iç sesi susturmak

S

strongwoman0687

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.
Üyelik İptali
Kayıtlı Üye
11 Şubat 2024
170
147
18
Merhaba arkadaşlar,

Bir konuda fikirlerinize ihtiyacım var. 18 yıllık evli ve 2 çocuk annesiyim. Eşimde evliliğimizden bu yana ufak tefek sorunlarımız olsa da son 3 yılda tamamen koptuk. Şöyle ki ortak konuşacak bir payda, daha da önemli birbirimize verdiğimiz sevgi, değer ve özveriler kayboldu haliyle saygımızda azalıyor. Yaşadıklarımızda bu durumun bu noktaya gelmesinde ikimizin de payı var. Çoğu kez ayrılma noktasında gelsek, ki isteyen ben oluyorum eşimin anne babası ayrılmış o çocukken dolayısıyla ben kendi çocuklarıma bunu yaşatmam deyip, ikimizin de ömrüne yazık ediyor. Haftalarca küs ki barışsak bile aramızdaki o sınır hep kaldı, hep bir şeyler eksik yaşamaya devam ediyoruz.

İlk zamanlar bu duruma fazlaca üzülüp tepki versem (bazen kavga ederek, bazen küserek, bazen bağırıp bazen de susarak) artık bir çözüme kavuşamayacağımızı anladım, bizim sorunlarımız çözülmez ve çok geçte olsa beni artık sevmediğini kabullendim. Ayrılmakta maalesef böyle bir adamdan mümkün değil, işim var çalışıyorum çocuklarım var. Kendi kendime yetebilmeyi, mutlu olmayı yeni alışkanlıklar, hobilerden çıkarayım istiyorum ki arabesk yaşamakta hayattan zevk almakta bizim bakış açımıza göre şekillenir diye düşünüyorum.

Netice de aslına bakarsanız başarıyorum ancak iç sesimi susturmakta güçlük çekiyorum. Kavgalı yada değilken sürekli iç sesim onunla kavga ediyor yada bir şeyleri anlatmaya çalışırken yakalıyorum kendimi. Fark ettiğim an odağımı başka yere çekiyorum sonra tekrar iç sesimde onunla tartışırken buluyorum. Bu duruma nasıl aşabilirim, tamamen kendi mutluluğuma odaklı yaşayabilirim. Tavsiyeleriniz var ise çok sevinirim. Sevgiler
 
İşiniz var, kendi düzeninizi sağlayabilecek beceriniz var, neden ayrılmak mümkün değil? Böyle bir adamla, üstelik de arada sevgi ve paylaşım kalmamışken evli kalarak kendinizi içten yiyorsunuz, hiç kimse sizin sağlığınızdan ya da kalan ömrünüzden kıymetli değil.
 
Benzer bir iç sese sahibim.
Sizinki kadar kopuk bir ilişkimiz olmasada eşimle hep tartışıyorum ama kendi içimde :)

Ama bakıyorum hiç umrunda değil adamın, rahat, takılmıyor bir şeye!
Erkekler bizim kadar derin değiller!
sığ ve yüzeysel yaşıyorlar o yüzden mental sağlığınıza bakın inanın değmez!
 
Demek ki eşinize söylemek istediğiniz ama söyleyemediğiniz/söylemediğiniz şeyler var ki iç sesiniz konuşuyor. İç sesinizi susturmak, onu bastırmak yerine onu dinleyip size ne anlattığını fark etmeniz bnce önemli. Bnde terapiye başlamadan önce susmayan bi iç sesim vardı, bn konuşamıyordum içime atıyordum, bn dış sesimle onu yapamayınca iç sesim çok konuşuyordu, içindekileri dökmek boşaltmak istiyordu çünkü. Maddi olarak uygunsanız terapiye başlamanızı önerebilirim, bn terapilerde korkularımı, kaygılarımı, öfkemi kustukça iç sesim sustu diyebilirim
 
İşin içinde çocuklar ve onların refahı olunca, boşanma meselesini defalarca ve defalarca tartmak durumunda kalıyor insan. Bir yandan böyle sevgisiz bir evliliği normalleştirmesinler diye düşünüyorsunuzdur muhtemelen, bir yandan da ayrılırsak bizi neler bekliyor endişesindesinizdir ki koparıp atamıyorsunuzdur. Eşiniz sizi ölümle, vb bir zarar vermekle tehdit etmediği sürece boşanma kısmında kararlıysanız bu kadar gel git yaşamazsınız diye düşünüyorum açıkçası.

