Aile bağımlısı erkekleri sürekli yerden yere vuruyoruz burada ama aynı şeyi kadın yapınca çok minnoş yorumlar geliyor. Herkes ailesini sever, sevmeyen de vardır elbette ama o konunun dışında. Sağlıklı bir evlilik yürütmek isteyen kadın da erkekte aradaki dengeyi sağlayacak olgunlukta olmalı. Boşanmaların çoğu da ailelerin evliliklere çok fazla müdahil olmasından oluyor Türkiye'de.Sağlıksız bağımlılıkla, aile sevgisini bir tutuyor farktan haberi yok, yetmemiş bunu bilen yetişkinleri de sevgisizlikle suçluyor
Aile yanından ayrılmak elbette üzer ayrılırken insan buruk olur da günler önceden içli içli ağlamak nedir? ben çok güldüm
Aileye düşkün olmakla bağımlı olmak ayrı şeylerdir. Üniversite okuyacak yaştan sonra evlenip hala bu ayrımı yapamamak da ayrı bir şeydir haklsnz biz bağımlı pardon düşkün olmadgmz için yorum yapmamalyz haklsnz! PardonArkadaşlar ben memleketimden uzak bir yere evlendim. Evleneli bir yılı geçti. Başlarda çok zorlandım aileme çok düşkün olduğum için. İlk memleketime geldiğim zamanlarda dönmeme az kaldı falan diye ağlardım çünkü ben hiç evden uzakta kalmamıştım üniversitemi bile memlekette okudum. Yaşadığım şehre dönünce bir dahaki gideceğim günü kafamda belirleyip gün sayardım öyle zorlandım. Sonra sonra alıştım tabi. Eskisi gibi hissetmemeye başladım. Şimdi geldim memleketime mesela gayet iyiydim durup durup ağlamam gelmedi mesela. Ama birkaç güne dönücem o yüzden bir burukluk oluştu bende yine. Evet dediğim gibi eskisi gibi değilim baya aştım bu hisleri ama gideceğim zaman yaklaşınca bir buruk hissediyorum şu an içten içe üzgünüm mesela. Ama yaşadığım şehre de alıştım seviyorum da. Eşimle de aram çok iyi şükür. Eşimin ailesi de var onlarla da iyiyim. Ama insanın içi burkuluyor. Eşimin ailesini gördüğüm kadar kendi ailemi göremiycem bu saatten sonra diye düşünüp üzülüyorum zaman zaman. Kimine mantıklı gelmeyebilir ama beni ailesine çok düşkün olanlar anlar bence. Daha deneyimli olanlardan akıl almak istedim o burukluk hep olacak mı? Yoksa o da zamanla geçer mi? Annemi burada yapayalnız bırakıyor gibi hissedip üzülüyorum. Aynı şeyi yaşayanlarla konuşmaya ihtiyacım varama lütfen ailesine çok düşkün olanlar yazsın genel olarak. Düşkün olmayanlar hiçbir zorluk çekmiyor çünkü birbirimizi anlamamız zor
Ama sen hiç anlamamişsin tatlım, konu sahibi neyden bahsettiğimi anladı:) bana ve yazdıklarıma dair analiz yapmayı bırakıp konu sahibinin yazdıklarına yorum yapmaya ne dersin.. Sınırımızı, haddimizi bilelim, yeterli olur buHem genelleyici bir yorum olmuş. Hemde görülmesi şart olmayan, görülmemesi de gayet normal olan bir şeyin yokluğu varmış gibi eleştirilmiş. Konuda buna dairde detay yok işin tuhafı.
Bir genelleme ekleyecek olsaydım gerçekten hassas ve minnoş kalpleri çabuk örseliyorlar derdim. Dengede olalım yeterli olur bu.
Ama sen hiç anlamamişsin tatlım, konu sahibi neyden bahsettiğimi anladı:) bana ve yazdıklarıma dair analiz yapmayı bırakıp konu sahibinin yazdıklarına yorum yapmaya ne dersin.. Sınırımızı, haddimizi bilelim, yeterli olur bu
Tatlım senin neyi onaylayıp neye karşı çıktığın İnan şu kadar ilgilendirmiyor beni. Eski bir konusuna gönderme yaptım. Boş vaktin çok sanırım, paragraflarca yazmak doğru olmakla eş değer değil. İhtiyaç duysa konu sahibi sorardı, senlik bir durum yokAnaliz yapmış olsaydım bambaşka birşey yazardım. Konu sahibi ya nezaketten yada sizi anlamadığından karşı çıkmamış ama çıkarımınızda da yalnız kalmışsınız sizin yazdığınızı başka yazan var mı?
