Iki evlat arasında adil olmak mümkün mü yoksa değil mi ?

Kendi aileme bakiyorum ailem kardeşim ve benim aramda hic ayrim yapmadı büyürken olsun sonrasında olsun ne kardesim ne de ben ailem ayrim yapiyor demedik çikolata olsa annem ortadan bıçakla keser verirdi.Keza babam da öyle.Benim 3 yasında bir kizim var şu anda da 3 aylık hamileyim söyle ki ben 1 2 yıl sonra kizıma bir kardeş düsünürken Allah sürpriz bir şekilde bebegimi nasip etti.Tabii ki cok mutlu oldum,olduk ama bir yanim bebek dogduktan sonra ya kizım gözüme büyük gözükür de ona "ama sen ablasin ama sen abla oldun kardesin uyurken ses yapma etme kardesine onu yapma bunu yapma" tarzi seyler söylerim de ondan yasindan büyük seyler beklerim onu incitirim diye korkuyorum.Ayrim tabii ki yapmam ikisini de cok severim ama adil olamazsam özellikle de kizimi incitirsem diye cok korkuyorum bu korku normal mi ? Sizler de böyle hissettiniz mi ? Kizim ben hamileligimi ögrenene kadar hep zor bir cocuk oldu anlattim defalarca bilenler bilir.Ne zaman ki hamileligimi ögrendim cocuga bir uyum bir sakinlik geldi herkes farketti bunu acaba diyorum bakis acim mi degisti ona karsi da sakin kolay yönünü gördüm hormonlardan mi böyle hissediyorum sizler de böyle oldunuz mu ? Normal mi bu hisler ?

Benimde 7 yaşında bir kızım var . 4 aylik hamileyim o da kiz . Aynı sizin gibiyim bende surec nasıl isleyecek bilmiyorum . İ

Hic korkmayin hepsinin yeri ayri Esimde cok korkuyordu hatta ben baska cicuk sevemem ilkinin uzerine diyordu ne oldu geceleri buyugun uyumasini bekledi yeni gelen bebegi sevmek icin

Ayrim yapmiyoruz ne alinirsa mutlaka iki tane oluyor. Ama huy soz konusu ayri birsey mesela kavga ediyorlar hakli haksiz yok evde ikiside ceza aliyor. Yoksa isin icinden cikilacak gibi degil ama evde ilk etaptan dengeyi kurarsaniz zorlanmazsiniz. Bebek gelirken de buyuk kardese hediye getirirse tadindan yenmiyor kardes.
Saglikla kucaginiza almanizi dilerim.

Hepsinin yeri ayrı, özel ihtiyacı ayrı. Sevgi artıyor sizdeki sevgi sabit 2ye bolunmuyor

ben tek çocuğum ama çevremde görüyorum çocuklarına aynı davranmayan çok insan var. arkadaşlarımın anlattıkları da bu yönde. ama bu konuda dertlendiyseniz bence böyle bir anne olmazsınız.

merhaba, iki çocuk annesi olarak nacizane tavsiyelerde bulunabilirim. Öncelikle hislerinizi anlayabiliyorum, insan kendini ilk çocuğundan başka birinin annesi olarak bile düşünemiyor. Ama bebeğiniz doğduğu andan itibaren iki çocuklu hayata adapte oluyorsunuz. Çocukların aslında kardeşleriyle problemleri yok, onların problemleri anne babanın sevgisini kaybetmek. Siz büyük çocuğunuzla iletişiminizi aynı şekilde devam ettirirseniz bir sorun olmaz. Kardeşler kavga eder, vuruşur, küser ama kin tutmazlar. Beş dakika sonra her şeyi unuturlar. Büyük çocuğu kırmıyim diye küçüğü sevmekten de alıkoymayın kendinizi, onun da ablası kadar hatta daha fazla size ihtiyacı var. Bir de her şeyi eşit yapmaya çalışmayın, eşitlik ve adalet farklı şeylerdir. Aralarında 4 yaş olacak, ihtiyaçları farklı iki çocuk olacaklar. Her birine ihtiyaç duyduğu şeyi verin. Eşit olacağım diye kendinizi hırpalamayın, her şeyden iki tane almam lazım diye düşünmeyin paylaşmayı öğrenecekler. Bebek uyurken sessiz olmasını tabi isteyebilirsiniz, bu ona zarar vermez. Oturur sessiz oyunlar oynarsınız. Önemli olan sessiz ol diye kızıp bağırmamak. Ama sesli ortamda uyumaya alışırsa da iyi olur bebek çok sessizliğe de gerek yok. Sen artık ablasın vs benim hiç kullanmadığım şeyler ama çevreden illa duyabilir. Ablalığı omuzlarına bir yük olarak değil de onu güçlendiren bir şey gibi gösterin. Kolaylıklar dilerim.