18 yılın alışkanlığı belki biraz, öyle de böyle de sürüyor diyorsunuz ancak bazı kadınlar bir erkek sevgisine, diğer kadınlardan daha çok ihtiyaç duyabiliyor. Bu yönünüz tatmin edilmedikçe de mutsuzlaşıyorsunuz; konudan anladığım bu yanlış yorumlamıyorsam. Sadece sevgisizlik ve aranızdaki uçurum dahi boşanmaya yeter sebeplerden biri ama işin içinde çocuklar olunca burada nasıl bir yol izlenir benim de terazim tam tartmıyor. Devam edecekseniz, muhtemelen psikolojik destekle olacak gibi de görünüyor. Boşan demek kolay ama bir ömür de sizin, çift terapisi de tavsiye edilebilir, kendiniz için özel terapi de. Belki o zaman rotanız daha belirgin olacaktır.
 
Öncelikle yorumlarınız için teşekkür ederim. Kendim terapiye gittim, eşimle çift terapisini gittik hayır olmuyor, kendi dünyasında o hep haklı bunu değiştiremiyorum. Zaten çok fazla yalan söylediğini düşünüyorum ve ona güvenmiyorum. Boşan demek kolay işte öyle deyince olmuyor, eril adaletiyle yaşadığımız bu toplumda bazı erkekler saygı çerçevesinde ayrılmıyor.
Ben artık tüm bunları ve daha önemlisi onun beni artık sevmediğini kabullendim. Bu çok zor oldu önceleri neden böyle yapıyor, sevmiyor mu, neden beni umursamıyor, aramıyor gibi bir sürü şeyle kafamı çok yordum. Ancak kabullenmek özgürleşmek inanın ve duygularda bitebilen bir şey görüyorum bizim duygularımız bitmiş, benimkiler ise tükenme noktasında.

Ben bu konularda değilim artık, mutluyum kendi dünyamda, hayattan keyif almaya bakıyorum, çocuklarımla gülüp eğleniyorum, arkadaşlarımla geziyorum bir de şu iç sesim sussa onunla kavga etmekten, onu düşünmekten vazgeçse :(
 
strongwoman0687 .!.:
Merhaba arkadaşlar,

Bir konuda fikirlerinize ihtiyacım var. 18 yıllık evli ve 2 çocuk annesiyim. Eşimde evliliğimizden bu yana ufak tefek sorunlarımız olsa da son 3 yılda tamamen koptuk. Şöyle ki ortak konuşacak bir payda, daha da önemli birbirimize verdiğimiz sevgi, değer ve özveriler kayboldu haliyle saygımızda azalıyor. Yaşadıklarımızda bu durumun bu noktaya gelmesinde ikimizin de payı var. Çoğu kez ayrılma noktasında gelsek, ki isteyen ben oluyorum eşimin anne babası ayrılmış o çocukken dolayısıyla ben kendi çocuklarıma bunu yaşatmam deyip, ikimizin de ömrüne yazık ediyor. Haftalarca küs ki barışsak bile aramızdaki o sınır hep kaldı, hep bir şeyler eksik yaşamaya devam ediyoruz.

İlk zamanlar bu duruma fazlaca üzülüp tepki versem (bazen kavga ederek, bazen küserek, bazen bağırıp bazen de susarak) artık bir çözüme kavuşamayacağımızı anladım, bizim sorunlarımız çözülmez ve çok geçte olsa beni artık sevmediğini kabullendim. Ayrılmakta maalesef böyle bir adamdan mümkün değil, işim var çalışıyorum çocuklarım var. Kendi kendime yetebilmeyi, mutlu olmayı yeni alışkanlıklar, hobilerden çıkarayım istiyorum ki arabesk yaşamakta hayattan zevk almakta bizim bakış açımıza göre şekillenir diye düşünüyorum.

