Aktivite falan mı yapsanSelam kızlar
Belli bir şey yok aslında var ama yok. Sadece bir iç döküş yapmak istedim. Hayat pahalılığı,gelecek kaygısı,çevremdeki insanların dertleri,yapmak istediğim,sahip olmak istediğim ama yapamadığım olamadığım şeyler falan derken bazen böyle içime öküz oturuyor. Adını koyamadığım bir his,bir huzursuzluk. Kendimi böyle işe yaramaz,amaçsız hissediyorum bazen. Geçmişe dair çok pişmanlıklarım var. Keşke daha çok çalışsaydım üniversite sınavına,daha güzel bir bölüm okusaydım ya da acaba okumayıp direkt çalışma hayatına mı atılsaydım gibi. Ya geçmiş geçmişte kaldı insan önüne bakmalı ama ne bileyim işte. O motivasyonum yok. İçim sıkılıyo böyle,zevk alamıyorum hayattan,kimseyle konuşasım gelmiyor. Ölsem daha iyi diyorum bazen. Ne anlamı var ki bu hayatın,çalışıp bir şeyler için didinmenin. Elime sigaramı alıp camın önüne oturup kimseyle konuşmadan öylece dışarıya bakmak hiçbir şey yapmadan öyle durmak istiyorum bazen. İyi bir psikoloğa gidip seans alsam,konuşsam içimi döksem o da olmuş kaç para. Arada böyle yazıp en azından bi nebze rahatlıyorum. Öyle işte. Vaktini aldığım kişilerden özür dilerim.
Çok boş hissediyorum kendimiBen özellikle soğuk ya da kapalı havalarda küçük balkonda sigara içmeye bayılırım. Eski evde de odamın penceresinde içerdim bak ona da bayılırdım. Bence bunun tadını çıkar hatta yanına kahve de yap bir üyenin dediği gibi, mis olsun.
Ben dün akşam az kalsın çok sevdiğim bir yakınımı kaybediyordum. Hayat çok boş ya. Nefes alıyorsak her şeyden umut var inan bana. Geçmiş değişmez, geçmişe çare yok ama bugün bizim. E yaşadığımız sürece yarın da bizim. Boşver.
bu aralar ben de öyle hissediyorum. sanki böyle hayatımda bazı boşluklar var ve herkes kendi hayatındaki o boşlukları doldurmuş da ben onların gerisinde kalmışım gibi. benimki işle alakalı değil ama bu hissiyat belki de hayatımın sonuna kadar hep olacak. bir yerdeki açığı kapasan başka bir yer açılıyor. ben özellikle ilişki konusunda son aylarda önüme bakmakta çok zorlanıyorum mesela. olan oldu, geçen geçti, kalbimi çalan hırsız hayatımdan çoktan gitti. baktığın zaman bana 3 tane iyi huyunu say desen sayamam. ama yeni tanıştıklarım da bi o etmiyor. o etmiyor derken bana hissettirdikleri anlamında yani. düşünüyorum, ben "o"nu ne zaman sevdim, ne zaman hissettim? tanıdıkça. yani pat diye olmadı hiçbir şey. kendimi telkin ediyorum, insanlara şans ver wurst, zaman ver wurst, fırsat ver biraz tanı, biraz konuş diyorum ama sanki ben bunu dedikçe bişey itiyor beni o insanlardan. ve ben yine yalnızlıkla boğuşuyorum günün sonunda. tüm bu yaşananlardan çıkardığım sonuç, ben de hayatımda bugüne kadar büyük aşkım, her şeyini sevdiğim bir insan olsun isterdim. belki birisiyle, ne yaşanırsa yaşansın aramızdaki bağ kopmasın isterdim. ama geçmişe baktığımda yok, öyle biri yok. düşünüyorum, bu saatten sonra kimi nasıl sevebilirim diye. gerçekten çok zor geliyor. 1 sene önceki ben bu sözlerimi duysa, "ya wurst işin gücün yok da aşkı meşki taktın kafana, sen ne boş insansın" derdi. boş moş değilmişim, sadece özlem duyuyormuşum bir şeylere. e şimdi ben de bu mesele hakkında konu açsam üyelerin bana ne diyeceğini biliyorum. "işine yoğunlaş, hobi edin, spor yap, meşgul et kendini bla bla bla" bunları ben de biliyorum. işte bu noktada insanlarla konuşmak da fayda etmiyor. böyle her şeye karşı hevessizim gibi hissediyorum.Çok boş hissediyorum kendimi
