İçten içe emin olunduğu hâlde bunu kendine itiraf etmek bile çok zorlayıcı, uzun bir süreç. Bu yüzden emin bir şekilde ben gayim/ biseksüelim /transseksüelim diyen birinin kafasında karışıklık olması imkansız sayılabilir.
Bakın bu tarz durumlarda ilk farkedildiği zamanlarda önce bi "hayır, ben böyle şeyler hissetmemeliyim, ben bu değilim, bende bir sorun var" aşaması olur ki bu çoğunlukla ergenlik çağında yaşanır.
İkinci aşama; "bende bir sorun var" diye düşündüğü için kendisini rol yapmaya zorlar, sorununu kendince çözmeye falan çalışır, karşı cinsle birlikte olmaya çalışır, buna zorlar kendini, karşı cinsten hoşlanmaya falan çalışır. Transseksüellikte de işte benzer şey olur, herhalde ben kadın bedenindeyim (belki bunu herkes söylemez), arkadaşlarım gibi giyinmeliyim, onlar gibi davranmalıyım, kız gibi olmam lazım falan tarzı şeyler. Bu aşama da kabullenme diye bişey yok.
Üçüncü aşama veya bir sonraki aşamada artık bu insanlar çabalarının sonuç vermediğini görürler, karşı cinsten hoşlanmaya çalışıp hoşlanamadığını anlayınca, kendi cinsine falan ilgi duyduğunu anlayınca yavaş yavaş kabul eder durumunu, evet ben eşcinselim falan gibi.
Kabullendikten sonrası daha kolay zaten, kabullenir ve kendinizi sevmeye başlarsınız, "evet ben eşcinselim, kendi cinsimden hoşlanıyorum" falan gibi. Transseksüellikte de vardır bu kabullenme, evet ben kadın bedeninde doğmuş bir erkeğim ve cinsiyet değiştirme ameliyatı olacağım ya da olmayacağım falan gibi ama ortada bir kabullenme var. Yani kabullenene kadar gelen bir süreç var ve bu sancılı süreci aşmış bir insana "kafası karışık" demek saçma.
