Hayır aklımada gelmedi
Hayır aklımada gelmediHiç terapi falan aldınız mı
Kitabı temin edin, çözüm önerileri olarak devamı da var onu da okuyun. Kader olarak yalnız değilsiniz ülkemiz travmatik, ihmal edilmiş çocuk dolu malesef23 yaşındayım maddi olarak eh işte var gibi
Ben insanları izlediğimde insanların çocuklarını nasıl sahiplenip savunduğunu çocuklarında anne babalarina ne kadar güvenliğini yandığını görünce farkettim bazı şeyleri benim dayanacak kimsem yoktu cocukken
Yapmayın böyle şeyler . Daha çok gençsiniz . Kendınıze bi iş bulun bi hayat kurun , yeni başlangıçlar iyi gelebilirZaten hayatta değilim çok kez intihari denedim düşündüm çok yanlış kararlarda aldım gitme planlarında yaptım
Birilerinin bisryleri olmak değilde evimi hissetmek bu benim evim benim yaşamım demek isterdim ismim bile benim değil gibi
Misafir mi desem izleyicimi desem öyle bişeyim
Bı sorunum olduğunda hiç anne babam gelmedi yoklar sanki yetimim
Millete bakıyorum çocuklarını nasıl sahipleniyor çocukları annelerine nasıl güveniyor aslan gibi benim annem kim bana ne yapsada asla ne sahiplendi ne savundu bende sanırım ondan bu hisleri bilmiyorum yabancıyım ne kimseye guvenebildim nede kimse gözümün içine baktı
Sürekli öleceğimi hissediyorum bu yabancılık bu sahipsiz,ait hissetmeme öldürüyor beni
Aidiyet duygusu olmasa da olur.Hayır hiç almadım kimsede al demedi
Aslında şoyle birilerinin biseyi olmak değil isteğim
Hani insan annem der babam der ben onu hissetmedim yetim gibi hissettim hep
Ne hicbirsey ne de bir aileye aidim
Aidiuet duygum yok
İşinin ehli bir uzmanla ilerleyin.Kendimi bildim bileli çocukluğumdan beri
Herseye yabancıyım annem sanki benim annem değil evim sanki benim değil ben misafirim aynadaki ben değilim ismim bile benim değil biri nare diyince 3 5 saniye şok yaşiyorum ben naremiyim diye aynaya saatlerce baksamda ben değilim
Elim ayağım bile benim değil sanki
Hicbirseyi sahiplenemedim bu hayatta kendimi,adımı,evimi bile
Annem babam el ben sanki yetimimde sadece onların yanında yaşiyorum
4 5 yaşindan beri yani kendimi bildim bileli
Bu hayatta kendime bile yabancıyım ne bir yere aidim ne birilerinin evladıyım ne bı adım var ne birilerinin kardeşiyim
Annem kızınca ben senin annenim vb diyince şok yaşiyorum resmen annemmi var benim
Eşyalarimi sahiplenemiyorum
Nare bu adamın kızı diyince şoka giriyorum babammı var
Çocukken de kuzenlerim arkadaşlarım anne babasına sarilirdi ben sanki yetimim annem yok gibi donuktum buz gibi
Sanki bu hayat bı film bende seyirci hiçim yani
Sizler belki birinin karısı birinin evladı birinin kardeşi birinin en sevdiği birinin annesisiniz
Bir evin sahibi hanımı bense hiçim
Bu hisler bende yok hicbirr zaman olmadı
Deprem oldu insanlar dışarı kaçrı ben yine izledim çünkü ben ben değilim ki neden kaçayim canımı bile sahiplenemedim hiç
Bi insan neden böyle olur neden koca hayatımda 1 an bile bir aidiyet hissetmedim
Hissetmen için bazı şeyleri yaşaman gerekiyor. Aile evinde yaşıyorsun ve yaşın daha küçük. Düşüncelerin biraz ergence sanki. Bilemiyorum insan kendi kendini tedavi etmeli.Kendimi bildim bileli çocukluğumdan beri
Herseye yabancıyım annem sanki benim annem değil evim sanki benim değil ben misafirim aynadaki ben değilim ismim bile benim değil biri nare diyince 3 5 saniye şok yaşiyorum ben naremiyim diye aynaya saatlerce baksamda ben değilim
Elim ayağım bile benim değil sanki
Hicbirseyi sahiplenemedim bu hayatta kendimi,adımı,evimi bile
Annem babam el ben sanki yetimimde sadece onların yanında yaşiyorum
4 5 yaşindan beri yani kendimi bildim bileli
Bu hayatta kendime bile yabancıyım ne bir yere aidim ne birilerinin evladıyım ne bı adım var ne birilerinin kardeşiyim
