hiçbir şeyin fayda etmediği zaman

uyeadizorunludr357 .!.:

İki yıldır inanın her hafta şehrin en iyi psikoloğuna gidiyorum kadın çaresizliğimi bildiği için iki yıldır fiyatı iki katına çıkmasına rağmen aynı fiyattan alıyor.

yüzlerce travma aynı zamanda günlük hayatta travma yüzünden yaşadığım şeyler… iki Yıldır o kadar çok çabaladım ki baya da şeyi çözdük ama tükendim.psikiyatri ile eş zamanlı gidiyoruz ilaç yardımı da alıyorum.

iki yılın sonunda büyük travmalarıma ancak geçebildik ama ben tükendim hem maddi hem manevi.
Şuan öğürme krizim tuttu ve kadına ulaşamıyorum tatil günü hakkım yok ulaşmaya da.

anne baba aile arkadaş kuzen yabancı biri arayabileceğim gel diyebileceğim kimse yok.

Ağır geldiği için içemediğim yüksek dozda uyku ilaçları son zamanlarda o kadar cazip geliyor ki.
Hepsini içeyim travması da bitsin derdi de bitsin diyorum.


Haftada bir seansım var fiks. Ama ben iki seans arası mutlaka bunu yaşıyorum yani 3 günde bir gitmem gerekiyor

bu kadar uzun terapi alan var mıdır aranızda yada atlatan güzel günler gören belki okurum ne güzel derim şuan sadece bi yerlere yazmam gerekiyordu.
Teşekkürler okuduğunuz için

Genişletmek için tıkla...

İki yıldır düzenli terapi + ilaç tedavisi gören bir kişinin travmalarını böyle bi ortamda tartışmaya açması ne derece doğru bilmiyorum. Hele de kendini böyle hassas bi noktada hissederken. O nedenle de nedir size bunları hissettiren diye sormaya çekiniyorum açıkçası.

Ama insan insanı bilmeden de anlayabilir, ya da deneyebilir hiç değilse. Yani sebepleri bilmesek de sonundaki duygulara yabancı degiliz ya.

Herkes kendi hapishanesini kendisi inşa eder diye düşünüyorum bazen. Parmaklıklarını elleriyle birer birer kendi diker. Durduk yerde değil elbette muhakkak vardır bi sebebi. Ama sonuç sebebi bi şekilde aşar işte.

Nasıl desem... korkulardan, kaygılardan, utançlardan, suçluluklardan, bize yanlış ögretildigini bildigimiz ama dogrusunu ögrenmeye cesaret edemedigimiz sahte gerçeklerden, geçip gitmesine izin veremedigimiz acılardan duvarlar örüp ortasına oturuyoruz bazen. O duvarlardan içeri güzel hiçbi şey giremiyor. E biz de dışarı çıkamıyoruz. Çıkamadıkça yeni duvarlar dikiyor, yeni duvarlar diktikçe daha çok çıkamıyoruz. Geriye de çaresizlik, tükenmişlik kalıyor.

Yine de mutlak bi yenilgiyi kabullenmek çok radikal değil mi... 2 yıl ya da 20 yıl, nefes aldığımız sürece birer birer örülen tüm duvarların birer birer kalkma ihtimali de var demektir. Bugün belki hiçbi şeye haliniz olmaz ama yarın en zayıfını yıkarsınız o duvarların. İçeri biraz olaun ışık girer, siz de sadece o ışığa bakarsınız. Daha büyük mücadelelere girişecek gücünüz olur belki böylece.

Belki sizin gerçekleriniz çok ağır, benim yazdıklarım çok hafif, çok sabun köpüğü edebiyat kalıyo bilmiyorum. Ama ne yaşandıysa yaşandı, ne geçmişinizi ne gerçekleriniz değiştiremeyiz, değiştiremezsiniz. Küçümsemek için söylemiyorum, elden bi şey gelmediği için söylüyorum. Öte yandan büsbütün çaresiz değiliz. Nereye baktığınızı, nasıl baktığınızı değiştirebilirsiniz. Biz de belki degiştirmenize yardım edebiliriz.

ladyamore .!.:

İki yıldır düzenli terapi + ilaç tedavisi gören bir kişinin travmalarını böyle bi ortamda tartışmaya açması ne derece doğru bilmiyorum. Hele de kendini böyle hassas bi noktada hissederken. O nedenle de nedir size bunları hissettiren diye sormaya çekiniyorum açıkçası.

