Şuan içimden bir şeyler koptu ve söz konusu kalpse orada büyük küçük küçümsenemeyecek her türlü duygu oluyormuş maalesef.
Aynı işyerinde çalışan bir kaç arkadaştık. Geçen yıl içlerinden biriyle ciddi bir şekilde tartışmamız oldu ve selamlaşma dahil tüm arkadaşlığımızı bitirmek durumunda kaldık. Kavga sebebini de tam olarak hatırlamıyorum bile, hatırladığım tek şey bu arkadaşın fevriliği ve tartışma anında hiç ölçmeden ağzına geleni söyleyebilme potansiyeliydi. Olan arada kalan arkadaşıma oluyordu ki onu bu konuda darlamamak adına diğer arkadaşla ilgili olarak konuşmamaya çalıştım. Karışmadım kimsenin arasındaki muhabbete. Neyse, bu arkadaşımla bizim görüştüğümüz bir akşam, benim konuşmadığım diğer arkadaş, söz konusu arkadaşımı arayıp benimle görüşmemesini, bir seçim yapması gerektiğini bir kaç hakaret sayarak söylemiş ve ikiyüzlülükle suçlamış. O da karşılık olarak seçimlerine karışamayacağını vs. söyleyerek tartışmışlar. İşyerinin mutfak kısmında tartışıkları bir gün kulak misafiri olmuştum ve arkadaşımın beni savunduğunu duyunca ekstra güven duymuştum ona. O günden sonra onların arası da eskisi gibi olmadı hatta zamanla koptular. En son sosyal medyadan sildiğini söylemişti. Silmeden önce nişanına gittiğini, düğününe asla gitmeyeceğini söyleyen de oydu. Bu süreçten sonra biraz daha samimi olduk biz. Derken yaklaşık 6ay sonrasında farklı şehirde bizim düğünümüz oldu. İşyerinden gelen kişiler zaten sayılıydı farklı il olunca, bu arkadaşım da yanımdaydı. Ben düğünümüzü yapıp geldikten sonra tartıştığım arkadaşın çevresindekiler bile tebrik etmemişti bizi , görmezden geldiler adeta, ortada onlarlık bir durum yokken bile. kaldı ki benim eşim onun işyeri oda arkadaşı, biz de bir kaç kat alttayız.
Aradan bir 6 ay daha geçti, şimdi olduğumuz bu şehirde bahse konu kişinin düğünü var. Bugün de birimlere davetiye bıraktı, haliyle bizim odamıza da geldi. Ekibimiz çok sağlam, manevi destek önemli, arkadaşlarının olması önemli, özel anons ettiricem,şöyle oynayacağız en çok ben eğlenicem minvalinde konuşmaya başladı. Sonrasında arkadaşımın odasına geçti. Sırf beni düğünü yaklaştığı için çağırıyor, kesinlikle gidip prim veremem diyen arkadaşımın ise söylediği; mecburen gidiyorum, bizim birimdekiler çok ısrar etti yüz yüze bakıyorsunuz ( gün içinde görmüyorlar birbirlerini) öyle olmaz dediler o yüzden gidiyorum, hem gidince sana olanları da anlatırım deyince tuhaf bir yüz ifadesiyle o an içimden bir şeyler koptu. Bugüne kadar onun söylemleri üzerine konuştum ben sadece, şimdi kendisiyle bu denli çelişmesi beni çok rahatsız etti ve kırdı. Bu konuşmadan sonra arkamı dönüp çıktım yanından. Ve gerçekten şuan çok garip hissediyorum. Başkası hakkında rahat hüküm veren, konuşan senin hakkında da konuşabiliyormuş lafı gerçek ben inanıyorum buna ve evet kimseye güvenmenin gereği yokmuş. Zamanında görüşme dediğinde kimse ona fesat lafını kondurmazken, düğün muhabbetinde böyle bir söylemim olduğu için fesat olan ben olacağım.. Gerçekten anlıyorum diyenler bile anlamıyormuş halinden.