Annem kızınca ben senin annenim vb diyince şok yaşiyorum resmen annemmi var benim
Eşyalarimi sahiplenemiyorum
Nare bu adamın kızı diyince şoka giriyorum babammı var
Çocukken de kuzenlerim arkadaşlarım anne babasına sarilirdi ben sanki yetimim annem yok gibi donuktum buz gibi
Sanki bu hayat bı film bende seyirci hiçim yani
Sizler belki birinin karısı birinin evladı birinin kardeşi birinin en sevdiği birinin annesisiniz
Bir evin sahibi hanımı bense hiçim
Bu hisler bende yok hicbirr zaman olmadı
Deprem oldu insanlar dışarı kaçrı ben yine izledim çünkü ben ben değilim ki neden kaçayim canımı bile sahiplenemedim hiç
Bi insan neden böyle olur neden koca hayatımda 1 an bile bir aidiyet hissetmedim
Kesin yalan demedim. Bana öyle geldi dedim. Sonraki mesajlarınızda ailenizin sizi ihmal ettiğini yazmışsınız, bu anlattığınız şeylere sebep olabilir ama ilk mesajda sorun sadece sizde gibi konuşmuşsunuz. Durduk yere insan kendine öyle şeyler yakıştırmaz.Çok boş bı yorum
İçimi bilmeden sorunuma böyle kesin yalan diyemezsin
Umarım kurarım güzel bir hayatYapmayın böyle şeyler . Daha çok gençsiniz . Kendınıze bi iş bulun bi hayat kurun , yeni başlangıçlar iyi gelebilir
Gecmişim baştan aşağı sıkıntı evet sevgi yok ilgi yok değer yok yalnizlık soğukluk var sadeceAidiyet duygusu olmasa da olur.
Ama sizinki farklı bir durum. Muhtemelen sevgi ve değer görmemişsiniz kimseden. Öyle bir sorun var,uzman değilim ama bu benim fikrim. Geçmişle alakalı sıkıntılarınız var
Hiç çevremde görmedimbu bir hastalık neden doktora gitmiyorsunuz
Yorumunuz için teşekkür ederimkendinle ilgili bir şeylerle ve hayatla yüzleşmekten kaçıyorsun. yüzleşirsen duygu selleri akıp gelecekler çünkü. duyguları yaşayıp içinden geçmek zordur ve çoğu insan kaçar. ama herkesin kaçış yöntemi ve dışarıya yansıtma şekli farklıdır. otur bir defter al önüne ve ilk hatırladığın anlardan itibaren hayatını yaz, yazdıklarına bak ve bu duyguların, deneyimlerin neresinden kaçıyorsun bunu analiz et. daha sonra da yaşıyor olduğun hayatı nasıl kendi hayatına çevirebilirsin buna karar ver ve o yönde eylemler al. unutma ki ölene dek buradayız ve ölüm her an ensemizdedir. aldığın her nefes bir mucizedir ve bu mucizede anlam bulacak olan sensin sadece. dünyaya şöyle bir bakarsan akla mantığa sığmayacak bir gerçekliğin içinde yaşadığımızı görürsün, burası rolümüzü oynayıp gittiğimiz bir yer ve yaşadığımız ana anlamı biz veririz. hangi rolü oynayacağımızı elimize verilmiş olan seçeneklerden biz seçeriz. hayatımızdaki şeylere bağımlı kalmamak kadar onlara karşı içten gelen bir anlayış ve sevgi duymak da önemlidir. çünkü onlar bize öğrenmemiz gereken bilgelikleri kazanmak için vesiledirler. özgür iradeni keşfetmelisin, ruhunu keşfetmelisin. sen duygunu temsil eden bir sarkacın iki ucundan birinde takılı kalarak yaşıyorsun. ana mesele her ne yaşarsak yaşayalım dengede kalabilmek ve hayat boyu tekrar tekrar o dengeyi bulabilecek becerileri edinmek. gölge (jung) kavramı ve gölge çalışmasını araştırmalısın. yazı yazma pratiği sana çok iyi gelecektir. kendini kabullenip değişmek üzere ve ruhunla bağlantıya geçmek üzere çaba vermelisin.
dissosiyasyon için de bir uzmanla görüşmeye başlamalısın. o mutlaka güzel yönlendirmeler yapabilecektir. sadece dünyaya nasıl baktığını senin seçtiğini unutma ve ruhunla bağlantıya geç.
Kendime birşey yakiştirdiğım yok.Kesin yalan demedim. Bana öyle geldi dedim. Sonraki mesajlarınızda ailenizin sizi ihmal ettiğini yazmışsınız, bu anlattığınız şeylere sebep olabilir ama ilk mesajda sorun sadece sizde gibi konuşmuşsunuz. Durduk yere insan kendine öyle şeyler yakıştırmaz.
