Hiçbişey olmamış gibi devam edebilecekmiyim..

akuma .!.:

Gıtmedıgımız yer mı kalmıs Istandul'da.. hayır.. her mekana gırmısız sankı bır omur sıgdırmısız o 1 senelık zamana.. Sımdı her mekan ıcımı acıtan, her konusma onun hakkında olan, her gulen sevgılıler.. Ama ne yazık kı bıttı.. Elbet gececek acısı.. Ilk gunku gıbı hıssetmesemde agrısını, her gun bıraz daha bosalıyor ıcımden sankı.. Gozum hala telefonda, hala saatlerde sankı 21:21 olsa benı dusunuyormuscasına.. Inanmak en buyuk sey.. Bır gun hersey guzel olacak ınanıyorum arkadasım.. Sende ınan.. Inan kı guzel gunler cıksın onumuze..
Mevlam her guneşe yenı umutlar saklarmıs.. Bız kulları ne kadar acele etsekte, O acele etmez. Dogru zamanı geldıgınde, acımızı cekıpte sıneye bıseyler kattıgında bıze.. Ogrettıgınde yenı seyler bıze cvp verır.. Sadece sabretmek elde olan ve ınanmak..

Insallah cok mutlu olursun ve bu gunlerı gulumseyerek hatırlarsın.

Genişletmek için tıkla...

fistik1 .!.:

bir çok arkadas bi adım at demiş ama ben böyle düşünmüyorum o niye senin elinden tutmadı bi çaba harcamadı biz kızlar neden hep kendimizi suçluyoruz. bende antideprasan kullanmaya basladım sevdiğim hayatımda iken sadece onun bana yasattıklarını unutamadığım için sorunları daha çok deşip zarar görmemek için doktora basvurdum onun isteği ile ama ne oldu o ilaçlar bi tek bana zarar verdi ben uyuştum final zamanları idi aksam8 de uyuyordum ama o ise arkadasları ile sokakta orada burada gülüp eğleniyordu. bi arkadasım çok yalvardı o ilaçları kullanma kendi kafanda bitir bi mercimek tanesi kadar hap mı ii edecek oda kullanmıs ve sonrasında ellerinde titremeler kalmış. dinledim arkadasımı ve bıraktım antideprasanı bi kutu bile bitirmedim ama sonuç benimde ellerimde titremeler oluyo ve o ilacı içmeden sorunlarımla bas etmeyi öğrendim. kendin isteyerek o ilacı içmedende herseyin üstesinden gelebilirsin

Genişletmek için tıkla...

doğru mu yaptım yanlış mı bilmiyorum ama hiç bir adım atmadım zaten şimdiye kadar. ayrıldıktan sonra ( son birkaç ay hariç ) hemen hemen hergün konuştuk ama ben aramıyordum yada ben yazmıyodum. hep o aradı hep o yazdı.. ben sadece cvp verdim.. konuşmalarımız da diğer normal arkadaşlarımla olduğu gibi hiç deildi. sanki birbirimize aşıkmışız ama ayrıymışız gibiydi.. sanki birbirimize aşıkmışız ama söyleyemiyomuşuz gibi.. ' naber iyi senden naber iyi ben de ' gibi bi konuşma hiç geçmedi aramızda mesela. çok farklıydı.. hep çok özeldi onunla herşey :s antidepresana gelince hiç içmedim zaten canım :) bazen içsem mi acaba diye düşünmüyor deilim. öyle zamanlar oluyor ki ' yapamıyorum işte yarın sabah kesin başlıycam ' diyorum kendi kendime. sonra bişey oluyor, yüzüm gülüyor, kendimi daha iyi hissediyorum ve vazgeçiyorum hemen. yakıştıramıyorum da kendime. üniversite 2. sınıfa kadar ben dünya yansa ördeğin ne umrunda modunda hiçbişeyi kafasına takmayan gülen eylenen biriydim çünkü. hem ben ilaçla sahte mutluluk istemiyorum ki ! aklıma kötü bir düşünce gelince hemen değiştiriyorum onu mutlu güzel anılarımı düşünüyorum. Allahıma bin şükür ailem yanımda.. arkadaşlarım var.. sahip olduklarımı ve olacaklarımı düşünüyorum. kendi kendime atlatabilirim diyorum. insanlar neler yaşıyorlar diyorum. Allahıma güveniyorum, kendime güveniyorum, dualarıma güveniyorum =) gerçekten de her geçen gün kendimi daha sakin ve daha alışmış hissediyorum.. :)

zavedime .!.:

arkadaşlar bir de ben dün gece bi gizli numara tarafından arandım :s
o bu numaramı bilmediği için onun olabileceği ihtimalini düşünemiyorum bile :s
ama bu numaramı bilen kişiler çok az ve onlar da gizli numaradan arayıp ta sesimi dinliycek kişiler asla deil..
ailem ve çok yakın arkadaşlarımda var numaram sadece.. :)
o yüzden kafam karıştı biraz :s

bugün de akşamüstü bilmediğim bi numara aramış beni.
ama telefonum sessizde olduğu için ben sonradan gördüm bunu. açamadım yani
kim bilmiyorum.. :s

Genişletmek için tıkla...