Netice de aslına bakarsanız başarıyorum ancak iç sesimi susturmakta güçlük çekiyorum. Kavgalı yada değilken sürekli iç sesim onunla kavga ediyor yada bir şeyleri anlatmaya çalışırken yakalıyorum kendimi. Fark ettiğim an odağımı başka yere çekiyorum sonra tekrar iç sesimde onunla tartışırken buluyorum. Bu duruma nasıl aşabilirim, tamamen kendi mutluluğuma odaklı yaşayabilirim. Tavsiyeleriniz var ise çok sevinirim. Sevgiler
Genişletmek için tıkla...
Biraz kavga et içini bosaltirsin biraz da alışkanlıga donusmuste olabilir bı müddet sonra kafan dolmuş olur kendiliğinden geçer zaten farkedince kendi odağını degistiriyormussun boşver takma kafana kafadina bı tane de taş at kafanda 🤪
 
Sorun buradan başladı zaten, eskiden tartışma çıkmasın, kavga etmeyelim gibi sustuğum her şeye susmamaya, haklıysam sonuna kadar kendimi savunmaya başladım ancak bunları düzeliriz, barışırız diye değil hakkımı savunmak için yaptım. Üstelik bağırıp kavga etmeden sadece konuşarak, bir süre sonra da durumu kabullendim, iç sesim konusunda çalışıyorum umarım başarabilirim.

Eminim herkesin iç sesi benimki kadar olmasa da illa ki bir şeyler söylüyordur:) Sizler nasıl susturuyorsunuz?
 
Bu hayat sizin hayatınız sonuç olarak ve sizin de söz hakkınız var. Ayrıca çocuklar kopuk bir ailede yaşaması evet kötü gibi gözüküyor ama iyi olan mutsuz ve birbirini sevmeyip saygı göstermeyen anne ve babayla mı yaşamak? Açıkcası doğru iletişim kuramıyorsanız iyi bir aile terapistine gidebilirsiniz, bu desteğe başvurmak yalnızca evliliği kurtarmak için değil boşanmaya adım atmak için de destek olabilir ikinize de.
 
Evet çift terapisine de gittik yaklaşık bir yıl önce ancak bir faydasını göremedik, çocuklar konusunda çok haklısınız ancak maalesef dediğim gibi ondan boşanmak imkansıza yakın, bu aşamada yapacağı hadsizlikler çocuklarımın psikolojisini daha çok bozacaktır, evde kavga vs ortamı yok artık zaten herkeste müthiş bir sessizlik. Çocuklarla keyfim gayet yerinde kafamın içini susturmak istiyorum ne hali varsa görsün fikrine çoktan alıştım bir de diğerini başarabilirsem her şey daha iyi olacak benim için.
 
strongwoman0687 .!.:
Merhaba arkadaşlar,

Bir konuda fikirlerinize ihtiyacım var. 18 yıllık evli ve 2 çocuk annesiyim. Eşimde evliliğimizden bu yana ufak tefek sorunlarımız olsa da son 3 yılda tamamen koptuk. Şöyle ki ortak konuşacak bir payda, daha da önemli birbirimize verdiğimiz sevgi, değer ve özveriler kayboldu haliyle saygımızda azalıyor. Yaşadıklarımızda bu durumun bu noktaya gelmesinde ikimizin de payı var. Çoğu kez ayrılma noktasında gelsek, ki isteyen ben oluyorum eşimin anne babası ayrılmış o çocukken dolayısıyla ben kendi çocuklarıma bunu yaşatmam deyip, ikimizin de ömrüne yazık ediyor. Haftalarca küs ki barışsak bile aramızdaki o sınır hep kaldı, hep bir şeyler eksik yaşamaya devam ediyoruz.

İlk zamanlar bu duruma fazlaca üzülüp tepki versem (bazen kavga ederek, bazen küserek, bazen bağırıp bazen de susarak) artık bir çözüme kavuşamayacağımızı anladım, bizim sorunlarımız çözülmez ve çok geçte olsa beni artık sevmediğini kabullendim. Ayrılmakta maalesef böyle bir adamdan mümkün değil, işim var çalışıyorum çocuklarım var. Kendi kendime yetebilmeyi, mutlu olmayı yeni alışkanlıklar, hobilerden çıkarayım istiyorum ki arabesk yaşamakta hayattan zevk almakta bizim bakış açımıza göre şekillenir diye düşünüyorum.

