Slm kızlar...Sorumsuz bir babanın olduğu,annenin bi mesleği olmadan tarlalarda bağ bahçelerde çalıştığı bir evde büyüdüm.Sorunlar sıkıntılar hep vardı..Annem şiddette görüyordu ama toplum baskısından boşanmadı,Babam çocuklarına karşı çok kötü değildi,sürekli dövmesi sövmesi yoktu ama tabi hiç olmadı değil..
Ortaokuldan beri yani 12 yaşımdan beri hem çalıştım hem okudum,yaz tatilleri hafta sonları hep çalışmayla geçti,her yaz tatile değil mevsimlik tarım işçisi olarak ordan buraya gider,yağmurda çamurda çadırlarda kalır banyomuzu bile zarzor yapardık..
Meslek lisesine gittim,lisede staj yaptığım 2 yıl boyunca verilen 200 lira kadar harçlığı dahi aileme vermek zorunda kalıyordum.5 kardeşiz bu arada hepimiz aynı şekilde zor bela büyüdük..
Allah büyük elbet her kapıyı kapatmıyor,liseden mezun olur olmaz atandım o dönem ailenin tüm sorumluluğu bendeydi..Gezemedim,tozamadım gönlümce harcayamadım,kendimi şımartamadım,5 yıl böyle geçti..
Daha sonra evlendim,gel gelelim evlendiğim kişinin maddi durumu bizden beterdi..Düğünü bile en en ucuza kaçarak çoğu şeyi ben yaptım,hiçbir talebim olmadı...
Şimdi ev kredisine girdim ve onu ödüyorum,kalanlada anca geçiniyorum,şimdi kardeşim bakıyor anneme babama ufak çapta bende yardımcı oluyorum elimden geldiğince,bi de 4 çocukla boşanmış bir ablam var ve mesleği yok..Kardeşimin de sevgilisi var 1 sene sonra evlenir,kendi hayatını kurmak onun da hakkı yapacak elbet..Annemin ve babamın emeklisi yok neyse ki birlikte küçük bir ev alabildik onlara ama yarın öbür gün annemlerin ablamın geçimi nasıl olacak,Bunlar hiç aklımdan çıkmıyor,Benim hayatım hep mücadele ile mi geçecek ne zaman sırtımı yaslayıp ohh be diyeceğim,hesapsız kitapsız bi şeyleri düşünmeden yaşayacağım,Bir aylık maaşımı kendimi şımartmak için harcayabileceğim..
Gençliğim akıp gidiyor ve zamanı tutamıyoruz,Gezmeden,tozmadan bi tatile gidemeden ölüp gideceğim.Sürekli böyle karamsar değilim yani sosyal çevreme bunu yansıtmam ortamda en güler yüzlü insanların başında gelirim..İçimde hiçbir şey yapamamanın boşluğu ve çok şey yapmanın yorgunluğu var..
Ortaokuldan beri yani 12 yaşımdan beri hem çalıştım hem okudum,yaz tatilleri hafta sonları hep çalışmayla geçti,her yaz tatile değil mevsimlik tarım işçisi olarak ordan buraya gider,yağmurda çamurda çadırlarda kalır banyomuzu bile zarzor yapardık..
Meslek lisesine gittim,lisede staj yaptığım 2 yıl boyunca verilen 200 lira kadar harçlığı dahi aileme vermek zorunda kalıyordum.5 kardeşiz bu arada hepimiz aynı şekilde zor bela büyüdük..
Allah büyük elbet her kapıyı kapatmıyor,liseden mezun olur olmaz atandım o dönem ailenin tüm sorumluluğu bendeydi..Gezemedim,tozamadım gönlümce harcayamadım,kendimi şımartamadım,5 yıl böyle geçti..
Daha sonra evlendim,gel gelelim evlendiğim kişinin maddi durumu bizden beterdi..Düğünü bile en en ucuza kaçarak çoğu şeyi ben yaptım,hiçbir talebim olmadı...
Şimdi ev kredisine girdim ve onu ödüyorum,kalanlada anca geçiniyorum,şimdi kardeşim bakıyor anneme babama ufak çapta bende yardımcı oluyorum elimden geldiğince,bi de 4 çocukla boşanmış bir ablam var ve mesleği yok..Kardeşimin de sevgilisi var 1 sene sonra evlenir,kendi hayatını kurmak onun da hakkı yapacak elbet..Annemin ve babamın emeklisi yok neyse ki birlikte küçük bir ev alabildik onlara ama yarın öbür gün annemlerin ablamın geçimi nasıl olacak,Bunlar hiç aklımdan çıkmıyor,Benim hayatım hep mücadele ile mi geçecek ne zaman sırtımı yaslayıp ohh be diyeceğim,hesapsız kitapsız bi şeyleri düşünmeden yaşayacağım,Bir aylık maaşımı kendimi şımartmak için harcayabileceğim..
Gençliğim akıp gidiyor ve zamanı tutamıyoruz,Gezmeden,tozmadan bi tatile gidemeden ölüp gideceğim.Sürekli böyle karamsar değilim yani sosyal çevreme bunu yansıtmam ortamda en güler yüzlü insanların başında gelirim..İçimde hiçbir şey yapamamanın boşluğu ve çok şey yapmanın yorgunluğu var..