Ama insan insanı bilmeden de anlayabilir, ya da deneyebilir hiç değilse. Yani sebepleri bilmesek de sonundaki duygulara yabancı degiliz ya.

Herkes kendi hapishanesini kendisi inşa eder diye düşünüyorum bazen. Parmaklıklarını elleriyle birer birer kendi diker. Durduk yerde değil elbette muhakkak vardır bi sebebi. Ama sonuç sebebi bi şekilde aşar işte.

Nasıl desem... korkulardan, kaygılardan, utançlardan, suçluluklardan, bize yanlış ögretildigini bildigimiz ama dogrusunu ögrenmeye cesaret edemedigimiz sahte gerçeklerden, geçip gitmesine izin veremedigimiz acılardan duvarlar örüp ortasına oturuyoruz bazen. O duvarlardan içeri güzel hiçbi şey giremiyor. E biz de dışarı çıkamıyoruz. Çıkamadıkça yeni duvarlar dikiyor, yeni duvarlar diktikçe daha çok çıkamıyoruz. Geriye de çaresizlik, tükenmişlik kalıyor.

Yine de mutlak bi yenilgiyi kabullenmek çok radikal değil mi... 2 yıl ya da 20 yıl, nefes aldığımız sürece birer birer örülen tüm duvarların birer birer kalkma ihtimali de var demektir. Bugün belki hiçbi şeye haliniz olmaz ama yarın en zayıfını yıkarsınız o duvarların. İçeri biraz olaun ışık girer, siz de sadece o ışığa bakarsınız. Daha büyük mücadelelere girişecek gücünüz olur belki böylece.

Belki sizin gerçekleriniz çok ağır, benim yazdıklarım çok hafif, çok sabun köpüğü edebiyat kalıyo bilmiyorum. Ama ne yaşandıysa yaşandı, ne geçmişinizi ne gerçekleriniz değiştiremeyiz, değiştiremezsiniz. Küçümsemek için söylemiyorum, elden bi şey gelmediği için söylüyorum. Öte yandan büsbütün çaresiz değiliz. Nereye baktığınızı, nasıl baktığınızı değiştirebilirsiniz. Biz de belki degiştirmenize yardım edebiliriz.

Genişletmek için tıkla...

Yo estafurullah her dağın karı kendine ağır. Tartışmaya açmıyorum aslında içeriğine de girmek istemiyorum girmiyorum. Sadece iliklerime kadar yalnız hissediyorum. Radyo dinlemek gibi ortak birilerinin okuyup yazması iyi hissettiriyor. Derdimi yazıp çözüm aramak hiçbir zaman fayda etmedi bu platformda

uyeadizorunludr357 .!.:

İki yıldır inanın her hafta şehrin en iyi psikoloğuna gidiyorum kadın çaresizliğimi bildiği için iki yıldır fiyatı iki katına çıkmasına rağmen aynı fiyattan alıyor.

yüzlerce travma aynı zamanda günlük hayatta travma yüzünden yaşadığım şeyler… iki Yıldır o kadar çok çabaladım ki baya da şeyi çözdük ama tükendim.psikiyatri ile eş zamanlı gidiyoruz ilaç yardımı da alıyorum.

iki yılın sonunda büyük travmalarıma ancak geçebildik ama ben tükendim hem maddi hem manevi.
Şuan öğürme krizim tuttu ve kadına ulaşamıyorum tatil günü hakkım yok ulaşmaya da.

anne baba aile arkadaş kuzen yabancı biri arayabileceğim gel diyebileceğim kimse yok.

Ağır geldiği için içemediğim yüksek dozda uyku ilaçları son zamanlarda o kadar cazip geliyor ki.
Hepsini içeyim travması da bitsin derdi de bitsin diyorum.