Netice de aslına bakarsanız başarıyorum ancak iç sesimi susturmakta güçlük çekiyorum. Kavgalı yada değilken sürekli iç sesim onunla kavga ediyor yada bir şeyleri anlatmaya çalışırken yakalıyorum kendimi. Fark ettiğim an odağımı başka yere çekiyorum sonra tekrar iç sesimde onunla tartışırken buluyorum. Bu duruma nasıl aşabilirim, tamamen kendi mutluluğuma odaklı yaşayabilirim. Tavsiyeleriniz var ise çok sevinirim. Sevgiler
Genişletmek için tıkla...
Ayrılsanız da bu yaştan sonra birini bulmak cok zor ki onunla da belli yılın sonunda aynı konuma geleceksiniz.Genelde belli yaştan sonra insanlar salar ama oyle bir sey olmadı mı
 
xiomi .!.:
Ayrılsanız da bu yaştan sonra birini bulmak cok zor ki onunla da belli yılın sonunda aynı konuma geleceksiniz.Genelde belli yaştan sonra insanlar salar ama oyle bir sey olmadı mı
Genişletmek için tıkla...
Yeni birini bulmak fikri bana oldukça uzak. Salma meselesine görünce onun gerçek kişiliğini 3 yıl önce fark ettim. Daha önce göremedin mi diye kızmayın lütfen gerçekten görmedim. Öyle manipüle etmişti ki kendimde hata aramaktan onun kişiliğini fark etmedim bile ama artık biliyorum baya baya saldım :)
 
strongwoman0687 .!.:
Yeni birini bulmak fikri bana oldukça uzak. Salma meselesine görünce onun gerçek kişiliğini 3 yıl önce fark ettim. Daha önce göremedin mi diye kızmayın lütfen gerçekten görmedim. Öyle manipüle etmişti ki kendimde hata aramaktan onun kişiliğini fark etmedim bile ama artık biliyorum baya baya saldım :)
Genişletmek için tıkla...
O zaman boşverin kendinizi arkadas cevrenize ailenize hobilerinize adayın o da naparsa yapsın ha görmeye nefes almasına bile tahammül edemiyorsanız o zaman bırakın
 
strongwoman0687 .!.:
Merhaba arkadaşlar,

Bir konuda fikirlerinize ihtiyacım var. 18 yıllık evli ve 2 çocuk annesiyim. Eşimde evliliğimizden bu yana ufak tefek sorunlarımız olsa da son 3 yılda tamamen koptuk. Şöyle ki ortak konuşacak bir payda, daha da önemli birbirimize verdiğimiz sevgi, değer ve özveriler kayboldu haliyle saygımızda azalıyor. Yaşadıklarımızda bu durumun bu noktaya gelmesinde ikimizin de payı var. Çoğu kez ayrılma noktasında gelsek, ki isteyen ben oluyorum eşimin anne babası ayrılmış o çocukken dolayısıyla ben kendi çocuklarıma bunu yaşatmam deyip, ikimizin de ömrüne yazık ediyor. Haftalarca küs ki barışsak bile aramızdaki o sınır hep kaldı, hep bir şeyler eksik yaşamaya devam ediyoruz.

İlk zamanlar bu duruma fazlaca üzülüp tepki versem (bazen kavga ederek, bazen küserek, bazen bağırıp bazen de susarak) artık bir çözüme kavuşamayacağımızı anladım, bizim sorunlarımız çözülmez ve çok geçte olsa beni artık sevmediğini kabullendim. Ayrılmakta maalesef böyle bir adamdan mümkün değil, işim var çalışıyorum çocuklarım var. Kendi kendime yetebilmeyi, mutlu olmayı yeni alışkanlıklar, hobilerden çıkarayım istiyorum ki arabesk yaşamakta hayattan zevk almakta bizim bakış açımıza göre şekillenir diye düşünüyorum.

