30 yaşındayım, kamuda çalışıyorum 10 yıla yakındır. Hayatıma doğru düzgün birileri girmedi bu zamana kadar. Arkadaşlar vesilesi ile gerçekleştirdiğim ancak ileriye taşımadığım görüşmelerim oldu ama belirttiğim gibi ikinci bir görüşme olmadı hiçbirinde, bazen benden bazen karşı taraftan dolayı. Aklımda kalan biri de olmadı ama yaklaşık 6-7 aydır iş yerinden birinden hoşlanıyorum, beğeni de olabilir pek ayırt edemiyorum. Sürekli görmek istiyorum, sürekli aklımda, düşünmemeye çalıştıkça daha çok düşünüyorum. Yaşı benden 1 ya da 2 yaş küçük olabilir. Efendi sessiz sakin birisi, muhabbetimiz olmadı ama karşılaşınca selamlaşıyoruz kolay gelsin, iyi günler vs. onun dışında ayrı olarak konuşmuşluğumuz yok.
İlgimi nasıl çekti bilmiyorum ama çıkaramıyorum resmen aklımdan, öyle adım atacak biri de değilim yani bir adım at deseniz yapım gereği benim için imkansız gibi bir şey. Ek olarak bu kişi muhafazakar, ibadetlerine dikkat eden birisi, ben de öyleyim elimden geldiğince. Bu sebeple de adım atabilecek cesarette ve yapıda biri değilim yani bilmiyorum araftayım bu his beni biraz yoruyor gibi.
Konu başlığına gelecek olursak, böyle çok hoşlanıp karşılık bulup evlenen ama sonrasında hayal kırıklığı yaşayan oldu mu hiç? Mesela ben bu kişiyi görünce kalbim çarpıyor, her gün karşımda olsa baksam yüzüne sıkılmam, bakıp gördükçe çiçek açar kalbimde gibi geliyor. :) Belki platonik olduğu için böyle hissedip düşünüyorumdur. :) Kızlar karşımdaki kişi de çok hareketli dışa dönük biri değil, sessiz sakin biri. Aklımdan kalbimden nasıl çıkarabilirim bana yardım eder misiniz