Bunun derdine daha doğmadan düştüğünüze göre duyarlı biri olduğunuz belli çok iyi bir anne olacağınızı düşünüyorum

leylosvemecnun .!.:

Kendi aileme bakiyorum ailem kardeşim ve benim aramda hic ayrim yapmadı büyürken olsun sonrasında olsun ne kardesim ne de ben ailem ayrim yapiyor demedik çikolata olsa annem ortadan bıçakla keser verirdi.Keza babam da öyle.Benim 3 yasında bir kizim var şu anda da 3 aylık hamileyim söyle ki ben 1 2 yıl sonra kizıma bir kardeş düsünürken Allah sürpriz bir şekilde bebegimi nasip etti.Tabii ki cok mutlu oldum,olduk ama bir yanim bebek dogduktan sonra ya kizım gözüme büyük gözükür de ona "ama sen ablasin ama sen abla oldun kardesin uyurken ses yapma etme kardesine onu yapma bunu yapma" tarzi seyler söylerim de ondan yasindan büyük seyler beklerim onu incitirim diye korkuyorum.Ayrim tabii ki yapmam ikisini de cok severim ama adil olamazsam özellikle de kizimi incitirsem diye cok korkuyorum bu korku normal mi ? Sizler de böyle hissettiniz mi ? Kizim ben hamileligimi ögrenene kadar hep zor bir cocuk oldu anlattim defalarca bilenler bilir.Ne zaman ki hamileligimi ögrendim cocuga bir uyum bir sakinlik geldi herkes farketti bunu acaba diyorum bakis acim mi degisti ona karsi da sakin kolay yönünü gördüm hormonlardan mi böyle hissediyorum sizler de böyle oldunuz mu ? Normal mi bu hisler ?

Genişletmek için tıkla...

Burada bilinmesi gereken şey şu. Eşitlik ve adalet aynı şeyler değil. İkisine her şeyi eşit yapmaya çalışırsanız mutlaka haksızlık çıkar. İki çocuğum var eşit değilim onlara. İkisinin de ilgi ve istekleri farklı çünkü. Onlara göre şekil alıyorum.

Adaletli olmaya çalıştığınız sürece sorun olmaz. Anne olunca iki çocuğu da aynı seviyorsun (bence) ama küçüğün ihtiyaçları daha yoğun olduğu için ilgin eşit olamıyor. Bebekle daha çok ilgilenmek zorundasın. 6.5 yaş ve 1 yaş iki oğlum var. Ufak ufak birlikte oynamaya başladılar. Sen abisin, sen büyüksün, sen yapma vs demedim hiç. Biraz daha zaman geçince nasıl olur bilemiyorum ama gene de böyle bir şey söyleyeceğimi düşünmüyorum. Küçüğü öpersem, mutlaka büyüğü de öpüyorum. Dile getirmemesi üzülmediği anlamına gelmez çünkü. Büyüğü zaten hep sık öperdim, şimdi daha çok özen gösteriyorum. Bu ara bebek gibi davranıyor, konuşmalar, hareketler vs. Bir yere kadar Müsade ediyorum, bir yerden sonra sen artık bebek değilsin, lütfen kendin gibi davran diyorum. Demem gerekebiliyor. Bunda da bir yanlış yok. Ayrıca sessiz olmasını isteyebilirsiniz ki istemeniz gerekecek zaten. Çocuğu gürültüye alıştırayım, öyle uyusun diye düşünebilirsiniz ama bazı çocuklar alışmıyor. Küçük oğlum öyle. Aşırı hafif uykusu var, mecbur gürültü yapmıyoruz. Çocuğu da bebeğin işlerine ortak edince kıskançlığı da azaltmış oluyorsunuz. Sen benim en büyük yardımcımsın dediğinizde çok hoşuna gidiyor.

