- 27 Şubat 2023
- 578
- 555
- 33
- Konu Sahibi iyi_biri_06
-
- #1
Merhaba kadın arkadaşlarım,
İnanın icim çok dolu çok üzgünüm. 7 aylık ikiz çocuklarım var daha önce anneme gidip 3 ay kaldığımı ve eşimin küs olduğumuz 2 hafta içinde çocuklarını bile merak etmediğini anlatmıştım. Sonra eve geldim hala kayınvalidenin evindeyiz bu arada. Geldikten sonra çocuklarına ve bana karşı çok düzeldi. Yorucu bir işi var ama gelir gelmez ikisiyle de ilgileniyor, seviyor, uyutuyor. Bana karşı da iyiydi belli özlemişti. Ama bebeklerimden biri çok ağlıyor geceleri. Uyku uyuyamıyorum ve ona patlıyorum uyku sersemi. Abartmıyorum tam 20 gündür gece bir saat uyuduysam kendimi şanslı sayıyorum. Birkaç gece önce yine öyle oldu ona patladım oğlanı aldı gitti annesinin odasına bana dedi sen uyu. İzin vermedim kavga ettik. Bana diyor çocuk gibi azarlıyorsun. Ya hu ben uyku sersemiyim yerime geçmeye çalışıyorum yataktan kalkar kalkmaz yayılıyorsun ben de çekil diyemeyecek miyim? O günden beri bebeklerin arasında yatıyorum ve o da bana soğuk davranıyor bana sarılmak istemiyor. Burda kimsem yok çalışamıyorum da tek mutluluğum onun eve gelme saati ama o da eve gelince bana soğuk davranınca evlendiğime lanet ediyorum. Biliyorum ilgi delisiyim hep ilgi istiyorum gündüz zaten bebeklerimle geçiyor akşam 10 dakika da olsa bana sevgisini hissettirsin istiyorum. Böyle olunca neden güzelim hayatını bıraktın bu adam için diyorum şimdi elim kolum da bağlı bebeklerim var ekonomik ve sosyal özgürlüğümü de elime alamam. Hiç arkadaşım da yok buradaki hayat bana yabancı geldiğim yerde herkes kaynaşırdı hemen. Ailesi de cahil bir konuda bile anlaşamıyoruz. Çok saçma çok geri düşünceleri var. Çok canım sıkkın. Keske bir sabah uyansam ve bunlar bir kabus olmuş olsa eski hayatım geri gelse. Biliyorum bu kez de bebeklerimi özlerim. Çok güzeller ama ben öyle evde oturacak bir insan değildim ki. Keşke biraz daha zaman tanisaydik kendimize çocuk için.
Hakkınızı helal edin karışık yazdım güya öğretmenim.
İnanın icim çok dolu çok üzgünüm. 7 aylık ikiz çocuklarım var daha önce anneme gidip 3 ay kaldığımı ve eşimin küs olduğumuz 2 hafta içinde çocuklarını bile merak etmediğini anlatmıştım. Sonra eve geldim hala kayınvalidenin evindeyiz bu arada. Geldikten sonra çocuklarına ve bana karşı çok düzeldi. Yorucu bir işi var ama gelir gelmez ikisiyle de ilgileniyor, seviyor, uyutuyor. Bana karşı da iyiydi belli özlemişti. Ama bebeklerimden biri çok ağlıyor geceleri. Uyku uyuyamıyorum ve ona patlıyorum uyku sersemi. Abartmıyorum tam 20 gündür gece bir saat uyuduysam kendimi şanslı sayıyorum. Birkaç gece önce yine öyle oldu ona patladım oğlanı aldı gitti annesinin odasına bana dedi sen uyu. İzin vermedim kavga ettik. Bana diyor çocuk gibi azarlıyorsun. Ya hu ben uyku sersemiyim yerime geçmeye çalışıyorum yataktan kalkar kalkmaz yayılıyorsun ben de çekil diyemeyecek miyim? O günden beri bebeklerin arasında yatıyorum ve o da bana soğuk davranıyor bana sarılmak istemiyor. Burda kimsem yok çalışamıyorum da tek mutluluğum onun eve gelme saati ama o da eve gelince bana soğuk davranınca evlendiğime lanet ediyorum. Biliyorum ilgi delisiyim hep ilgi istiyorum gündüz zaten bebeklerimle geçiyor akşam 10 dakika da olsa bana sevgisini hissettirsin istiyorum. Böyle olunca neden güzelim hayatını bıraktın bu adam için diyorum şimdi elim kolum da bağlı bebeklerim var ekonomik ve sosyal özgürlüğümü de elime alamam. Hiç arkadaşım da yok buradaki hayat bana yabancı geldiğim yerde herkes kaynaşırdı hemen. Ailesi de cahil bir konuda bile anlaşamıyoruz. Çok saçma çok geri düşünceleri var. Çok canım sıkkın. Keske bir sabah uyansam ve bunlar bir kabus olmuş olsa eski hayatım geri gelse. Biliyorum bu kez de bebeklerimi özlerim. Çok güzeller ama ben öyle evde oturacak bir insan değildim ki. Keşke biraz daha zaman tanisaydik kendimize çocuk için.
Hakkınızı helal edin karışık yazdım güya öğretmenim.