Haklısınız. Bende sessizlik hakim yengeç burcuyum zaten, kavga eden sesini yükselten biri hiç olmadım. Çocuklarımı hiç ihmal etmiyorum, tabiki onlar suçsuz, günahsız. Yanlarında ağlamıyorum sessiz kenarda köşede ağlıyorum, görmüyorlar. Olurda büyük olan fark ederse bebek agrı yaptı diyorum.suratım asık değil canlarıma ama dolu dolu gülümseyemiyorum içim yangın yeri.Hepsini anlarım ama çocuklarının hiç bir suçu yok.
Kendini cezalandırdığını düşünebilirsin ama bu zorlukta onlara destek olmak zorundasın, sen bir annesin.
Kendimden çok kısa bir şey anlatmak istiyorum.
Benim babam çok zengin bir adamdı ama bir anda işleri batırdı ve biz en yüksekten dibe çöktük.
Borçlar, icralar, kredi, batak paralar aklına ne geliyorsa.
Ben defalarca kredi çektim, elimde birikmiş ne vardı ödedim.
Diğer büyük kardeşim de öyle.
5 sene zulüm yıllar geçti ama borcu kapattık.
Benim annem de aynı sizin gibiydi çocuklarına karşı.
Sürekli ağladı, babamla kavga etti, boşanacaklardı ama toparladık zor bela ama o günleri ben hala unutmadım.
30 yaşındayım o zaman da genç kızdım bak çocuk değildim o günler hala gözümün önünden gitmez.
1 domates alamadığımız günlere şahit olduk hep beraber ama annem sağlam durmadı, duramadı hep ağladı gözünün yaşı dinmedi ve şuan hasta.
Midesi rahatsız, uykusu hiç yok uyursa ancak ilaçlarla.
Hayat hepimiz için zor evet şuan sen daha da zorlanıyorsun ama geçecek lütfen biraz sabır.
En azından çocuklarınla olan vaktini iyi geçir.
Bazen iş oluyor, para oluyor ama çocuk olmuyor
Haklısınız. Bende sessizlik hakim yengeç burcuyum zaten, kavga eden sesini yükselten biri hiç olmadım. Çocuklarımı hiç ihmal etmiyorum, tabiki onlar suçsuz, günahsız. Yanlarında ağlamıyorum sessiz kenarda köşede ağlıyorum, görmüyorlar. Olurda büyük olan fark ederse bebek agrı yaptı diyorum.suratım asık değil canlarıma ama dolu dolu gülümseyemiyorum içim yangın yeri.
Aileler çok uzakta, kv yaslı istanbul da iki ayrı ucta yasıyoruz. Annemler farklı sehırde yasıyor anneminde okul çagında cocugu var ayrıca. Bakıcı olayı ise belli bir yastan sonra çocukları kres kabul etmiyor b yuzden bakıcı bulmak gerekıyordu bende buyuk kızıma bakmak için işten çıktım o dönemde ilk okuldaydı sonra işlerimiz iyiydi dedik 9 yıl bekledik bir tane daha cocugumuz olsun. Hamilelikte eşim işten cıkarıldı kendi iş yerini actı derken secımler, kriz oldu sonra pandemi geldi. Arla arkaya gelen bir sürü olay işte...Her insanın hayatında zor dönemler vardır.
Herkesin hayatı güllük gülistanlık mı sanıyorsunuz ?
Maalesef yurdum insanının ‘bakıcı’ takıntısını anlamıyorum.
Şahsen ben asla çocuğumu, başka bir kadın ile başbaşa bütün gün bırakmazdım. Keşke ‘bakıcı’ bulamadığınızda kreşe yollasaydınız.
Çünkü bakıcılar da en azından bir kreş kadar para alıyorlar .
Belki biraz bu zor günler için birikim imkanı olurdu. Ama olan olmuş.
Hiç bir şey için yine de geç değil bence.
Bebeğinizin ve çocuğunuzun size ihtiyacı var. Dik olmak zorundasınız. Bu günlerde geçecektir. Bir kaç zaman sonra belki ufakta olsa bir iş bulabilirsiniz.
Aileler çocuk bakımında destek olmuyor mu ?
Hepimiz yaşamı boyunc belli başlı zorluklar oluyor maddi manevi önemli olan o dönemi ailenle nasıl atlattığın ve çocuklarına bunu yansıtmaman bu günlerde geçer bi tanıdık hep parayla halolucak şeylere bu kadar cannınızı sıkmayın derdi sağlık huzur olsun gerisi el ele verdiğiniz sürece hal olur canımKonu açıp açmamakta kararsız kaldım ama linç yemek uğruna, bir yerde paylaşmam lazımdı.iki çocugum var 11,2 yasında ve 6 aylık hamileyim (evet korundugumuz halde oldu, korunmayı biliyorum) eski konuları bilen kişilere istinaden acıklama yapmak zorunda hissettim. Üç yıldır iş güç konuları kötü gidiyor, kirayı zor ödüyoruz diyebilirim. Eşimin kendi işi ama tasarımcı bu dönemde iş olmuyo işte. Yasıda 47 olunca baska işlere de kabul etmiyorlar. Neyse bunlar zaten konunun özeti, calısırken bakıcı bulamayıp cocuklara bakmak zorunda kaldım, eş işyeri actı derken sene gelmeden pandemi çıktı. Bide sonradan gelen süpriz bebek derken ben hayattan iyice soğudum. Gecim sıkıntısı bir yandan, evde oturmak bir yandan, saglık problemleri bir yandan hayata karşı hiç ümidim kalmadı.