Keşke her anne bu kadar hassas olsa
Zira diri diri gömdürmediklerine hayret ettiğim bir annem ve ailem var :)

Bu farkındalığa sahipseniz, adil bir annelik yaparsınız merak etmeyin.

Çocuklarımın arası 7 yaş. Hamileyken çok garip hissediyordum. İlk çocuğumu çok seviyorum diye ikincisine bayağı yer yoktu sanki kalbimde. Doğdu, yeni yer açılmış gibi oldu. İkisi de canım benim.

İkincisi daha 24 günlük, ilkinden çok emiyor diye vicdan azabı çektim bugün. İlki de kendi emmemişti gayet halbuki. Adalet terazisine gerek duymadığımız bir noktaydı yani

İkisini de güncel duruma göre en iyi şartlarda büyütmek için kendime söz verdim.

Büyüğüne daha sen ablasın yapma etme diyecek bir durumum olmadı.

İlla ki hata da yapacağım, hayat.

The Winchesters .!.:

Adaletli olmaya çalıştığınız sürece sorun olmaz. Anne olunca iki çocuğu da aynı seviyorsun (bence) ama küçüğün ihtiyaçları daha yoğun olduğu için ilgin eşit olamıyor. Bebekle daha çok ilgilenmek zorundasın. 6.5 yaş ve 1 yaş iki oğlum var. Ufak ufak birlikte oynamaya başladılar. Sen abisin, sen büyüksün, sen yapma vs demedim hiç. Biraz daha zaman geçince nasıl olur bilemiyorum ama gene de böyle bir şey söyleyeceğimi düşünmüyorum. Küçüğü öpersem, mutlaka büyüğü de öpüyorum. Dile getirmemesi üzülmediği anlamına gelmez çünkü. Büyüğü zaten hep sık öperdim, şimdi daha çok özen gösteriyorum. Bu ara bebek gibi davranıyor, konuşmalar, hareketler vs. Bir yere kadar Müsade ediyorum, bir yerden sonra sen artık bebek değilsin, lütfen kendin gibi davran diyorum. Demem gerekebiliyor. Bunda da bir yanlış yok. Ayrıca sessiz olmasını isteyebilirsiniz ki istemeniz gerekecek zaten. Çocuğu gürültüye alıştırayım, öyle uyusun diye düşünebilirsiniz ama bazı çocuklar alışmıyor. Küçük oğlum öyle. Aşırı hafif uykusu var, mecbur gürültü yapmıyoruz. Çocuğu da bebeğin işlerine ortak edince kıskançlığı da azaltmış oluyorsunuz. Sen benim en büyük yardımcımsın dediğinizde çok hoşuna gidiyor.

Genişletmek için tıkla...

Benim kızım da bi dönem bez takmak gibi şeylere özendi. Tamam bebek olmak istiyorsan olabilirsin tabii ama ben de sana bebekmişsin gibi davranmak durumunda kalırım o zaman, mesela lunaparka gidemeyeceksin, oyun alanlarına giremeyeceksin gibi örnekler verdim sevdiği şeylerden. Yok yok bebek olmak istemiyorum diye döndü anında

Oğlum doğana kadar , kızıma hep ihanet ediyormuşum onun hakkına girecekmişim gibi gelirdi.Kızıma hamileyken hevesle videolar çeker, haftalık fotolarımı çekerdim.Oğlum da böyle bir garip hissediyordum.Fotoğraf video çekiyordum ama mecburen haksızlık olmasın diye.ya kızım kadar sevemezsem, ya kızımla ilgilenmezsem onun yüzünden!!!Gibi gibi…

