- 14 Ekim 2010
- 3.545
- 3.064
- 333
Merhaba kızlar.. 25 yaşındayım ve son 2 senedir öyle saçma insanlarla tanıştım, o kadar kırıldım ki.. 2 yıl önce sözde bana çok aşık olan, kitap yazan sevgilim beni aldattı.. Hemen ben de birini bulmalıyım diye arayışa girdim.. Hataydı, evet.. Ama hem onu kıskandırmak, hem de çivinin çiviyi sökme ihtimalinden yararlanmak istiyordum.. Ama o çiviler maalesef beni söktü.. O duygusal boşluğumda oyuncak ettim kalbimi milletin elinde.. Kaç kez kırıldım, kaç kez ağladım.. Erkekler o kadar kaypaklaşmış ki.. Bu 2 yılda yaşadıklarımı yazmayacağım, uzun sürer..
En son biri daha çıktı karşıma.. Bu bana çok cool geldi.. Uğraşmadım, fazla üzerine düşmedim.. Meğer öyle değilmiş, benden bekliyormuş.. Birgün sitem etti "sen beni hiç aramıyorsun" filan diye.. Bende hemen yelkenler indi.. Vay be dedim, ben de bunu cool, kendini beğenmiş bir adam zannederdim.. Ee memnun oldum tabii, ben de saf saf yazmaya, aramaya başladım.. Hergün konuşuyorduk, "güzelsin, tatlısın, zekisin" iltifatlar edip duruyor, mutlu oldum.. Ama bunların yanında; "sen neden hep evdesin, hiç sosyal değilsin, iş kurs ev, hep böyle mi hayatın? Sen neden hep spor giyiniyorsun? Neden hep kot tişört.. Neden öylesin? Neden böylesin?" Sürekli beni eleştirmeye başladı.. Ben de "ben böyleyim, işine gelirse" dedim.. Bu arada kendisi çok şakacı bir arkadaştır.. Sürekli espri yapar.. Ama nasıl espriler.. "Vay, demek kitap okuyorsun.. Kitap okuyan kültürlü kız imajı çizmek istiyorsun" "Temizlik mi yapıyorsun? Evlenilecek titiz kız olduğunu mu göstermeye çalışıyorsun?" Bu tarz sinir bozucu espriler..
Son olay..
Geçen gün bunun yazdığı mesaja cevap verirken ellerim ıslaktı.. Yanlış harflere bastım.. Gelen cevap; "Benimle konuşurken eli ayağına dolaşıyor kızın heyecandan ya"
Ben de "Elim ıslaktı.. Ne kadar kendini beğenmişsin" dedim..
Cevap gelmedi.. Uyuduğunu sandım.. "Uyudun mu? Günaydınını şimdiden yazayım ben de.. Sabah sırıta sırıta mutlu uyanırsın sayemde.." yazdım..
Ve cevap geldi..
O: Sırıtacağımı mutlu olacağımı nereden çıkardın? Ne kadar özgüvenlisin..
Ben: Senin heyecandan ellerimin titrediğini çıkardığın yerden
O: Ee öyle ama, hazin sonun bu işte
Ben: Hazin sonum iyiymiş.. Ben geleceğimi daha kötü görüyorum, ince hastalığa filan yakalanırım ben üzüntüden.. Bi daha görüşmeyelim.. Yol yakınden ben döneyim.. Ölmek istemiyorum.. Daha çok gencim..
O: Öyle bir şey yok canım, daha hayallerimiz var
Ben: Sana güvenmiyorum
O: Ben ciddiydim aslında
Ben: Ben de
Ve mesajlaşma burada bitti.. Ertesi gün bana "günaydın" yazmış.. Her zamanki gibi mesajı şirinleştirerek.. Komik fotoğraflarla.. Ben şirinleşmedim ama, dümdüz "günaydın" yazdım sadece.. Normalde öyle yapmıyordum.. Cevap gelmedi.. Bütün gün ben de yazmadım.. Akşam tam ben işten çıkarken aradı.. "Şimdi çıkıyorum işten" filan dedim.. "Tamam müsait değilsin anladım, sonra görüşürüz o zaman" dedi, kapattık.. Eve gittikten sonra aradım.. Açmadı.. "Aradım ama açmadın" gibi bir mesaj yazmadım.. Üzerine düşmek istemedim.. Uyuduğunu düşündüm zaten, erken uyuyor.. Ama bu sabah da mesaj yok... Benden önce uyanıyor, "günaydın" dememiş.. "Dün aramışsın, uyumuştum" gibi bir mesaj da yok.. Hiçbir şey yok.. Ben de bir şey yazmadım..
Üzüldüm.. Ama kılımı kıpırdatasım yok.. Hiçbir erkek için.. Başlıkta da dediğim gibi.. Hiçbir erkeği uğraşmaya değer görmüyorum.. Hiçbirine tahammülüm kalmamış.. Yine de içim acıyor, o ayrı..