Haftada bir seansım var fiks. Ama ben iki seans arası mutlaka bunu yaşıyorum yani 3 günde bir gitmem gerekiyor

bu kadar uzun terapi alan var mıdır aranızda yada atlatan güzel günler gören belki okurum ne güzel derim şuan sadece bi yerlere yazmam gerekiyordu.
Teşekkürler okuduğunuz için

Genişletmek için tıkla...

Bu zamana kadar gecmesı gerekmezmıydı .Yada en azından be yapmanuz gerektıgını soylemesı

uyeadizorunludr357 .!.:

Yo estafurullah her dağın karı kendine ağır. Tartışmaya açmıyorum aslında içeriğine de girmek istemiyorum girmiyorum. Sadece iliklerime kadar yalnız hissediyorum. Radyo dinlemek gibi ortak birilerinin okuyup yazması iyi hissettiriyor. Derdimi yazıp çözüm aramak hiçbir zaman fayda etmedi bu platformda

Genişletmek için tıkla...

Bence de doğrusunu yapıyosunuz. Bu noktada uzman desteği de alıyosunuz, içeriği onlarla paylaşmak bence de daha sağlıklı.

Belki de içine girdiğiniz döngünün yalnızlığını kıracak bi şeyden konuşmalıyız. Geçmişten, gelecekten, stresten, kaygıdan, beklentiden uzak anlatmak ya da dinlemek istediğiniz bi şey var mı?

Bi sınavdan bahsetmişsiniz mesela yukarıda, ne sınavı bu? Sınavın kendisini bosverelim, o her durumda her insan icin az da olsa kaygılı bi konu. Sonucunu düşünelim. Her sey yolunda gitse, sınavda başarılı olsanız, artık böyle hissetmeseniz nerede olmak, ne yapmak istiyorsunuz? Bunları anlatsanız ben zevkle okurum. Yatmadan güzel bi hayal kursanız, sınavı kazanmışım ve ..... deyim. ...... yapıyorum. Yanımda ..... var diye yazsanız mesela. Bi resim olsa gözünüzün önünde. Mutlu bi resim. Belki daha somut, daha kolay olurdu o resmin gerçeğine ulaşmak.

ugurbocuuu .!.:

Psikiyatrik rahatsızlıkla alelade can sıkıntısını karıştırmayın Allah yaşatmasin çok zordur bu rahatsızlık çikolatayla kahve psikiyatrik hastalığı tedavi etmez.

Ayriyeten forumu yoğun olarak kullanan üyelerden hiç birinde dert dinleme birinin sıkıntısına derman olma iki çift güzel söz söyleyip yükünü hafifletmek gibi birşey asla ama asla görmüyorum aksine üstüne ekliyor dalga geçiyor yaşadığı sıkıntısı küçümsüyor ve var olan moralini bile sömürüyorlar. Aleni aleni alay ediliyor çok zaman.

Genişletmek için tıkla...

Ask olsun.. valla ben aktif kullandigim
Zamanlar yardimci
Olabilrcegim
Seylere yardim
Ederim.. ama genelde konu sahipleri bi tesekkur bile etmezler keske bu arkadasada yardim
Edebilsek ama oyle
Zorki birseyler soylemek bile

Biraz daha iyi hissediyormusun kendini nasılsın dilerim şuan uyuyabilmişsindir.

uyeadizorunludr357 .!.:

bu kadar uzun terapi alan var mıdır aranızda yada atlatan güzel günler gören belki okurum ne güzel derim şuan sadece bi yerlere yazmam gerekiyordu.
Teşekkürler okuduğunuz için

Genişletmek için tıkla...

Psikiyatrist ve psikolog desteğini 3.5 yıl aldım. 3 yıl ilaç kullandım. İlk tanım travma sonrası stres bozukluğu, ikinci majör depresyon, üçüncü obsesif kompulsif bozukluk, dördüncü insomnia. İnsomnianın 27. gününde ağır halüsinasyon ve baş ağrısı ile acillik oldum ve beni 2 gün ilaçlarla uyuttular. Sürekli ama sürekli kendimi balkondan atmak istiyordum. 7. kattı evim. Bu kurtulma fikri hoşuma gidiyordu ama bir yandan da savaşamayıp kaçmış bir korkak olmak istemiyordum.