Netice de aslına bakarsanız başarıyorum ancak iç sesimi susturmakta güçlük çekiyorum. Kavgalı yada değilken sürekli iç sesim onunla kavga ediyor yada bir şeyleri anlatmaya çalışırken yakalıyorum kendimi. Fark ettiğim an odağımı başka yere çekiyorum sonra tekrar iç sesimde onunla tartışırken buluyorum. Bu duruma nasıl aşabilirim, tamamen kendi mutluluğuma odaklı yaşayabilirim. Tavsiyeleriniz var ise çok sevinirim. Sevgiler
Genişletmek için tıkla...
Aynı evin içinde küslük cok zor ve sinir yıpratici bir şey benim eski eşde küserdi bence korkunç bir şey insanı delirtir..O yüzden en iyisi ayrılmak,psikolojik olarak çok daha rahat ve huzurlusun küs kalınan ortama göre
 
öfke kontrolü yok, narsistik tavırları mevcut, yalanı ve manipülasyonları fazla belki ihaneti bile vardır bilmiyorum. Ayrılmayı inanın çok çok denedim ama bu coğrafyada saygı çerçevesinde boşanmak her kadın için kolay değil maalesef, o kadar çirkinleşiyor ki bu bana da çocuklarıma da zarar veriyor. Eskiden küs olunca delirirdim, kendimi açıklamaya konuşmaya çalışırdım ben böyle çırpındıkça o umursamazdı, şimdi benim de umrumda bile değil ama içimde onunla olan kavgalarımı dindirmekte güçlük çekiyorum.
 
strongwoman0687 .!.:
öfke kontrolü yok, narsistik tavırları mevcut, yalanı ve manipülasyonları fazla belki ihaneti bile vardır bilmiyorum. Ayrılmayı inanın çok çok denedim ama bu coğrafyada saygı çerçevesinde boşanmak her kadın için kolay değil maalesef, o kadar çirkinleşiyor ki bu bana da çocuklarıma da zarar veriyor. Eskiden küs olunca delirirdim, kendimi açıklamaya konuşmaya çalışırdım ben böyle çırpındıkça o umursamazdı, şimdi benim de umrumda bile değil ama içimde onunla olan kavgalarımı dindirmekte güçlük çekiyorum.
Genişletmek için tıkla...
ayrılık konusunda ne gibi bir çirkinliği oluyor? iç sesinizi bastırmak sizin durumunuzda hiç kolay değil ki çünkü tamamen kopamamışsınız, demek istediğim adamdan ayrılsanız bu iç sesler, vesveseler zamanla daha da azalır eminim.
 
çocukları sana vermem yada velayeti bende olur sende kalırlar, aynı iş yerindeyiz birimlerimiz farklı o bende yüksek mevkiide sözü de geçer, işimle tehdit ediyor, evi arabayı hiç bir şeyi sana vermem, uzaklaştırma polis ne yaparsan fayda etmez, çocukları doldurur alır götürür vs vs bunlardan önemlisi psikolojik şiddet son safhada ağzı öyle iyi laf yapar ve karda yürür izini belli etmez ki mahkemeye gitsek hakim beni suçlu bulur eminim. aslında iyiyim iyiydim yani malum bugün sevigililer gün iş yerinde arkadaşlara çiçek vs geldi öyle daldım gittim.

beklentilerimi tüketemediğim için kendime kızıyorum şu an, iç sesim susmayıp hala onunla tartıştığı gibi, bir de beklenti içerisine girdiğimi fark etmek üzdü bugün beni...
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

B
Biten nişanlılık süreci
2 3 4
Yorumlar
61
Görüntüleme
3K
ceylan2002
C
E
  • Kilitli
Evli bir erkekle sadece duygusal bir ilişki yaşamak ne anlama geliyor ?:(
7 8 9
Yorumlar
177
Görüntüleme
6K
Mune
Mune
N
eski sevgilim beni cok özlemis unutamiyormus ama yine de boylesi bizim icin daha iyiymis?
Yorumlar
16
Görüntüleme
479
nonbin
N
B
Maddi manevi yanlız ve yorgun hissediyorum
Yorumlar
14
Görüntüleme
1K
birininannesi
B
cemilesahin_eski
K.B.B. - Kulak-Burun-Boğaz Lenf bezleri hakkında korkuyorum
Yorumlar
11
Görüntüleme
2K
domdom12
D
Back
X