bende de var bu durum. ağrı eşiğim yüksek olmasına rağmen yine de iğnenin damarıma girip ordan bir şeyler çektiği ya da oraya bir şeyler bıraktığı düşüncesine tahammül edemiyorum. tripanofobi deniyor sanırım.
sadece üstüne gitmekle daha beter olduğunu söylemek isterim. küçükken iğne olduğumda sadece içim kamaşırdı- hani asansörle aşağı inerken içiniz kamaşır ya- öyle bir duygu. yenmek için üstüne gittikçe önce tansiyonum düşmeye, sonra da bayılmaya başladım. lise çağlarımda 1 ay kadar hastanede yattım ve her allah'ın günü kollarımdan kan alıyorlardı. o zamandan beri hastaneye yanımda refakatçi olmadan gidemiyorum, iğne vurulur da oracıkta düşüp kalırsam diye.
sadece üstüne gitmekle daha beter olduğunu söylemek isterim. küçükken iğne olduğumda sadece içim kamaşırdı- hani asansörle aşağı inerken içiniz kamaşır ya- öyle bir duygu. yenmek için üstüne gittikçe önce tansiyonum düşmeye, sonra da bayılmaya başladım. lise çağlarımda 1 ay kadar hastanede yattım ve her allah'ın günü kollarımdan kan alıyorlardı. o zamandan beri hastaneye yanımda refakatçi olmadan gidemiyorum, iğne vurulur da oracıkta düşüp kalırsam diye.