Aynı işyerinde çalışan bir kaç arkadaştık. Geçen yıl içlerinden biriyle ciddi bir şekilde tartışmamız oldu ve selamlaşma dahil tüm arkadaşlığımızı bitirmek durumunda kaldık. Kavga sebebini de tam olarak hatırlamıyorum bile, hatırladığım tek şey bu arkadaşın fevriliği ve tartışma anında hiç ölçmeden ağzına geleni söyleyebilme potansiyeliydi. Olan arada kalan arkadaşıma oluyordu ki onu bu konuda darlamamak adına diğer arkadaşla ilgili olarak konuşmamaya çalıştım. Karışmadım kimsenin arasındaki muhabbete. Neyse, bu arkadaşımla bizim görüştüğümüz bir akşam, benim konuşmadığım diğer arkadaş, söz konusu arkadaşımı arayıp benimle görüşmemesini, bir seçim yapması gerektiğini bir kaç hakaret sayarak söylemiş ve ikiyüzlülükle suçlamış. O da karşılık olarak seçimlerine karışamayacağını vs. söyleyerek tartışmışlar. İşyerinin mutfak kısmında tartışıkları bir gün kulak misafiri olmuştum ve arkadaşımın beni savunduğunu duyunca ekstra güven duymuştum ona. O günden sonra onların arası da eskisi gibi olmadı hatta zamanla koptular. En son sosyal medyadan sildiğini söylemişti. Silmeden önce nişanına gittiğini, düğününe asla gitmeyeceğini söyleyen de oydu. Bu süreçten sonra biraz daha samimi olduk biz. Derken yaklaşık 6ay sonrasında farklı şehirde bizim düğünümüz oldu. İşyerinden gelen kişiler zaten sayılıydı farklı il olunca, bu arkadaşım da yanımdaydı. Ben düğünümüzü yapıp geldikten sonra tartıştığım arkadaşın çevresindekiler bile tebrik etmemişti bizi , görmezden geldiler adeta, ortada onlarlık bir durum yokken bile. kaldı ki benim eşim onun işyeri oda arkadaşı, biz de bir kaç kat alttayız.
Aradan bir 6 ay daha geçti, şimdi olduğumuz bu şehirde bahse konu kişinin düğünü var. Bugün de birimlere davetiye bıraktı, haliyle bizim odamıza da geldi. Ekibimiz çok sağlam, manevi destek önemli, arkadaşlarının olması önemli, özel anons ettiricem,şöyle oynayacağız en çok ben eğlenicem minvalinde konuşmaya başladı. Sonrasında arkadaşımın odasına geçti. Sırf beni düğünü yaklaştığı için çağırıyor, kesinlikle gidip prim veremem diyen arkadaşımın ise söylediği; mecburen gidiyorum, bizim birimdekiler çok ısrar etti yüz yüze bakıyorsunuz ( gün içinde görmüyorlar birbirlerini) öyle olmaz dediler o yüzden gidiyorum, hem gidince sana olanları da anlatırım deyince tuhaf bir yüz ifadesiyle o an içimden bir şeyler koptu. Bugüne kadar onun söylemleri üzerine konuştum ben sadece, şimdi kendisiyle bu denli çelişmesi beni çok rahatsız etti ve kırdı. Bu konuşmadan sonra arkamı dönüp çıktım yanından. Ve gerçekten şuan çok garip hissediyorum. Başkası hakkında rahat hüküm veren, konuşan senin hakkında da konuşabiliyormuş lafı gerçek ben inanıyorum buna ve evet kimseye güvenmenin gereği yokmuş. Zamanında görüşme dediğinde kimse ona fesat lafını kondurmazken, düğün muhabbetinde böyle bir söylemim olduğu için fesat olan ben olacağım.. Gerçekten anlıyorum diyenler bile anlamıyormuş halinden.
Son düzenleyen: Moderatör:
hiç üzülme bence hayatından çıkart böyle sözünün ardında durmayan kişilikleri.