Sürekli dibe çekildiğini hissediyorsun, etirafının karanlıklaştığını, artık nefes alamadığını. Sanki denizin dibine batarmış gibi. Hayat ve insanlar yüzeyde kalmış ,sen herşeyi çoktan kaybetmiş ve batıyormuşsun gibi hissediyorsun. Ama bu batışın bir sonu var. Bir gün ayağın deniz tabanına değecek. Ve o gün kendinden hiç beklemediğin bir hızla yüzeye çıkacaksın. 3 yıl sürdü benim ama bir sabah uyandığımda düşündüğüm ilk şey ne kadar güzel bir gün bugün oldu.

Tedavim biteli tam 10 yıl oldu. Bir gün dahi yaşamaya gücüm yok derken 10 yıl geçti. İnanılmaz derin bir yalnızlık ve hayatımın bitmişliği hissi yaşıyordum 13 yıl önce. Şimdi 3 yaşındaki kızım yanımda uyuyor Olmaz dediğim şeylerin oluşunu hayretle izledim. Yapamam dediklerimi o kadar kolay yaptım ki. Belki şu anın resmini 13 yıl önceki halime göstersem bu kadar acı çekmeyecektim. Belki 10 yıl sonraki haliniz size o anın resmini gösterse sizde şimdi iyi olacaksınız. 10 yıl sonraki halinizi üzmeyin ve kendinize çok iyi bakın.

tontriko .!.:

Ask olsun.. valla ben aktif kullandigim
Zamanlar yardimci
Olabilrcegim
Seylere yardim
Ederim.. ama genelde konu sahipleri bi tesekkur bile etmezler keske bu arkadasada yardim
Edebilsek ama oyle
Zorki birseyler soylemek bile

Genişletmek için tıkla...

Ben de en azından iyi gelebilecek şeyler söylemeye çalışırım bir çözüm bulamasak da uzaktan bazen anlaşılabilmek bile çok rahatlatır ya insani anlamaya çalışırım
Size de teşekkür ederim
Evet bu konu da biseyler söylemek bana da zor geldi

uyeadizorunludr357 .!.:

İki yıldır inanın her hafta şehrin en iyi psikoloğuna gidiyorum kadın çaresizliğimi bildiği için iki yıldır fiyatı iki katına çıkmasına rağmen aynı fiyattan alıyor.

yüzlerce travma aynı zamanda günlük hayatta travma yüzünden yaşadığım şeyler… iki Yıldır o kadar çok çabaladım ki baya da şeyi çözdük ama tükendim.psikiyatri ile eş zamanlı gidiyoruz ilaç yardımı da alıyorum.

iki yılın sonunda büyük travmalarıma ancak geçebildik ama ben tükendim hem maddi hem manevi.
Şuan öğürme krizim tuttu ve kadına ulaşamıyorum tatil günü hakkım yok ulaşmaya da.

anne baba aile arkadaş kuzen yabancı biri arayabileceğim gel diyebileceğim kimse yok.

Ağır geldiği için içemediğim yüksek dozda uyku ilaçları son zamanlarda o kadar cazip geliyor ki.
Hepsini içeyim travması da bitsin derdi de bitsin diyorum.


Haftada bir seansım var fiks. Ama ben iki seans arası mutlaka bunu yaşıyorum yani 3 günde bir gitmem gerekiyor

bu kadar uzun terapi alan var mıdır aranızda yada atlatan güzel günler gören belki okurum ne güzel derim şuan sadece bi yerlere yazmam gerekiyordu.
Teşekkürler okuduğunuz için

Genişletmek için tıkla...

