Seni çok çok iyi anlıyorum arkadaşım,
Aynı durumu önceden bende yaşadım, sürekli bir korku hali ve hayatta hiçbirşeye odaklanamıyorsun. Herşey boş geliyo,
Gece uyumaya bile korkardım, ya sabaha çıkamazsam diye, sanki uyumazsam bişey olmaz gibi, eşime sarılır sabaha kadar tavana dikerdim gözlerimi, uyku yok...!!
Kimseye bahsedemedim, eşime bile! bahsedersem olacakmış gibi, nereye gitsem aklımdan çıkmıyor, Evde tek kalmaya korkardım,bana bişey olursa çocuklarım nolur diye düşünüp duruyorum, ağlıyorum. Yaşamayan gerçekten anlayamaz, normal bir korku değil bu. Bende yaklaşık 1 ay kadar gittikçe büyüyerek devam etti, Sonra;
Birgün kitaplara göz gezdirirken;
Hikmet Anıl Öztekin/Eyvallah1 kitabını aldım, okudukça o kör kuyudan aydınlığa çıktım Elhamdülillah, Adeta hayatımın dönüm noktası oldu.
Kitabı kaybettim yine aldım, arada güncelleme yapıyorum, iyi de geliyor. Bana o kitap vesile oldu, İnşallah sana da güzel bir vesile nasip eder Rabbim.
Sende içindeki korkular için sana hitap eden bişeyler bulmalısın. O kitaba da bir göz at istersen.
Ve şunu öğrenmek de beni biraz rahatlatmıştı, bunu yaşayan bi çok insan varmış, atlatılan bir durum yani içini ferah tut, Allah yardımcın olsun canım :)