Ama öyle olmadı.Tabiki küçüğü emzirmeye uyutmaya götürdüğüm zamanlarda kızım televizyonun karşısında uyuyup kaldığında , ya da büyüğün okuluyla ,kursuyla ilgilenirken küçüğü ateşli haliyle , sağılmış süt poşeti ile babaanneye dedeye bırakmak zorunda kaldığımda içimin cızzz ettiği zamanlar oldu.Ama annelik bu zaten.Hep vicdan, hep tereddüt.Pasta dilimi verirken bile milimetrik eşit olmaya çalışmak.Hangisini hangisinden ayırabilirsin ki

leylosvemecnun .!.:

Kendi aileme bakiyorum ailem kardeşim ve benim aramda hic ayrim yapmadı büyürken olsun sonrasında olsun ne kardesim ne de ben ailem ayrim yapiyor demedik çikolata olsa annem ortadan bıçakla keser verirdi.Keza babam da öyle.Benim 3 yasında bir kizim var şu anda da 3 aylık hamileyim söyle ki ben 1 2 yıl sonra kizıma bir kardeş düsünürken Allah sürpriz bir şekilde bebegimi nasip etti.Tabii ki cok mutlu oldum,olduk ama bir yanim bebek dogduktan sonra ya kizım gözüme büyük gözükür de ona "ama sen ablasin ama sen abla oldun kardesin uyurken ses yapma etme kardesine onu yapma bunu yapma" tarzi seyler söylerim de ondan yasindan büyük seyler beklerim onu incitirim diye korkuyorum.Ayrim tabii ki yapmam ikisini de cok severim ama adil olamazsam özellikle de kizimi incitirsem diye cok korkuyorum bu korku normal mi ? Sizler de böyle hissettiniz mi ? Kizim ben hamileligimi ögrenene kadar hep zor bir cocuk oldu anlattim defalarca bilenler bilir.Ne zaman ki hamileligimi ögrendim cocuga bir uyum bir sakinlik geldi herkes farketti bunu acaba diyorum bakis acim mi degisti ona karsi da sakin kolay yönünü gördüm hormonlardan mi böyle hissediyorum sizler de böyle oldunuz mu ? Normal mi bu hisler ?

Genişletmek için tıkla...

Ah ah o küçükler. Benimkilerin arasında 7 yaş var. İster istemez sen ablasin moduna girdik. Bir de zor bir bebekte, ilgi ufakliga yöneldi. Simdi biri 11 biri 4 yaşında. Ufaklık sanki abladan önce de hayatimizdaymis gibi onu kiskaniyor Ama en küçük ihtiyaç duyduğunda abla da abla diye dibinde bitip diller döküyor. Onlar kardeş, tabiki adil olmak lazım ama cok da bu konulara takılmayın. Su akıyor yolunu buluyor...

leylosvemecnun .!.:

Kendi aileme bakiyorum ailem kardeşim ve benim aramda hic ayrim yapmadı büyürken olsun sonrasında olsun ne kardesim ne de ben ailem ayrim yapiyor demedik çikolata olsa annem ortadan bıçakla keser verirdi.Keza babam da öyle.Benim 3 yasında bir kizim var şu anda da 3 aylık hamileyim söyle ki ben 1 2 yıl sonra kizıma bir kardeş düsünürken Allah sürpriz bir şekilde bebegimi nasip etti.Tabii ki cok mutlu oldum,olduk ama bir yanim bebek dogduktan sonra ya kizım gözüme büyük gözükür de ona "ama sen ablasin ama sen abla oldun kardesin uyurken ses yapma etme kardesine onu yapma bunu yapma" tarzi seyler söylerim de ondan yasindan büyük seyler beklerim onu incitirim diye korkuyorum.Ayrim tabii ki yapmam ikisini de cok severim ama adil olamazsam özellikle de kizimi incitirsem diye cok korkuyorum bu korku normal mi ? Sizler de böyle hissettiniz mi ? Kizim ben hamileligimi ögrenene kadar hep zor bir cocuk oldu anlattim defalarca bilenler bilir.Ne zaman ki hamileligimi ögrendim cocuga bir uyum bir sakinlik geldi herkes farketti bunu acaba diyorum bakis acim mi degisti ona karsi da sakin kolay yönünü gördüm hormonlardan mi böyle hissediyorum sizler de böyle oldunuz mu ? Normal mi bu hisler ?

Genişletmek için tıkla...