Kayın ailesi ve ailesi aynı şehirde yaşayan ama ikisi arasında maddi manevi ayrımcılık yapan bir geline yönelik yorumunuz. Konuda böyle bir detay yok.
Ama problem gelinlerin eş ailesine kendi ailesi kadar hassas ve minnoş kalpli olmamasının eleştirilmesi ki asıl karşı çıktığım buydu.
Tatlım senin neyi onaylayıp neye karşı çıktığın İnan şu kadar ilgilendirmiyor beni. Eski bir konusuna gönderme yaptım. Boş vaktin çok sanırım, paragraflarca yazmak doğru olmakla eş değer değil. İhtiyaç duysa konu sahibi sorardı, senlik bir durum yok
Yaşadaığım yere alıştım ve seviyorum. Orada her şey güzel benim için sorun yapamıyorum. Ama annemler de kalıp beraber olmaya alışınca ayrılık vakti gelince içimi hüzün kaplıyor. Bunun neresi anormal anlamadım? Siz mi duygusuzsunuz ben mi fazla duygusalım? Ayrıca arkadaş ben de çok düşkünüm ama hiç zorluk yaşamadım demiş ve resmen beni azarlarcasına konuşmuş. Birincisi ailesine düşkün olan en azından ilk evden ayrılırken üzülür zorluk yaşar ikincisi ben zorlandım diye bana böyle ters bir şekilde konuşamaz. Bana söyleneceğinize o arkadaşın üslubuna söylenseydiniz keşke.Hem bir birey olamamissiniz, hem bağımsız hareket edip kendi kişisel hayatınızı benimseyememissiniz ama bunu yapanlara da manipülasyonla karşılık veriyorsunuz, muazzam ya
Öyle eskiden olduğu gibi çok ağladım diyemem ama ben çok ağlayan bir insanım zaten ufacık şeye bile bazen ağlayasım gelebilir. Önceki hallerime göre çok iyiyim ilk başlarda gerçekten zorlanıyordum şimdi geldim mesela evime iyiyim sorunum yok. Ama içim her türlü burkuluyor. Çünkü biliyorum ki ben uzak bir şehre gittim ve annemi göreceğim süreler az olacak hayatım boyunca böyle düşününce bazen üzülmeden edemiyorum. Diğer insanlar önce beni eleştirdi kötü bir üslupla keşke bana söyleyeceğinize başta o arkadaşın uslubuna söyleseydinizİnsanın ailesinden ayrılırken buruk hissetmesi normal. Ama bu ağlamalara, mutsuzluğa falan varıyorsa normal değil.
Bunu dert edip konu açmanız sizin ailenize düşkün değil aileye bağımlı bir insan olduğunuzu hissettirdi bana. Bir de diğer insanların aile bağlarını eleştirmeye çalışmak falan… Normal değil.
Ne güzel yorum yapmışsınız içim burkuluyor biraz üzülüyorum diye birey olamamışım evlenmemem gerekiyormuş öyle söylüyorlar bilmişler6senelik evlilik, 4sene okul, bir sene iş, hepsi aileden uzaktı, alşıliyor da burukluk geçmiyor
Hanfendi öncelikle ben aileme bağımlı yaşamam. Ailem asla benim evliliğime karışmaz ve sürekli gidip geleyim diye tutturmam. Bazen duygulansam bile her zaman eşime yansıtmam eşimle ilişkim farklıdır ayrı tutarım. Yaşadığım şehirde ise gayet iyi mutluyum. Ancak belki ailemin başka çocukları olmadiği için bir de tabi aileme düşkün olduğum için elbet içim burkulur üzülürüm. Siz diyorsunuz ki ben de düşkünüm ama hiç üzülmedim. Kusura bakmayın ama başlarda insan elbet üzülür siz üzülmediyseniz dediğim gibi benim kadar düşkün değilsiniz demek ki. Niyetim yarıştırmak değil ancak birçok insan başta zorluk çeker başka şehre gittiğinde. Kendinizce bana kızıyorsunuz ama en başta bana yazdığınız eleştirici kötü üsluplu yoruma sizin yazdığınız gibi cevap verdim güzel üslupla yazsanız güzel bir şekilde cevap verirdim. Sizin bu üslubunuza da beni kötüleyip sizi savunanları asla haklı bulamam bana kızacaklarsa bile önce sizin uslubunuza kızmalılardı. Benim burada yazdığım kısa bir yazıdan benim evliliğimi her şeyin detayını elbette bilemezsiniz bilmediğiniz şeyler hakkında da yorum yapmasaydınız keşkeAile bağımlısı erkekleri sürekli yerden yere vuruyoruz burada ama aynı şeyi kadın yapınca çok minnoş yorumlar geliyor. Herkes ailesini sever, sevmeyen de vardır elbette ama o konunun dışında. Sağlıklı bir evlilik yürütmek isteyen kadın da erkekte aradaki dengeyi sağlayacak olgunlukta olmalı. Boşanmaların çoğu da ailelerin evliliklere çok fazla müdahil olmasından oluyor Türkiye'de.