Doğru mu sizce? Çok mu gurur yapıyorum? Ama taviz verdikçe düşüncesizce kırılmaktan yoruldum artık, haliyle korkuyorum.. Benim mesaj atmam seni mutlu etmiyorsa neden konuşuyoruz ki.. Şaka da olsa karşında bi kadın var, böyle bozulup atılmaz diye düşünüyorum..
En son biri daha çıktı karşıma.. Bu bana çok cool geldi.. Uğraşmadım, fazla üzerine düşmedim.. Meğer öyle değilmiş, benden bekliyormuş.. Birgün sitem etti "sen beni hiç aramıyorsun" filan diye.. Bende hemen yelkenler indi.. Vay be dedim, ben de bunu cool, kendini beğenmiş bir adam zannederdim.. Ee memnun oldum tabii, ben de saf saf yazmaya, aramaya başladım.. Hergün konuşuyorduk, "güzelsin, tatlısın, zekisin" iltifatlar edip duruyor, mutlu oldum.. Ama bunların yanında; "sen neden hep evdesin, hiç sosyal değilsin, iş kurs ev, hep böyle mi hayatın? Sen neden hep spor giyiniyorsun? Neden hep kot tişört.. Neden öylesin? Neden böylesin?" Sürekli beni eleştirmeye başladı.. Ben de "ben böyleyim, işine gelirse" dedim.. Bu arada kendisi çok şakacı bir arkadaştır.. Sürekli espri yapar.. Ama nasıl espriler.. "Vay, demek kitap okuyorsun.. Kitap okuyan kültürlü kız imajı çizmek istiyorsun" "Temizlik mi yapıyorsun? Evlenilecek titiz kız olduğunu mu göstermeye çalışıyorsun?" Bu tarz sinir bozucu espriler..
Son olay..
Geçen gün bunun yazdığı mesaja cevap verirken ellerim ıslaktı.. Yanlış harflere bastım.. Gelen cevap; "Benimle konuşurken eli ayağına dolaşıyor kızın heyecandan ya"
Ben de "Elim ıslaktı.. Ne kadar kendini beğenmişsin" dedim..
Cevap gelmedi.. Uyuduğunu sandım.. "Uyudun mu? Günaydınını şimdiden yazayım ben de.. Sabah sırıta sırıta mutlu uyanırsın sayemde.." yazdım..
Ve cevap geldi..
O: Sırıtacağımı mutlu olacağımı nereden çıkardın? Ne kadar özgüvenlisin..
Ben: Senin heyecandan ellerimin titrediğini çıkardığın yerden
O: Ee öyle ama, hazin sonun bu işte
Ben: Hazin sonum iyiymiş.. Ben geleceğimi daha kötü görüyorum, ince hastalığa filan yakalanırım ben üzüntüden.. Bi daha görüşmeyelim.. Yol yakınden ben döneyim.. Ölmek istemiyorum.. Daha çok gencim..
O: Öyle bir şey yok canım, daha hayallerimiz var
Ben: Sana güvenmiyorum
O: Ben ciddiydim aslında
Ben: Ben de
Ve mesajlaşma burada bitti.. Ertesi gün bana "günaydın" yazmış.. Her zamanki gibi mesajı şirinleştirerek.. Komik fotoğraflarla.. Ben şirinleşmedim ama, dümdüz "günaydın" yazdım sadece.. Normalde öyle yapmıyordum.. Cevap gelmedi.. Bütün gün ben de yazmadım.. Akşam tam ben işten çıkarken aradı.. "Şimdi çıkıyorum işten" filan dedim.. "Tamam müsait değilsin anladım, sonra görüşürüz o zaman" dedi, kapattık.. Eve gittikten sonra aradım.. Açmadı.. "Aradım ama açmadın" gibi bir mesaj yazmadım.. Üzerine düşmek istemedim.. Uyuduğunu düşündüm zaten, erken uyuyor.. Ama bu sabah da mesaj yok... Benden önce uyanıyor, "günaydın" dememiş.. "Dün aramışsın, uyumuştum" gibi bir mesaj da yok.. Hiçbir şey yok.. Ben de bir şey yazmadım..
Üzüldüm.. Ama kılımı kıpırdatasım yok.. Hiçbir erkek için.. Başlıkta da dediğim gibi.. Hiçbir erkeği uğraşmaya değer görmüyorum.. Hiçbirine tahammülüm kalmamış.. Yine de içim acıyor, o ayrı..
Doğru mu sizce? Çok mu gurur yapıyorum? Ama taviz verdikçe düşüncesizce kırılmaktan yoruldum artık, haliyle korkuyorum.. Benim mesaj atmam seni mutlu etmiyorsa neden konuşuyoruz ki.. Şaka da olsa karşında bi kadın var, böyle bozulup atılmaz diye düşünüyorum..