- 1 Ekim 2019
- 1.160
- 1.266
- 53
- Konu Sahibi abiyekuzu26
- #1
Yarım gün çalıştık geçen gün bi amca geldi.
Yardımcı olmaya calısırken hem koşturuyorum hem onu dinliyorum hem de işini yapıyorum.
Beş bin lira alıyor musun kızım dedi. Eh işte dedim. “Torunlarım var iki yıllık okudular 80 aldı bakalım atanacak inşallah “ dedi. “Hiçbirini birbirinden ayırmam takdir teşekkür aldılar mı üç bin beş bin istedikleri telefonu alırım onlara kredi sınırsız hiçbirini de birbirinden ayırmam ” dedi ama nasıl güzel anlatıyor durumu da mükemmel değil bi emekli maaşı var. Köyde yasıyor. Ağlamamak için yere bakarak konusuyorum. Bana bakınca torunlarının iş sahibi olmasını diledi sanırım.
Tahmin bile edemedim böyle bir sevginin nasıl bir sey olduğunu.
Benimkilerde ortaokul zamanlarımda yediklerimi sayarlardı. Evde yokmuşum gibi davranırlardı. Lisede servisi evden erken cıkıp (çıkarılıp) parkta beklerdim. 17 18 yaslarında yüzüme karsı o..... dedi ailemden birisi. Yaz tatillerinde çalışırdım yine de iyi davranmalarına sebep olmadı para kazanmam.
Bunu yakın zamanda anneme bana böyle böyle dediniz dediğimde parkta oğlanlarla geziyordun dedi. Onun yanlıs olduğunu bilmiyordum. Evde barınamadığım için sokağa cıkınca ister istemez birileri ile muhattap oluyor insan ama asla öyle biri olmadım. Geziyordum çünkü yüzüme gğleni seviyor sanıyordum o zamanlar ama yanlıs hiçbir sey yapmadım. Yaptıgımız tek sey mesajlasmak telefonda konusmak. Çünkü konusmaya paylasmaya hasretim dönüp baktıgımda bunu anlıyorum.
Evden cıkıp atanır atanmaz yüzüme gülüp seviyorum diyen bi adamla berbat bi evlilik yaptım. Ayrıldım. Yaş oldu 30 o 70 li yaslardaki amcanın torunlarına duydugu sevgiyi tahmin edip hissedemedim.
Çok canım yandı iki gün kendime gelemedim. Yani or.... kelimesini ben ağzıma dahi alamazken ailemden duymak o an sadece sustum.
Yemin ederim beş parasız okudum bi yerlere geldim ama saf temiz koşulsuz sevginin nasıl bir sey olduğunu yasamadan ölmek istemiyorum cok mutsuzum çok canım yanıyor.
Şu tv de dönen masumlar apartmanı dizisi o kadar doğru ki. Sevilmeyen bireylerin kalan hayatları cok kötü geçiyor.
Değer görmek sevilmek nasıl bir sey gram bilmiyorum. Pozitif düşünceye olumlamaya inansam da artık yapamıyorum. Çok üzgünüm.
Yardımcı olmaya calısırken hem koşturuyorum hem onu dinliyorum hem de işini yapıyorum.
Beş bin lira alıyor musun kızım dedi. Eh işte dedim. “Torunlarım var iki yıllık okudular 80 aldı bakalım atanacak inşallah “ dedi. “Hiçbirini birbirinden ayırmam takdir teşekkür aldılar mı üç bin beş bin istedikleri telefonu alırım onlara kredi sınırsız hiçbirini de birbirinden ayırmam ” dedi ama nasıl güzel anlatıyor durumu da mükemmel değil bi emekli maaşı var. Köyde yasıyor. Ağlamamak için yere bakarak konusuyorum. Bana bakınca torunlarının iş sahibi olmasını diledi sanırım.
Tahmin bile edemedim böyle bir sevginin nasıl bir sey olduğunu.
Benimkilerde ortaokul zamanlarımda yediklerimi sayarlardı. Evde yokmuşum gibi davranırlardı. Lisede servisi evden erken cıkıp (çıkarılıp) parkta beklerdim. 17 18 yaslarında yüzüme karsı o..... dedi ailemden birisi. Yaz tatillerinde çalışırdım yine de iyi davranmalarına sebep olmadı para kazanmam.
Bunu yakın zamanda anneme bana böyle böyle dediniz dediğimde parkta oğlanlarla geziyordun dedi. Onun yanlıs olduğunu bilmiyordum. Evde barınamadığım için sokağa cıkınca ister istemez birileri ile muhattap oluyor insan ama asla öyle biri olmadım. Geziyordum çünkü yüzüme gğleni seviyor sanıyordum o zamanlar ama yanlıs hiçbir sey yapmadım. Yaptıgımız tek sey mesajlasmak telefonda konusmak. Çünkü konusmaya paylasmaya hasretim dönüp baktıgımda bunu anlıyorum.
Evden cıkıp atanır atanmaz yüzüme gülüp seviyorum diyen bi adamla berbat bi evlilik yaptım. Ayrıldım. Yaş oldu 30 o 70 li yaslardaki amcanın torunlarına duydugu sevgiyi tahmin edip hissedemedim.
Çok canım yandı iki gün kendime gelemedim. Yani or.... kelimesini ben ağzıma dahi alamazken ailemden duymak o an sadece sustum.
Yemin ederim beş parasız okudum bi yerlere geldim ama saf temiz koşulsuz sevginin nasıl bir sey olduğunu yasamadan ölmek istemiyorum cok mutsuzum çok canım yanıyor.
Şu tv de dönen masumlar apartmanı dizisi o kadar doğru ki. Sevilmeyen bireylerin kalan hayatları cok kötü geçiyor.
Değer görmek sevilmek nasıl bir sey gram bilmiyorum. Pozitif düşünceye olumlamaya inansam da artık yapamıyorum. Çok üzgünüm.