Bireylikle ne alakası var ki, insan ozlemez mi, eski hayatımı da bazen ya ne güzel günlerdi diye anıyorum, su an ki hayatıma da çok şükür ne güzel bı hayatım var diyorum, birşeye özlem duymak şu andan pişmanlık duyulduğu anlamına gelmiyorNe güzel yorum yapmışsınız içim burkuluyor biraz üzülüyorum diye birey olamamışım evlenmemem gerekiyormuş öyle söylüyorlar bilmişler
Farkındaysanız o kişiye cevap vermeyip sadece beğeni attım kaale almak istemedim yazdığını. Çünkü kendince fikir yürütüp yorum yapmış. Ben kayınvalidemi, görümcemi seviyorum beraber çokta güzel vakit geçiriyoruz ancak insan içten içe üzülüyor bazen keşke annemle de böyle vakit geçirebilseydim diyorum içim burkuluyor ama söylediğim şey başka yerlere çekiliyor her zaman :)Yani ilgilendirmiyorsa neden ikidir alıntıladınız?
Okuduğunu anlayamamak, haddini aşmak, boş vaktin çok gibi küçüklemelerinizi birde tatlım gibi samimiyetsiz sıfatların altına sığdırmaya çalışıyorsunuz ama gözden kaçtığını zannetmeyin.
Ufacık bir konu hakikaten. Fikir değil kişi konuşuluyor değmez haklısınız.
Aynen öyle çok haklısınız. Ben şu an pişmanım demedim. Eşimle mutluyum bu şehirde mutluyum ancak özlem duygum var bunun kadar normal bir his yok benceBireylikle ne alakası var ki, insan ozlemez mi, eski hayatımı da bazen ya ne güzel günlerdi diye anıyorum, su an ki hayatıma da çok şükür ne güzel bı hayatım var diyorum, birşeye özlem duymak şu andan pişmanlık duyulduğu anlamına gelmiyor
Başka şehre evlendiğim için pişman değilim. Şu an olduğum yerde mutluyum. Gayette bir bireyim çok şükür. Kimseyle hareket etmiyorum kendi fikirlerimle hareket ediyorum. Ailemden ayrılırken içim burkuluyor dedim diye ben kötü oluyorum çok ilginç. Peki hanfendi hani üslubumu eleştiriyorsunuz ya o yorumu yazan kişinin üslubu nasıldı sizce? Kusura bakmayın üsluba bakacaksak bana kızmadan önce ona kızmalıydınız çünkü yazdığı yorum çok kabaydı. Gerçekten işinize geldiği gibi her şey. O kişinin fikrine katıldınız diye üslubu umrunuzda olmadı. Fikrini güzelce belirtseydi güzelce cevap alırdı bendenYani üniversiteyi bile orada okumuşsunuz ne diyim
Hiç bağımsız bir birey olayım dememişsiniz o zaman niye başka şehire evlendiniz?
Yukarda bir üye demiş mesela başka şehre gitmem diye şart koşmuş
Ayrıca aileye düşkün olmayanlar(!)a ya da farklı yorum yapanlara karşı üslubunuz hoş değil
Evet hanfendi ben bir çocuğum birey olamamışım benim gibiler evlenmesin ya. Buradakiler beni tanımlamış işte böyle ne deyim ki sizeAnnen baban senin sehrine tasinsin onlari baglayan bisey yoksa..birde bana cok çocukça geliyor annemden babamdan ayrildim öhö öhö ağlamak..artik evlisin ve kendi ailen var kari koca olarak sorumluluklariniz var..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?