Nasıl oluyor o bı söyler misinizHissetmen için bazı şeyleri yaşaman gerekiyor. Aile evinde yaşıyorsun ve yaşın daha küçük. Düşüncelerin biraz ergence sanki. Bilemiyorum insan kendi kendini tedavi etmeli.
yüzleşmek derken yaşadığın kötülüğün asıl (iyiye hizmet eden) amacını görüp kendinden yeni bir insan (asıl olman gereken kişiyi) yaratmandan ve özgür iradenle iyiyi seçmenden söz ediyorum. karanlıktan aydınlığa geçiştir bu. jung ruhsal alanda çalışmış bir kişi. gölge kavramı kaçtığımız duygular ve kaçmak için taktığımız maskeler. seni asıl senden yani ruhundan uzaklaştıran gölgeler. gölge çalışması ise kendi kişilik örüntülerimizle ve duygusal dürtülerimizle sürekli yazarak yüzleşip hayatımızda önce başımıza gelenlerin, sonra ise bunlara verdiğimiz tepkilerin amacının ne olduğunu görüp ruhumuzla ilişki kurmamız ve aldığımız dersler ile özgür irademizi uyandırmamızdır. bedenimizle, kaderimizle, seçimlerimizle, duygularımızla barışırız ve kendimizi iyileştiririz. hayatımıza bir amaç doğrultusunda farklı bakarız, ruhsal eğitimden geçeriz. yani terapiye gittiğimizde bize uygulanacak olanları kendimiz uygularız. mutlaka araştır. ama terapiden de ekstra yardım alabilirsin. deneyimlerinle gerçekten yüzleştiğini düşünmüyorum sadece zorlukların üstesinden geliyor ve onların sana hissettirdiklerini biriktiriyorsun ve kendini biriktirdiğin hislerinle özdeşleştirmekten kaçıyorsun gibi. tek yol onları kabul etmek ve sevmektir. bu dünyada başıboş, kenara atılmış, önemsenmemiş, kaybolmuş, bir hiç değilsin. buraya herkes gibi bir amaç için geldin ve herkes gibi biriciksin, bir tanesin, özelsin. ruhunu ve kaderini gör, sev.Yorumunuz için teşekkür ederim
Aslında kendimle,hayatla yüzleşmekten hiç kaçmadım tüm duyguları yaşadim herşeyle yüzleştim Cook
Dediğiniz gibi ölene kadar burdayiz ve hayatımı bir şekil duzeltmeliyim
Jung kavramını hemen şimdi araştiricam
Tavsiyeleriniz için çok teşekkür ederim
Umarım hayatımdaki bu sorunları düzeltirim
Evet çok insan değersiz sevgisiz yaşiyorYalnız değilsin bu sevilmeme duygusunu toplumun yarısı yaşıyor emin ol sadece görmezden geliyorlar ya da köpek olmayı tercih ediyorlar hani kendini zorla sevdiren insanlar. Belli ki siz kişilik olarak da soğuksunuz sizin de ilgiye ihtiyacınız olduğunu kimse fark etmemiş. Bu yaştan sonra biraz zor ama sevmeyi deneyin. Mesela bjr kediden başlayabilirsiniz.
Çok teşekkür ederim güzel yorumun içinAh nare nasıl da güzel ifade etmişsin kendini.. duygularını tanıman, hislerini anlamlandırmaya çalışman ,kendini duyman ,farkında olman ne büyük lütuf bir bilsen .
Çoğu insan TV karşısında ,alışverişte orda burda dolanıp duruyor duygularından kaçmak için aslında ,kendini bilmiyor çoğu kişi ,azıcık dinlemeye bile tahammülü yok ,olsa sorumluluk gerekir çünkü iyileşmek.. gelişmek.. iyi biri olmak önce kendine sonra diğerlerine..
Şimdi sen farkındasın olan bitenin.. al kağıdı kalemi eline yaz tüm duygularını..
Sevmeleri.. nefretlerini.. kizdigin ,hoslandigin herşeyi.. yazdıkça tanı kendini.. sev kendini.. kucakla kendini..
Bir garip insanız şu dünyaya gonderilmis.. iyi birşeylere vesile oluruz belki diye umud edilmiş yaratıcı tarafından ,sorumluluk yüklenmiş ,ona göre güç te verilmiş ruhumuza ,kalbimize her zerremize..
Ama inşa halinde biz daha,tüm duygularımız iyiyken ,ruhumuz ,kalbimiz en saf ve alıcı haldeyken yaralanmisiz hayal kırıklıkları kırmış kanatlarımızi..
sadece sevgi ,güven,esneklik,bilgelik ,şevkat buyutecekken bizi bulamamısiz,doyamamisiz,kala kalmışız..
Bizde o küçücük halimizle kolsuz kanatsız duygusuz hissiz yaşamaya çalışmısiz..
Simdi sorumluluk sende artık yeniden kanatlarını bulacaksın,sarıp sarmalayacaksin kendini.. annen olacaksın,baban olacaksın.. yeniden ayağa kaldıracaksin..
Kolay değil sonsuz bir hayat vadediyor bize Yaradan öyle pes etmek yok şu kısacık imtihan dünyasında..
Dilerim Allah yolunu açsın ,aydınlatsın ,ferahlatsin...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?