iki cocukla boşanmak

umuda_yolculuk2005 .!.:

seni çok iyi anlıyorum, çocuk desen çocuk değil, tam ergen yaşta bu yılı tamamlasın bir şekilde göndermeye çalış.
kv ile konuş anlamayacaklardır ama ne diyeceğimi şaşırdım..
ailen gerçekten arkanda ise, bir mesleğin varsa, ben yalnızda başarabilirim dersen boşan, hiç çekme.

benim ailemde sözde benim arkamda..
annem, ahhh ayaklarının altı öpülesi annem, elinden geleni yapar.
destek olmaya çalışır. benim dayanağımdır hep, erkek kardeşimde aynı şekilde şuan bir iş için koşturuyo, işi olursa aylık 8 bn
maaşı olacak.rabbime dua ediyorum kardeşime şu işi nasip ette benide yawrularımıda kurtarsın..

en azından ben bir iş bulana kadar, düzen tutturana kadar kardeşim bana destek olur.
asla kimseye yük olmak istemiyorum ama ben şuan düştüm, düşene bir tekmede babam attı.
babamın sinirli bir yapısı var.
şeker hastası, şekeri başına vuruyo heralde, olur olmadık konuşur.
eşimin babama 100 bn borcu var.
evimi ipotek ettirmiş, banka icra takibine başladı satılacak. bankadan önce satmaya çalışıyorum şuan.
ederinden az bir fiyata gitmesin diye. evin tüm parası, bankaya borca gidecek.
ailemin yanına dönecektim ist.
10 ay sonra kiracısı çıkacaktı ve ben oturacaktım eve. plan buydu.
babam diyemediiğim, bugün öyle bir laf ettiki, beynimden vuruldum.
allahım al canımı dedim.
içimden, keşke eşim ne halt ediyosa etseydi, şiddet, küfür yoktu..
aldattı, borçlara soktu, ilgisizdi, ama keşke herne halt yiyosa yeseydide, ayrılık kararı almasaydım diyorum.
belkide şuan çaresiz olduğumdan böyle düşünüyorum, bilmiyorum.
bildiğim tek şey,
sokakta kalacağım, evimdeki eşyaları satacağım ama asla baba evine dönmeyeceğim..
ben ölürsem açlıktan, çocuklarımda benimle birlikte ölsünler, hiç kimseye vermem evlatlarımı.
çok uzunoldu kusura bakmayın, rabbim yar ve yardımcımız olsun...

Genişletmek için tıkla...

aalesya .!.:

iyi günler.
evliligim çok cekilmez bi hal aldı o kadar bunaldımki insan yerine konulmamaktan. aslında son bi kaç aya kadar bu kadar degildik. ama yanıma gelen görümcen sayesinde inanın artık katlanamıyorum. 34 haftalık hamileyim hani çocuklarım için katlansam desem nereye kadar kısa kesmek istiyorum.
aslında yazmak istedigim o kadar şey var ki. içimi dökerek hıçkıra hıçkıra aglamaya çok ihtiyacım var. zaten hamileligim zor geciyo bu stresler iyice bunalıma soktu beni. dogumdan sonra ayrılmayı düşünüyorum bu evde insan yerine konulmuyorsam yaptıgımın kıymeti yoksa giderim anneme babama evlatlık yaparım şükür onlar arkamda. allahım ömür verirse dogumdan sonra cocugum toparlandıktan sonra bi işe girip calışmayı düşünüyorum. zaten kızım gelecek dönem anasınıfına gidecek. küçügünede annem bakar. bilmiyorum demesi şimdi kolay geliyo ama yapabilirmiyim becerebilirmiyim. millet ne der demeden ayakta durabilirmiyim.
çok cıkmazdayım.

Genişletmek için tıkla...

umuda_yolculuk2005 .!.:

tam olarak senin gibiyim
2 evladım var ve boşanıyorum.. ailem arkamda, lakin babam demeye utandığım adam
hayatı bana daha da zindan hale getirdi.
bir mesleğin varsa, şanslısın, yapabilirsin.
şuanki aklım olsa, eşim ne halt ederse etsin, sesimi çıkarmaz, çocuklarımla o yokmuş gibi yaşamayı tercih ederdim.
aylardır iş arıyorum, bulamıyorum. lise mezunuyum, bir mesleğim yok.

ince bir çizgidesin, bulunduğum durum, şartlar nedir bilmiyorum ama şiddet yoksa,bir şeyleri tölere ederek devam et ve bu süreçte sağlam adım atmaya çalış.

