İçim sıkılıyor, mutsuzum...

Durum senin kötü kalbinle değil, ülkenin kötü ekonomisiyle ilgili. Kendini suçlama. Umarım düzelir herşey.
 
Kendinizi suçlamaya,bunları hakettiğinizi düşünmeye devam ettikçe psikolojik olarak düzlüğe çıkmazsınız. Duygusal sorumluluğunuzu bişeylerin düzelmesine bağlamışsınız.hayattan sihirli değnek beklemek hayata dair en büyük risklerden biri.hayatta inişler çıkışlar olur bi de hamilesiniz hormonlarınız alt üst durumda zaten ekstra hassasınız. Kendinize daha fazla yüklenmeyin.akışa güvenin olan olmuş.ilk olarak kendizi suçlamayı hakettiğinizi düşünmeyi bi kenara bırakın mevcut durumu kabullenmeye çalışın arkası eminim ki gelecektir
 
En yakın arkadaşımın ailesi iflas etti yıllar önce. Kardeşleri ve kendisi üniversitede okurken başladı süreç. Atadan dededen miras dükkanlar, oturdukları ev, araba ve daha bir sürü taşınmazları kaybettiler. Arkadaşım mezun olup işe girdi, ailesine yardım etti, evlendikten sonra devam etti ailesine yardıma, adıma kredi çektiler falan derken şu an kirada oturuyorlar. Arkadaşım evliliğinde mutsuz oldu. “Biz ne badireler atlattık , şahtık şahbaz olduk her şeyimiz gitti, yine de evimizde mutluyduk hep bir sıcaklık ve muhabbet vardı ailemleyken.” dedi .Kötü kalbi falan bilemem belki büyük konuştunuz kınadıklarınız başınıza geldi. Her şey insanlar için. Çocuklarınızın suçu yok, eskiyi güzel anmaları çok önemli. Bu da geçer ya Hu deyip yolunuza devam edin. Allah yardımcınız olsun
 
Gelen bebeğin nasibiyle gelir insaAllah her şerde bir hayır vardır kalbini karartma benim babam da 33 yasinda devlet memuru oldu annem kardesime hamileydi 1 yasindayken babam memur oldu her karanlik gecenin bir sabahi vardir bu dunya imtihan dunyasi kendini de cocuklarini da üzme canim rizik Allahtan Allah rizka kefildir endişen olmasın rizki biten mezarlikta yatiyor sen gönlünü ferah tut Ya Fettah çek devamli ol der olur yeter ki ümidin Allahtan olsun
 
Her sey uste üste gelmiş bunalmişsiniz dogal olarak.Ama kendinizi bırakmayın cocuklarinizın size ihtiyaci var.disarı cıkin sosyallesmeye calisın cocuklarla ilgilenin.gecer merak etmeyin .dusunun bunlari yaşayan yanlız siz degilsiniz.
 

Konu sahibinden önce size yazmak istedim.
Benzer bir süreç yaşamışız, ünv yi kazandığım yıldı. Okul harç paramı eş dost akraba ödemişti, bir anda varlıktan yokluğa düşmek üç çocukla tek maaşla mücadele eden babam ve annem. Eve icralar, arayanlar soranlar bir sürü şey. Babamın bir hatası sonucu olmuştu ve net bir hata. diğer kardeşlerden biri asker diğeri de yine ünv öğrencisi. Para ihtiyacı max seviyede. Bu hikayede sizdekinden tek fark benim annem, babam hatalı olmasına rağmen hiçbirşey demedi, inanılmaz güçlü durdu biz ağlarken o güldürdü ne lazımsa çabaladı buldu buluşturdu yaptı, bir kere bile annemi ağlarken görmedim. Ama sonra noldu biliyor musunuz, annem üç dört yıl içinde kanser oldu ((
İçine atmak güçlü durmaya çalışmak çocuklarını üzmeme gayreti emin olun sandığınız kadar kolay değil.
Ve sonrasında biz daha çok üzüldük annemi kaybetme korkusu tedavi süresince hep içimizdeydi
Nolur çocuklarınız için güçlü durun hissettirmeyin demeyin kadınlara, annelik çok özel çok yüce bir mertebe.Ama önce herkes bir birey olarak kendini düşünmeli, ruh sağlığını korumalı aksi halde çocuklarından gizli yaşadığı üzüntü başka boyutlarda su yüzüne çıkıyor. Yani bu uçaktaki maske olayı gibi önce kendinize sonra çocuğunuza takmalısınız.
 

