hayır estağfirullah.sadece kaygılandım.nasıl anlatırım diye tırsıyorum ya!
yani bir hayal başlıyor ve orda ben herkesi konuşturuyorum keyfimce.deli gibi.eskiye dair bir dert değil benimkisi.
şimdi araştırıyorum ruminasyon mu bilmiyorum
Merak etme eğer sen yardım almak istersen doktorun seni gayet iyi anlar. :)
Bu arada anlattıklarının hepsi bende de var. Özellikle biraz önce söylediğin kendini yüceltme durumu. Aynen ben de kendi kendime yaptım ne yaptıysam. Bir başkası benim kendime verdiğim zararı asla veremez. Çok iyi anlıyorum seni. Bende uzun zamandır var ve son zamanlarda takıntı da eklendi gittikçe artıyor üstelik. Ve bu tür psikolojik sorunlar maalesef ilerliyor, kendimden biliyorum. Ne güzel ki sen farkına varıp sorununu çözmek için uğraşıyorsun. Ben biraz geç kalmışım. İnşallah sen de geç kalmazsın. :)
İlla doktora başvurmak zorunda da değilsin, panik atağı kendi çabalarıyla yenen birçok insan var.
Sen de bu durumun üstesinden gelebilirsin... Öncelikle ne zaman bu durumun şiddetinin arttıgını bulup ona göre bir yol izleyebilirsin.
Atıyorum yetersiz gördüğün bir özelliğin var ve bu durum senin canını mı sıkıyor... tamamen ona odaklanıp kendini geliştirebilirsin.
Hayallerine ulaşabilirsin yani.
Boş hayal kurmak nedir bilirim, saçma sapan olması mümkün olmayan hayaller... :)
Onlardan uzaklaşmak için de asla boş durmamak gerekiyor sanırım.
Sürekli bir şeylerle oyalanmak gerekiyor ki hayal kurmaya fırsat kalmasın...
, çok güzel somutlamış Üstün Dökmen.
sadece mesela ikna etmek istedıgım biri varsa kafamda onu ikna etmeye calısırken diyaloglar kurup duruyorum. İstemsiz de olabiliyor :) Normal bence.