çizginin diğer tarafı, karanlık, soğuk,acımasız hayat şartları, çaresizlik, intiharı bile düşünür hale geldim.
sırf çocuklarım için ayakta durmaya çabalıyorum.
rabbim sana, bana ve bizim gibilere yardım etsin ...

Genişletmek için tıkla...

aalesya .!.:

yazınızı göz yaşlarıyla okudum.
çok zor demi hayat. rabbim yardım etsin. ben evleneli 6 sene oldu işte dövmesi yok sövmesi yok diye durdum. ama bir bucuk senedir görümcem yanımda okul için 17 yaşında. son iki aya kadar evdeki her hareketine sustum genclik dedim yarın benimde kızım var başkasının yanında mahcup olmasın dedim. ama keşke demez olaymışım son iki aydır hamileligimden ve rahatsızlıgımdan dolayı zar zor yerimden kalkıyorum bi gün demediki yenge bir bardak su istermisin. tamam yine bana bişey yapmasın ama arkasınıda bana toplatmasın güzellikle söyledigimde takmadı suratımı astım eşime söyledim şunu söyle yap bunu böyle yap diye belki ordan kendine bi pay cıkarırdiye ondanda anlamadı. çocuk desem cocuk degil o kadar sinsi bi insan ki aklı her şeye eriyo. bi gün okuldan gelince evi bi süpürür müsün dedim. yorulmuş diyede aradan bi iki saat sonra dedim dinlensinde öyle yapsın diye. inanırmısın ertesin benle küsmüş yatakdan çıkmadı yaptıgım yemege sofraya oturmadı. bi kaçgün öyle gecti abisi bi gün dedi yengene yardım ette sofrayı kurun diye kalkmadı 4 5 kere eşim tekrarladı bende mutfakta duyuyorum söyledigini. ha bide ogun okuldan geldikten sonra babasıgille konuşuyo babasına cekilecek gibi degil falan diyo benim için. neyse eşim bir daha söylerken kalk yardım et diye ben artık içeri girdim patladım ne yalvarıyosun onu yap bunu yap diye insanda vicdan olsa zaten kalkardı sen demeden dedim. aman allahım o bana bir laflar ediyo sanki ona eziyet etmişim gibi. bana sen kimsin, yapmak zorundamıyım ,çocuguna bakmak zorundayım kim oluyosun sen falan deyince bende madem öyle cık git bu evden dedim. o arada eşim kardeşini susturmaya yeltenmedi bile. bu lafı dedim diye kalkmış ayaga bana yürüyo. ondan sonra ben suclu oldum çıktım. kimse o buraya okumaya gelirken bana sormadı anlaşabilirmisin vs gibi. bide bu üçüncüü okulu ilk senesinde diger abisi okuldan aldı hal ve hareketlerinden dolayı sonra ablasının yanına giti ordada yapamadı benim başıma geldi. olaylar oldukdan sonra eşime dedim okul kapanana kadar susuyorum ama bidaha istemiyorum dedim. neyse son bir haftada o evde yokmuş gibi davranıyodum kafam az çok rahattı ama dün akşamki olay artık son damlayı koydu eşim olacak adamın onun yanında bana hakaret etmesi yok iki sene daha burda duracak demesi kardeşinin ordan pis pis gülüp burda duracam gitmicem gibi laflar etmesi. hani ikiside sen bu evde bi hiçsin demeye getirdiler

Genişletmek için tıkla...

aalesya .!.:

yazınızı göz yaşlarıyla okudum.
çok zor demi hayat. rabbim yardım etsin. ben evleneli 6 sene oldu işte dövmesi yok sövmesi yok diye durdum. ama bir bucuk senedir görümcem yanımda okul için 17 yaşında. son iki aya kadar evdeki her hareketine sustum genclik dedim yarın benimde kızım var başkasının yanında mahcup olmasın dedim. ama keşke demez olaymışım son iki aydır hamileligimden ve rahatsızlıgımdan dolayı zar zor yerimden kalkıyorum bi gün demediki yenge bir bardak su istermisin. tamam yine bana bişey yapmasın ama arkasınıda bana toplatmasın güzellikle söyledigimde takmadı suratımı astım eşime söyledim şunu söyle yap bunu böyle yap diye belki ordan kendine bi pay cıkarırdiye ondanda anlamadı. çocuk desem cocuk degil o kadar sinsi bi insan ki aklı her şeye eriyo. bi gün okuldan gelince evi bi süpürür müsün dedim. yorulmuş diyede aradan bi iki saat sonra dedim dinlensinde öyle yapsın diye. inanırmısın ertesin benle küsmüş yatakdan çıkmadı yaptıgım yemege sofraya oturmadı. bi kaçgün öyle gecti abisi bi gün dedi yengene yardım ette sofrayı kurun diye kalkmadı 4 5 kere eşim tekrarladı bende mutfakta duyuyorum söyledigini. ha bide ogun okuldan geldikten sonra babasıgille konuşuyo babasına cekilecek gibi degil falan diyo benim için. neyse eşim bir daha söylerken kalk yardım et diye ben artık içeri girdim patladım ne yalvarıyosun onu yap bunu yap diye insanda vicdan olsa zaten kalkardı sen demeden dedim. aman allahım o bana bir laflar ediyo sanki ona eziyet etmişim gibi. bana sen kimsin, yapmak zorundamıyım ,çocuguna bakmak zorundayım kim oluyosun sen falan deyince bende madem öyle cık git bu evden dedim. o arada eşim kardeşini susturmaya yeltenmedi bile. bu lafı dedim diye kalkmış ayaga bana yürüyo. ondan sonra ben suclu oldum çıktım. kimse o buraya okumaya gelirken bana sormadı anlaşabilirmisin vs gibi. bide bu üçüncüü okulu ilk senesinde diger abisi okuldan aldı hal ve hareketlerinden dolayı sonra ablasının yanına giti ordada yapamadı benim başıma geldi. olaylar oldukdan sonra eşime dedim okul kapanana kadar susuyorum ama bidaha istemiyorum dedim. neyse son bir haftada o evde yokmuş gibi davranıyodum kafam az çok rahattı ama dün akşamki olay artık son damlayı koydu eşim olacak adamın onun yanında bana hakaret etmesi yok iki sene daha burda duracak demesi kardeşinin ordan pis pis gülüp burda duracam gitmicem gibi laflar etmesi. hani ikiside sen bu evde bi hiçsin demeye getirdiler

Genişletmek için tıkla...

blondgunes .!.:

valla ablamda bir atarlandı 2 çocugu var boaşayacam bunu diyee , bizde sen bilirsin biz ne karar verirsen senın arkandayız dedik ,

sonra 7 yaşındaki oğlu ne yaptı ne etti oğlanı doldurdu doldurdu yolladı eve babası ,

bizimkide oğluna dayanamadı vazgeçti boşanmaktan ,

sonra biz suçlu olduk biliyormusun neden son bir şans ver dememişiz, sanki boynuzu biz taktık kıza ,

anlayacagın çocuklarınında psikolojilerini düşün , onlar için yeniden dönmek zorunda kalma

Genişletmek için tıkla...

Poupeyd .!.:

Bu üreme merakı niye.Esiniz kısa vadede değişmedi ya. Niye arka arkaya doğurur bı kadın anlamıyorum. Tek sizin için demiyorum. Uzmekte istemem asla sizi.
Size de yazık yavrulara da

Genişletmek için tıkla...

Yildiz5255 .!.:

Gercekten hic bir sey yokmus gibi yasayabilirmiydin

Genişletmek için tıkla...

umuda_yolculuk2005 .!.:

evim satılıp, banka borçlarını kapatacak..
elimde bir mesleğim yok, iş arıyorum bulamıyorum..
şubat ayında, o buz gibi havada doğalgazımı kestiler, elimde 5 kuruş yok...
çocuklarımın gözünde gördüğüm o şeyden sonra, ve çaresizliğin dibine vurduğum zamanlarda,
keşke ne halt yiyosa yeseydi, o yokmuş gibi yaşamaya devam etseydim diyebiliyorum

hayat şartları o kadar zorki.. bunu yaşamayan kesinlikle anlayamaz.
inanın bana, benzer konuları okuduğumda bende bir çoğunuz gibi, nasıl devam edersin, ayrıl vs vs derdim.
kadının türkiyede adı yok...
hele bir mesleği yoksa, gölgeden ibaret.
ailem arkamda, annem, erkek kardeşim, lakin babam o kadar zorki onunla yaşamak
dün bana ettiği bir cümleden buyana, kendimi toparlayamıyorum..

şöylede bir gerçek var ki, bunca zorluğa göğüs geriyorum, çıkış kapısı arıyorum resmen
geçen hafta, eşim barışalım, yeniden başlayalım, temiz bir sayfa açalım dedi.
ben hayır dedim, barışmak istemiyorum. bitti..

dedimya çaresizlik o kadar zor bir durumki, böyle zamanlarda dökülüyor dilimden.. bilmiyorum
rabbim kimseyi çaresiz bırakmasın..

Genişletmek için tıkla...

Yildiz5255 .!.:

Icim acidi yaa

Genişletmek için tıkla...