Çok geçmiş olsun da şunu merak ettim öğürme krizinde dr a ya da eş dosta neden ihtiyaç duyuyorsunuz kendi başınıza bir acile gidebilirsiniz ya da varsa ilaç kullanabilirsiniz hani bu durumda telefon başındaki dr eş dost ne yapabiliyor ki ulaşamadığınız için üzülüyorsunuz onu merak ettim

canim benim nasil aci cektiğini hisedebiliyorum,her satirindan anlaşiliyor.
Bu sadece benim görüşüm:
ben artik dert ve travmalari sürükli konuşmak ve anlatmak yana değilim .
Klassik pskigologlar maalesef en ayrintisina kadar dinlemek istiyor ,ister istemez belki unutuğumuz tekrar ortaya cikiyor .Şöyle düşünelim,çocuklara okulda öğretmek için tekrarlatirlar,ezbere verirler .
Sürekli ayni şeyi söylememiz ve düşünmemiz beynimize işlemesini sağlar.Psikologda yaptiğimizda bu .
2.örnek ,cimeninin yada tarlanin üstünden hep ayni yerden yürüdükmü yol olur.
Yani aslinda unutmak istediğimizi daha çok bilincaltimiza yertleştiriyoruz.
Kimseye burda teraipisini birakmasina teşvik etmek istemem ve bir müdet anlatmak dertdimizi dile getirmek insani rahatlatir.Sanki bu sana fazla gelmiş gibi.
Başka teknikler denesen:
1.psikologa verdiğin parayla bir yaşam couchu (kocu deniyordu???),senin elinden tutup ve hayati tekrar tatmandan yardimci olsa
2.NLP uzmani sana travmalari nasil silebilirsin öğretir.
3.Youtube cok fazla bilincaltini değiştirme ve yeniden kodlama muzikler var .Subluminal music ,meditasyon muziği!!
4.Dünyaca ünlü Dr.Joe Dispanza videolarini takip et,artik türkceside var ,mutlaka onun olumlamarini dinli ve uygula.
Şu kitabini şiddetle tavsiye ederim:

Kendiniz Olma Alışkanlığını Kırmak​

5.Spor yapmak ,fitnes solunu olabilir ,halk oyun kurslari ,koşu ,
hizli yürüyüş ,ter attana kadar yap
5.Arkadaş bulmak ,illaki dost can çiğer olmasi gerekmiyor ama seninle beraber bir yürüşe cikan,AVM dolaşan ve bir yudum kahve içip havadan sudan konuşa bileceğin
6.Hergün bir sayfa yazmak, iyice içine öfkeni ,nefretini ,iğrenmeni aklina ne geliyorsa nasil geliyorsa ,yargilamadan sorgulumadan düpe düz yaz.
Sen öğürüyorsun ya işte kusmak istiyorsun ,içindekilerin cikmasini istiyorsun.O kağida en ağir küfürleri ,o insanlari aslinda dilim dilim kesmek ve köpeklere yem olarak atmak istediğini yani en cani en acimasiz şekilde sadece bir sayla A4 yaz .Yazdiğini tekrar okuma sonra bunu katla uygun bir kabin içinde yak .Yak gitsin hepsi kül olsun.
"Yazdiklarimi beynimden sildim Kül oldu .Bitti .Gitti "de.
Yakamiyorsan git bir yere göm ,sürekli gitmediğin .
yazmayi hiç birakma hepsini herşeyi yakmak zorunda değilsin .Şimdi ne düşünüyorsun,neden öğürme hissi geliyor? nasil bu his?önceden bulantimi oluyor ,birşeyler düşündükten sonrami geliyor?Her geldiğinde yaz ,ne zaman ,nasil oluyo?
7.Hissi kabul et olduğu gibi kabul et .Sen onu bastirmaya çaliştikca o daha şiddetleşecek.
"öğürme hissim geldin yine.ok,seni yaşacağim .bakalim ne olacak ?Şimdi ,gecti,gitti"
Şimdi ,gecti, gitti sözcüklerini 10 defa tekrarla.
8.bu his geldiğinde,panik yaşamak ve travma düşünceleri çoğaldiğinda ağizina aci ,bitter veya eşki al.
Aci biber ,limon tuzu veya suyu
bitter bitkisel damlalar.
Ayrica bitkisel çok güzel yardimcilar var ,papatya cayi ,melisa,carkifelek,sarikantoran,
kedi otu ,ömerotu,lavanta yağsi,yasmin yağsi ,has gül yağsi .
Bir akratara git sana bir güzel sakinleşterici cay hazirlasin .
Aktar cay deyince aklima düşdü:
öğürmeye karşida bir cay karişimi vardir.
faydali yağlarla bir kac damla bileklerine ve ensene sür.
9.Nefes teknikleri(Wim Hof videolari) ve yoga !!!!
Yoga sadece 5 tibeti yapsan yeter ,yeni başlayanlar için ( beginners)öyle akrobatik olmasi şart değil .
10.Doğada yürüyüş,su kenari varsa cennet .Su insana çok huzur verir .Yoksa evine bir oda cesmesi şelalesi al.
Ormanlik yerler ağaclar .
11.ana farkindalik yap ,ne yapiyorsan ne görüyorsan onu en ayrintisina kadar incele .
Mesela bulaşik yikiyorsun:su nasil nekadar sicak soğuk ,köpükle oyna ,kaşiklari tabaklari yikarken sanki bir zeremoni yapiyormuş gibi ağir yavaş yap
( tezcanlilar için zor ,ben yapamiyorum)
12.Hobbi,mandala boya ,sulu boyayla öylesine firca at,örgü yap ,film dizi izle,yemek kek pişir ,temizlik yap.
13.sinirlendiğin öfkelendiğin zaman bir yastiği döv ,yoruluna kadar döv.
14.Bakim yaptir ,git bir bütcene uygun yerlerde ,yüz maskesi ,masaji ,manikür pedikür ,makaj ,kuoför .Kendini şimart .
Biliyorum hepsi para belki ayda, üc ayda olsa kendine bak, ,
baktir.