Ama bugün düşünüyorum ki hepsini hak ettim bence. Bu sefaleti, kötü yasamı mutsuzluğu hak ediyorum. Hak etmeseydim bir sekilde düzelirdi sonuçta. Mesela halamın kızının eşi işten çıkmıstı genc yasta calısmak istemedi birikimleri vs vardı, o evde oturdu halamın kızı işe girdi ben bunu duyunca kendi kendime böyle olsa benim eşim katlanmaz bosarım diye elestiriyordum. Yada durumu olmayıp çocuk sahibi olanlara kızardım neyinize güveniyorsunuz diye çocuk yapmıyor yavruluyorlar derdim. Heh işte tamda bunları yasıyorum şuan, kötü kalbimin meyvesini aldım. Kimsenin yüzüne kötü konuşmam ama içimden geçirdim ya Allah cezamı veriyor, üç yıldır gecmek bilmeyen bir imtihan.
Bu günlerde iyice canım sıkılıyor dr gitsem gidemiyorum, bebeğime bişey almak istesem alamıyorum, eskiden de mükemmel bir hayatımız yoktu ama muhtaç ve bukadar caresiz hiç hissetmemiştim. birden düştük, sanki bir el geldi hayatımızı çaldı gibi hissediyorum.
Okadar umutsuzum ki çocuklarıma bile yalandan da olsa gülümseyemiyorum. Normal de hayat dolu, ne olursa olsun enerjisi düşmeyen her şerde hayır arayan, ne olursa olsun gülümseyen biriydim. Kendimi sıkışmış hissediyorum. Beynim durmuş durumda, ne yemek yiyorum ne uyuyabiliyorum. Öyle oturuyorum sadece.
Uzun uzadıya yazdım çünkü ne anlatıcak bir arkadaşım, dostum yada komsum var. Ailelere de anlatmak istemiyorum ozaman dilenci gibi hissediyorum kendimi, ben bekarken bile babamdan harclık almaz calısırdım. Onlarda kendi halinde insanlar Yardım etmek istiyorlar, zoruma gidiyor.
Silinmiyeceğini bildiğim halde yazıyorum, olurda bir gün hayat yoluna girerse meyra unutma bunları yasadın sen diyeceğim, tabi okadar ömrüm olursa...
İnşallah, bukadar isyana gelmiyordum, bu günlerde gücümü tükenmiş hissediyorum. Belkide yağmurun etkisi melankoli iyice arttı...Hepimiz yaşamı boyunc belli başlı zorluklar oluyor maddi manevi önemli olan o dönemi ailenle nasıl atlattığın ve çocuklarına bunu yansıtmaman bu günlerde geçer bi tanıdık hep parayla halolucak şeylere bu kadar cannınızı sıkmayın derdi sağlık huzur olsun gerisi el ele verdiğiniz sürece hal olur canım
Haklısın canım yazarken bizde kolaymış gibi yazıyoruz hepimiz bunalıyoruz maddiyatta sende haklısın içini dökmekle en iyisini yapmışsın hepimiz sınavı farklı bu dünyada işte sen mucizene karşındakine bak şükretİnşallah, bukadar isyana gelmiyordum, bu günlerde gücümü tükenmiş hissediyorum. Belkide yağmurun etkisi melankoli iyice arttı...
Haklısınız. Eşim hamdolsun iyi biri, kıymet verir ilgilenir elinden geleni yapıyor sağolsun. Çocuklarına aşırı düşkün bir baba, ben üşenirim o üşenmez dediklerini yapar. Benim dışımda çok şükür kimsenin sağlık problemi yok.İnsanın hayatta başına her şey gelir.
Üstteki arkadasin dedigi gibi parayla çözülebilecek sorunlar için çok da karalar bağlamamak lazim. Bağlamanın hic bir faydası yok neticede.
O yollardan geçtim.
Çalışıp kazandığım alin terimi çöpe bile uğurladım. Cüzdanımda bozukluklarla gezerken kimseye renk vermedim. Zordu. Ama gecti.
Mal, mülk yalan cok değer vermemek lazım.
Lüks evinde ağlayan, son model arabasinda kan kusan insanlar da var..
Eşiniz iyi biri mi?
Size, evlatlarınıza kiymet veriyor mu?
Sevdiklerinizin sağlığı yerinde mi?
En büyük servet bunlar..
Haklısınız. Eşim hamdolsun iyi biri, kıymet verir ilgilenir elinden geleni yapıyor sağolsun. Çocuklarına aşırı düşkün bir baba, ben üşenirim o üşenmez dediklerini yapar. Benim dışımda çok şükür kimsenin sağlık problemi yok.
