- 3 Mart 2016
- 18.150
- 76.575
- 598
- Konu Sahibi Yokuspokus
-
- #1
Enteresan bir şekilde sakinim.
Koşmayı bıraktım.
İzliyor ve talep edilene, miskin halde katılıyorum.
Biraz da hissizleştim gibi.
Bugünün bir kısmını oğlanla ilgilenerek ve yer yer oyun oynayarak geçiştirdim.
Ondan önceki gün birkaç işi halletikten sonra oturdum karadelikler belgeseli izledim gecenin körü uyku kaçınca.
İyi geldi. Meğer bizim galaksinin ortasında bi karadelik varmış da biz onun etrafında dönüyormuşuz komple. Uzayla ilgilenmeyi bırakalı baya gelişme filan olmuş, hayret verici. Bu, en son hatırladığımda üzerine çalışılmakta olan bilindik bi teoriydi. Seneler önce adamlar ispatlamış ve ben sadece kendi hayatımın değil, bilimin filan da gerisinde kalmışım ya. Ama konu bu değil. Bu kafamdaki düşünce yoğunluğunu dağıtma-odak değiştirme çabalarımdan sadece biri.
Kafamın içi yoruldu be hanımlar, çok yoruldu.
Her şeyin üst üste gelmeye başladığı bir an vardır ya; onlardan birindeyim.
Kaç farklı parçaya bölünsem derken, olduğum yere oturup, hareket etmeme kararı aldım, ya da bıktım mı demeliyim? Bıktım yine galiba.
Eşim arabanın marş motorunu bozmuştu, onu tamirle geçirdi iki gününü izin alarak, çünkü ilgi alanı, fırsat bu fırsat parçayı sipariş etti ve işini ayarlayıp, arabasıyla babamın garaja kapanıp resmen aşk yaşadı.
O ara beni bi kırdı döktü zaten; güzellik olsun diye çaydır, yanında yemeliktir vb. bir şeyler yapıverdimdi; "Ben neyle uğraşıyorum, sen kayıntı derdindesin" diyerek azarı bastı.
Belki daha enerjik zamanımda olsam "Zıkkım ye, iyilik edende kabahat" cümleli bir girişle kendisine olayla ilgili hoş temennilerimi sunabilirdim ama tepki vermedim. Çünkü kafam doluydu.
Olayları tek tek anlatmak istemiyorum, baya alır çünkü.
Sadece mevcut tüm karmaşanın üzerine yeni sürüklemeler (Annemin yeni iş çıkarmaları), bir kaynar su yanığı ve regl de eklenmiş durumda. Ha bir de emrivaki bir yolculuk ve yolculuk öncesi alınan ve değiştirilen 4 araba lastiğinin de bir anda cepten çıkmasını ekleyelim.
Ben mi? Bana soran yok.
Niye sorsunlar, Gangsta uyar-erteler-yeniden planlar-olmazsa bekler.
Başımda yer yer yoklayan bi zonklama var.
O tarihi öbürünün üstüne koyuyorum, bakıyorum çakışıyor-biri geçiyor-öbürü istediğim gibi yetişmiyor.
Arada kardeşim ve babam var.
"Kendime kıydığım kadar, kimseye kıyamıyorum" gibi arabesk bi cümle kursam şuraya çok mu eğreti durur?
Üstü kapalı kalmış olabilir kızlar, anlamamanızı da anlarım, ne anlattım ben de bilmiyorum.
İçim, ruhum sıkıldı, öyle yazmak istedim.
Bana sadece "Geçer, değişir, yoluna girer, salla" filan deyin, yeter.
Koşmayı bıraktım.
İzliyor ve talep edilene, miskin halde katılıyorum.
Biraz da hissizleştim gibi.
Bugünün bir kısmını oğlanla ilgilenerek ve yer yer oyun oynayarak geçiştirdim.
Ondan önceki gün birkaç işi halletikten sonra oturdum karadelikler belgeseli izledim gecenin körü uyku kaçınca.
İyi geldi. Meğer bizim galaksinin ortasında bi karadelik varmış da biz onun etrafında dönüyormuşuz komple. Uzayla ilgilenmeyi bırakalı baya gelişme filan olmuş, hayret verici. Bu, en son hatırladığımda üzerine çalışılmakta olan bilindik bi teoriydi. Seneler önce adamlar ispatlamış ve ben sadece kendi hayatımın değil, bilimin filan da gerisinde kalmışım ya. Ama konu bu değil. Bu kafamdaki düşünce yoğunluğunu dağıtma-odak değiştirme çabalarımdan sadece biri.
Kafamın içi yoruldu be hanımlar, çok yoruldu.
Her şeyin üst üste gelmeye başladığı bir an vardır ya; onlardan birindeyim.
Kaç farklı parçaya bölünsem derken, olduğum yere oturup, hareket etmeme kararı aldım, ya da bıktım mı demeliyim? Bıktım yine galiba.
Eşim arabanın marş motorunu bozmuştu, onu tamirle geçirdi iki gününü izin alarak, çünkü ilgi alanı, fırsat bu fırsat parçayı sipariş etti ve işini ayarlayıp, arabasıyla babamın garaja kapanıp resmen aşk yaşadı.
O ara beni bi kırdı döktü zaten; güzellik olsun diye çaydır, yanında yemeliktir vb. bir şeyler yapıverdimdi; "Ben neyle uğraşıyorum, sen kayıntı derdindesin" diyerek azarı bastı.
Belki daha enerjik zamanımda olsam "Zıkkım ye, iyilik edende kabahat" cümleli bir girişle kendisine olayla ilgili hoş temennilerimi sunabilirdim ama tepki vermedim. Çünkü kafam doluydu.
Olayları tek tek anlatmak istemiyorum, baya alır çünkü.
Sadece mevcut tüm karmaşanın üzerine yeni sürüklemeler (Annemin yeni iş çıkarmaları), bir kaynar su yanığı ve regl de eklenmiş durumda. Ha bir de emrivaki bir yolculuk ve yolculuk öncesi alınan ve değiştirilen 4 araba lastiğinin de bir anda cepten çıkmasını ekleyelim.
Ben mi? Bana soran yok.
Niye sorsunlar, Gangsta uyar-erteler-yeniden planlar-olmazsa bekler.
Başımda yer yer yoklayan bi zonklama var.
O tarihi öbürünün üstüne koyuyorum, bakıyorum çakışıyor-biri geçiyor-öbürü istediğim gibi yetişmiyor.
Arada kardeşim ve babam var.
"Kendime kıydığım kadar, kimseye kıyamıyorum" gibi arabesk bi cümle kursam şuraya çok mu eğreti durur?
Üstü kapalı kalmış olabilir kızlar, anlamamanızı da anlarım, ne anlattım ben de bilmiyorum.
İçim, ruhum sıkıldı, öyle yazmak istedim.
Bana sadece "Geçer, değişir, yoluna girer, salla" filan deyin, yeter.