Ne halimi hatırımı soran birisi var ne de gel beraber oturalım gezelim diyebileceğim biri.Annem var onun dertleri ona yetiyor bi de ben derdimi anlatıp üzmek istemiyorum onu kardeşlerim benden küçük beni anlayamazlar.İşte beraber çalıştıklarımla bile muhabbetim yok.Herkes kendi aleminde zaten..Ne zormuş yalnızlık....:95:
-
-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Hiç kimsem yok.......
- Konu Sahibi ayse_87
- Başlangıç Tarihi
cnm bende o kadar yalnızımki,aynen söyleiğin gibi benimde annem var oda ankarada istanbulda yaşamıyor bizimle..kardeşleim kendi aleminde zaten herkes kendi derdine düşmüş yani..hatta şu an bile öylesine sıkıntılar içindeyimki,kimseyle knuşamıyorum hep içimde yaşıyorum herşeyi ve üstelik benimde hiç arkadaşım bile yok.
Bu konuda yalnız olmadğımı biliyorm tek ben değilim böyle olan. birbirimizi en iyi biz anlarız kimsesizlik çok zor inş. bigün bu durumdan kurtuluruz eminim bizde bigün mutlu olucaz ama demekki daha o zaman gelmemiş ...offf uyumak da istemiyorum tv internet uyku üçgenindeyim zaten...bi de bol bol kitap okuyorum anca böyle unutuyorum derdimi..
- 20 Şubat 2010
- 32.908
- 6.260
- 773
cnm ne olursun üzülme..bak sadece sen yalnız değilsin.artık bana mı öyle geliyor bilmiyorum ama zaman teknoloji devri.herkez bi köşede ya nette ya telde.kimse sandığın kadar kalabalık ortamlarda değil.en azından benm tanıdıklarım.sende kendine farklı dallar seçip kafa dağıtacaksın.yada yalnız yaşamayı öğreneceksin.benimde bir eşim sırdaşım var.annem var ama herşey anlatılmıyor.ben yalnızlığa alıştım.inanki mecbur olunca alışılıyor.
- 5 Temmuz 2009
- 6.342
- 77
- 163
- 36
Bende nedense evlendikten sonra yalnız kaldım...
Eskisi gibi herkese herşeyimi anlatamıyorum.
Bir annem var,patlama derecesine geldiğimde
annemin sorunlarınıbir kenara itiyorum
kendi sorunlarımı paylaşıyorum...
Bir ablam var,onunda beni anlayabildiğini düşünmüyorum...
Hepimiz kendimizin dostuyuz canım,sende böyle mutlu olmayı dene.
Eskisi gibi herkese herşeyimi anlatamıyorum.
Bir annem var,patlama derecesine geldiğimde
annemin sorunlarınıbir kenara itiyorum
kendi sorunlarımı paylaşıyorum...
Bir ablam var,onunda beni anlayabildiğini düşünmüyorum...
Hepimiz kendimizin dostuyuz canım,sende böyle mutlu olmayı dene.
bende aynı dertten muzdaribim
ama anladım ki tek değilmişim
kurslara falan git diyen arkadaşlar var tamam gidiyoruz ama gidince de zaten kursa gelenlerin kendi çevresi var yani arkadaşıyla geliyor vede aralarına girmek zor olıuyor.kendim bizzat yaşadım bunu.yani kursa gitmekte çözüm değil.ben çıkamıyorum bu işin içinden nasıl arkadaş edinilir ben mi bilmiyorum acep:18:
ama anladım ki tek değilmişimkurslara falan git diyen arkadaşlar var tamam gidiyoruz ama gidince de zaten kursa gelenlerin kendi çevresi var yani arkadaşıyla geliyor vede aralarına girmek zor olıuyor.kendim bizzat yaşadım bunu.yani kursa gitmekte çözüm değil.ben çıkamıyorum bu işin içinden nasıl arkadaş edinilir ben mi bilmiyorum acep:18:Ya ben konuşmak istiyorum iştekilerle falan ama beni takan yok.Herkes birbiriyle arkadaş birisinde bile cep numaram yoktur yani.İsteyen de olmadı zaten.Kurslara da gidiyorum aynı tamam kursta falan konuştuğum kişiler oluyor ama o kadar eve geldiğimde kurs bittiğinde yine aynı şeyler...
Evet lisede arkadaşlığım daha iyiydi insanlarla okulda herkes beni tanırdı çünkü o sene(lise2de) okuldaki tek başörtülü öğrenci bendim.Herkes beni görünce aa şu kız derdi.Böylece tanındım çoğu kızla muhabbetim vardı.Lise bitti üniversite okuyamadım açıktan okudum bende uzun süre eve bağlı kaldım bu yüzden uzaklaştım hayattan.İşte zaten parttime haftada 3 gün çalışıyorum.Kpssye çalışıyordum bi memurluk olsun diye sınav kötü geçti iyice çöküntüdeyim yaniii...
Yok yaa öyle şeylerle de uğraşamam ben dinimi kendi kendime yaşasam yeter bana.Ya sosyallik istesem kurslara falan gidiyorum işte orda bile olmuyorsa hiçbiyerde olmam zaten bi de şu var herkese de güvenemiyorum artık. önceden arkadaş dost bildiklerimden çok kötü şeyler gördüm bu da bir etken belki.Ne bileyim yaa karışık işte herşey.:97:
Son düzenleme:
aynen beni anlatıyorsun bende velendim yalnız kaldım memurluk sınavına girdim umut ettim bekledim gelmedi bebişim oldu bir senem onunla gecti pazar günüde sınava girdim bakalım nasip bu arada 3 ev deiştirdim bir tane kapımı çalan olmadı şimdi agrıdayım buradada önce insanlara yaklaştım ve bir güzel kazık yedim sonraa bayramda eşimin arkadasları geldi eşleriyle inanırmısın kadınla yanı apartmanda oturuyoruz birbirimizden haberimiz yok neyse şimdi çok sıkılınca ya onu cagrıyorum yada ben gidiyorum onunda bebişi var oğlumla oynuyorlar yani herkes öyle canım inş karsına iyi biri çıkar sana can yoldası olur üzülme ne olur ben daha bir ay önce aglıyordum kimsem yok die şimdie diyorum ki bir tane var yeter hem onun sayesinde bir kaç kişiyle tanıştım ayrıca karsıdan bekle sende biraz girişken ol komusuna felan bir tabak bir sey götür öyle öyle bakarsın hoşuna gidiyor konusursun sunuda söyelyeyeim son gelen hiçbir zaman sevilmez helede gurup kurulmuşsa hep böyle olur sen kimseyi takma
canim bekarken bende arkadas bildiklerimden hep bi darbe yedim kimseye güvencim kalmadi simdi evliyim ama yinede kimseye gidip gelesim gelmiyor, cogu menfaatci, beni anca bana isi düstüklerinde arayan var ama onlardanda bana dost olmaz zaten o yüzdende bende kimseyle görüsmüyorum. suan hayatimda sadece esim ve ailem var Allaha sükür arkadassizda yasayabiliyor insan