Inşallah iyileştin.

Shusui .!.:

Psikiyatrist ve psikolog desteğini 3.5 yıl aldım. 3 yıl ilaç kullandım. İlk tanım travma sonrası stres bozukluğu, ikinci majör depresyon, üçüncü obsesif kompulsif bozukluk, dördüncü insomnia. İnsomnianın 27. gününde ağır halüsinasyon ve baş ağrısı ile acillik oldum ve beni 2 gün ilaçlarla uyuttular. Sürekli ama sürekli kendimi balkondan atmak istiyordum. 7. kattı evim. Bu kurtulma fikri hoşuma gidiyordu ama bir yandan da savaşamayıp kaçmış bir korkak olmak istemiyordum.

Sürekli dibe çekildiğini hissediyorsun, etirafının karanlıklaştığını, artık nefes alamadığını. Sanki denizin dibine batarmış gibi. Hayat ve insanlar yüzeyde kalmış ,sen herşeyi çoktan kaybetmiş ve batıyormuşsun gibi hissediyorsun. Ama bu batışın bir sonu var. Bir gün ayağın deniz tabanına değecek. Ve o gün kendinden hiç beklemediğin bir hızla yüzeye çıkacaksın. 3 yıl sürdü benim ama bir sabah uyandığımda düşündüğüm ilk şey ne kadar güzel bir gün bugün oldu.

Tedavim biteli tam 10 yıl oldu. Bir gün dahi yaşamaya gücüm yok derken 10 yıl geçti. İnanılmaz derin bir yalnızlık ve hayatımın bitmişliği hissi yaşıyordum 13 yıl önce. Şimdi 3 yaşındaki kızım yanımda uyuyor Olmaz dediğim şeylerin oluşunu hayretle izledim. Yapamam dediklerimi o kadar kolay yaptım ki. Belki şu anın resmini 13 yıl önceki halime göstersem bu kadar acı çekmeyecektim. Belki 10 yıl sonraki haliniz size o anın resmini gösterse sizde şimdi iyi olacaksınız. 10 yıl sonraki halinizi üzmeyin ve kendinize çok iyi bakın.

Genişletmek için tıkla...

Çok teşekkür ederim inşallah ben de başarırım

Jann Dark .!.:

Biraz daha iyi hissediyormusun kendini nasılsın dilerim şuan uyuyabilmişsindir.

Genişletmek için tıkla...

İyiyim iyiyim kalktım en güzel kıyafetlerimi giyindim makyaj yaptım işe gidiyorum

uyeadizorunludr357 .!.:

İyiyim iyiyim kalktım en güzel kıyafetlerimi giyindim makyaj yaptım işe gidiyorum

Genişletmek için tıkla...

Çok sevindim bunu yapmanız o kadar güzel ki :)