Merhabalar hanımlar,
Öncelikle hepinize sağlıklı günler diliyorum.
Benimki dert değil aslında bir iç dökme. Eski bir üyeyim fakat cok aktif kullanmıyorum. O yuzden hayatımın son üç senesini özetlemek istiyorum.
Diş hekimliğinde uzmanlığımı yaparken bıraktım, Ankaradan memleketime döndüm. 1 yıla yakın ailemin yanında kaldım ve sonrasında yakın bir şehirde özel bir klinikte çalışmaya başladım. Bulunduğum şehirdeki üniversitede de tekrar uzmanlığa başlama niyetindeyim.
yani tekrar tek başıma yaşamaya, eskiden kurduğum düzenime başka bir şehirde kavuşmuş oldum. buraya kadar herşey güzel şükür...
fakat, çalıştığım işyerindeki bayanlar nedense bana vizyonsuz ve sahte geliyorlar. Hepsi evli, ve hayatları tamamen birbirleriyle bağlı gibi hareket ediyorlar. Gereksiz ve fazla bir samimiyet, ev- araba- para mevzuu, ay sen bekarsın evlilik şöyle böyle bilmezsin vb. Bir de işyeri yetmez gibi ev gezmeleri, eşleriyle fln birlikte samimiyetsiz saçma bir ortam. Ben de hatalıyım taviz verdim bu konuda. Hatta bekarsın hepimiz çiftiz gibi yersiz bir şakaları da olmuştu aşırı sinirlenmiştim. Buolaylar zaten beni soğuttu kendilerine karşı. Ocak ayında babama rektum ca teşhisi kondu, aynı dönem dedemi yoğun bakıma aldık. Bu ”arkadaslar” inanır mısınız yapmacık ve samimiyetsiz davranıp yanımda olmadılar. Bir şekilde konusu açılınca da sen surat astın bilmem ne diyip üste çıktılar. Elimde değil ben de aşırı soğuk davranıyorum gözden çıkardım bu kişileri zaten. Velhasıl, ben dedemi kaybettim. Bu insanlar yine acımı paylaşmadılar. Bana kalırsa öyle, ama kendileri bir savunuyotrlsr ki kendilerini, ben kapris yapmışım ben onlara suratsız davranmışım... ben hayatımda ilk fefa burda karşılaştım böyle insan tipleriyle. Salgın dönemimde de herkes kendi işiyle uğraştk çok görüşmedik. Ama bencidden kapris mi yapıyorum, bu insanları takmamak için bir akıl verin bana. Aram kötüleşsin istemiyorjm ama merhaba merhabadan öte bir samimiyet de istemiyorum. Ne yapayım?
diğer konu da, eskilerden hortlayan bir adam. Geçmişte baga baya yandığım. Sonrasında Kendisinin evlenip boşanma durumunun olduğu ve benimle de seviyeli bir şekilde“arkadasça” muhabbetimin olduğu. Ama bu dönemde sunu farkettim, bu adam dğzenli olarak babamı soruyor, muhabbet ediyor, ev dekorasyonu - yemek tarifi istiyor fln.Düşündüm de, bu X gelse vallaha 5dk düşünmem evet derim. yanlış mı yapıyorum, boşlukta mıyım, bu yaştan sonra birisi de cıkmuyor karşıma, bu adamı düşünmekle hata mı yaparım??? (Ayrı şehirlerdeyiz, ama onun bulunduğu şehire düzenli gidiş geliş yapıyorum.) ya da bu rüzgarı nasılkendime çeviririm, bir erkeğe neleri hissettirsem fark eder, vazgeçemez. saçmalıyosam da saçmalıyosun ipek diyin nolur
Öncelikle hepinize sağlıklı günler diliyorum.
Benimki dert değil aslında bir iç dökme. Eski bir üyeyim fakat cok aktif kullanmıyorum. O yuzden hayatımın son üç senesini özetlemek istiyorum.
Diş hekimliğinde uzmanlığımı yaparken bıraktım, Ankaradan memleketime döndüm. 1 yıla yakın ailemin yanında kaldım ve sonrasında yakın bir şehirde özel bir klinikte çalışmaya başladım. Bulunduğum şehirdeki üniversitede de tekrar uzmanlığa başlama niyetindeyim.
yani tekrar tek başıma yaşamaya, eskiden kurduğum düzenime başka bir şehirde kavuşmuş oldum. buraya kadar herşey güzel şükür...
fakat, çalıştığım işyerindeki bayanlar nedense bana vizyonsuz ve sahte geliyorlar. Hepsi evli, ve hayatları tamamen birbirleriyle bağlı gibi hareket ediyorlar. Gereksiz ve fazla bir samimiyet, ev- araba- para mevzuu, ay sen bekarsın evlilik şöyle böyle bilmezsin vb. Bir de işyeri yetmez gibi ev gezmeleri, eşleriyle fln birlikte samimiyetsiz saçma bir ortam. Ben de hatalıyım taviz verdim bu konuda. Hatta bekarsın hepimiz çiftiz gibi yersiz bir şakaları da olmuştu aşırı sinirlenmiştim. Buolaylar zaten beni soğuttu kendilerine karşı. Ocak ayında babama rektum ca teşhisi kondu, aynı dönem dedemi yoğun bakıma aldık. Bu ”arkadaslar” inanır mısınız yapmacık ve samimiyetsiz davranıp yanımda olmadılar. Bir şekilde konusu açılınca da sen surat astın bilmem ne diyip üste çıktılar. Elimde değil ben de aşırı soğuk davranıyorum gözden çıkardım bu kişileri zaten. Velhasıl, ben dedemi kaybettim. Bu insanlar yine acımı paylaşmadılar. Bana kalırsa öyle, ama kendileri bir savunuyotrlsr ki kendilerini, ben kapris yapmışım ben onlara suratsız davranmışım... ben hayatımda ilk fefa burda karşılaştım böyle insan tipleriyle. Salgın dönemimde de herkes kendi işiyle uğraştk çok görüşmedik. Ama bencidden kapris mi yapıyorum, bu insanları takmamak için bir akıl verin bana. Aram kötüleşsin istemiyorjm ama merhaba merhabadan öte bir samimiyet de istemiyorum. Ne yapayım?
diğer konu da, eskilerden hortlayan bir adam. Geçmişte baga baya yandığım. Sonrasında Kendisinin evlenip boşanma durumunun olduğu ve benimle de seviyeli bir şekilde“arkadasça” muhabbetimin olduğu. Ama bu dönemde sunu farkettim, bu adam dğzenli olarak babamı soruyor, muhabbet ediyor, ev dekorasyonu - yemek tarifi istiyor fln.Düşündüm de, bu X gelse vallaha 5dk düşünmem evet derim. yanlış mı yapıyorum, boşlukta mıyım, bu yaştan sonra birisi de cıkmuyor karşıma, bu adamı düşünmekle hata mı yaparım??? (Ayrı şehirlerdeyiz, ama onun bulunduğu şehire düzenli gidiş geliş yapıyorum.) ya da bu rüzgarı nasılkendime çeviririm, bir erkeğe neleri hissettirsem fark eder, vazgeçemez. saçmalıyosam da saçmalıyosun ipek diyin nolur