Merhaba,
Annem- babam kendi aralarındaki bazı sorunlardan dolayı, bebekken beni akrabalarımızın yanına bırakıyorlar. Akrabalarımın, benimle de çok ilgilendikleri söylenemez ama inkar edemem onların evinde yedim, içtim ama yaşım ilerlediğinde elimden geldiğince maddi - manevi yardımlarda bulundum. Miras yolu ile anneme geçen evi (tapu bizim üzerimize), o evde oturmadıkları için, yeni evlenen dayım hiç izin almadan, eve yerleşiyor ve tek kuruş kira vermiyor.
Bu arada annem yıllarca, bekar kardeşlerine ve annelerine maddi yardımda da bulunuyor.
Annem vefat ettikten bir süre sonra eve ben geçmek istediğimde; o evi sana yedirmeyiz diyip, beddua ediyorlar.
Evlerinde kaldığım sürece aşağılamaları, ezmeleri, ezdirmeleri, hor görmeleri eksik olmadı.
Annesiz, babasız büyümek, arkanızda dayanacak gücünüzün olmaması çok zor.
Sonuçta akrabayız, aileyiz olayın mahkemelere taşınması hoş olmaz.
Ama devamlı şekilde maddi - manevi ezmeleri canıma tak ettirdi. Hakkımı isterken, bedduaya uğramak çok kötü.