Elimden geleni yaptığımı düşünüyorum, anneme yardım ediyorum, günlerine bile gidiyorum onun sırf havam değişsin diye - tüm imalar ve soruları da göğüsleyerek-. Kitap okuyorum, film izliyorum, dizi izliyorum. Arkadaşlarımla da görüşüyorum. Küçük bir şehirdeyim yapılabilecek çok fazla şey yok bazı durumlardan ötürü de tatile gidemiyorum şu sıralar.
Vakit geçirme konusunda burdaki bir çok insandan kıdemliyimdir çünkü beni o adam sürekli yalnız bırakıyordu ve ben evde tek başıma sıkıntıdan patlamamak için kendime meşgaleler bulup duruyordum.
İş bulamıyorum, dediğim gibi küçük bir yerdeyiz, arıyorum, başka planlarım da var hatta ama hemen olacak şeyler değil.
Kendimi oyalamaya çalışsamda çabalasamda gece yatağa yatınca ,herkes köşesine çekildiğinde yada gecenin karanlıgında şehrin ışıklarını izlerken iyi olmuyorum, olamıyorum. Film şeridi gibi geçiyor gözlerimin önünden tüm yaşadıklarım.
Bu adamı sevdim ben ya.. Ve ben asla aldatıldığımı anlamadım. Kafamda binlerce soru oluşuyor, acaba uzun bir ilişki miydi kısamıydı, şöyle miydi böyle miydi.. Evlenmelerini, resimlerini bile kaldırabildim ama çocuk haberi yüreğimi çok acıttı. Çünkü benim bu adamla ciddi bir çocuk mazim var. Konular bile açmıştım burda ya... doktora gitmiyor, çocuğumuz olmuyor, bilmem ne de bilmem ne.
Yine de seviyordum bu adamı. Sevildiğime de inanıyordum. Çünkü ben gurursuz değilim ya, evet ben sevdim ilk, hatta ben hep daha çok sevdim ama sevildim de ya.. Bana sevildiğimi hissettirdiği için duruyordum ben yanında yoksa neden bitirmeyeyim. Bana hayvan gibi davransaydı, beni sevmediğini belli etseydi, ben giderdim. Yapardım bunu. Çünkü ben onu sevdim. Seven insan katlanamıyor bunlara. Sevdiğim için onu terkettim. Sevmeseydim boşanmazdım.
Rahat bir hayatım vardı çünkü. Boşanıp milletin ağız kokusunu çekiceğime boşanmaz onun parasını yemeye bakardım.
Neden konu açıyorum buraya. Çünkü ben kimseye bir şey anlatmıyorum. Belli etmiyorum. Anlatsam belli etsem, görücü getirmezdi kimse. Ara ara depresifliklerim oluyor, onuda havadan sudan diyerek geçiştiriyorum. Zaten ailem vaktinde barışsanmıkileri çok söyledi, bende kesin dille reddettim. O soğukkanlılığımdan sonra kimse benim şuanda onun hayalkırıklığını yaşadığımı acısını çektiğimi düşünmüyor. Kimseye de anlatmam düşüncelerimi, halimi. Burada bile bir çok kişi beni suçluyor çünkü :) Toparlanmıyorsun, takıntılısın, hayatına bakmıyorsun diye :) Eşime dostuma akrabama anlatsam nolcak? Müge boşandıda iyi b.k yedi bak adamın arkasından pişman oldu kaldı. O da gitti oh çocuğu bile olcak" derler çünkü. Ki evlensin, bir şekilde birilerinin haberi olursa, ben pişman gözükmesemde millet bu cümleleri kurar.
Takıntı etmişimdir belkide gerçekten bilmiyorum. Ama ben yedi yirmidört kimsenin hesaplarını kontrol etmiyorum. Nişanlandığı dönem bakmıştım ama şimdi o sayfalara bakmaya bile korkuyorum. Bana duyduğum şey yetti zaten. Ekstra bir fotoğraf bir ima bir mutluluk emaresine ihtiyacım yok.
Onlar kahrolsun demiyorum. Dedim çok ama çocuktan sonra diyemiyorum dedim. Masum çocuk var ortada evet. Ama içimden evet hastaneyi basıp mutlu günlerini mahvetmek geçiyor. İkisini bir odaya kapatıp sabahtan akşama kadar dövmek, işkenceler etmekte geçmişti vakti zamanında. Öfkeliyim, bu haksızlık hissi bu kaybetmişlik bu hayalkırıklığı bambaşka bir duygu. Ama kimseyi öldürmedim?
Ben son sözlerimi söyledikten sonra hiç bir şekilde görüşmedim, mahkemede bile bakmadım yüzüne. Gözlerine bakmalara doyamadığım adamın yüzüne bakmadım... Gidip doğumlarını da mahvetmem zaten. Sadece böyle şeyler düşünmek hissetmek bu öfkeden arınamamak gerçekten insanı takıntılı bir sapık mı yapmış oluyor :) Gerçekten bilmediğimden soruyorum. Ya da bunu pskologuma sorayım bir daha ki seansta. Belki de gerçekten klinik bir vaka olma yolunda ilerliyorumdur :)
Her defasında burayada yazmayayım diyorum ama yazmazsamda patlayacak gibi oluyorum. Bugün kendime bir günlük aldım, artık burayıda rahat bırakacağım inşallahhh :)) Başarabilirsem.
Her yorumunuz çok değerli, hepinize çok tşk ederim. Hep diyorum burası bana bu süreçleri atlatmamda çok iyi geldi.
Kafayı yemediysem yazdığımdan :)