Bunlar çok kıymetli tabiki önce huzur önemli olan. Fakat hayat bazı seyleri üst üste getirince maddiyat ta önemli oluyor. Sonuçta hayatını devam ettirmek için paraya ihtiyac var. Mesela gecen hafta dişim kırıldı dr gitmem lazım eşim üzülmesin anlamasın diye ağrısını vs caktırmıyorum. O kadar çok şey öteliyorumki hayatımda bunlar da beni artık mutsuz etmeye başladı.
Gerçi şimdi ağladım anlattım ya sanki hersey gecip bitti, içimde bir boşluk hiçbirsey olmamış gibi hissediyorum. Sorun hala orada duruyor ama bende bir bosluk oldu üzüntüm durdu...
İnşallah Allah razı olsun. Sizinde evladınızla derdiniz ne ise Rabbim tez vakitte şifasını, dermanını, çaresini nasip etsin. Gönlünüze ferahlık versin.Cok iyi anlıyorum. Ihtiyaclari ötelemek zordur.
Bunun dışında insan keyfi isteklerine de para çar çur etme lüksü olsun ister zaman zaman.
Cok şükür sıkışık değilim.
O lüksüm var ama evladıma çare olamiyorum ben de mesela. Para şüphesiz lazim ama her derde çare değil. Pek çok kadının hayali olan bir eşe sahip olmuşsunuz. Bu adamla hangi zorluk aşılmaz?
Allah feraha çıkaracak insallah.
Üzülmeyin.
İnşallah Allah razı olsun. Sizinde evladınızla derdiniz ne ise Rabbim tez vakitte şifasını, dermanını, çaresini nasip etsin. Gönlünüze ferahlık versin.
Vakia suresi okumanı tavsiye ederim geçim sıkıntısına iyi geliyorKonu açıp açmamakta kararsız kaldım ama linç yemek uğruna, bir yerde paylaşmam lazımdı.iki çocugum var 11,2 yasında ve 6 aylık hamileyim (evet korundugumuz halde oldu, korunmayı biliyorum) eski konuları bilen kişilere istinaden acıklama yapmak zorunda hissettim. Üç yıldır iş güç konuları kötü gidiyor, kirayı zor ödüyoruz diyebilirim. Eşimin kendi işi ama tasarımcı bu dönemde iş olmuyo işte. Yasıda 47 olunca baska işlere de kabul etmiyorlar. Neyse bunlar zaten konunun özeti, calısırken bakıcı bulamayıp cocuklara bakmak zorunda kaldım, eş işyeri actı derken sene gelmeden pandemi çıktı. Bide sonradan gelen süpriz bebek derken ben hayattan iyice soğudum. Gecim sıkıntısı bir yandan, evde oturmak bir yandan, saglık problemleri bir yandan hayata karşı hiç ümidim kalmadı.
Ama bugün düşünüyorum ki hepsini hak ettim bence. Bu sefaleti, kötü yasamı mutsuzluğu hak ediyorum. Hak etmeseydim bir sekilde düzelirdi sonuçta. Mesela halamın kızının eşi işten çıkmıstı genc yasta calısmak istemedi birikimleri vs vardı, o evde oturdu halamın kızı işe girdi ben bunu duyunca kendi kendime böyle olsa benim eşim katlanmaz bosarım diye elestiriyordum. Yada durumu olmayıp çocuk sahibi olanlara kızardım neyinize güveniyorsunuz diye çocuk yapmıyor yavruluyorlar derdim. Heh işte tamda bunları yasıyorum şuan, kötü kalbimin meyvesini aldım. Kimsenin yüzüne kötü konuşmam ama içimden geçirdim ya Allah cezamı veriyor, üç yıldır gecmek bilmeyen bir imtihan.
Bu günlerde iyice canım sıkılıyor dr gitsem gidemiyorum, bebeğime bişey almak istesem alamıyorum, eskiden de mükemmel bir hayatımız yoktu ama muhtaç ve bukadar caresiz hiç hissetmemiştim. birden düştük, sanki bir el geldi hayatımızı çaldı gibi hissediyorum.
Okadar umutsuzum ki çocuklarıma bile yalandan da olsa gülümseyemiyorum. Normal de hayat dolu, ne olursa olsun enerjisi düşmeyen her şerde hayır arayan, ne olursa olsun gülümseyen biriydim. Kendimi sıkışmış hissediyorum. Beynim durmuş durumda, ne yemek yiyorum ne uyuyabiliyorum. Öyle oturuyorum sadece.
Uzun uzadıya yazdım çünkü ne anlatıcak bir arkadaşım, dostum yada komsum var. Ailelere de anlatmak istemiyorum ozaman dilenci gibi hissediyorum kendimi, ben bekarken bile babamdan harclık almaz calısırdım. Onlarda kendi halinde insanlar Yardım etmek istiyorlar, zoruma gidiyor.
Silinmiyeceğini bildiğim halde yazıyorum, olurda bir gün hayat yoluna girerse meyra unutma bunları yasadın sen diyeceğim, tabi okadar ömrüm olursa...