Evet son cümlene katılıyorum mevzu zaten bunları yapacak,kafaya takmayacak iradeyi motivasyonu bulmak. Onlarada bi şey diyemiyorum çünkü bu konuda verilebilecek tavsiyeler belli. Ama olmuyor işte bazen insan o moddan çıkamıyor.bu aralar ben de öyle hissediyorum. sanki böyle hayatımda bazı boşluklar var ve herkes kendi hayatındaki o boşlukları doldurmuş da ben onların gerisinde kalmışım gibi. benimki işle alakalı değil ama bu hissiyat belki de hayatımın sonuna kadar hep olacak. bir yerdeki açığı kapasan başka bir yer açılıyor. ben özellikle ilişki konusunda son aylarda önüme bakmakta çok zorlanıyorum mesela. olan oldu, geçen geçti, kalbimi çalan hırsız hayatımdan çoktan gitti. baktığın zaman bana 3 tane iyi huyunu say desen sayamam. ama yeni tanıştıklarım da bi o etmiyor. o etmiyor derken bana hissettirdikleri anlamında yani. düşünüyorum, ben "o"nu ne zaman sevdim, ne zaman hissettim? tanıdıkça. yani pat diye olmadı hiçbir şey. kendimi telkin ediyorum, insanlara şans ver wurst, zaman ver wurst, fırsat ver biraz tanı, biraz konuş diyorum ama sanki ben bunu dedikçe bişey itiyor beni o insanlardan. ve ben yine yalnızlıkla boğuşuyorum günün sonunda. tüm bu yaşananlardan çıkardığım sonuç, ben de hayatımda bugüne kadar büyük aşkım, her şeyini sevdiğim bir insan olsun isterdim. belki birisiyle, ne yaşanırsa yaşansın aramızdaki bağ kopmasın isterdim. ama geçmişe baktığımda yok, öyle biri yok. düşünüyorum, bu saatten sonra kimi nasıl sevebilirim diye. gerçekten çok zor geliyor. 1 sene önceki ben bu sözlerimi duysa, "ya wurst işin gücün yok da aşkı meşki taktın kafana, sen ne boş insansın" derdi. boş moş değilmişim, sadece özlem duyuyormuşum bir şeylere. e şimdi ben de bu mesele hakkında konu açsam üyelerin bana ne diyeceğini biliyorum. "işine yoğunlaş, hobi edin, spor yap, meşgul et kendini bla bla bla" bunları ben de biliyorum. işte bu noktada insanlarla konuşmak da fayda etmiyor. böyle her şeye karşı hevessizim gibi hissediyorum.
Sigarada olmuş 25 liraBazen insanlarla konusmaktansa yapmayı sevdigim tek sey balkonda kahve sigara ve muzik dinlemek. 25 yaşındayım 5 yıl okudum atanamadim is bulamiyorum her yer tecrübe istiyor. (Annemizin karnında yatmak suçmus) sevgilimden ayrildim. Etrafimda ki herkes hobi edin şunu yap bunu yap spora git sehir disina cik. Sanki bedavaya yapılıyor bunlar. Oyle olunca kimsenin bildiğim nasihatlerini de dinleyesim gelmiyor. Tum bu olanlara sigara yakiyorum
Güzel taktik ama böyle dönemlerde benim yaşayasım bile gelmiyor ki kalkıp bu dediklerini yapayım. Keşke bende de o şekilde ilerlese işler.Böyle zamanlarda diyete, spora, yürüyüşe çıkmaya, cilt bakımını artırmaya başlarım. Hatta bugün başladımmoral ve özgüven aşılayan şarkılar dinlerim. bana iyi geliyor kafam dağılıyor.
bence artık böyle kaygılanmak yerine nasıl ilerleyebilirim diye düşünün imkansız değil hiçbi şey bi şekilde tutunun hayatın bi hepimiz aynı durumdayız şu an inşallah geçer tüm sıkıntılarınızSelam kızlar
Belli bir şey yok aslında var ama yok. Sadece bir iç döküş yapmak istedim. Hayat pahalılığı,gelecek kaygısı,çevremdeki insanların dertleri,yapmak istediğim,sahip olmak istediğim ama yapamadığım olamadığım şeyler falan derken bazen böyle içime öküz oturuyor. Adını koyamadığım bir his,bir huzursuzluk. Kendimi böyle işe yaramaz,amaçsız hissediyorum bazen. Geçmişe dair çok pişmanlıklarım var. Keşke daha çok çalışsaydım üniversite sınavına,daha güzel bir bölüm okusaydım ya da acaba okumayıp direkt çalışma hayatına mı atılsaydım gibi. Ya geçmiş geçmişte kaldı insan önüne bakmalı ama ne bileyim işte. O motivasyonum yok. İçim sıkılıyo böyle,zevk alamıyorum hayattan,kimseyle konuşasım gelmiyor. Ölsem daha iyi diyorum bazen. Ne anlamı var ki bu hayatın,çalışıp bir şeyler için didinmenin. Elime sigaramı alıp camın önüne oturup kimseyle konuşmadan öylece dışarıya bakmak hiçbir şey yapmadan öyle durmak istiyorum bazen. İyi bir psikoloğa gidip seans alsam,konuşsam içimi döksem o da olmuş kaç para. Arada böyle yazıp en azından bi nebze rahatlıyorum. Öyle işte. Vaktini aldığım kişilerden özür dilerim.
t*t*n falan mı takılsak diye düşünüyorum ki ben çok sigara içen biri değilim ama düşünüyorum yanii.Sigarada olmuş 25 lira
Bi zevkimiz o vardı onu da çok gördüler
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?