkarsın beni unutasın dedi boğazı düğüm düğüm.. Ben çaresizliği hiç bu kadar tatmamıştım ümitsizliği hiç bu kadar yaşamamıştım .. Severek ayrılmak kadar can yakan bi ayrılık yokmuş bu hayatta . Sırf 5 yaş yüzünden o yıkılmaz tabular yüzünden sürünüyorum şimdi tabiri caizse. İçim yanıyor ya bir gün dönermi diye ben başkasını sevebilecek miyim ileride eşim diyeceğim insanı ya sevemezsem ya olurda aklıma gelirse çok korkuyorum Allah kimseyi böyle bişeyle sınamasın..
Sevdiğim insan benden 5 yaş küçük ve uzaktan akrabamız olan bir insan ailelerimiz tanışıyor. Önceden bu yaş farkına o kadar takıktımki 1 yaşı bile sorun eden ben şimdi yaş maş hikaye önemli olan ruh eşi olmasıymış diyorum. Herkezden gizli başladığımız bu aşk hikayesinin başlamasına sebep olan şey sevdiğimin hisleri oldu ben onu hep arkadaş olarak görmüştüm zira aklımda 5 yaş küçük bir insanla sevgili olma düşüncesi geçtiğinde duygularımı bastırmaya çalışan taraftım hep çok iyi anlaşıyorduk gitmediğimiz şehir gezmediğimiz yer kalmadı ve sonunda duygularımı bastıramamaya başladım ve birbirmize açıldık herşey çok güzel giderken daha 1. Ayın sonunda ailesi bizi öğrendi. Nasıl mı öğrendi operatörü babasının üstüne olduğu için telefon kayıtlarından sürekli benimle konuşulduğu anlaşıldı ve babası beni arayıp konuşmamamızı söyledi . Ayrılmak istedim başka şehirden kendi şehrimize geldi ağlayarak yalvardı bırakma diye yapamadım kıyamadım gözyaşlarına. Ailesi beni hiçbir zaman istemedi fakat o hep direticeğini bir şekilde kabul ettreceklerini söyledi ama olmadı bi kaç ay sonra annesi telefonunu karıştırıp mesajlarımızı okudu gezdiğimiz şehirlerden haberi olmadığı için ve zaten bu ilişkiyi istemediği için ayrıl dedi vücudumda yaralar çıkıyor daha fazla üzülürsem kanser olurum demiş. Hep bi çare aradım hep ümit ettim fakat olmadı sevdiğiminde inancı bitti onu en hassas yerinden vurdular... son kez buluştuk ağlaya ağlaya veda ettik birbirimize son kez sarıldık son kez tuttum ellerinden.. bu bizim imtihanımız içim yana yana söylüyorum Allah karşına benden daha iyilerini çıkarsın beni unutasın dedi boğazı düğüm düğüm.. Ben çaresizliği hiç bu kadar tatmamıştım ümitsizliği hiç bu kadar yaşamamıştım .. Severek ayrılmak kadar can yakan bi ayrılık yokmuş bu hayatta . Sırf 5 yaş yüzünden o yıkılmaz tabular yüzünden sürünüyorum şimdi tabiri caizse. İçim yanıyor ya bir gün dönermi diye ben başkasını sevebilecek miyim ileride eşim diyeceğim insanı ya sevemezsem ya olurda aklıma gelirse çok korkuyorum Allah kimseyi böyle bişeyle sınamasın..
Canım başka sorunlarla üst üste gelmiş olabilir mı?Keşke beni aldatsaydı diyorum soğumak için bi sebebim olurdu Unutamıyorum hep aklıma geliyor geçirdiğimiz günler bu kadar imkansız olmamalıydık namaz kılıyorum içim soğumuyor ben onun gözyaşlarına kıyamazdım o bana nasıl kıyabildi bunu nasıl yaptı bana o kadar umut verip öylece nasıl veda edebildi çıldırıyorum aklım almıyo acıdan uyuyamıyorum uyusam anında uyanıyorum
Evet 19 yaşındaydı fakat insan sevince yaşın pek bi önemi kalmıyor malesef kızamamamın sebebide bu zaten ona. Dışarıdan nasıl göründüğümün farkındayım acınası aciz vede gülünç ama içinde olunca öyle olmuyormuş.. Ben her olmayacak gözüyle baktığımda beni inandıran insanın inancını yitirmesi koydu sadece.. Belki hakkımda hayırlısı budur bunu kimse bilemez sadece 7 ayımın her anını dolu dolu geçirdiğim o insanın boşluğuna alışmak çok zor .. Önceden dualarımda hep o vardı şimdi o kadar ümidimi yitirdim ki dua bile etmiyorum olmayacak diye.. instagram hesabından cıkış yapamıyorum aynı şekilde o da öyle bir türlü o cesareti kendimde bulamıyorum
Sevdiğim insan benden 5 yaş küçük ve uzaktan akrabamız olan bir insan ailelerimiz tanışıyor. Önceden bu yaş farkına o kadar takıktımki 1 yaşı bile sorun eden ben şimdi yaş maş hikaye önemli olan ruh eşi olmasıymış diyorum. Herkezden gizli başladığımız bu aşk hikayesinin başlamasına sebep olan şey sevdiğimin hisleri oldu ben onu hep arkadaş olarak görmüştüm zira aklımda 5 yaş küçük bir insanla sevgili olma düşüncesi geçtiğinde duygularımı bastırmaya çalışan taraftım hep çok iyi anlaşıyorduk gitmediğimiz şehir gezmediğimiz yer kalmadı ve sonunda duygularımı bastıramamaya başladım ve birbirmize açıldık herşey çok güzel giderken daha 1. Ayın sonunda ailesi bizi öğrendi. Nasıl mı öğrendi operatörü babasının üstüne olduğu için telefon kayıtlarından sürekli benimle konuşulduğu anlaşıldı ve babası beni arayıp konuşmamamızı söyledi . Ayrılmak istedim başka şehirden kendi şehrimize geldi ağlayarak yalvardı bırakma diye yapamadım kıyamadım gözyaşlarına. Ailesi beni hiçbir zaman istemedi fakat o hep direticeğini bir şekilde kabul ettreceklerini söyledi ama olmadı bi kaç ay sonra annesi telefonunu karıştırıp mesajlarımızı okudu gezdiğimiz şehirlerden haberi olmadığı için ve zaten bu ilişkiyi istemediği için ayrıl dedi vücudumda yaralar çıkıyor daha fazla üzülürsem kanser olurum demiş. Hep bi çare aradım hep ümit ettim fakat olmadı sevdiğiminde inancı bitti onu en hassas yerinden vurdular... son kez buluştuk ağlaya ağlaya veda ettik birbirimize son kez sarıldık son kez tuttum ellerinden.. bu bizim imtihanımız içim yana yana söylüyorum Allah karşına benden daha iyilerini çıkarsın beni unutasın dedi boğazı düğüm düğüm.. Ben çaresizliği hiç bu kadar tatmamıştım ümitsizliği hiç bu kadar yaşamamıştım .. Severek ayrılmak kadar can yakan bi ayrılık yokmuş bu hayatta . Sırf 5 yaş yüzünden o yıkılmaz tabular yüzünden sürünüyorum şimdi tabiri caizse. İçim yanıyor ya bir gün dönermi diye ben başkasını sevebilecek miyim ileride eşim diyeceğim insanı ya sevemezsem ya olurda aklıma gelirse çok korkuyorum Allah kimseyi böyle bişeyle sınamasın..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?