Böyle zamanlar geçirdiğimde bana söylenenler özellikle benzer şeyleri yaşayanların anlattıkları içime su serperdi. Dilerim bu anlamda katkımız olur. Öncelikle hayatın içinde bu örnekleri farklı boyut ve şekillerde yaşamayan insan olduğuna inanmıyorum. Çünkü bunun her insana sahip olduklarının önemini, yaşadıklarının değerini, bilmedikleri öğretilerin anlamını kavrayabilmek deneyimledikçe yaşamı güçlenmesini sağlamak için bir algoritma gibi dizilerek yaşatıldığını düşünüyorum. Uzaklara bakmadan dönüp kendi hayatımı izlediğimde ne çok acı ne çok zorluk yaşamışım ama ardından gelen hep ödül gibi güzellikler olmuş. Acının içindeyken geleceği görebilmek umutlanabilmek çok zordur ama gücüm arttıkça bunu daha kolay yaptım, inancım artıp umudum yeşerdikçe geçmişteki acının daha zoru ile karşılaştığımda daha dik durabildiğimi gördüm. Sadece şunu bilin , hepsi GEÇECEK...Hayatta hiçbir acı ve zorluk sonsuza kadar süremez..
Siz sadece imtihanda olduğunuzu kabullenip gücünüzü toplarsanız bu süre biraz daha kısalır. Aklınız ruhunuz karmaşadan çıkınca siz de bu elemi kederin içinden çıkabilecek çözüm yollarını görmeye başlayacaksınız. Biraz huzur için umudu ve hayal kurmayı bırakmayın.. Her şey güzel olacak unutmayın.

Sevgiler...
 
Anneniz yanınıza gelse veya kayınvalideniz çocuklara baksa siz de çalışmaya başlasanız.Hem maddi destek olur ailenize hem de sosyalleşmek size çok iyi gelir.
 
Tesekkur ederim inşallah
 
Anneniz yanınıza gelse veya kayınvalideniz çocuklara baksa siz de çalışmaya başlasanız.Hem maddi destek olur ailenize hem de sosyalleşmek size çok iyi gelir.
Annem için babam ve okula gifen kız kardeşim var bakması gereken. Kv iki dizi de ameliyat lı kendine ve kp zor bakıyor. Yaslı zaten. Doğum olsun da Rabbim bir kapı açar inşallah, üç ay önce yazmışım konuyu bir buhran zamanında. Şimdi daha pozitif bakıyorum o hallerim geçti, zaman zaman insan tükenmiş hissedebiliyor.
 
Pandemi kimi vurmadı ki ? Eşimin restaurantları vardı. Müşteri kabul edemiyordu yoğunluktan. Pandemi çıktı hooop işler bozuldu. Şimdi şimdi bira toparlıyor. Bende çok zor dönemlerden geçtim. Aileden istemek çok zor biliyorum ama siz onların evlatlarısınız. Sizin çocuklarda böyle yokluk çekse onlara siz yardım etmeyecek ya da dilenci gözüyle mi bakacaksınız ?
 
önce çocuklarınızın sağlığına,
ve eşinizin sağlığına,
ve kendi sağlığınıza şükredin !.
rızıktan endişe duymamalıyız, bu inancımıza ters bir durum ama kimine akar, kimi 'arar' işte bu da imtihan.
Az çok demeyin bir yerden başlayın, çocuklarınıza birisi baksın yarım gün filan hem sosyalleşirsiniz
Kafanız dağılır, iyi gelir.

Allah yardımcımız olsun.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…