Her anne bu düşüncelere kapılmıştır. Ama olmuyor siz sadece ihmal etmemeye özen gösterin.

Benimde 5 yaşında oğlum var ve çok düşkünüm şuan 19 haftalık hamileyim oğluma ihanet etmiş gibi his ediyorum bebeği bilerek isteyerek yaptık ama böyle olacağını bilmiyordum çok mutsuz his ediyorum sizin gibi düşünüyorum ya

leylosvemecnun .!.:

Kendi aileme bakiyorum ailem kardeşim ve benim aramda hic ayrim yapmadı büyürken olsun sonrasında olsun ne kardesim ne de ben ailem ayrim yapiyor demedik çikolata olsa annem ortadan bıçakla keser verirdi.Keza babam da öyle.Benim 3 yasında bir kizim var şu anda da 3 aylık hamileyim söyle ki ben 1 2 yıl sonra kizıma bir kardeş düsünürken Allah sürpriz bir şekilde bebegimi nasip etti.Tabii ki cok mutlu oldum,olduk ama bir yanim bebek dogduktan sonra ya kizım gözüme büyük gözükür de ona "ama sen ablasin ama sen abla oldun kardesin uyurken ses yapma etme kardesine onu yapma bunu yapma" tarzi seyler söylerim de ondan yasindan büyük seyler beklerim onu incitirim diye korkuyorum.Ayrim tabii ki yapmam ikisini de cok severim ama adil olamazsam özellikle de kizimi incitirsem diye cok korkuyorum bu korku normal mi ? Sizler de böyle hissettiniz mi ? Kizim ben hamileligimi ögrenene kadar hep zor bir cocuk oldu anlattim defalarca bilenler bilir.Ne zaman ki hamileligimi ögrendim cocuga bir uyum bir sakinlik geldi herkes farketti bunu acaba diyorum bakis acim mi degisti ona karsi da sakin kolay yönünü gördüm hormonlardan mi böyle hissediyorum sizler de böyle oldunuz mu ? Normal mi bu hisler ?

Genişletmek için tıkla...

İlk aşamada bebeğin size daha çok ihtiyacı olduğu için bebekle daha fazla vakit geçirmek zorunda kalacaksınız. Bu büyük kızınızı ihmal ettiğiniz anlamına gelmeyecek. Sonrasında dengeyi kurmak size kalmış. O saydığınız cümleleri kurup kurmamak sizde. En başta şunu unutmayın büyük çocuk olmayı o istemedi. Sonrasında sabriniz ve hoşgörünüzle süreci iyi yönetirsiniz, takılmayın bu kadar, hamileliğin keyfini sürün.

Üç kız kardeşiz.Adil olamadı bizim aile.Kizmiyorum suçlamıyorum.Aştım ben bunları.Kimbilir belki ondan tek çocuk yaptim

ilkimgnc .!.:

Benimde 7 yaşında bir kızım var . 4 aylik hamileyim o da kiz . Aynı sizin gibiyim bende surec nasıl isleyecek bilmiyorum . İ

Genişletmek için tıkla...

Allah üstesinden gelmeyi nasip etsin insallah

sweet mom .!.:

Hic korkmayin hepsinin yeri ayri Esimde cok korkuyordu hatta ben baska cicuk sevemem ilkinin uzerine diyordu ne oldu geceleri buyugun uyumasini bekledi yeni gelen bebegi sevmek icin

Ayrim yapmiyoruz ne alinirsa mutlaka iki tane oluyor. Ama huy soz konusu ayri birsey mesela kavga ediyorlar hakli haksiz yok evde ikiside ceza aliyor. Yoksa isin icinden cikilacak gibi degil ama evde ilk etaptan dengeyi kurarsaniz zorlanmazsiniz. Bebek gelirken de buyuk kardese hediye getirirse tadindan yenmiyor kardes.
Saglikla kucaginiza almanizi dilerim.

Genişletmek için tıkla...

Tesekkür ederim kizimin kuzeni var mesela ona tam bir küçük abla oldu üzerine titriyor severken falan ama eve kardes geldiginde kiskanclik krizleri illa ki yasanacaktir acikcasi korkuyorum ama bakalim nasil olacak